ตอนที่ 1 : จุดเริ่มต้น
จุดเริ่มต้น
เฮอร์ไมโอนี่กำลังนอนหลับอย่างสบาย เธอพลิกตัวเล็กน้อยก่อนจะเริ่มรู้สึกว่ามีอะไรซักอย่างมากั้นเธอไว้ แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร
"อือ..."
เดรโกรู้ตัวว่ามีอะไรยุกยิกข้างๆตัวเขา แต่เดรโกก็กลับเลือกดึงสิ่งนั้นเข้าไปกอดให้แน่นกว่าเดิม
"อืมม..." เฮอร์ไมโอนี่อึดอัดอย่างประหลาด เธอจนค่อยๆลืมตาขึ้นมา เฮอร์ไมโอนี่ค่อยๆปรับตาใก้เข้ากับแสงแดดที่ลอดผ่านม่านมา เพดานสีขาว เป็นสิ่งแรกที่ตาเธอจ้องมอง สร้างความประหลาดใจเมื่อในหอกริฟฟินดอร์ไม่ได้มีเพดานแบบนี้ เเละเมื่อเธอรู้สึกว่าสิ่งบางอย่างที่เธอกอดอยู่นั้น มันไม่ใช่หมอนข้างและที่สำคัญมันยังกอดเธอตอบด้วย..!
"กรี๊ดดดดดด...?!" เฮอร์ไมโอนี่หันไปด้านข้างก็พบกับหนุ่มผมบลอนด์ที่คุ้นหน้ากันเป็นอย่างดี พวกเขากำลังนอนกอดกันอยู่บนเตียง ร่ายกายเธอก็ทำปฏิกิริยาโต้ตอบทันที
"เฮ้ยย..!" เดรโกรู้สึกถึงแรงบางอย่างกระทุ้งมาที่ท้องเขาอย่างแรง เดรโกลืมตาตื่นตัวอย่างรวดเร็วก็พบเท้าบางคน ยันมาที่ท้องเขาเต็มที่
"โอ้ยย.." และมันก็ส่งผลให้เขากลิ้งตกเตียงไปนอนอยู่บนพื้นห้องตามลำดับ เดรโกกุมหัวตัวเองก่อนจะคิดว่าเมื่อคืนเขาก็ไม่ได้พาผู้หญิงขึ้นเตียงนิหน่า และก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าถีบเขาได้ขนาดนี้ หรือจะไม่ใช่ผู้หญิง ?! เดรโกรีบลุกขึ้นยืนทันที ก่อนจะพบผู้หญิงผมน้ำตาลที่ฟูเล็กน้อยตามเวลาตื่นปกติ
"เกรนเจอร์..?!" เขาตกใจแล้วสำรวจห้องก่อนจะพบว่านี้ไม่ใช่ห้องในหอสลิธิรีนของเขา และก็มั่นใจว่าไม่ใช่หอกริฟฟินเดอร์ด้วย
"มัลฟอย..!! นายกำลังแกล้งเล่นตลกอะไรอีก..?" เธอเอ่ยปากขณะยังช็อกอยู่ ดีที่พวกเขายังใส่เสื้อผ้าครบชิ้นอยู่ ไม่งั้นสติเธอคงได้แตกกว่านี้อีก
"แกล้งบ้าอะไรของเธอ.? เธอต่างหาก คิดมอมเมาฉันแล้วจับมาปล้ำหรือเปล่า.."
"..ฉันไม่คิดอะไรต่ำอย่างนั้นนะ..!!"
เฮอร์ไมโอนี่ปฏิเสธคำกล่าวหาทุเรศๆของศัตรูคู่อาฆาตทันที "แล้วเรามานอนแบบนี้ได้ยังไง?/เกิดบ้าอะไรขึ้นวะ..?"
