เธอน่ะตัวร้าย แล้วนายก็ปากแข็ง

ลำดับตอนที่ #5 : การเดินทางที่ไม่ตามแผน

เขามีสีหน้าโกรธจัด ก่อนจะเดินออกไปข้างนอกโดยไม่กลับมาข้างในอีกเลย

  ทางด้านแฮร์รี่ พวกเขาพยายามตามหาเฮอร์ไมโอนี่ไปทั่วทั้งวันก็ไม่เจอ เขาและรอนจึงกลับไปที่สำนักงานทันที

"เฮอร์ไมโอนี่หายไป...ฝีมือสเนปแน่ๆ...ฉันจะฆ่าเขา"แฮร์รี่พูดอย่างเคียดแค้น

"ใจเย็นๆก่อนเรายังไม่รู้ที่อยู่แน่ชัดของเขานะ"จินนี่ที่มาหาเขารอเขาตั้งแต่เช้าพูดเตือนสติทำให้แฮร์รี่อ่อนลงเธอหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดเหงื่อให้เขาอย่างอ่อนโยน รอนทำเสียงฮึดฮัดเล็กน้อย

"พรุ่งนี้เราค่อยพากันตามหาต่อวันนี้เย็นมากแล้ว"ลูปินบอกทุกคน ทั้งหมดจึงพากันกลับไปบ้าน

  เฮอร์ไมโอนี่นั่งมองบรรยากาศรอบๆอย่างเซ็งๆก่อนที่ท้องของเธอจะร้องออกมาด้วยความหิว

"สรุปว่าจะปล่อยให้ฉันตายใช่ไหมเนี่ย"เฮอร์ไมโอนี่บ่นพอดีกับที่มัลฟอยนำแซนวิสด์ไส้ไก่ผสมทูน่ามาสี่อัน

"หิวหรือยัง..."มัลฟอยถามเสียงเรียบ

"ไม่หิว"เฮอร์ไมโอนี่ตอบอย่างเล่นตัว แต่แล้วท้องของเธอก็ร้องออกมา มัลฟอยมองนิ่ง

"ไม่ยอมรับสภาพจริงๆ"มัลฟอยพูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆเฮอร์ไมโอนี่ ที่ดูเหมือนจะเสียฟอร์มไปหมดแล้ว

"เอ้า...กินซะ"มัลฟอยพูดพลางแบ่งแซนวิชออกเป็นสี่ส่วนก่อนจะหยิบขึ้นมาจ่อไว้ที่ปากของเฮอร์ไมโอนี่

"บอกแล้วไงว่าไม่..."เฮอร์ไมโอนี่พูดไม่จบมัลฟอยก็ยัดเข้าปากเธอทันที

"ต้องไปเอาน้ำเกลือล้างแน่ฉัน"มัลฟอยบอกพร้อมกับเอาผ้าที่ดูเหมือนผ้าขี้ริ้วผืนใหม่เช็ดมือ เฮอร์ไมโอนี่มองเขาอย่างรังเกียจนิดนึงก่อนจะจัดการเคี้ยวแซนวิชในปากด้วยความหิว

และแล้วแซนวิชทั้ง 4 อันก็หมดลงไปอย่างรวดเร็ว

"เอ้า...น้ำ"มัลฟอยรินน้ำใส่แก้ว พร้อมกับบรรจงป้อนให้เฮอร์ไมโอนี่

"เหมือนเด็กเลย"มัลฟอยพูดลอยๆก่อนจะลุกเดินออกไปข้างนอก แต่ไม่วายหันมาทำหน้าดุใส่เฮอร์ไมโอนี่

"รีบนอนซะ...พรุ่งนี้ต้องเดินทาง"เฮอร์ไมโอนี่เบะหน้าใส่เขาก่อนที่จะพล๊อยหลับไปในเวลาต่อมา

  เช้าวันรุ่งขึ้น เฮอร์ไมโอนี่ตื่นขึ้นมาในบรรยากาศที่ไม่น่าสดชื่นนัก เธอพบสเนปและมัลฟอยคุยกันสีหน้าเคร่งเครียดโดยไม่สนใจเธอเท่าไหร่ เฮอร์ไมโอนี่ลืมตาจ้องมองพวกเขาคุยกันอย่างสนใจ

"ทำตามที่ฉันบอกซะ...ฉันไม่อยากผิดคำสัญญากับแม่ของเธอ"สเนปพูด แต่ดูเหมือนมัลฟอยจะไม่รับฟัง

"ผมไม่สนใจหรอกว่าจะตายหรืออยู่...อาจารย์เชิญทำตามแผนของอาจารย์เองเถอะ"มัลฟอยบอกก่อนจะเดินมาทางเฮอร์ไมโอนี่ เธอรีบหลับตาลงอย่างรวดเร็วพยายามทำเหมือนกับว่าเธอหลับอยู่

"ขี้เซาจริงๆ"มัลฟอยพูดเบาๆก่อนที่จะช้อนตัวเฮอร์ไมโอนี่ขึ้นอุ้มเธอรู้สึกรังเกียจเขาเป็นอย่างมาก

"แล้วเจอกันนะครับ"มัลฟอยบอก สเนปสะบัดผ้าคลุมเดินออกไปอย่างอารมณ์เสีย เมื่อสเนปเดินออกไปแล้วเธอได้ยินเสียงถอนหายใจของมัลฟอย ลมอุ่นๆประทะลงบนใบหน้าเธอ เฮอร์ไมโอนี่หน้าร้อนผ่าว เธอลืมตาขึ้นอย่างเคืองๆ มัลฟอยเห็นเธอลืมตาขึ้นมาก็ปรับสีหน้าเรียบเฉย

"ตื่นแล้วเหรอยายเลือดสีโคลน"มัลฟอยทัก ดูไม่เข้าหูเท่าไหร่นัก เขาพาเธอเดินออกมาข้างนอกเธอพบว่าที่นี่เป็นป่าลึกและดูรกร้างมากด้วย

"รู้สึกตัวไม่หนักเหมือนเมื่อวานแล้วนะ"มัลฟอยพูดสีหน้าเรียบเฉย เธอส่งสายตาชิงชังให้เขาอย่างเห็นได้ชัด มัลฟอยพาเฮอร์ไมโอนี่ออกมาไกลจนมองไม่เห็นกระท่อมซอมซ่อนั่นแล้ว เฮอร์ไมโอนี่เริ่มอึดอัดที่เธอทำอะไรไม่ได้สักอย่าง

"แก้คาถาให้ฉันนะเห็นไหมว่าขยับตัวไม่ได้"เฮอร์ไมโอนี่บอกมัลฟอยสบตาเฮอร์ไมโอนี่นิดนึง
................................................................................

ตอนนี้ไม่ค่อยกุ้กกิ้กนะค่ะ แต่ตอนต่อไปรับรองมีแน่ค่ะ/สายธารแห่งราตรี

ตอนนี้ไม่ค่อยกุ้กกิ้กนะค่ะ แต่ตอนต่อไปรับรองมีแน่ค่ะ/สายธารแห่งราตรี