Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

ลำดับตอนที่ #318 : Re:ZERO รีเซทชีวิต ฝ่าวิกฤตต่างโลก เล่ม 4-5 กากเกินไป น่ารักเกินไป โหดร้ายเกินไป

    

สำนักพิมพ์: Animag

ราคาปก: 220 บาท

แนวเรื่อง: Adventure, Fantasy

แต่งเรื่อง: Tappei Nagatsuki

Illustration: Shinichirou Otsuka

แปล: มนชนก มากบุญประสิทธิ์

สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 12 เล่มยังไม่จบมีภาคแยกภาคเสริมอีก 4 เล่มทำเป็นอนิเมแล้ว ดูรูปปกเล่มอื่นๆ CLICK  ดูรีวิวเล่มแรกๆได้ที่นี่   เล่ม 1    เล่ม 2    เล่ม 3

เรื่องย่อ

ผู้ส่งสารแห่งการคัดสรรกษัตริย์มาเยือนคฤหาสน์รอสวาล สุบารุจึงได้กลับไปเยือนเมืองหลวง และดิ้นรนจนได้เข้าร่วมพิธีคัดสรรกษัตริย์ ทว่า เอมิเลียกลับปฏิเสธความร่วมมือจากสุบารุเสียงแข็งจนนำไปสู่การทุ่มเถียงกันอย่างรุนแรง สุบารุถูกสั่งให้อยู่ที่เมืองหลวงกับเรมเพื่อรักษาตัว แต่แล้ว... ลูปแห่งความตายก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ด้วยการเผชิญหน้ากับลัทธิแม่มดซึ่งปรากฏตัวขึ้น และนำความตายมาสู่ผู้คนรอบข้าง

“หากข้างกายเอมิเลียจำเป็นต้องมีอัศวิน

ชั้นจะทำหน้าที่นั้นเอง”

ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:

                เรื่องนี้ผมดองไว้นานพอสมควรกว่าจะหยิบมาอ่าน เพราะตอนแรกตั้งใจว่าจะดูอนิเมให้จบก่อนแล้วค่อยอ่าน แต่พอเจอสปอยล์ในเว๊บแล้วก็เซ็ง ดูอนิเมไปได้ครึ่งเดียวแล้วก็ขี้เกียจดูต่อ ทำให้นิยายก็พลอยโดนดองยาวจนพึ่งมาอ่านนี่ล่ะครับ

ตั้งแต่เล่มสี่ไปอาจจะเรียกว่า บทผู้มีสิทธิ์เป็นกษัตริย์ หรือ บทการกลับมาเมืองหลวงอีกครั้งนั้น มีเนื้อหาที่ยาวกว่าสองบทแรกมากครับ และมีช่วงที่สุบารุพระเอกของเรื่องต้องเจอกับประสบการณ์อันเลวร้ายทุกข์ทรมานติดต่อกันอย่างยาวนาน จนมีคนบอกเลยว่าการอ่านเนื้อเรื่องช่วงนี้ให้สนุก ควรจะดองไว้ตั้งแต่เล่มสี่จนถึงเล่มเก้า แล้วค่อยอ่านรวดเดียวเลยดีกว่า

เนื้อเรื่องแบบคร่าวๆก็คือในเล่มสี่สุบารุและเอมิเลียได้เดินทางเข้าเมืองหลวง เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บให้สุบารุและเข้าร่วมพิธีคัดเลือกกษัตริย์ ซึ่งก็ได้เผยตัวละครผู้มีสิทธิ์เป็นกษัตริย์ทั้งห้าคน (เป็นสาวน้อยน่ารักล้วนๆ) และก็อัศวินคู่ใจของแต่ล่ะคน สุบารุทำตัวเปรี้ยวประกาศตัวว่าจะเป็นอัศวินของเอมิเลีย ก็เจอคนรอบข้างตอกถึงความกากของตน ซ้ำร้ายเอมิเลียที่เขาเทิดทูนบูชาก็ยังไม่เข้าใจเขาจนความสัมพันธ์ของทั้งคู่ย่ำแย่ (เอาจริงผมว่าสุบารุก็ทำตัวเองอ่ะนะ) ในเล่มสี่นี้ผมแอบสงสารพวกลุงๆนักปราชญ์เหมือนกันแฮะ เพราะผู้มีสิทธิ์เป็นกษัตริย์แต่ล่ะคนมีแววทำประเทศชาติล่มจมทั้งนั้นเลย ครูซที่เป็นตัวเต็งประกาศว่าจะปฏิรูปประเทศตามใจตนชนิดล่มสลายก็ช่าง อนาสตาเซียโลลิที่แสนน่ารักแต่ที่จริงคือนายทุนต่างชาติที่หวังฮุบประเทศ พริซซิล่าหัวส้มที่ดูแล้วน็อตในหัวน่าจะไม่ครบ โลลิเฟลท์อดีตเด็กสลัมที่ตั้งใจล้มระบบศักดินา สุดท้ายเอมิเลียที่นิสัยดูโอเคแต่รูปร่างหน้าตาดันก็อปแม่มดที่ทำลายโลกครึ่งหนึ่งเมื่อครั้งอดีตนี่สิ

