เธอน่ะตัวร้าย แล้วนายก็ปากแข็ง

ลำดับตอนที่ #13 : การขัดเคืองใจของรอน

  ในห้องของมัลฟอย มัลฟอยอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย(ชุดของแฮร์รี่) แล้วเดินออกมาที่ระเบียง เขามองดูไปทางห้องของเฮอร์ไมโอนี่ที่ตอนนี้ปิดไฟจนมืดสนิท

"หลับแล้วสิยายฟู...ฝันดีนะ"มัลฟอยพูดเบาๆ แต่แล้วเสียงไอก็ดังขึ้น มัลฟอยหันไปดูตามเสียง เขาพบแฮร์รี่ยืนมองเขาอยู่ เขาไม่ได้สังเกตเลยว่าแฮร์รี่ยืนอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่

"ไม่ยักรู้ว่าคนอย่างนายจะชอบดูดาวกลางคืนนะ...หรือออกมาพูดราตรีสวัสดิ์ให้คนห้องข้างๆกันแน่"แฮร์รี่พูดแซว มัลฟอยมีใบหน้าเป็นสีชมพูขึ้นนิดหน่อย

"ถ้าหมายถึงวิสลีย์น่ะหรอ ฉันไม่ออกมาราตรีสวัสดิ์ให้แข็งตายหรอก"มัลฟอยบอกแฮร์รี่ยิ้มออกมา

"แล้วถ้าหมายถึงเฮอร์ไมโอนี่ล่ะ"แฮร์รี่พูด เล่นเอามัลฟอยอึ้งไปชั่วขณะหน้าเริ่มออกสีแดง

"พูดอะไรของนายพอตเตอร์เพ้อหรือไง...ฉันไม่พูดราตรีสวัสดิ์ให้ยายตัวหนอนหัวฟูหรอก"แฮร์รี่แกล้งพยักหน้าแล้วยิ้มอย่างล้อๆ "จริงเหรอ"แฮร์รี่ถามลอยๆ

"เออสิ...ฉันง่วงแล้ว...เชิญนายดูดาวของนายต่อไปเถอะ"มัลฟอยรีบตัดบทก่อนจะเดินเข้าไปในห้องตัวเองแล้วทิ้งตัวลงนอนยิ้มอย่างมีความสุข

  เช้าวันรุ่งขึ้น

"นายว่าไงนะ...จะให้มันอยู่บ้านกับ...เฮอร์ไมโอนี่สองคนเนี่ยนะ"เสียงของรอนโวยวายขึ้นจนแฮร์รี่ต้องเอามืออุดหู

"ก็ใช่ไง...ลูปินให้เฮอร์ไมโอนี่พักงานที่กระทรวงแล้วมาดูแลมัลฟอยแทน...นายจะกังวลไปทำไม"แฮร์รี่ตอบ

"ฉันรู้แต่...ฉันว่า...ถ้าไอ้นั่น...มันเกิดทำอะไรเธอขึ้นมาล่ะ"รอนพูดตะกุกตะกักความจริงเขาไม่อยากให้มัลฟอยอยู่ด้วยกันสองต่อสองกับเฮอร์ไมโอนี่ เขาคงทนไม่ได้แน่ถ้าเฮอร์ไมโอนี่ไปชอบคนอื่น

"โธ่รอน...นายคิดดูจะมีใครทำอะไรฉันได้...อีกอย่างเขาไม่อยากทำอะไรฉันหรอกน่า"เฮอร์ไมโอนี่พูดขณะที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้เธอพยายามไม่คิดอะไรมาก

"ฉันไม่ไว้ใจ"รอนตะเบ็งเสียง (คงจะฝึกซ้อมไปแข่งร้องกับโทรล์) แฮร์รี่เริ่มเซ็งกับบรรยากาศที่เกิดขึ้น

"พอทีเถอะรอน...นายหยุดทำตัวเอาแต่ใจได้ไหม"เฮอร์ไมโอนี่ร้องขึ้น "ถ้าไม่ให้ฉันอยู่ นายมาอยู่แทนฉันไหมล่ะ...นายก็ไม่อยู่อยู่แล้วล่ะ...ฉะนั้นนายน่ะ ไม่ต้องมาพูดว่าฉันอยู่ไม่ได้"เฮอร์ไมโอนี่บอก รอนสีหน้าโกรธจัด

"เธอพูดถูกนะรอน นายฟังมั่งสิ"แฮร์รี่พูด รอนมองทั้งสองคนสลับไปสลับมา

"โอเค...ฉันเข้าใจ...ยังไงพวกนายก็เข้าข้างกันอยู่แล้วนี่"รอนพูด ก่อนจะเดินไปหยิบผงฟลูแล้วปามันลงไปอย่างแรงบนพื้นก่อนจะพูด "กระทรวงเวทมนตร์" แล้วรอนก็หายไปท่ามกลางควันสีม่วง

"เป็นอย่างนี้เสมอเลย ฉันเบื่อรอนเต็มทีแล้ว"เฮอร์ไมโอนี่พูด

  แฮร์รี่แปลกใจตรงที่ว่าเขาไม่เห็นหยดน้ำใสๆไหลออกมาจากตาเหมือนเคยเวลาเธอพูดถึงประโยคนี้ทีไรต้องเป็นอย่างนั้นทุกครั้ง แต่ตอนนี้ไม่แฮร์รี่รู้สึกโล่งใจที่ไม่เห็นเฮอร์ไมโอนี่ร้องไห้

"ฉันไปก่อนนะเฮอร์ไมโอนี่"แฮร์รี่บอก เฮอร์ไมโอนี่พยักหน้าแล้วยิ้มให้ เธอลุกจากเก้าอี้ขึ้นมากอดเขา แฮร์รี่ยิ้มนิดๆก่อนจะเดินเข้าไปในเตาผิง แล้วปาผงฟลูลงไป "กระทรวงเวทมนตร์"แล้วแฮร์รี่ก็หายไปเหลือแต่ควันสีส้มลุกโชน

ขอบคุณที่เข้าชมนะค่ะ/สายธารแห่งราตรี