เธอน่ะตัวร้าย แล้วนายก็ปากแข็ง

ลำดับตอนที่ #12 : งอน

 แล้วทั้งคู่ก็ยิ้มให้แก่กันความรู้สึกดีๆเริ่มมีเข้ามาบ้างหลังจากที่เคยเป็นศัตรูกันมาตลอด เฮอร์ไมโอนี่เดินออกมาจากครัวเห็นทั้งคู่ยิ้มให้แก่กันจึงอดสงสัยไม่ได้

"พวกนายสองคนจะทำให้ฉันคิดว่าเป็นบ้านะ...เป็นอะไรกัน...พวกนาย...ดีกันตั้งแต่เมื่อไหร่"เฮอร์ไมโอนี่ถามพลางมองดูทั้งคู่ที่หุบยิ้มลง

"อะไรเกรนเจอร์ใครดีกับใคร...ฉันไม่ได้อะไรใครสักหน่อย"มัลฟอยพูดแล้วจ้องหน้าเฮอร์ไมโอนี่นิ่งแล้วอมยิ้มให้

"นั่นสิ...ฉันไปนอนดีกว่าไม่ได้นอนมาตั้งวันนึงแน่ะ...ไปนะ"แฮร์รี่พูดแล้วพุ่งตัววิ่งขึ้นบันไดไปทันทีเฮอร์ไมโอนี่มองตามก่อนจะหันมามองหน้ามัลฟอยอย่างหมั่นไส้ก่อนจะวางขนมไว้ตรงหน้ามัลฟอย

"นี่ขนมฟัดจ์กับพายฟักทองจะกินไหม"เฮอร์ไมโอนี่ถาม

"ป้อนสิ"มัลฟอยพูดพึมพำแต่เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้ยิน เขาจึงได้แค่ถอนหายใจยาวๆหนึ่งครั้ง ก่อนจะหยิบขนมฟัดจ์เข้าปาก (สำหรับผู้ที่ไม่เคยรู้ขนมฟัดจ์มีรสชาติหวานมันส์อร่อยดูๆไปอาจจะรสคล้ายกับคุ๊กกี้รสเนย)

"นายรู้แล้วใช่ไหมว่าห้องนายอยู่ตรงไหน"เฮอร์ไมโอนี่บอกมัลฟอยพยักหน้า

"อยู่ติดกับห้องเธอ" "อะไรนะ"เฮอร์ไมโอนี่อุทานออกมาพลางมองมัลฟอยที่ยิ้มอย่างพึงพอใจ

"ดีเหมือนกันฉันจะได้ไปหา..." "หุบปากนะ"มัลฟอยยังพูดไม่จบเธอก็ขัดขึ้น แค่เรื่องตอนที่เขากอดเธอทั้งคืนเธอก็อยากตบหน้าตัวเองจะแย่อยู่แล้ว ถ้าเขาเกิดเข้ามาในห้องแล้วเธอจะทำยังไง เฮอร์ไมโอนี่ครุ่นคิดก่อนจะรู้สึกตัวว่าเธอคิดอะไรที่มันดูไม่ค่อยเป็นเรื่องเท่าไหร่ เธอจึงไล่ความคิดนั้นออกไปจากหัวก่อนจะหลบตามัลฟอยเล็กน้อย

"ยายฟูนี่เธอคิดว่าฉันทะลึ่งขนาดนั้นเชียว"มัลฟอยพูดขึ้น (มัลฟอยได้เรียนการสกัดใจและอ่านใจมาแล้วจาก เบลลาทริกส์ ป้าของเขา)

"ปะ...ปะ...เปล่านะ"เฮอร์ไมโอนี่บอกมัลฟอยอมยิ้ม

"งั้นเหรอ...จะบอกอะไรให้นะ...อย่างเธอน่ะ...ไม่เชิญชวนเลยสักนิด"มัลฟอยพูดก่อนจะหัวเราะออกมา เฮอร์ไมโอนี่ค้อนให้เขาก่อนจะเดินปึงปังขึ้นห้องอย่างโกรธๆ มัลฟอยมองตามก่อนจะส่ายหัวอย่างขำๆ

  เวลาผ่านมาจนถึงช่วงเย็น แฮร์รี่ รอน เฮอร์ไมโอนี่และมัลฟอย มาพร้อมกันที่โต็ะอาหาร แฮร์รี่นั่งข้างรอน ส่วนมัลฟอยนั่งข้างเฮอร์ไมโอนี่ รอนดูไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก ครีเชอร์วางอาหารทั้งหมดไว้ตรงหน้า แฮร์รี่แทบจะเข้าไปกระทืบครีเชอร์ เพราะมันมัวแต่ชื่นชมนายน้อยมัลฟอย ไม่เป็นอันเสริฟอาหาร