 

และในเล่มห้าสุบารุที่รักษาตัวอยู่ที่เมืองหลวงได้ข่าวว่า ดินแดนของรอสวาลและเอมิเรียถูกโจมตี เขาจึงรีบเดินทางกลับ โดยคิดว่าถ้าตัวเองสามารถแก้ปัญหาได้แบบบทก่อนๆ ความสัมพันธ์ของตนและเอมิเลียจะดีขึ้น แต่สิ่งที่เขาต้องเจอก็คือลัทธิแม่มดและความโหดร้ายเกินทน ขนาดที่คนอ่านยังต้องปาหนังสือทิ้งไปสองสามรอบกว่าจะอ่านจบ

ถ้าจะให้สรุปความรู้สกที่มีต่อนิยายสองเล่มนี้คือ กากเกินไป น่ารักเกินไป และโหดร้ายเกินไป

กากเกินไป ถ้าพูดถึงพระเอกที่โดนด่าว่ากากล่ะก็สุบารุต้องติดอันดับต้นๆของรายชื่อแน่ ความจริงพระเอกกากก็ไม่ใช่ของแปลกอะไร เพราะคงไม่มีอะไรน่าเบื่อไปกว่านิยายที่มีพระเอกเทพๆทำอะไรก็เก่งไปหมด  การนำเสนอพระเอกที่สมบูรณ์แบบแต่กลับดูมีเสน่ห์ หรือการให้ตัวเอกเจอเรื่องร้ายเพื่อกลับมาผงาดในภายหลัง ก็เป็นกลวิธีในการเขียนให้น่าสนใจ แต่คนเขียนปูเนื้อเรื่องให้สูบารุเจอความทุกข์ยากในบทนี้ยืดยาวมาก ขนาดผ่านไปสองเล่มแล้วก็ยังไม่มีท่าทีจะลุกกลับมาอีกได้เลย

 

หลังจากอ่านไปผมคิดว่าคนเขียนจงใจเขียนให้สูบารุเป็นตัวละครกาก และมีพฤติกรรมขัดใจคนอ่าน จนโดนด่าชัดๆเช่น

·       พลังรีเซ็ตของสุบารุนี่ถ้าเทียบกับตัวเอกต่างโลกโกงๆอาจจะดูกระจอก แต่ก็ถือเป็นพลังที่ขี้โกงนะ มีตัวเอกการ์ตูนและนิยายหลายเรื่องที่มีพลังแบบนี้ตายและย้อนเวลาหลายรอบจนเทพ อีกอย่างคอนเซปต์ของพลังรีเซตคือการย้อนไปแก้ไขความผิดพลาดในอดีต แต่สุบารุบางทีก็พลาดโง่แบบเดิมๆ จิตตกแบบเดิมๆ จนคนอ่านรู้สึกหงุดหงิด ถึงแม้ว่าพลังรีเซ็ตของสุบารุจะมีข้อจำกัดค่อนข้างเยอะ แต่คนอ่านส่วนใหญ่ก็น่าจะรู้สึกว่าถ้าเป็นเราน่าจะทำได้ดีกว่า เหมือนกับตอนดูเกมโชว์แล้วคนเล่นพลาดโง่ๆนั่นล่ะ

·       เทิดทูนบูชาเอมิเลียจนเมินเรม รักแรกพบในนิยายไม่ใช่ของแปลก แต่ในเล่มสี่นี่คนเขียนจงใจให้ความรู้สึกของสุบารุมีต่อเอมิเลียบิดเบี้ยวจากความรักอย่างเห็นได้ชัด ปกติคนเราเวลาเจอเรื่องร้ายๆ ก็อยากได้เหตุผล อยากได้ที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ ซึ่งทำให้คนเรานับถือศาสนานับถือพระเจ้ามากขึ้นเมื่อเจอเรื่องร้ายๆ สำหรับสุบารุนั้นเมื่อต้องถูกส่งมาต่างโลกตายซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบไม่มีเหตุผล ก็ได้ใช้เอมิเลียเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ เขาคิดว่าเหตุผลที่ตนเองมาที่โลกนี้ก็เพื่อช่วยเอมิเลีย ทำให้ความรู้สึกที่ต่อเอมิเลียนั้นลึกซึ้งกว่าความรักใคร่ จนเกือบๆจะเป็นความลุ่มหลงหน้ามืดตามัวแบบคนคลั่งศาสนา จนทำให้เขามองข้ามความรู้สึกของคนที่ห่วงใยเขามาตลอดแบบเรม กระทั่งตวามรู้สึกของเอมิเลียที่เขาเทิดทูนก็ไม่สามารถเข้าใจกันได้ จนต้องแตกหักกันที่สุด

