Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

ลำดับตอนที่ #480 : ตัวป่วนชั้นเซียน มาตบเกรียนถึงต่างโลก เล่ม 12 โยงเนื้อเรื่องได้ป่วนสมองมาก

สำนักพิมพ์: Animag

ราคาปก: 190 บาท

แนวเรื่อง: Action, Adventure, Fantasy

แต่งเรื่อง: Tarou Tatsunoko

Illustration: Yuu Amano

แปล: เจษฎา เกรียงเม็งโคตร

สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 12 เล่มจบแล้ว มีภาคต่อออกมา 4 เล่ม ทำเป็นอนิเมแล้ว ดูหน้าปกทุกเล่ม CLICK ดูรีวิวเล่มแรกๆที่นี่   เล่ม 1-5   เล่ม 6   เล่ม 7-8    เล่ม 9   เล่ม 10    เล่ม 11   

เรื่องย่อ:

ผ่านไปสามเดือนหลังจากศึกชี้ขาดกับอาซี ดาคาฮา

สวนกล่องที่กลับมาสงบสุขได้เริ่มจัดกิฟท์เกมขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

ทว่า ก็เกิดความเปลี่ยนแปลงบางอย่างกับผู้ชนะศึกใหญ่อย่างอิซาโยอิ!?

ระหว่างนั้นโปรเจคท์ใหญ่ที่เกี่ยวพันกับทุกคนในสวนกล่องก็เริ่มเดินหน้าอย่างลับๆ

อีกด้านหนึ่ง อิซาโยอิ อาสึกะ และโยต่างตกอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องตัดสินใจเลือก

พวกเขาจะทำเช่นไร!? และนอกจากนี้ “บุคคลผู้หนึ่ง” ก็มาปรากฏตัวที่สวนกล่อง

ตัวจริงของคนคนนั้นก็คือ...!?

ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:

                เป็นเล่มจบภาคอารมณ์ประมาณแนวโชเน็นต่อสู้ที่พอพวกพระเอกใช้พลังมิตรภาพ จนเอาชนะบอสใหญ่ด้วยการรุมได้ ก็มาเป็นการต่อสู้กันเองระหว่างพรรคพวก ก่อนที่จะต่างคนจะแยกย้ายกันไปพร้อมสัญญาว่าจะกลับมาพบกันอีก

                เรื่องมอนดาจินี่ช่วงแรกนั้นๆผมค่อนข้างอวยน่าดู เพราะเป็นเรื่องที่เอาปกรณัมตำนานเทพหลายๆชาติมายำรวมกัน และก็มีตัวละครสาวน้อยน่ารักเยอะดี และที่สำคัญตอนนั้นผมหมั่นไส้ NGNL ที่เป็นแนวแข่งเกมที่ต้องปีนบันไดอ่าน พอมาอ่านเรื่องนี้ที่เป็นแนวแข่งเกมด้วยพลังพิเศษและหัวข้อไม่ค่อยมีอะไร แค่ซัดอีกฝ่ายให้หมอบ ชิงสมบัติให้ได้ หรือเข้าเส้นชัยเป็นคนแรก ก็ชนะเกมไปเลย ซึ่งเป็นอะไรที่เรียบง่ายกว่า NGNL เยอะ แต่มันก็แค่ช่วงแรกๆที่เรื่องมันยังไม่ออกจักรวาลล่ะนะ

                ตั้งแต่เริ่มเข้าช่วงสมาคมจอมมารนี่เนื้อเรื่องก็วายป่วงมากครับ ทั้งบอสใหญ่ที่โผล่มาต่อสู้แบบยาวนานติดกันหลายเล่ม รวมพลังกันเกือบทั้งเรื่องก็เอาไม่ลง สุดท้ายพระเอกก็ชนะแบบงงๆเหมือนกับเป็นพล็อตลิขิต ทั้งๆยังการคั่นเรื่องด้วยเรื่องสั้นเพื่อเสริมรายละเอียดอยู่บ่อยๆ ไหนจะสารพัดทฤษฎีเช่น คอสโมโลจีเอย ไทม์พาราด็อกเอยที่ทำเอาอ่านแล้วงง ขนาดเล่มนี้มียกตัวอย่างโนบุนากะมาอธิบายราวหนังสือเรียนผมอ่านแล้วก็ไม่เก็ตเลย ช่วงหลังๆอ่านไปแล้วรู้สึกเหมือนคนแต่งคุมเรื่องไม่อยู่ซะงั้น