ทั้งสองเอ่ยอย่างงุนงงก่อนจะมองไปที่ประตูบานหนึ่งอย่างมินัดได้หมาย "นี้จะต้องฝันแน่ๆ.." เฮอร์ไมโอนี่พึมพำแล้วรีบลุกขึ้นจากเตียง เดรโกก็เดินไปที่ประตูนั้นเหมือนกัน
"ไม้กายสิทธ์ล่ะ..?" เดรโกเอ่ยแล้วพยายามหารอบห้องก็ดูเหมือนจะไม่เจอ
"ฉันก็ไม่มี.." เฮอร์ไมโอนี่คลำตามกระเป๋าเสื้อตัวเอง "ทั้งหมดเกิดเพราะเธอแน่..ยัยเกรนเจอร์"
เฮอร์ไมโอนี่อ้างปากค้าง อะไรกัน เธอก็ยังไม่รู้เรื่องเลยว่าเกิดอะไรขึ้น "..นายมันตัวซวยมากกว่สอีก..มัลฟอย"
เดรโกค่อยๆเปิดประตู เผื่อป้องกันบางอย่างข้างนอกนั้นไม่ให้รู้ "อะไรวะเนี่ยย..!" เขาสถบเมื่อเปิดออกมา ก็เหมือนทางเดินในบ้านอะไรซักอย่าง
"ตามมาสิ..ยัยหนอนหนังสือ.." เขาเห็นว่าเฮอร์ไมโอนี่ยังไม่ยอมก้าวออกมาจากห้อง หน้าตาเธอบ่งบอกอารมณ์ไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งอารมณ์เขาตอนนี้ก็คงจะเหมือนกัน
พวกเขาค่อยๆเดินตามทางเดินอย่างระแวง ก่อนจะมาพบเป็นเหมือนบันไดลงไปชั้นล่าง
"เสียงโทรทัศน์นี้..?" เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินเสียงจากชั้นล่าง เดรโกขมวดคิ้วก่อนจะเดินลงบันไดมาด้วยเสียงที่เงียบเท่าจะทำได้ ซึ่งเฮอร์ไมโอนี่ก็ลงตามมา เธอหวังไว้ว่าเมื่อไรเธอจะตื่นจากฝันร้ายนี้เสียทีนะ..
ทั้งคู่เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น ก็เห็นโทรทัศน์ที่กำลังเปิดอยู่ "...ใครเปิด..?" เดรโกเอ่ยอย่างแปลกใจเมื่อมองรอบๆห้องก็ไม่มีใครอยู่เลย
"โอ้..ไม่จริงนะ" เฮอร์ไมโอนี่พูดเสียงคราง เดรโกมองตามสายตาของเธอ ก็พบบางอย่างที่มีผมสีเดียวกับเขา ตัวเล็กมากเมื่อยิ่งนั่งอยู่กับพื้น ซึ่งตอนนี้ก็นั่งหันหลังอยู่ ไซส์ชุดนอนที่บ่งบอกถึงวัยประมาณสามขวบได้
"อ้าวว...อรุณสวัสดิ์ฮะ มี้เฮอร์และแด้ดเดรกกี้.." เด็กนั่นหันมาทักทายอย่างน่ารัก แต่ดูท่าทั้งเดรโกกับเฮอร์ไมโอนี่กำลังตกใจสุดขีด เดรโกอึ้งไปพักใหญ่ ตื่นมากับยัยหนอนหนังสือเกรนเจอร์ แถมยังมีเด็กที่หาว่าเขาเป็นแด้ดดี้ และยัยผมน้ำตาลนั้นเป็นหม่ำมี้ด้วย ทั้งๆพวกเขาอยู่แค่ปี 7 กันเองนะ . ! ส่วนเฮอร์ไมโอนี่ก็ตาโตกับคำพูดที่ก้องอยู่ในหัวเธอ "อย่าบอกนะ ว่านี้คือภารกิจ..ของศาตราจารย์ดับเบิลดอร์..?!"
// เปิดเรื่องแล้วน้าาา เรื่องนี้ ฝากติดตามด้วยน้าา
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ตอนแรกก็น่าติดตามแล้วววว
แล้วเป็นภารกิจอะไรกันนนะ?
ว่าแต่ภารกิจของดัมเบิลดอร์คืออะไไรกันนะ
รอติดตามในตอนต่อไปนะคะ สู้ๆ ค่ะไรต์เตอร์