Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

ลำดับตอนที่ #482 : สกิลสูตรพิสดารกับมืออาหารในต่างโลก เล่ม 1-2 แนะนำให้อ่านตอนดึกๆครับ

  

สำนักพิมพ์: Luckpim

ราคาปก: 289 บาท

แนวเรื่อง: Adventure, Comedy, Fantasy

แต่งเรื่อง: Ren Eguchi

Illustration: Masa

แปล: Toshiko T. Return

สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 5 เล่มยังไม่จบ ดูรูปปกเล่มอื่น CLICK

เรื่องย่อ:

มุโคดะ สึโยชิถูกอัญเชิญมาจากญี่ปุ่นยุคปัจจุบัน สู่โลกต่างมิติแห่งดาบและเวทมนตร์

มุโคด้าที่คิดว่าการผจญภัยแบบไหนกำลังรอตนอยู่ ที่จริงแล้วเขาเป็นแค่คนธรรมดาที่ติดร่างแหจาก "การอัญเชิญผู้กล้า" เท่านั้น!

สเตตัสเริ่มต้นของมุโคด้าก็เข้าขั้นกระจอกเมื่อเทียบกับผู้กล้าตัวจริง (ตั้ง 3 คนแน่ะ)...

นอกจากนั้น อาณาจักรที่อัญเชิญพวกมุโคด้ามาก็น่าสงสัย "อ๊ะ นี่มันพวกที่ตั้งใจจะหลอกใช้ผู้กล้านี่หว่า"

พอมุโคด้าคาดการณ์เช่นนั้น เขาก็ออกมาจากปราสาทโดยลำพัง

สิ่งเดียวที่มุโคด้าจะพึ่งพาได้ในโลกต่างมิติใบนี้ คือสกิลติดตัว "เน็ตซูเปอร์" สกิลที่สามารถนำสินค้าจากโลกยุคปัจจุบันมาสู่โลกต่างมิติได้

มุโคด้าคิดอย่างตื้นเขินว่า ถึงจะใช้ต่อสู้ไม่ได้ แต่ถ้าใช้ให้ดี คงไม่ลำบากเรื่องการใช้ชีวิตหรอกมั้ง...?

และเขาก็ได้พบความจริงว่า ถ้าได้กิน "อาหาร" ของโลกยุคปัจจุบันที่นำเข้าด้วยสกิลนี้ อาหารนั้นจะสำแดงผลลัพธ์เหนือจินตนาการ!

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีพวกที่โดนอาหารจากต่างโลกดึงดูดให้มารวมตัวกันอีก...!?

การผจญภัยสุดคาดฝันในต่างโลกได้เริ่มขึ้นแล้ว!

ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:

                เรื่องนี้ตอนแรกไม่คิดจะซื้อครับ แต่พนักงานเชียร์ให้ซื้อจะได้ครบโปรก็เลยจัดมา สาเหตุที่ไม่อยากซื้อในทีแรกเพราะเคยอ่านมังงะแล้วไม่ประทับใจเท่าไหร่ เป็นแนวต่างโลกที่พระเอกเป็นพวกติดร่างแห จากนั้นพระเอกก็ออกเดินทางชิวๆไปในต่างโลก โดยมีสกิลโกงคือ “เน็ตซุปเปอร์” ที่สามารถใช้เงินต่างโลกซื้อของที่วางขายในร้านสะดวกซื้อหรือซุปเปอร์มาเก็ตในญี่ปุ่นได้ จุดขายก็คือพระเอกทำอาหารที่ต่างโลกโดยใช้เครื่องปรุงญี่ปุ่นได้ออกมาหน้ากินมาก จนแม้แต่สัตว์เทพในตำนานยังขอมาเป็นอสูรรับใช้เพื่อได้กินอาหารพระเอก ซึ่งผมอ่านมังงะไปสามสี่ตอนก็ไม่ค่อยมีอะไรเร้าใจ เหมือนพระเอกออกเดินทางทำอหารให้หมากินไปวัน แถมเจ้าหมานี่ก็ดันเป็นพวกหยิ่งไม่น่ารักเบย สาวๆก็ไม่มีปรากฏตัวให้เห็น ทำเอาผมเลิกตามเลยครับ แต่พอมาอ่านฉบับนิยายแบบยาวๆถึงพบว่าเรื่องนี้สนุกกว่าที่คิด

