คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : กะแล้วชีวิตรักวัยรุ่นของผมมันต้องไม่สดใสเลยสักนิด เล่ม 1-2 ชื่อจะยาวไปไหน
สำนักพิมพ์: Zenshu
ราคาปก: 145-160 บาท
แนวเรื่อง: Comedy, Drama, Romance, School Life, Slice of Life
แต่งเรื่อง: Wataru Watari
Illustration: Ponkan⑧
แปล: น้ำมะนาว 4-0
สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 10 เล่ม + เล่มเสริมอีก 4 เล่ม ยังไม่จบแล้วครับ ดูรูปปกทุกเล่มได้ตรงนี้ครับ
เรื่องย่อ:
เล่มหนึ่ง
ไม่ยอมแพ้ความโดดเดี่ยว ไม่มีเพื่อน ไม่มีแฟน มองเห็นเพื่อนร่วมชั้นกำลังใช้ชีวิตวัยรุ่นอย่างคุ้มค่าแล้วต้องบ่อออกมาว่า "เจ้าพวกนั้นมันโกหก หลอกลวง บึ้มไปซะ" ถ้าถามถึงความฝันในอนาคตแล้วจะได้คำตอบว่า "อยู่โดยไม่ต้องทำงาน" ....คือ ฮะจิมัน นักเรียนมัธยมปลาย ผู้เหลวไหล เขาถูกอาจารย์แนะแนวพาไปที่ "ชมรมบริการ" ของ ยูกิโนะ สาวสวยอันดับหนึ่งของโรงเรียน....นี่มันดูยังไงก็เลิฟคอมเมดี้ชัดๆ !? แต่ไม่ทันขาดคำหรอก นิสัยน่าละเหี่ยใจของทั้ง ยูกิโนะ และฮะจิมัน จะไม่ยอมให้กลายเป็นแบบนั้น... ชีวิตวัยรุ่นของผมทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้!?
เล่มสอง
กะแล้ว ชีวิตรักวัยรุ่นของผมมันต้องไม่สดใสเลยสักนิด อยู่ชมรมเดียวกับสาวสวยตั้งสองคน แต่อารมณ์ชีวิตรักวัยรุ่นก็ไม่เคยเกิดขึ้นเลย แลกเบอร์มือถือกันไปแล้ว แต่ส่งข้อความอะไรไปก็ไม่เคยได้ข้อความตอบกลับ มีเพื่อนหน้าตาน่ารักมากอยู่คน แต่เป็นผู้ชาย ต่างคนต่างอัตลักษณ์ช่วยกันคงไว้ซึ่งความน่าสมเพช เหล่าสมาชิกชมรมบริการกับชีวิตในรั้วโรงเรียนที่ยังคงคะแนนชีวิตเพียบพร้อมไว้ที่ 0 คะแนน ไร้ซึ่งเศษเสี้ยงของความสมหวังไม่เคยเปลี่ยน... ยูกิโนะ สาวงามสมบูรณ์แบบผู้เลือดเย็น, ยุยสาวน้อยใสซื่อแต่งตัวอ่อยผู้ชาย, รวมทั้ง ฮะจิมัน ‘โดดเดี่ยวนิสัยเสีย’ ที่ไม่มีใครเสมอเหมือน ชมรมบริการ ห้องคัดแยกผู้ป่วยบำบัดชีวิตวัยรุ่นแบบนั้น ยังอุตส่าห์มีคำขอร้องแนวแก้ไขคดีส่งมาเป็นครั้งแรก...? เล่มที่สองกับตัวละครใหม่ โคมาจิ น้องสาวของฮะจิมัน ชีวิตรักวัยรุ่นของผมยังคงความเหลวไหล ได้หนักยิ่งกว่าเดิม...!?
ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:
ผมค่อนข้างลังเลในการเขียนเรื่องนี้ เพราะเป็นเรื่องที่คนรู้จักกันพอสมควร แถมผมยังไม่ได้ดูฉบับอนิเมเลย แต่ในเมื่ออ่านนิยายจบแล้วก็ขอพูดถึงสักนิดละกันครับ
บรรดาตัวละครในเรื่อง ในรูปมีผู้ชายอยู่สามคนนะเออ
กะแล้วชีวิตรักวัยรุ่นของผมมันต้องไม่สดใสเลยสักนิด (ขอเรียกชื่อญี่ปุ่นสั้นๆว่ายาฮารินะครับ เป็นเทรนด์ของนิยายสมัยนี้กระมังที่จะต้องตั้งชื่อยาวๆเรียกยากๆ) มักจะถูกเปรียบเทียบกับนิยายอีกเรื่องว่ามีเนื้อหาใกล้เคียงกันคือ ชมรมคนไร้เพื่อน เนื่องจากเป็นแนวโรงเรียนและเป็นเรื่องของตัวเอกที่ไม่มีเพื่อนเหมือน ผมจึงขอวิเคราะห์เรื่องยาฮาริโดยเปรียบเทียบกับเรื่องชมรมคนไร้เพื่อน ในด้านของเนื้อเรื่องและตัวละครครับ
พระเอกของเรื่องที่มีดวงตาเหมือนปลาตาย
ในส่วนเนื้อเรื่อง ถึงแม้ว่าเนื้อหาจะใกล้เคียงกันแต่ชมรมคนไร้เพื่อนกับยาฮารินั้น มีการเล่าเรื่องที่มีอารมณ์ต่างกันอย่างสิ้นเชิง ชมรมคนไร้เพื่อนเน้นไปที่อนาถของตัวละครแต่ละตัว แต่ยาฮาริค่อนเน้นการจิกกัดเสียดสีมากกว่า ถ้าวัดที่ความสนุกผมชมรมคนไร้เพื่อนจะเป็นแนวที่สามารถเอามาอ่านเรื่อยได้หลายรอบโดยไม่เบื่อ แต่ยาฮาริค่อนข้างโดนมากกว่า เนื่องจากผมเองก็เป็นคนเพื่อนน้อยมาแต่ไหนแต่ไร ดังนั้นบางประโยคที่ตัวละครในเรื่องพูดมามันโดนชีวิตผมเต็มๆเลย เช่น “ที่สอบได้คะแนนเพราะไม่มีเพื่อนชวนไปเที่ยว เลยมีเวลาอ่านหนังสือสอบ” ช่วงเวลามัธยมของผมมันลอยขึ้นมาเลย
เรื่องนี้มีนางเอกหลักสองคน
หรือสามคนหว่า
ในส่วนของตัวละครผมว่ายาฮาริค่อนข้างด้อยกว่าชมรมคนไร้เพื่อน ในการออกแบบตัวละครให้มีน้ำหนักน่าจดจำ เรื่องไหนตัวละครดีไม่ดีสามารถวัดได้ง่ายๆจากจำนวนโดจิน แต่ก็ถือว่าทำได้ไม่เลวเลยครับ อ ย่างตัวละครสาวดุ้นในเรื่องนี่เกือบทำให้ผมเขว้ตามฮาจิมันได้เลยทีเดียว สำหรับคนที่ยังไม่ได้ซื้อและกังวลเรื่องการแปล จากที่อ่านมาสองเล่มยังไม่พบจุดแปลพลาดใหญ่โต ให้เสียอารมณ์มากมายนะครับ แนะนำสำหรับคนที่ชอบแนวเลิฟคอมมาดี้ในรั้วโรงเรียนนะ
ระดับความพึงพอใจ: 4.5/5 ชอบแนวตลกจิกกัดของเรื่องนี้ สิ่งที่ทำให้เรื่องนี้ไม่ได้คะแนนเต็มเป็นเพราะตัวละครยังสร้างอิมแพ็คได้ไม่มากพอ
ความคิดเห็น