เธอน่ะตัวร้าย แล้วนายก็ปากแข็ง

ลำดับตอนที่ #10 : เชื่อ....กับ....ไม่เชื่อ

เฮอร์ไมโอนี่ก้าวออกมาจากเตาผิง เธอมองดูแฮร์รี่ และมองดูรอน เธอเดาอารมณ์รอนไม่ถูกเลยว่าเขาเป็นอะไร ตั้งแต่ตอนที่ เธอกระโดดกอดคอมัลฟอยแล้ว เสียงฟู่ดังขึ้นที่เตาผิง ร่างของมัลฟอยก้าวออกมา เขากวาดตามองรอบๆ ก่อนจะหยุดมองดูที่เธอแล้วยิ้มน้อยๆ

"นายจะกินอะไรหรือเปล่าเดี๋ยวฉันไปเตรียมมาให้"เฮอร์ไมโอนี่บอกเสียงสดใสขึ้น มัลฟอยพยักหน้าน้อยๆเฮอร์ไมโอนี่เดินเข้าไปในครัว ปล่อยให้มัลฟอยยืนอยู่ข้างนอกกับแฮร์รี่และรอน แฮร์รี่รู้สึกไม่รังเกียจมัลฟอยเหมือนแต่ก่อนกลับรู้สึกเฉยๆมากกว่า ส่วนรอนในความคิดเขา มัลฟอยยังคงเป็นศัตรูที่เขารังเกียจเช่นเดิม

"ครีเชอร์..."แฮร์รี่ตะโกนเสียงดัง มันปรากฎออกมาทำสีหน้าโกรธเคืองสุดขีด

"เจ้านายเรียกครีเชอร์หรือ"มันพูดเสียงแหบแห้ง ก้มตัวลงต่ำ และเมื่อมันเงยหน้าขึ้นเห็นมัลฟอย มันก็ร้องเสียงแหบแห้งอย่างดีใจ

"นายน้อยมัลฟอย...ใช่นายน้อยจริงๆด้วย นายน้อยยังคงสง่างามไร้ที่ติ สมเป็นเลือดบริสุทธิ์สูงส่ง ครีเชอร์รู้สึกเป็นเกีรติอย่างมากที่ได้พบนายน้อย ใช่แล้ว"ครีเชอร์กระโดดโลดเต้นดีใจ รอนกัดฟันกรอด ส่วนแฮร์รี่รู้สึกเฉยๆ

"หยุดชื่นชมกันสักที...ครีเชอร์...แกตามฉันไปจัดห้องให้...นายน้อยมัลฟอยของแก...ไปสิ"แฮร์รี่รีบตัดบท มัลฟอยยักคิ้วให้แฮร์รี่ เขาหลิ่วตากลับ ดูเหมือนว่าทั้งคู่ไม่ได้รังเกียจกันเหมือนแต่ก่อน

"ครีเชอร์จะทำตามคำสั่งของเจ้านาย"ครีเชอร์พูดพลางก้มตัวลงอีกครั้ง "แต่ถ้าครีเชอร์เลือกได้จะขอเป็นทาสรับใช้ของนายน้อยมัลฟอย ใช่แล้ว"ครีเชอร์บ่น แฮร์รี่เดินขึ้นบันไดไป

  ตอนนี้มีแต่รอน และมัลฟอยอยู่ในห้องนั่งเล่น รอนมองมัลฟอยเขม่น ส่วนมัลฟอยมีท่าทีเรียบเฉย

"อย่าคิดว่าฉันจะเชื่อนายนะ"รอนพูดขึ้นมัลฟอยหันมามองรอน

"นายหมายถึงอะไร"มัลฟอยถามกลับ

"นายมันเจ้าเล่ห์...เล่นละครตบตาแฮร์รี่กับเฮอร์ไมโอนี่ให้เข้าข้างนาย"รอนพูดมัลฟอยพยายามระงับอารมณ์โกรธไว้

"ฉันไม่เคยทำอะไรอย่างนั้น...ถ้านายคิดว่าฉันทำล่ะก็...สมองนายคงออกแบบมาอย่างเดียวกับโทรล์น่ะนะ"มัลฟอยพูดเสียงเยียบเย็น

"อย่ามาดูถูกฉัน...แกน่ะมันเล่ห์เหลี่ยมสูง...ถึงใครจะดูไม่ออก...แต่อย่างน้อยฉันคนนึงแหละที่มองออก...ไอ้จิ้งจอกแปดหาง"รอนตะโกนใส่หน้ามัลฟอย

"มันมากเกินไปแล้วนะวิสลีย์...ถ้านายไม่เชื่อฉันฉันไม่ว่า...เพราะฉันไม่ได้ร้องขอให้ใครเชื่อ...แต่ถ้านายมาด่าฉันก่อนฉันไม่ยอมหรอกนะ...นายน่ะมันถังขยะดีๆนี่เอง"มัลฟอยพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

"หุบปากนะ...แกน่ะสิ...ที่ขยะดีๆ...เพราะอย่างน้อย ฉันไม่เคยเป็นผู้เสพความตายที่คนอื่นๆเขารังเกียจนักรังเกียจหนาหรอก"รอนบอกออกมาด้วยความโกรธและดูเหมือนความอดทนของทั้งคู่จะขาดลง

"แกมันเลว...ชั่ว...แกมัน..."ของแข็งบางอย่างกระแทกกับหน้าของรอน รอนอ้าปากค้างอย่างตกใจ มองมัลฟอยที่เงื้อกำปั้นค้างไว้

"แก...แกต่อยยยยยยยช้านนนนนน"รอนร้องหน้าตาบิดเบี้ยว ก่อนจะฟาดกำปั้นบนหน้ามัลฟอยและพลักเขาล้มลง รอนขึ้นคร่อมร่างของมัลฟอยและชกหน้าเขาไม่ยั้ง แฮร์รี่ที่เดินลงมาจากบันไดกับครีเชอร์รีบลงมาห้ามรอนทันที

"รอนหยุด...รอนหยุดสิ"แฮร์รี่รีบลากตัวรอนออกมา เฮอร์ไมโอนี่ได้ยินเสียงเอะอะของแฮร์รี่จึงเดินออกมา

"มีอะไรกัน...ตายแล้ว...นี่พวกนาย...เกิดอะไรกันขึ้น"เฮอร์ไมโอนี่ถามสีหน้าตกใจ เธอเข้าไปพยุงมัลฟอยให้ลุกขึ้น

"มันต่อยฉันก่อนนะ"รอนบอก เฮอร์ไมโอนี่หันมองหน้ามัลฟอยที่มีเลือดเกาเดาไหลออกมา

..................................
รอนนี่บ้าเลือดจัง ใครที่เป็นแฟนรอนต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ที่แต่งให้รอนออกร้ายๆหน่อยๆ/สายธารแห่งราตรี

..................................
รอนนี่บ้าเลือดจัง ใครที่เป็นแฟนรอนต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ที่แต่งให้รอนออกร้ายๆหน่อยๆ/สายธารแห่งราตรี