                ประเด็นแรกคืออาหารเรื่องนี้บรรยายได้น่ากินสุดๆ กว่าจะอ่านจบสองรอบนี่ผมบุกเซเว่นไปหลายรอบมาก แถมยังไปร้านอาหารญี่ปุ่นสั่งชุดหมูผัดขิงมาเรียบร้อย พระเอกเรื่องนี้เป็นพนักงานกินเงินเดือนแต่สกิลทำอหารอย่างกับตัวเอกเรื่อง Cooking Papa ขยันสร้างเมนูที่ผสมผสานวัตุดิบต่างโลกกับเครื่องปรุงญี่ปุ่น อย่าเอาเนื้ออร์คมาทำหมูผัดขิง ชุดเนื้อย่าง ชุดปลาทอด อีกมากมาย หรือพวกบรรดาขนมที่ขายตามซุปเปอร์ญี่ปุ่นก็น่าสนใจ ถัดจากเรื่องโดราเอม่อนก็มีเรื่องนี้ล่ะที่อ่านแล้วต้องไปหาโดรายากิมากิน การขายอาหารและความน่ากินในต่างโลกจะคล้ายกับเรื่องโนบุแต่เรื่องนี้จะแฟนตาซีกว่า

 

ซึ่งที่นิยายสามารถสื่อความน่ากินมาได้ขนาดนี้ก็เพราะมีบรรดาตัวละครต่างโลกที่พอได้กินอาหารแล้วมาแสดงรีแอคชั่นได้อารมณ์มาก ทำเอาอ่านแล้วอยากกินด้วยเลย

                นอกจากเรื่องอาหารแล้วเรื่องนี้ก็เล่าเรื่องการเดินทางของพระเอกกับบรรดาสัตว์เลี้ยง ซึ่งซุยตันสไลม์ที่พระเอกรับเลี้ยงเป็นอสูรรับใช้ตัวที่สองนี่มันน่ารักได้ใจจริงๆ รูปร่างนุ่มนิ่มน่ากอด นิสัยที่เหมือนเด็กเล็กๆที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสา ส่วนผสมความน่ารักแบบสัตว์เลี้ยงกับความน่ารักแบบเด็กๆนี่ทำเอาอยากเอากลับบ้านจริงๆ

 

                แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่มีบทให้สาวๆเป็นชิ้นเป็นอัน แต่ก็บรรดาเทพธิดาที่คอยไถผลิตภัณฑ์ต่างโลกจากพระเอก แลกกับการให้พร ผมอ่านแล้วเหมือนพระเอกเป็นพวกขนของหนีภาษีเอาสินค้าญี่ปุ่นมาขายที่ต่างโลกเลย ซึ่งบรรดาเทพธิดาพวกนี้ก็น่ารักดีครับ เทพธิดาไฟคอสตูมร้อนแรงมาก เทพธิดาดินนี่ก็อุดมสมบูรณ์มาก เทพธิดาน้ำก็เป็นโลลิ ส่วนเทพธิดาลมนี่มาแนวเสียของแต่ชุดมีช่วงระบายอากาศตรงบั้นท้ายที่ดูดีมาก

 

                เป็นแนวต่างโลกเดินทางชิลล์ๆไม่เน้นผจญภัยต่อสู้ปราบจอมมาร แต่เน้นอาหารการกินกับความน่ารักของซุยตัน แนะนำให้มาอ่านตอนดึกๆครับรับรองว่าได้รสชาติชีวิตแน่นอน   

                ป.ล. ขอเตือนนักอ่านรุ่นเยาว์ที่อาจจะได้อ่านนิยายเรื่องนี้ การเอาอาหารคนให้สัตว์เลี้ยงกินบางทีก็ไม่ควรนะ เพราะบางอย่างคนกินได้แต่สัตว์กินแล้วตายเลยก็มีเช่นช็อคโกแลต แต่หมาเทพเรื่องนี้มีสกิลต้านสถานะผิดปรกติเลยกินช็อคโกแลตชิวๆ อย่าไปทำตามล่ะครับ

ระดับความพึงพอใจ: 4/5 เสียดายไม่ค่อยมีบทสาวๆ แต่ความน่ารักของซุยตันพอทดแทนได้ระดับหนึ่ง