·       ในเรื่องมีตัวละครชายที่ทั้งเก่ง ทั้งเท่ และนิสัยดี จนรู้สึกเลยว่าใส่มาเพื่อให้สุบารุดูต้อยต่ำ ปกติพระรองเทพๆมักจะเป็นตัวละครที่ใส่เพื่อขายพลังมิตรภาพ ขายจิ้นวาย หรือขายความน่าหมั้นไส้ แต่การใส่เพื่อเปรียบเทียบกับพระเอกแบบตรงๆ ใช้สร้างปมด้อยให้พระเอกแบบเรื่องนี้ เป็นการใช้ตัวละครที่โหดร้ายน่าดู

จากที่กล่าวมาทำให้ผมคิดว่าคนเขียนจงใจให้สุบารุเป็นตัวละครกาก แบบว่าการอ่านไปด่าพระเอกไปเป็นอรรถรสหนึ่งของการอ่านเรื่องนี้ไปแล้ว    

                น่ารักเกินไป ส่วนตัวแล้วผมคิดว่าเรมคือความผิดพลาดครับ เพราะเธอเป็นตัวละครที่ปักธงได้คนเดียว แต่หลังจากอ่านนิยายส่วนนีร้ก็ยอมรับครับว่าเธอน่ารักจริง เนื้อเรื่องช่วงนี้ได้ดันให้เรมกลายเป็นตัวละครขวัญใจและไวฟุของหลายๆคน ถึงกับเปลี่ยนชื่อนิยายเรื่องนี้เป็น Rem:Zero แต่ผมไม่ค่อยชอบชื่อนี้ เหมือนเธอทุ่มเทไปมากมายแต่สุดท้ายก็ได้กลับมาเป็นศูนย์ชอบกล บางคนเชียร์ให้เธอเป็นนางเอกหลังของเรื่องแทนเอมิเรีย จริงๆก็มีคนด่าเอมิเลียเรื่องที่เธอเย็นชาไม่เข้าใจสุบารุ แต่เอาจริงๆเอมิเลียก็ไม่ได้ทำอะไรผืดนะ เธอเป็นผู้หญิงแสนดีที่หวังดีกับทุกคน และการกระทำของเธอค่อนข้างสมเหตุสมผลนะ สำหรับเอมิเลียนั้นสุบารุก็แค่คนที่เพิ่งเจอหน้า แต่อยู่ๆก็มาทำตีสนิทพูดนั่นพูดนี่ตามอำเภอใจ และด้วยอายุอานามของเอมิเลียความรู้สึกที่เธอมีต่อสุบารุจะออกแนวเด็กน้อยน่ารักด้วยซ้ำ แต่สุบารุก็ดึงดันพยามปักธงเธอโดยที่ค่าความชอบไม่พอ ทั้งๆที่เอมิเรียก็มีอดีตมีดราม่าของเธอแต่สุบารุก็ไม่ทำความเข้าใจ สั่งกำชับอะไรก็ฝ่าฝืนตลอด เจอแบบนี้เข้าผู้หญิงที่ไหนจะทน นนางเอกหลกของเร

 

เหตุผลที่คนอ่านจะตกหลุมรักเรมนั้นมีมากมาย เช่นค่าความชอบเต็มแม็กที่ต่อให้รีเซตกี่ครั้งก็ไม่มีทางลดลง ความรักและภักดีที่เธอมีต่อสุบารุจนแอบสงสัยว่าโดนยาสั่งหรือเปล่า ความน่ารักน่าเอ็นดูและความเข้มแข็งที่สามารถเป็นได้ทั้งสาวน้อยที่ออดอ้อนและเป็นที่พึ่งพิงให้เข้าไปอ้อน และเหตุผลอื่นๆอีกมากมาย

 

โหดร้ายเกินไป แต่เอาจริงๆที่เรมน่ารักขนาดนี้ผมว่าเพราะคนเขียนจงใจอวยจงใจดัน และถ้าคิดว่าคนเขียนทำไปทำไม ก็เพราะเขาต้องการให้เราหลงรักเรม จากนั้นก็ระเบิดตับไตไส้พุงคนอ่านด้วยการเชือดเธอแบบโหดๆไงล่ะ สิ้นหวังแล้ว สิ้นหวังกับนักเขียนที่โหดร้ายคนนี้แล้ว

 

นอกจากเรมแล้วก็ยังมีตัวละครอีกหลายคนที่ตายแบบโหดๆ ซึ่งการเชือดตัวละครแบบโหดร้าย การใส่ประเด็นดราม่าให้กับตัวละครหลักแบบจงใจ ทำให้ผมรู้สึกว่าคนแต่งช่างโหดร้ายกับคนอ่านเหลือเกินครับ

ระดับความพึงพอใจ: 1/5 อ่านแล้วอึดอัด เครียด อารมณ์เสีย ไม่รื่นรมย์เลยสักนิด แต่ก็อยากอ่านเล่ม 6 ต่อ นี่ตรูมาโซหรือเปล่าฟะ OTZ