"กินนี่หน่อยไหม"มัลฟอยพยายามยื่นชิ้นแกะอบให้เฮอร์ไมโอนี่เธอมองเขาอย่างเคืองๆก่อนจะสะบัดหน้าหนีไปทางอื่น

"อะไรกัน...แค่พูดแค่นั้นถึงกับงอนเลยเหรอ"มัลฟอยพูดกระซิบให้เฮอร์ไมโอนี่ได้ยินคนเดียว รอนมองอาการของมัลฟอยแล้วรู้สึกกระอักกระอ่วน เขากระแทกมีดกับส้อม แล้วทำเสียงกระแอมเป็น 4-5 ครั้งได้ แฮร์รี่มองอาการของทั้งหมดอย่างครุ่นคิด

"ไม่ได้งอน...ยุ่ง"เฮอร์ไมโอนี่กระซิบกลับไปอย่างโมโห มัลฟอยยักไหล่ก่อนจะหันกลับไปจัดการกับอาหารตรงหน้า เฮอร์ไมโอนี่มองค้อนเขาก่อนจะจัดการอาหารตรงหน้าเช่นกัน

  เมื่อทุกคนกินอาหารกันอิ่มหมดก็แยกกันขึ้นห้อง เฮอร์ไมโอนี่กำลังเปิดประตูเสียงกวนประสาทของมัลฟอยก็ดังขึ้น

"นี่เกรนเจอร์...แค่ฉันพูดความจริงทำไมต้องโกรธด้วยล่ะ"เฮอร์ไมโอนี่หันไปมอง

"ใครโกรธพูดให้มันดีๆนะ"เฮอร์ไมโอนี่บอกสบตามัลฟอยนิ่งมัลฟอยเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ

"เธอไง" "เปล่า"เฮอร์ไมโอนี่สวนทันควัน

"งั้นยิ้มให้ดูสิ"มัลฟอยบอกพร้อมกับอมยิ้มน้อยๆให้เฮอร์ไมโอนี่

"เรื่องอะไรจะต้องยิ้มล่ะ"เฮอร์ไมโอนี่พูดจ้องหน้ามัลฟอยราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

"นั้นแสดงว่าเธอโกรธฉัน"มัลฟอยบอกเฮอร์ไมโอนี่จึงจำใจต้องยิ้มอย่างฝืนๆ

"ทีนี้ฉันจะเข้าห้องแล้วเชิญกลับไปห้องนายเลย"เฮอร์ไมโอนี่บอกกำลังจะเดินเข้าห้อง แต่มัลฟอยกลับดึงมือเธอไว้

"เดี๋ยวสิ...ฉันจะคืนของให้เธอ"มัลฟอยบอกก่อนจะหยิบไม้กายสิทธิ์ของเฮอร์ไมโอนี่ยัดใส่มือเธอ

"เก็บไว้ก็กลัวเธอไม่มีใช้"มัลฟอยบอก "ฉันไปนะ"มัลฟอยพูด

"ฉันอยากได้ยินคำนั้นตั้งนานแล้ว"เฮอร์ไมโอนี่พูดตามหลัง มัลฟอยฮัมเพลงเบาๆทำเหมือนกับว่าไม่ได้ยินแล้วเดินเข้าห้องไป

"เรื่องอะไรจะต้องยิ้มล่ะ"เฮอร์ไมโอนี่พูดจ้องหน้ามัลฟอยราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

"นั้นแสดงว่าเธอโกรธฉัน"มัลฟอยบอกเฮอร์ไมโอนี่จึงจำใจต้องยิ้มอย่างฝืนๆ

"ทีนี้ฉันจะเข้าห้องแล้วเชิญกลับไปห้องนายเลย"เฮอร์ไมโอนี่บอกกำลังจะเดินเข้าห้อง แต่มัลฟอยกลับดึงมือเธอไว้

"เดี๋ยวสิ...ฉันจะคืนของให้เธอ"มัลฟอยบอกก่อนจะหยิบไม้กายสิทธิ์ของเฮอร์ไมโอนี่ยัดใส่มือเธอ

"เก็บไว้ก็กลัวเธอไม่มีใช้"มัลฟอยบอก "ฉันไปนะ"มัลฟอยพูด

"ฉันอยากได้ยินคำนั้นตั้งนานแล้ว"เฮอร์ไมโอนี่พูดตามหลัง มัลฟอยฮัมเพลงเบาๆทำเหมือนกับว่าไม่ได้ยินแล้วเดินเข้าห้องไป

ชื่อตอนไม่ค่อยดีเลย ขอโทษด้วยนะค่ะมันคิดไม่ออก/สายธารแห่งราตรี