Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

ลำดับตอนที่ #235 : วิธีปั้นสาวบ้านให้มาเป็นนางเอกของผมเล่ม 3 เพื่อนสมัยเด็กถูกเสมอ

สำนักพิมพ์: Zenshu

ราคาปก: 125 บาท

แนวเรื่อง: Comedy, Harem, Romance

แต่งเรื่อง: Maruto Fumiaki

Illustration: Kurehito Misaki

แปล: Kitahara Haruki

สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 10 เล่มยังไม่จบ มีภาค girls side 2 เล่ม ได้รับการทำเป็นอนิเมชั่นแล้ว

ดูรูปปกเล่มอื่น CLICK  ดูรีวิวเล่มแรกได้ที่นี่ เล่ม 1   เล่ม 2

เรื่องย่อ:

   หลังจากที่ผ่านค่ำคืนอันหอมหวานกับรุ่นพี่อุตาฮะ(?)พล็อทเกมโดจินของพวกเราก็เสร็จสมบูรณ์แต่โดยดี ต่อไปก็เป็นเรื่องของคาแรคเตอร์ดีไซน์โดยเอริริ แต่ทว่า...  “ขอถามผู้ต้องหาอีกครั้งหนึ่ง.... ทำไมถึงเปลี่ยนทรงผม?” “เอ๋? อ่า อืม เอ่อ... ก็คงเพราะว่า  รู้สึกอย่างนั้น  มั้ง?” “รู้สึกอย่างนั้น！？คุณคาโต้ การที่เธอเกิดความรู้สึกในตอนนั้นขึ้นมา มันทำให้งานของฉันเพิ่มหลายเท่าตัวเลยนะ?”

   “ท่านผู้พิพากษา!  ผู้ต้องหาถูกสังคมกล่าวหา ว่า “คาแรคเตอร์ไม่โดดเด่น” “ตัวตนจืดจาง” “อ๊ะ อยู่ตรงนี้กับเข้าด้วยเหรอ” และถูกกลั่นแกล้งมาโดยตลอดซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนเกิดความกดดันขึ้นในจิตใจ จากเหตุการณ์ข้างต้นการที่เธอก่อเหตุลงไปในครั้งนี้ กล่าวได้ว่าเธอตกอยู่ในสภาวะบกพร่องทางจิต ทางฝั่งทนายความจึงขอเรียกร้อง ให้ข้อกล่าวหาทั้งหมดเป็นโมฆะ...” “เอ่อ คือ ฉันว่าฉันไม่ได้แย่ถึงขนาดจะต้องจำกัดความกันขนาดนั้นนะ..”

   การเปลี่ยนทรงผมของคาโต้ ทำให้เซอร์เคิลเกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ แต่ทว่าเอริริกลับได้รับบทเด่นไปในครั้งนี้? ความในใจที่ซ่อนเร้นไว้ในหัวใจ และฤดูร้อน(คอมิเกะ)ที่กำลังจะมาเยือน

ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:

                นิยายเรื่องมีการต่อยอดหลากหลายมากทั้งอนิเมและมังงะหลายเวอร์ชั่น เล่าเรื่องเดิมๆแค่เปลี่ยนมุมมองตัวละครก็ได้มังงะมาอีกเวอร์ชั่นแล้ว หลอกขายกันสุดๆ แต่ในมังงะหลายเวอร์ชั่นก็มีเวอร์ชั่นหนึ่งที่โดนใจผม เวอร์ชั่นเน้นตัวละครเพื่อนสมัยเด็ก ที่ประทับใจฉากขอคืนดีเพื่อนสมัยเด็กมาก จนตัดสินใจตามซื้อนิยายชุดนี้เลย

 

                 ด้วยเหตุนี้ทำให้ผมคาดหวังกับเนื้อเรื่องของเล่ม 3 ซึ่งมีฉากง้อเพื่อนสมัยเด็กเอามากๆเลย ซึ่งอ่านแล้วก็พอโอเคครับ ไม่ถึงกับผิดหวัง แต่ก็ไม่ได้ทำฟินสุด ก็นี่มันเวอร์ชั่นเน้นสาวบ้านนี่นะ จะอวยเพื่อนสมัยเด็กโอเวอร์เกินก็ไม่ได้

 

                ตัวละคร “เอริริ” เป็นตัวละครที่ผมอวยมากสุดในเรื่องนี้เลย ด้วยคุณสมบัติเพื่อนสมัยเด็ก ทวินเทล ซึนเดเระ และแอบโอตาคุ และสิ่งที่ผมชอบเธอในบทนี้คือการรักษาเส้นแบ่งบางๆระหว่างสาวซึนกับยัยติ่ง มีสาวซึนหลายเรื่องที่บางทีก็ทำร้ายพระเอก เหยียดหยามพระเอกมากไปจนน่าหมั่นไส้ อวยไม่ลง ซึ่งเอริริในสมัยเด็กก็เคยทำร้ายจิตใจพระเอก แต่เธอก็ไม่ยอมขอโทษพระเอก เพราะเหตุผลคือ “เวลาฉันทำร้ายนาย ฉันก็เจ็บยิ่งกว่า ซึ่งก็เป็นการลงโทษแล้ว ทำไมต้องขอโทษอีก” บทสนทนาช่วงนี้ทำตรูฟิน จนยอมอภัยให้เธอทุกอย่าง เพื่อนสมัยเด็กทำอะไรก็ไม่ผิด

                เล่มนี้ตัวละครใหม่ เป็นสาวรุ่นน้อง ว่าแต่พระเอกนี่มันโอตาคุจริงอ่ะไหงสาวๆในอดีตเยอะกว่าเรียลจูอีกฟะ เป็นสไตล์น้องสาวสมัยเด็ก ที่บูชาพระเอกมาก และมีหน้าอกที่มีอานุภาพร้ายแรง รู้สึกสงสารเธอที่ถูกเอริริเกทับตอนจบ แต่ก็บอกไปแล้วเพื่อนสมัยเด็กทำอะรก็ไม่ผิด

 

                แต่ตัวละครสาวที่ผมว่าโดดเด่นผิดคาดคือนางเอกสาวบ้าน ที่ว่าโดดเด่นคือด้านการทำร้ายจิตใจพระเอกนะ รีแอคชั่นแบบคุณแม่เฉยชาที่รับมือกับลูกชายโอตาคุจูนิเบียวนี่ร้ายกาจกว่า การตบมุขของเพื่อนสมัยเด็ก หรือวาจาเชือดเฉือนของรุ่นพี่ซะอีก และมีหลายฉากที่อ่านแล้วคิดว่ายัยนี่แอบร้ายแฮะ       

 

                จุดที่น่าพอใจอีกอย่างคือเล่มนี้อาการอ่านแล้วสะดุดแบบสองเล่มแรกไม่ค่อยมี อาจจะเพราะเปลี่ยนแปล หรือผมเริ่มชินกับการบบรยาย ที่เหมือนเอาบทสนทนาของเกมมาใช้ก็ได้

ระดับความพึงพอใจ: 3/5 บวกคะแนนเพิ่มเพราะอ่านไม่สะดุดแบบเล่มก่อน