Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

ลำดับตอนที่ #462 : ซีรีส์นักสืบขี้ลืม เล่ม 2 หนังสือแนะนำของ ยอดนักสืบเคียวโกะ

สำนักพิมพ์: Dexpress

ราคาปก: 279 บาท

แนวเรื่อง: Detective

แต่งเรื่อง: Nisio Isin

ภาพ: VOFAN

แปล: ชนินันท์ กิตติปฏิมาคุณ

สถานะปัจจุบัน: 9 เล่มยังไม่จบ ทำเป็นละครแล้วกำลังมีอนิเม ดูหน้าปกเล่มอื่นๆ   CLICK  รีวิวเล่มแรกๆที่นี่  เล่ม 1

เรื่องย่อ:

โอยากิริ มาโมรุ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหนุ่มประจำพิพิธภัณฑ์ ในพื้นที่ซึ่งเขารับผิดชอบนั้น มีหญิงสาวผมขาวมายืนมองภาพวาดหนึ่งเป็นประจำ ชื่อของเธอคนนั้นคือ โอคิเทงามิ เคียวโกะ นักสืบขี้ลืมผู้ที่ความทรงจำจะถูกรีเซตทุกวัน การพานพบกับเธอคนนั้นได้นำพาเขาไปพัวพันกับคดียุ่งยาก ...เมื่อทั้งคู่ไปพบช่างทำกรอบภาพชื่อดังถูกแทงจมกองเลือด!?

การสืบสวน ‘สุดไว’ ที่มีเวลาจำกัดเพียงหนึ่งวันจึงเปิดฉากขึ้นอีกครั้งในเล่มที่ 2 ของ ‘ซีรีส์นักสืบขี้ลืม’ จากปลายปากกานักเขียนชื่อดัง ‘นิชิโอะอิชิน’ !!

ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:

                เล่มนี้เป็นเล่มที่ 2 ของซี่รี่ แต่เนื้อหาเกิดก่อนเนื้อเรื่องเล่มแรกครับ จริงๆซี่รี่นักสือขี้ลืมนี่เป็นแนวสืบสวนที่จบในตอน จะอ่านเล่มไหนก่อนก็คงไม่ต่างกัน โดยเล่มนี้เปลี่ยนตัวเอกจากนายตัวซวยในเล่มแรก มาเป็นหนุ่มที่ชื่อว่า “มาโมรุ” ชื่อของตานี่โผล่มาในนิยายเล่มแรกแวบๆครับ เขาคือคนที่หน้าที่เป็นรปภ.ของสำนักงานนักสืบของคุณเคียวโกะนี่เอง และเล่มนี้ก็เป็นเรื่องราวตอนที่ทั้งคู่ได้พบกัน

                ซึ่งนายมาโมรุตัวเอกของเล่มนี้ก็เหมือนนายดวงซวยเล่มที่แล้ว คือเป็นชายหนุ่มสติปัญญาปานกลาง และบังเอิญไปเกี่ยวข้องกับคดีประหลาด และต้องมาขอความช่วยเหลือจากคุณเคียวโกะ ซึ่งในแง่นิยายสืบสวนเล่มนี้ผมถือว่ากลางๆ คือไม่มีปริศนาอะไรที่ชวนอึ้งมาก อ่านๆไปกลางเรื่องก็พอเดาคนร้ายได้ แต่ก็นับว่าดีกว่าแนวสืบสวนบางเรื่อง ที่เออะก็ให้มีคนฆ่ากันตายแล้วก็ให้นักมาแสดงความฉลาดไขปริศนาเฉลยคนร้ายแค่นั้น แต่คุณเคียวโกะนี่นอกจากไขคดีแล้วยังมีการเล่นถึงจิตใจความรู้สึกตัวละครแต่ล่ะตัวด้วย

                จุดขายของเรื่องนี้ก็คือตัวอาร์ตตามแบบนิชิโอะสไตล์ล่ะนะ แต่ถ้าเทียบกับงานอื่นๆของแกแล้วก็ถือว่าซอร์ฟกว่าเยอะ ก็มันเป็นแนวสืบสวนนี่ การไขคดีก็ต้องอยู่ในกรอบของคนทั่วไป ถ้ามีแต่ตัวละครแบบ หญิงสาวที่จู่ก็เอาแม๊กเย็บปสกคน ชายหนุ่มที่ไม่คบเพื่อนเพราะความเข้มแข็งในฐานะมนุษย์จะลดลง หรือสาวน้อยโลลิที่เพื่อนโดนทรัคซังขยี้ต่อหน้าแต่ตรูก็จะขอเซฟเกมก่อน ขืนมีคนร้ายแบบนี้นักสือสุดเทพก็คงจะเดาใจคนร้ายยากล่ะครับ

                แต่จุดที่ชอบก็คือคุณนักสืบเคียวโกะนี่ล่ะครับ อาจจะเป็นอคติส่วนตัวนะแต่ตัวเอกแนวสืบสวนที่ผมเคยอ่านนี่ ส่วนใหญ่มักจะเป็นพวกไม่น่าคบครับ ถ้าไม่เป็นพวกอวดฉลาด ก็มักมีบุคลิกไม่เข้าข่ายเฟรนลี่ แต่คุณเคียวโกะนี่เป็นนักสืบที่นิสัยน่ารักครับ แม้จะงกเงินไปหน่อยแต่ก็มีความเห็นอกเห็นใจให้ผู้อื่น นอกจากนั้นยังมีความเป็นหญิงแกร่ง ที่เปี่ยมไปด้วยความสามารถ จนทำให้บรรดาตัวเอกเสียเชิงชายไปกันหมด

 

                แถมท้ายอีกนิดในเล่มมีฉากที่เหมือนจะเชื่อมเคียวโกะกับท่านผู้นั้นอีกแล้ว แต่ผมเชื่อว่าเป็นการโทรลของอ.นิชิโอะอยู่ดีล่ะนะ

 ระดับความพึงพอใจ: 3/5 ยิ่งอ่านยิ่งหลงสเน่ห์คุณเคียวโกะ