ว่าด้วยภาษาวิบัติ

ข้อมูลเบื้องต้น

เกี่ยวกับภาษาวิบัติในความคิดของผู้เขียนเอง

เนื้อเรื่อง

ภาษาวิบัติ เช่น คร่า ป๋ม ฯลฯ พบเห็นได้บ่อยในโลกไซเบอร์ยุคปัจจุบัน ตามบอร์ด ตามบลอก ตามhi5 ฯลฯ ทั้งนี้ภาษาวิบัติ บางคนยังรวมไปถึงการสร้างคำใหม่ เช่น เกรียน เมพ กาก ฯลฯ

จนเกิดการใช้กันอย่างแพร่หลาย และเยาวชนรุ่นใหม่อาจจำไปใช้ผิดๆ ในอนาคตได้
เริ่มแรกคิดว่าน่าจะมาจากความขี้เกียจพิมพ์ของบางคน จึงทำการย่อให้สั้นลงหรือทำให้พิมพ์ง่ายขึ้นโดยการไม่ต้องกด shift หรือไม่ต้องใช้ตัวอักษรที่ไม่คุ้นเคย เช่น การเรียนพิเสด หรือ -> รึ อะไรทำนองนี้
แต่ก็มีบางคำที่ไม่ได้เป็นด้วยเหตุผลเช่นนั้น ซ้ำยังยาวขึ้นอีกเช่น ทำไม -> ทามมาย ทั้งนี้คาดว่าเพื่อใช้ลอกเลียนเสียงที่เกิดขึ้นในบทสนทนาจริงๆ เพื่อสร้างความรู้สึกเสมือนสนทนาอยู่จริงๆ ยังมีอีกเหตหนึ่งคือมาจากการสะกดผิดอย่างคำว่า "เมพ" เป็นต้น จริงๆ แล้วเรื่องการสะกดผิดก็เป็นปัญหาที่สำคัญไม่แพ้กันทีเดียว เพราะการสะกดผิดหมายถึงว่าบุคคลนั้นเข้าใจว่าคำนั้นสะกดอย่างนี้ และแปลว่าผู้ที่สอนเขาใส่ใจกับการสะกดคำไม่เพียงพอ อาจเห็นว่าหยวนๆ ไปในบางครั้ง ถ้าเป็นใน MSN คุยกับเพื่อนก็ไม่ว่ากันเพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของเค้า

แต่หลังๆ มักพบเห็นตามบอร์ดต่างๆ ไม่เข้าใจว่าใช้เพื่ออะไร เพื่อแสดงว่าตัวเองมีความสามารถในการแปลงภาษา ก็... คงไม่ใช่ บางครั้งถึงกับอ่านไม่ออกกันเลยทีเดียว ไม่รู้ประโยคนั้นแปลว่าอะไร
มันจะกลายเป็นไม่ดีต่อสายตาชาวบ้าน(ไม่อยากใช้คำรุนแรง ^^") มากกว่าที่คนจะเห็นว่าน่ารักหรือแอ๊บแบ๊วนะครับ

จริงๆ แล้วผมไม่ได้ว่าอะไรกับการใช้ภาษาวิบัติเท่าไรนักเพราะถือว่าเป็นการแสดงน้ำเสียงมากกว่า แต่หลังๆ มันชักจะเยอะเกินไป มันจะกลายเป็นเด็กรุ่นต่อไปจะมาเห็นแล้วลอกเลียนแบบ แล้วภาษาไทยจะเปลี่ยนแปลงไปเป็นแบบที่สะกดผิดๆ นั่นล่ะไม่ดี

ไม่เชิงรณรงค์ แต่อยากให้เห็นว่าภาษาวิบัติมันไม่ดีต่อภาพลักษณ์ตัวเองหรอกครับ เมื่อคุณได้ไปอยู่ในสังคมแบบที่เป็นราชการ หรือเป็นการเป็นงาน ถ้าคุณติดพวกนี้ไป ระวังคนเค้าจะมองด้วยสายตาแปลกๆ เอาละกันครับ

(ก็อบมาจาก blog ตัวเอง แหะๆ พึ่งเริ่มเล่นในนี้อา)