เธอน่ะตัวร้าย แล้วนายก็ปากแข็ง

ลำดับตอนที่ #11 : คำขอบใจ

"ไปทำแผลก่อน"เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางดึงมือมัลฟอยไปนั่งที่โซฟา

"รอเดี๋ยวนะ"เฮอร์ไมโอนี่บอกแล้วเดินไปหยิบยามาจากตู้แล้วนั่งลงข้างๆมัลฟอย รอนมองอย่างอึดอัดแล้วรีบเดินปึงปังขึ้นชั้นบนไป แฮร์รี่รับรู้อาการของรอนจึงรีบเดินตามรอนไปชั้นบน เฮอร์ไมโอนี่จ้องหน้ามัลฟอยนิ่งเธอหยิบสำลีซับเลือดกำเดาที่ไหลไม่หยุดของมัลฟอยออก มัลฟอยนั่งขยุกขยิกจนเฮอร์ไมโอนี่รำคาญ

"นี่นายนั่งเฉยๆได้ไหมจะได้ทำแผลถนัดๆ" เฮอร์ไมโอนี่ยกสำลีเช็ดอีกครั้ง มัลฟอยเอื้อมมือมาจับข้อมือเฮอร์ไมโอนี่ที่เช็ดอยู่จ้องหน้านิ่ง เฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงขึ้นเล็กน้อย

"เกรนเจอร์...เธอเชื่อฉันบ้างไหม"มัลฟอยถามเบาๆ เฮอร์ไมโอนี่มองพลางหลบสายตา

"ก็เชื่อ...แต่ฉันขอถามนายเรื่องนึงสิ"เฮอร์ไมโอนี่เงยหน้าขึ้นสบตามัลฟอย

"ทำไม...นายต้องต่อยรอน"เฮอร์ไมโอนี่ถามมัลฟอยมีแววตาขุ่นเคืองขึ้นมาเล็กน้อย

"มันว่าฉันก่อน...บอกว่าฉันโกหกพวกเธอ"มัลฟอยบอกเฮอร์ไมโอนี่พยักหน้ารับรู้

"ขออีกเรื่องได้ไหม"เฮอร์ไมโอนี่พูดพึมพำมัลฟอยเลิกคิ้วสงสัย

"ปล่อยมือฉันก่อน จะได้ทำแผลได้สักที"เฮอร์ไมโอนี่บอกอย่างเขินๆพลางดึงมือกลับมัลฟอยมองอย่างเขินๆนิด

นึงก่อนจะนั่งหน้าตรงให้เฮอร์ไมโอนี่ทำแผล

  ทางด้านรอน เขาอารมณ์เสียเป็นอย่างมากที่เฮอร์ไมโอนี่นั่งทำแผลให้มัลฟอย แฮร์รี่ได้แต่ยืนมองรอนที่กระฟัดกระเฟียด

"ไอ้....."รอนว่ามัลฟอยเป็นอะไรสักอย่างทำให้แฮร์รี่ร้องออกมาว่า "รอน"

"นายคิดดูมันชกหน้าฉันก่อน แล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็ยังไปเข้าข้างมันอีก"รอนบอกพลางนั่งลงบนเตียง

"แล้วนายไปทำอะไรเขาก่อนหรือเปล่า"แฮร์รี่ถามอย่างจับผิด

"เปล่า...เปล่า ฉันไม่ได้ทำ แฮร์รี่...โธ่เอ้ย...นายเข้าข้างฉันมั่งสิ"รอนตอบแล้วหลบตาแฮร์รี่

"เอาเถอะฉันไม่กวนนายแล้ว"แฮร์รี่บอกพลางเดินออกจากห้องรอนแล้วลงไปที่ห้องนั่งเล่น แฮร์รี่เห็นเฮอร์ไมโอนี่กำลังเดินหยิบน้ำออกมาจากครัว

"เอ้ากินซะ"เฮอร์ไมโอนี่ยื่นแก้วน้ำให้มัลฟอยเขารับไปดื่มก่อนจะคืนแก้วน้ำให้เฮอร์ไมโอนี่เธอมองเขาก่อนจะถอนหายใจเล็กน้อย แฮร์รี่มองดูอยู่เงียบๆ

"เธอมีแต่น้ำให้กินอย่างเดียวหรือไง"มัลฟอยพูดแล้วทำท่ายิ้มกวนๆให้เฮอร์ไมโอนี่ เธอเบะหน้าใส่เขา

"กินน้ำอย่างเดียวพอแล้วนายน่ะ...เรื่องมาก"เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างหมั่นไส้

"ฉันหิวจะแย่แล้วนะ คนอะไรใจร้ายชะมัด"มัลฟอยแกล้งทำน้ำเสียงตัดพ้อ

"โอเคเดี๋ยวไปหยิบมาให้กิน...รอก่อน"เฮอร์ไมโอนี่บอกแล้วเดินเข้าไปในครัว แฮร์รี่เห็นเฮอร์ไมโอนี่เดินไปแล้วจึงเดินมานั่งข้างๆมัลฟอย มัลฟอยมองแฮร์รี่นิดนึง

"ฉันนั่งด้วยแล้วกัน"แฮร์รี่พูดเคอะเขินน้อยๆเพราะเขากับมัลฟอยไม่เคยพูดดีต่อกันเลย

"เชิญเถอะ...นี่มันบ้านนายนะไม่ใช่บ้านฉัน"มัลฟอยเองก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกันที่อยู่ๆแฮร์รี่มาพูดด้วย

"ห้องนาย...ฉันจัดไว้ให้แล้ว...ติดกับห้อง...เฮอร์ไมโอนี่และก็ห้อง...ฉัน...คืออยู่ระหว่างกลางพอดีน่ะแหละ"แฮร์รี่พูดแต่ละคำอย่างยากเย็น ใจนึงก็รู้สึกไม่กล้า อีกใจนึงก็อยากเป็นมิตรกับมัลฟอยด้วย

"อืมส์...ขอบ...ขอบใจ"มัลฟอยพูดพึมพำจนแทบไม่ได้ยิน แฮร์รี่จ้องหน้ามัลฟอยราวกับไม่เชื่อหูตัวเอง

"ไม่เป็นไร"แฮร์รี่พูดเสียงต่ำเบา

มาต่อแล้วค่ะ แต่ไม่แน่ใจว่าจะมีคนติดตามหรือเปล่า สงสัยแต่งไม่ค่อยดี ขอโทษนะค่ะ/สายธารแห่งราตรี