                ที่จริงผมชอบนิยายที่เอาตำนานต่างมายำให้เป็นแบบฉบับตัวเองนะ อย่างอัศวินในตำนานเคลติกมาใช้อาวุธเป็นดาบในตำนานของญี่ปุ่นแบบนี้มันก็ดูน่าสนุกดี แต่เรื่องนี้ตามไอเดียคนเขียนไม่ทันเท่าไหร่ อย่างแนวคิดว่าจริงๆเทพทั้งหลายเนี่ยเป็นบุคลาธิษฐานของอะไรสักอย่าง เช่นเทพสายฟ้าก็คือเป็นตัวตนที่คนโบราณใช้อธิบายถึงสายฟ้า จึงเป็นตัวตนที่มีอำนาจควบคุมสายฟ้าได้ คนเขียนก็เลยพยายามนำเสนอตัวตนที่เป็นบุคลาธิษฐานของสิ่งต่างที่ไม่จำกัดแค่ปรากฏการณ์ธรรมชาติ เช่นตัวตนที่เป็นตัวแทนของกฏฟิสิกส์ หรือตัวแทนของอาวุธนิวเคลียร์ประมาณนี้ล่ะนะ แต่อ่านๆไปก็ไม่เคลียร์เท่าไหร่ แล้วการที่จะโยงว่าความสามารถพระเอกที่มันล้ำเกินคนไปไกลมันมาจากสิ่งประดิษย์ของมนุษย์เนี่ย อ่านแล้วไม่เมคเซนต์อ่ะ

                อีกจุดที่ขัดใจในเล่มนี้ก็คือการเฉลยที่มาของสาวน้อยสวมหน้ากากคนหนึ่ง คือรู้สึกว่ามันรวบรัดไป การเปิดเผยตัวตนแท้จริงของตัวละครสำคัญมันน่าจะมีการค่อยๆเผยเบาะแส หรืออธิบายอะไรมากกว่านี้ แต่นี่อ่านแล้วรู้สึกประมาณว่า “จริงๆแล้วฉันคือ.....อ้อเหรอ...ดีนะ” แค่นั้นล่ะ

 

                ส่วนจุดที่ผมโอเคกับเล่มนี้ก็คือตัวละครใหม่ที่เป็นเทพเจ้าที่คนไทยค่อนข้างคุ้นเคยอย่างพระอิ___(ซ่อนชื่อไว้หน่อยจะไม่ได้ไม่สปอนล์เกินไป) คนแต่งโมดิฟายให้เป็นหนุ่มเจ้าสำราญ มาดเก๋าๆนิดหน่อย พร้อมสมญาเทพยุทธที่แข็งแกร่งที่สุด ถึงแม้คนไทยจะติดภาพแกเป็นหยำฉาแห่งสรวงสวรรค์ก็เถอะ แต่ตำนานเทพอินเดียนั้นมีหลายก๊ก หลายนิกาย หลายตำรามาก คนบางกลุ่มที่อวยว่าแกคือตรีมูรติคนที่สี่ก็มีนะ ซึ่งผมชอบการเขียนที่เอาเทพเจ้าที่จากตำนานต่างๆมาดัดแปลงแบบนี้ เสียดายที่หงอคงโลลิไม่มีบทในภาคนี้เท่าไหร่

                โดยรวมแล้วแม้จะเป็นซีรี่ที่ทำผิดหวังไปบ้าง แต่ก็ยังอ่านเอามันได้ หวังว่าภาคหน้าจะเลอะเทอะน้อยกว่านี้

ระดับความพึงพอใจ: 2.5/5 บวกคะแนนนิดหนึ่งเนื่องจากพระอิ___ที่แสนจะฮาร์ดบอย