ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เธอน่ะตัวร้าย แล้วนายก็ปากแข็ง

    ลำดับตอนที่ #3 : พื้นที่อันตราย 2

    • อัปเดตล่าสุด 23 มี.ค. 49


    "งี่เง่าสิ้นดี..."เฮอร์ไมโอนี่พูดเสียงเขียวเธอลุกขึ้นแล้วเดินปึงปังขึ้นไปบนห้องนอนของเธอ

    "ไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ..."รอนบ่น ทั้งๆที่ตัวของพวกเขาเองก็คิดว่า เขากำลังคิดอะไรที่มันบ้าบอไร้สาระ

      เย็นวันพฤหัส ทั้งแฮร์รี่ รอน และเฮอร์ไมโอนี่ไม่มีใครกินอาหารเย็นได้ลง แต่ต่างตั้งบทสนทนาขึ้นแทน

    "ฉันรู้สึกมีลางสังหรณ์ไม่สบายใจเลย...เหมือนกับว่า...พรุ่งนี้อาจจะเกิดเรื่องขึ้น"เฮอร์ไมโอนี่บอกพลางเขี่ยชิ้นไก่ไปมาบนจาน

    "ครีเชอร์..."แฮร์รี่เรียกเสียงแผ่ว มันปรากฏออกมาสีหน้าดูบูดบึ้งเช่นเดิม

    "เจ้านายเรียกกระผมหรือ"ครีเชอร์พูดเสียงแหบแห้ง ก้มลงโค้งคำนับ แม้จะส่งสายตาบอกว่าอยากฆ่าแฮร์รี่ให้ตายก็เถอะ

    "ใช่..."แฮร์รี่ตอบ "แกไปหยิบยาแก้ปวดหัวให้ฉันหน่อย"เฮอร์ไมโอนี่มีสีหน้าไม่พอใจทันที

    "ไม่นะแฮร์รี่นายเดินไปหยิบเองก็ได้นี่"เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างอ้อนวอน "เธอไม่ต้องทำหรอกเดี๋ยวฉันจะไปหยิบเอง"เฮอร์ไมโอนี่นี่หันไปพูดกับครีเชอร์

    "ยายเลือดสีโคลนจอมยุ่ง...ใช่แล้ว ครีเชอร์ไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น"ครีเชอร์กระชากเสียงใส่ แฮร์รี่และรอนรู้สึกอยากเข้าไปกระทืบครีเชอร์นัก

    "ฉันไม่ต้องการได้ยินคำพูดอย่างนั้นหลุดออกมาจากปากแกอีก ครีเชอร์"แฮร์รี่ออกคำสั่ง ครีเชอร์มีสีหน้าคัดแค้นใจ

    "ครีเชอร์จะทำทุกอย่างที่เจ้านายต้องการ"ครีเชอร์บอก ก้มตัวลงต่ำ จนหัวไปกระแทกกับนิ้วเท้าตะปุ่มตะป่ำ "เพราะครีเชอร์ไม่มีทางเลือก และครีเชอร์อยากฆ่าตัวตายที่มีเจ้านายแบบนี้ ใช่แล้ว"ครีเชอร์พูดจบก็ดีดนิ้วดัง เป๊าะ ขวดยาแก้ปวดหัวก็ลอยละลิ่วมาวางไว้ตรงหน้าแฮร์รี่

    "ไปได้แล้ว"แฮร์รี่พูดพร้อมกับโบกมือไล่ ครีเชอร์ก้มตัวโน้มลงต่ำอีกครั้งพร้อมกับส่งสายตาอันชิงชังมาให้แฮร์รี่ก่อนจะหายตัวไป แฮร์รี่กินยาแก้ปวดหัวไปเกือบ 10 เม็ดแล้วรีบกลืนน้ำตาม

    "ฉันอยากเตะมันสักป้าปจัง"รอนเอ่ยขึ้น

    "เหมือนกันแหละรอน...ฉันง่วงแล้วล่ะ"แฮร์รี่บอก "เหมือนกัน"รอนและเฮอร์ไมโอนี่พูดออกมาพร้อมกัน และในที่สุดต่างฝ่ายต่างก็แยกไปนอน

      เช้าวันรุ่งขึ้น

      แฮร์รี่ รอนและเฮอร์ไมโอนี่ ต่างพากันแยกย้ายไปสำรวจข้างในหมู่บ้าน พร้อมด้วยมือปราบมารอีก 5-6 คน

    "หากใครเจออะไรผิดปกติหรือเจอสเนปกับมัลฟอยแล้วให้ยิงประกายสีทองขึ้นบนฟ้านะ...หากปกติดีเรามาเจอกันตรงนี้ที่เดิม"แฮร์รี่บอกกับทุกคน ทุกคนพยักหน้า

    "งั้นแยกกันสำรวจ"รอนเสริมต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกันออกไป โดยไม่มีใครรู้ว่ามัลฟอยและสเนปได้แอบซุ่มดูอยู่

    "เดรโกฉันมีอะไรจะให้เธอทำ..."สเนปหันมาส่งยิ้มที่บูดเบี้ยวให้มัลฟอย

    "อาจารย์คงไม่ได้หมายความว่าจะให้ผมออกไปฆ่าพวกมันหรอกนะเห็นได้ชัด...เราถูกพวกมันหักคอซะมากกว่า"มัลฟอยพูดน้ำเสียงไม่พอใจ

    "ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น...เธอทำตามที่ฉันบอกก็พอ"สเนปยิ้มอย่างมีเลสนัยแล้วก็บอกแผนของเขาให้มัลฟอยฟัง

      ขณะที่เฮอร์ไมโอนี่กำลังเดินเข้าไปตรวจอยู่ในตรอกเล็กๆที่ดูสกปรกและคับแคบ

    "สกปรกหน้าดู...คนอย่างสเนปกับมัลฟอยจะมาทนอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน"เฮอร์ไมโอนี่บ่นในขณะที่มือเอาอุดจมูกไว้
    .....................................................................................

    ส่งคะแนนมาให้ด้วยน่ะคะถ้าถูกใจ/สายธารแห่งราตรี

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×