เธอน่ะตัวร้าย แล้วนายก็ปากแข็ง

ลำดับตอนที่ #24 : รถเมล์อัศวินราตรี

  ทางด้านมัลฟอยเขาเดินกลับมาที่ร้านไอศกรีมในมือถือกล่องสีเงินเล็กๆรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส มัลฟอยอมยิ้มน้อยๆเมื่อมองของในมือ แต่พอเขาเดินเข้ามาในร้านกลับไม่พบเฮอร์ไมโอนี่

“ไปไหนของเธอนะ”มัลฟอยพูดพึมพำก่อนที่จะวิ่งออกมาจากร้านอย่างร้อนรน

 ในตรอกน็อกเทิ่ลที่มืดสนิท มีพ่อมดแม่มดที่สวมชุดดำเดินเผ่นพ่านอย่างน่าสยดสยอง เฮอร์ไมโอนี่มองอย่างหวาดๆ เธอสอดสายตามองเข้าไปยังร้านเบอจิ้นส์และเบิร์กแต่ก็ไม่พบว่ามีใครอยู่ในร้าน มีแม่มดคนนึงมองเฮอร์ไมโอนี่อย่างเจ้าเล่ห์

“มองหาใครอยู่หรือเปล่าสาวน้อย”แม่มดที่มีจมูกงุ้มและมีไฝอยู่ใต้คางถามเฮอร์ไมโอนี่แล้วเดินเข้ามาประชิดตัวเธอ

“เปล่า...เปล่าค่ะ...คือว่าฉันกำลังจะ...”เฮอร์ไมโอนี่พูดไม่ทันจบก็มีแม่มดอีกคนนึงเดินเข้ามา

“ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็ไม่เป็นไร...ไม่ต้องเกรงใจกันเลย”แม่มดคนนั้นเดินเข้ามาจับไหล่เฮอร์ไมโอนี่ เธอรีบปัดมือออกแล้วรีบวิ่งออกมาจากตรอกนั้นทันที

“ยายบ้าเอ้ยอยู่ไหนนะ”มัลฟอยพูดอย่างหัวเสียขณะที่เขาเดินมาหยุดตรงหน้าตรอกน็อกเทิล เป็นเวลาเดียวกับที่เฮอร์ไมโอนี่วิ่งออกมาแล้วชนมัลฟอยอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“ขอโทษค่ะ...ขอโทษ”เฮอร์ไมโอนี่พูดโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองมัลฟอยแม้แต่น้อย

“เกรนเจอร์...เธอไปไหนมา”เสียงดุๆแกมเป็นห่วงของมัลฟอยดังขึ้น เฮอร์ไมโอนี่เงยหน้าขึ้นมองอย่างดีใจแล้วกระโดดกอดมัลฟอยทันที เขาลูบหัวเฮอร์ไมโอนี่อย่างเขินๆ

“นายบ้า...นายไปไหนมา...ฉันตามหานายไปทั่วเลย”เฮอร์ไมโอนี่บ่นตัดพ้อโดยที่ยังไม่คลายอ้อมกอดที่กอดมัลฟอยไว้แน่น

“ก็ฉันบอกเธอแล้วนี่ว่าให้รอฉันอย่าไปไหน”มัลฟอยพูดต่อ เขารู้สึกขำนิดๆที่เฮอร์ไมโอนี่ทำตัวเหมือนเด็ก

“ก็นาย...ไม่บอกฉันนี่ว่านายจะไปไหน”เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างงอนๆ

“นี่เกรนเจอร์...ถ้าวันหลัง...เธอไม่รู้ว่าฉันไปไหนหรือหาฉันไม่เจอ...ให้เธอยืนรอฉันอยู่ตรงที่เดิมนะ...แล้วฉันจะมาหาเธอเองรู้ไหม”มัลฟอยบอกก่อนจะดันตัวเฮอร์ไมโอนี่ออกเบาๆ

“ทำตามที่ฉันบอก...แล้วเธอจะเจอฉันเอง”มัลฟอยพูดอย่างอ่อนโยน เฮอร์ไมโอนี่สบตามัลฟอยอย่างเขินๆ

“กลับกันเถอะเย็นแล้ว”มัลฟอยบอกก่อนจะจูงมือเฮอร์ไมโอนี่ออกจากตรอกไดแอกรอนแล้วพากันนั่งรถเมล์อัศวินราตรีกลับบ้าน

  บนรถเมล์อัศวินราตรีมีเตียงสี่เสาหลายเตียงตั้งอยู่มัลฟอยและเฮอร์ไมโอนี่เดินไปนั่งบนเตียงหลังเบาะคนขับ แสตน ไม่ได้เป็นคนขายตั๋วอีกแล้วเพราะทางกระทรวงเวทมนตร์ได้จับตัวเขาไปเข้าคุกเนื่องจากมีคนแจ้งเบาะแสว่า แสตนเป็นผู้เสพความตาย คนขายตั๋วคนใหม่ของรถเมล์อัศวินราตรีคือ เดอนิส เบลชลีย์ ที่ใส่แว่นหนาเตอะพอๆกับ เออร์นี่คนขับรถ

“ยินดีต้อนรับสู่รถเมล์อัศวินราตรี...ฉันเดอนิส เบลชลีย์ ยินดีที่ได้พบ เอ่อ...ใครนะ”เขาพูดอย่างรวดเร็วแล้วขยับแว่นมองทั้งสองคนเชิงถามว่าชื่ออะไร

“เอ่อ...ฉัน...เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์...แล้วนี่...ชื่อ...”เฮอร์ไมโอนี่อึกอักบอกไม่ถูก เพราะถ้าเกิดบอกนามสกุลของมัลฟอยไป เขาคงรู้ว่ามัลฟอยเป็นผู้เสพความตาย

มีคนแต่งสติติงต๊องก็อย่างงี้แหละค่ะแต่งไม่ค่อยดีเลย/สายธารแห่งราตรี