เธอน่ะตัวร้าย แล้วนายก็ปากแข็ง

ลำดับตอนที่ #1 : เบาะแสของคนอยากเจอ

หลังจากที่ฮอกวอร์ตถูกปิดลง เนื่องจาก ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ อาจารย์ใหญ่ของโรงเรียน ได้ตายลง ด้วยฝีมือของ เซเวอร์รัส สเนป นั่นเป็นเรื่องที่น่าเศร้า สำหรับทุกๆคนไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น แต่ทางกระทรวงเวทมนตร์ใคร่ครวญความปลอดภัยในฮอกวอร์ต ซึ่งขนาดนี้ ไม่มีอีกแล้วในความมั่นใจว่า ฮอกวอร์ต เป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุดในโลก ไม่มีอีกแล้ว ความคิดนี้มักจะพุดขึ้นมาในหัวสมองของแฮร์รี่บ่อยๆ

 ในบ้านเลขที่ 12 กริมโมลด์เพลซ

 แฮร์รี่นอนพลิกตัวไปมาบนเตียงนอนท้องไส้ปั่นป่วน กี่เดือนแล้วนะที่เขาออกมาจากฮอกวอร์ต และกี่เดือนแล้วนะที่เขายังมัวนั่งรำพันถึง สิ่งที่เขาเพิ่งละทิ้งมา และแล้วเสียงเคาะประตูหน้าห้องของแฮร์รี่ก็ดังขึ้น

"แฮร์รี่...นายตื่นหรือยัง"เสียงรอนดังขึ้น แฮร์รี่หยิบแว่นขึ้นมาใส่แล้วเดินไปล้างหน้าแปรงฟันด้วยอาการงัวเงีย รอนมาอยู่กับเขาตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วรวมทั้งเฮอร์ไมโอนี่ด้วย เธอตัดสินใจอย่างหนักแน่นแล้วว่าเธอตั้งใจจะอยู่ในโลกเวทมนตร์ตลอดไป แม้ว่าพ่อแม่ของเธอพยายามร้องขอให้เธออยู่กับพวกเขาต่อไปก็ไม่เป็นผล เธอตัดสินใจมาพักอยู่กับแฮร์รี่จนกว่าจะหาที่อยู่ใหม่ได้เอง ตอนนี้สิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่นั่นคือ

การเป็นมือปราบมาร และเป็นสมาชิกในองค์กรภาคี แม้ตอนนี้ดัมเบิลดอร์จะไม่อยู่แล้ว แต่ก็ไม่สามารถเลิกล้มความตั้งใจแน่วแน่ได้ การที่ทั้งสามได้เป็นมือปราบมารนั้น เพราะได้รับสิทธิพิเศษเรียกได้ว่าทางกระทรวงแทบจะดึงตัวพวกเขาไปเลยทีเดียว

ขณะที่ทั้งสามกำลังกินอาหารเช้า

"รอนถ้านายคิดว่าการที่นายแอบกินไส้กรอกในจานของฉัน...แล้วฉันไม่รู้น่ะ...ฉันว่านายคิดผิดนะ"เฮอร์ไมโอนี่ที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อย่างขะมักเขม้น เธอโบกไม้กายสิทธิ์ทีหนึ่งปากพึมพำคาถาบางอย่าง และแล้วจานพลาสติกก็ลอยละลิ่วมาโดนหัวรอน

"โอ้ย...เฮอร์ไมโอนี่"รอนร้องโอดครวญพลางเอามือกุมหัว

"ช่วยไม่ได้..."เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างไม่ใส่ใจ แฮร์รี่ยิ้มนิดๆกับอาการของเพื่อนทั้งสอง

"เชื่อเขาเลย...ขอกินหน่อยก็ไม่ได้"รอนบ่นพลางทำเสียงจึกจักใส่เฮอร์ไมโอนี่ เธอเงยหน้าขึ้นมองรอนตาเขียวแต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไร ก็มีนกฮูกบินเข้ามาหย่อนจดหมายลงบนจานอาหารของรอน รอนมองตามอย่างไม่พอใจ

"ไอ้นกฮูกตาถั่ว"รอนสบถออกมาเบาๆ

"มันคงเห็นว่าจานข้าวนายเป็นกล่องรับจดหมายมั้ง"แฮร์รี่บอกแล้วอมยิ้ม เฮอร์ไมโอนี่พยายามกลั้นหัวเราะไว้เต็มที่

"เปิดอ่านดูสิ"เฮอร์ไมโอนี่พยักเพยิด รอนค่อยๆแกะออก มีโน๊ตสั้นๆเขียนว่า

                                     ทางเราได้เบาะแสของ สเนปและมัลฟอยแล้ว

                                          พวกเธอมาพบฉันที่ ที่ทำงานนะ ตอนนี้เลย ฉันรออยู่

      รักและคิดถึง

 รีมัส ลูปิน

"เยี่ยมยอดเลย"แฮร์รี่บอกน้ำเสียงดีใจเต็มที่เขารอที่จะเจอกับสเนปตั้งนานแล้ว

"เรารีบไปกันเถอะแฮร์รี่"เฮอร์ไมโอนี่บอกเธอวางหนังสือพิมพ์ลงมองเขม่นรอนเล็กน้อย ทั้งสามเดินไปที่เตาผิงท่ามกลางไฟเย็นๆที่จั้กจี้น่าดูแฮร์รี่เข้าไปคนแรก
.......................................................................................................

หวังว่าคงถูกใจนะค่ะ ฟิคเรื่องแรกที่แต่งเดี่ยวค่ะ อย่าเข้าใจผิดว่าแฮร์รี่เป็นพระเอกนะค่ะ/สายธารแห่งราตรี