เธอน่ะตัวร้าย แล้วนายก็ปากแข็ง

ลำดับตอนที่ #6 : น้ำตาผู้เสพความตาย

"ก็ได้..."เขาวางเธอลงพิงกับต้นไม้ก่อนจะโบกไม้กายสิทธิ์ทีนึง เฮอร์ไมโอนี่ขยับตัวเล็กน้อยทำท่าจะลุกขึ้นยืน แต่มัลฟอยดึงแขนเฮอร์ไมโอนี่ไว้ แล้วร่ายคาถาอะไรบางอย่างอยู่ๆก็มีโซ่ที่ไม่มีรูกุญแจ และคล้องข้อมือขวาของเธอกับข้อมือซ้ายของมัลฟอยไว้แน่น เธอสังเกตุเห็นตรามารปรากฏอยู่แต่ทำเหมือนกับว่าไม่เห็น

"ให้มันได้อย่างนี้สิ"เฮอร์ไมโอนี่บอกมัลฟอยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

"ฉันรู้ทันหรอก..."มัลฟอยบอกเฮอร์ไมโอนี่หน้าง้ำเล็กน้อย

"คราวนี้เดินทางได้แล้ว"มัลฟอยลุกขึ้นยืนแล้วกระตุกแขนเบาๆ เฮอร์ไมโอนี่จำต้องลุกขึ้นยืน เธอมีอาการเซเนื่องจากเธอไม่ได้ขยับขามาเป็นเวลา 1 วันเต็มๆมัลฟอยพยุงตัวเฮอร์ไมโอนี่ไว้ทันเธอเงยหน้าขึ้นมองมัลฟอย ริมฝีปากของเขาสัมผัสโดนหน้าผากของเธออย่างไม่ได้ตั้งใจ

"ฉวยโอกาส"เฮอร์ไมโอนี่พูดพึมพำ มัลฟอยก็บ่นอุบอิบว่า "ไม่ระวังจริงๆเลย" และในที่สุดมัลฟอยต้องพยุงเฮอร์ไมโอนี่แล้วพาเดินไป

  เวลาผ่านไปจนถึงเย็น มัลฟอยตัดสินใจจะนอนพักที่ใต้ต้นแอ้ปเปิ้ลเฮอร์ไมโอนี่ไม่ออกความเห็นเพราะเธอต้องตวาดเขาแน่ว่า เธอไม่ได้มาพักผ่อน บนต้นแอ้ปเปิ้ลมีลูกแอ้ปเปิ้ลสีแดงสดเต็มต้นทั้งสองคนนั่งเงียบต่างคนต่างเบือนหน้าหนี เฮอร์ไมโอนี่พยายามอย่างสูงที่วางแผนจะแย่งไม้กายสิทธิ์ไปจากมัลฟอย แต่แล้วจู่ๆลูกแอ้ปเปิ้ลลูกนึงก็ตกลงใส่หัวเธอ

"โอ้ย...อะไรนักหนานะ...ดิฟฟินโด"เฮอร์ไมโอนี่เผลอร่ายเวทมนตร์อย่างโมโหทั้งๆที่ตัวเธอเองไม่มีไม้กายสิทธิ์

"อะไรยายมักเกิ้ล...ใช้คาถาได้ด้วยเหรอ"มัลฟอยพูดอย่างดูถูกพร้อมกับยิ้มเยาะ เฮอร์ไมโอนี่มีสีหน้าโกรธจัด

"ถ้านายไม่มีไม้กายสิทธิ์นายก็คงเหมือนฉันนี่แหละ...เป็นมักเกิ้ลต่ำช้าที่นายเกลียดนักเกลียดหนาน่ะ"เฮอร์ไมโอนี่ด่าเขาอย่างแรงมัลฟอยเริ่มมีสีหน้าโกรธจัดเหมือนกัน

"อย่าเอาฉันไปเปรียบกับพวกนั้นนะ"มัลฟอยพูดน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม

"ทำไมล่ะ...หรือว่าทนรับไม่ได้...นายน่ะมันต่ำช้ายิ่งกว่าพวกเลือดสีโคลน...เป็นลูกผู้เสพความตาย...และตอนนี้นาย...ก็เป็นผู้เสพความตาย...ฉันเห็นตรามารบนข้อมือนาย...นายทำให้ดัมเบิลดอร์ตาย...ชั่วเลวสุดๆ"เฮอร์ไมโอนี่พูดใส่หน้ามัลฟอยด้วยเสียงอันดังก้อง

"เธอคิดว่าฉันอยากเป็นนักเหรอ...หา...ฉันถามหน่อยเถอะ...เธอคิดว่าฉันฆ่าเขาเหรอ...ตอบสิ"มัลฟอยพูดอย่างบ้าคลั่งเขาเขย่าตัวเฮอร์ไมโอนี่อย่างแรง

"ตอบสิ...ตอบฉันมา...เธอรู้ทุกเรื่องนี่...ตอบสิ"เฮอร์ไมโอนี่มองดูมัลฟอยที่บ้าคลั่งอย่างตกใจ

"หยุด...หยุดนะ"เฮอร์ไมโอนี่พูดเสียงสั่น"ตอบมาสิ..."มัลฟอยมีแววตาวาวโรจน์อย่างหน้ากลัว

"ฉัน...ฉัน...เจ็บ"เฮอร์ไมโอนี่พูดเบาๆมัลฟอยหยุดเขย่าตัวเธอ ปล่อยมือออกจากไหล่ของเฮอร์ไมโอนี่อย่างอ่อนแรงก่อนจะนั่งหันหลังให้เฮอร์ไมโอนี่เล็กน้อย เธอเดาไม่ถูกว่าเขากำลังทำอะไร

"เกรนเจอร์..."มัลฟอยเรียกเธอเบาๆด้วยน้ำเสียงที่ดูแหบแห้ง

"เธอคิดว่าฉัน...อยากเป็นอย่างนี้เหรอ"มัลฟอยถามเสียงสั่นพร้อมกับปนสะอื้น

"มัลฟอย...นาย...นายเป็นอะไรหรือเปล่า"เฮอร์ไมโอนี่ถามพร้อมกับเอี้ยวตัวไปดูมัลฟอย ภาพที่เธอเห็นอยู่ตรงหน้าก็คือ มัลฟอยมีหยดน้ำตาไหลอาบแก้มที่ซีดขาวของเขาอย่างหน้าสงสาร เธอติดภาพมัลฟอยเวลาที่แกล้งเยาะเย้ยหรือทำท่าข่มขู่ หรือทำให้ใครร้องไห้ล่ะก็เขาถนัดนัก แต่นี่เขากลับร้องไห้อย่างไม่น่าเชื่อ เธอไม่รู้ว่าควรจะปลอบใจหรือเยาะเย้ยดี

........................................................................
ช่วยๆกันลงคะแนนหน่อยนะคะ/สายธารแห่งราตรี

........................................................................
ช่วยๆกันลงคะแนนหน่อยนะคะ/สายธารแห่งราตรี