คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #404 : พลังป่วนก๊วนเหนือธรรมชาติ เล่ม 6 เจ็บปวดเหลือทน
สำนักพิมพ์: Zenshu
ราคาปก: 170 บาท
แนวเรื่อง: Action,
Fantasy, Romance, School Life, Super Power
แต่งเรื่อง:
Kouta
Nozomi
Illustration: 029
แปล: โปเตมาโยะ
สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 12 เล่มยังไม่จบ ได้รับการทำเป็นอนิเมแล้ว
ดูรูปปกเล่มอื่น
CLICK
ดูรีวิวเล่มแรกๆที่นี่ เล่ม
1 เล่ม
2 เล่ม
3 เล่ม
4 เล่ม
5
เรื่องย่อ:
"ในวันนั้น
ฉันได้หลุดจากการเป็นจูนิเบียว"
จากประโยคคำถามไม่คาดฝันของทาคานาชิ ซายูมิ
ทำให้ความลับของอันโด้ จุรัยสมัยเรียนชั้นมัธยมสองถูกเปิดเผย สามปีก่อน
ตอนที่อันโด้ยังไม่ได้เป็นจูนิเบียวนั้นเขามีเพื่อนร่วมชั้นอยู่เหมือนกัน
เด็กสาวเพื่อนสมัยเด็ก คุชิคาวะ ฮาโตโกะ
เด็กหนุ่มผู้มีนิสัยวิปริต ซางามิ ชิสึมุ
และเด็กสาวที่หลงรักในตัวเขา ฟุตาบะ ทามากิ
.. ยุคสมัยที่อยู่ร่วมกับเพื่อนฝูงซึ่งยอมเปิดใจให้ทุกสิ่งทุกอย่าง.ทำให้เด็กหนุ่มได้รู้จักกับคำว่า
[สิ้นหวัง] เป็นครั้งแรก
"นี่คือตำนานของฉันที่กลายเป็นกิลเดียร์
ชิน จุรัย"
ประวัติศาสตร์ดำมืดของเด็กม.ต้นทั้งสี่
ที่แม้จะดูอัปลักษณ์แต่ก็ยังงดงาม
ต้นกำเนิดของอันโด้ จุรัย
ถูกเปิดเผยแล้วในเล่มที่6นี้!
ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:
ผมว่าคนเขียนแต่งแนวชีวิตประจำวันของผู้มีพลังเศษมาหลายเล่มจนเริ่มหมดมุขแล้วมั้ง
เล่มหลังๆนี่จึงมีแนวการเขียนต่างจากเล่มแรกๆอยู่มาก เล่มที่แล้วไปเล่าเรื่องทางฝั่งพี่ชายของโทโมโยะ
ส่วนเล่มนี้เล่าถึงอดีตของจูรัยตอนที่ตัดสินใจจะเลิกเป็นจูนิเบียว (ช่วงก่อนที่จะเจอโทโมโยะเตือนสติจนกลับมาเบียวอีกรอบ)
และพูดถึงเหตุการณ์ตอนที่เขาคบหาเป็นเพื่อนกับนายปากสุนัขซางามิ
จนถึงจุดยุติความสัมพันธ์เป็นแค่คนรู้จักแต่ไม่ใช่เพื่อน
เนื่องจากเป็นการเล่าถึงอดีต
ดังนั้นตัวละครในเรื่องจึงยังไม่มีพลังพิเศษอะไรทั้งสิ้น
แต่จุดที่มันแตกต่างจากเล่มอื่นที่สุดไม่ใช่เรื่องนั้นครับ
แต่เป็นอารมณ์ดราม่าแบบเข้มข้น ใช่ว่าเล่มก่อนๆจะไม่ได้นำเสนอประเด็นดราม่าเลย
แต่มันไม่ได้เล่นใหญ่เท่านี้ ไม่เรียลแบบนี้ และโดยรวมมันก็จบแบบเฟลกู๊ด
ทำให้ผมอ่านเล่มนี้แบบไม่เตรียมตัวเตรียมใจมาก่อน
ไม่คิดว่าเปิดมาจะเป็นเลิฟคอมทั่วไปแต่จบแบบดราม่าเกาเหลา
เรียกได้ว่าถูกชกจากมุมอับ จนปวดตับ ปวดไต น็อคไปเลย
ถ้าจะให้เปรียบเทียบความช็อคแบบเห็นภาพ
ก็ขอให้นึกถึงฉากเพื่อนสมัยเด็กระเบิดยาวสี่หน้า (ถ้าอนิเมก็เป็นบทพูดนอนสต็อปแปดนาที)
คูณความอึดอัดปวดตับดราม่าไปร้อยเท่า นั่นล่ะคือแดมเมจที่ผมได้รับจากเล่มนี้ครับ
ในตอนท้ายของเล่มได้ยกโทโมโยะเป็นนางเอกหลัก
เพราะเธอเป็นคนที่ช่วยฉุดจูรัยที่ได้รับความกระทบกระเทือนจิตใจให้กลับมายืดหยัดอีกครั้ง
คำกล่าวปลุกใจของเธอนั้นทำเอาผมเกือบเป็นจูนิเบียวตามจูรัยไปเลย
แต่ตัวละครที่ที่ผมอยากมอบรางวัล MVC (MOST VALUE
CHARACTER) ให้ในเล่มนี้คือเพื่อนสมัยเด็กฮาโตโกะครับ
แม้เธอจะไม่สามารถเข้าใจเรื่องราวได้ทั้งหมด แต่เธอก็คือคนที่ยืนหยัดข้างจูรัยเสมอ
หัวเราะไปด้วยกันยามมีความสุข และร้องไห้ไปด้วยกันตอนที่เป็นทุกข์ สอบผ่านคุณสมบัติเพื่อนสมัยเด็กในอุดมคติเลยครับ
อีกหนึ่งตัวละครที่ทิ้งร่องรอบในจิตใจผมก็คือ
ทามาคิ ตัวละครที่โผล่มาแวบๆในเล่มก่อนๆไม่คิดว่าจะปล่อยของรุนแรงขนาดนี้
รุนแรงซะจนอยากให้เธอหายวับไปไม่ต้องมาโผล่ให้เห็นอีกเลย
แต่ไงๆเธอก็ต้องกลับมาอีกประมาณเล่ม 11 ก็ต้องลุ้นกันว่าจะมีการชี้แจงเบื้องหลังการกระทำของเธอในเล่มนี้
หรือจะมาสร้างความดราม่ายิ่งกว่าเดิม
ระดับความพึงพอใจ: 1/5 อ่านจบแล้วถึงกับต้องเกลือกกลิ้งเพราะปวดใจ
ความคิดเห็น