คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #208 : No Game No Life เล่ม 7 เต๋าเปลี่ยนอายุ
สำนักพิมพ์:
Animag
ราคาปก: 230 บาท
แนวเรื่อง: Adventure,
Fantasy, Romance
แต่งเรื่อง: Yuu Kamiya
Illustration: Yuu Kamiya
แปล: สันตบุตร
ปิยะรัตน์
สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 8 เล่มยังไม่จบ ดูหน้าปกเล่มอื่น CLICK ทำเป็นอนิเมแล้ว ดูรีวิวเล่มแรกๆได้ที่นี่ครับ เล่ม
1-4
เล่ม
5 เล่ม
6
เรื่องย่อ:
โซระกับชิโระยกพวกรวมเจ็ดคนมาท้าเล่นเกมกับโอลด์เดอุส
เผ่าพันธุ์ที่อยู่เหนือสุดของการจัดลำดับชั้นทั้งหมด
แต่ก่อนจะเริ่มเกมพวกโซระกลับถูกยึดความทรงจำไป และต้องเล่นเกมโดยที่มี “คนทรยศ” อยู่ในกลุ่ม
สุดท้ายแล้วสองพี่น้องจะสามารถคว้าชัยชนะในเกมที่มี “เทพเจ้า”
เป็นคู่ต่อสู้ได้หรือไม่!?
“งั้นมาเริ่มเกมกันเลยไหม ท่านเทพเจ้าจอมเกะกะ?”
ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:
เนื้อหาในเล่มนี้คือการแข่งเกมโอลด์เดอุส(เผ่าเทพ) ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาเอ็ฏชีดทั้ง 16 เผ่า ราวกับต้องการเย้ยหยันคำพูดที่ว่า “พระเจ้าไม่ทอยลูกเต๋า”
เกมที่ใช้แข่งกับเผ่าเทพก็คือเกมกระดานที่ทอยลูกเต๋าเพื่อเดินไปให้ถึงเส้นชัย
แต่แทนที่จะได้แข่งกับโอลด์เดอุสโดยตรง
พวกพระเอกเจ็ดคนกลับต้องมาแข่งกันเอง โดยสาเหตุนั้นเป็นปริศนา
เพราะพวกพระเอกโดนชิงความทรงจำก่อนเล่นเกมไป แถมเกมนี้ไม่ได้จบในเล่มนี้ด้วย
คงต้องรอเฉลยในเล่มถัดไป
ซึ่งเนื้อหาเกมก็สมกับอ.คามิยะจริงๆ
คือเอาเกมกระดานที่เราๆเคยเล่นกันมาดัดแปลงเป็น “เกมมรณะ” ที่เต็มไปด้วยกติกาปวดประสาทยุบยับ
ทั้งยังมีวรรคเล็กวรรคน้อยอย่างกับประมวลกฎหมายอีกต่างหาก สรุปได้คร่าวๆคือผู้เล่นทุกคนจะมีลูกเต๋าสิบลูก
(วัตถุเหลี่ยมที่ลอยรอบตัว) ซึ่งในแต่ละเทิร์นสามารถเลือกทอยกี่ลูกก็ได้
แต่เมื่อทอยแล้วลูกเต๋าจะหายไปหนึ่งลูก
ซึ่งจำนวนช่องของเกมกระดานไม่มีทางไปถึงได้โดยใช้ลูกเต๋าแค่สิบลูก
ผู้เล่นจึงต้องแย่งลูกของผู้เล่นคนอื่นเพื่อไปให้ถึงเส้นชัย
ซึ่งรายละเอียดของการแย่งชิงลูกเต๋าไปอ่านเองในเล่มนะครับ
อนึ่งลูกเต๋าแต่ละลูกจะสัมพันธ์กับช่วงเวลาที่เคยใช้ชีวิตมา
ถ้าลูกเต๋าเพิ่มขึ้นก็จะอายุมากขึ้น ถ้าลูกเต๋าน้อยลงก็จะเด็กลง ทำให้เราได้มีโอกาสเห็นโซระในมาดคุณลุง
และชิโระที่ เอ่อ โลลิเหมือนเดิม ซึ่งทำให้การแย่งลูกเต๋ากลายเป็นการเดิมพันชีวิต
เพราะถ้าใครลูกเต๋าหมดก็จะถูกย้อนเวลาจนหายไปเลย
จากทีรีวิวในเล่มก่อนๆไปแล้วว่า
เรื่องนี้ผมไม่ค่อยชอบคู่ตัวเอกโซระ ชิโระเท่าไหร่ แต่ชอบบรรดาตัวประกอบมากกว่า
ซึ่งเล่มนี้ก็มีการกระจายบทให้บรรดาตัวละครอย่างทั่วถึงทั้งตาลุง มิโกะหูสัตว์
แวมไพร์ดุ้น อิสึนะตัน ส่วนจิ๊บจังบทน้อยไปนิดเพราะจะมาเต็มๆเล่มหน้า
แต่ตัวละครที่ผมชอบมากที่สุดก็คือสเตฟ ซึ่งยิ่งอ่านก็ยิ่งชอบ
แม้ว่าสเตฟจะไม่ใช่คนฉลาด ตอนโอลด์เดอุสร่ายยาวกติกาเกม
เธอก็บอกตรงๆว่าไม่รู้เรื่อง แต่เธอกลับตัวละครที่ถ้าต้องไปติดในเดธเกม
ผมอยากติดกับตัวละครแบบนี้ ดีไม่ดียอมตายเพื่อให้เธอรอดด้วยซ้ำ
จุดดีของสเตฟคือเป็นคนใสซื่อที่มุ่งมั่นตั้งใจ
และเป็นคนที่ผลักดันความสำเร็จของกลุ่มอยู่เบื้องหลัง อย่างเกมในเล่มนี้สามารถจบเกมง่ายๆ
โดยให้ทุกคนนำลูกเต๋าคนละเก้าลูกไปฝากทีใครสักคน จากนั้นแค่ทอยไม่กี่ตาก็เข้าเส้นชัยได้แล้ว
แต่เพราะกติกาของเกมที่มี “คนทรยศ” อยู่ในกลุ่ม บวกกับนิสัยของคนในกลุ่มเองทำให้ไม่มีใครวางใจยกลูกเต๋าของตนให้ใคร
แต่สเตฟกลับยกลูกเต๋าของตนให้โซระโดยไม่มีลังเลสักนิด
แถมเกมกระดานนี้แต่ละช่องกินพื้นที่หลายกิโล
พวกตัวเอกที่เดิมเป็นนีทเก็บตัวไม่มีทางเดินเท้าข้ามช่องได้แน่ ช่วงแรกก็ต้องพึ่งสเตฟเป็นม้าลากรถให้
เวลาตกน้ำก็โดนสเตฟช่วย เวลากินข้าวก็ให้สเตฟทำอาหารให้อีก (เป็นบุคลากรที่น่าไปอยู่ในปาตี้ผู้กล้าตำแหน่งลูกหาบ)
ทั้งๆอย่างนั้นเธอยังบอกอีกว่าให้โซระเอาลูกเต๋าไปแล้วทิ้งเธอไว้จะได้ประโยชน์กว่า
ผมอย่างเข้าในหนังสือแล้วบอกเธอจริงๆว่า “ถ้าไม่มีเธอคอยซับพอร์ต
พวกเด็กติดเกมพวกนี้เดินไม่ถึงเช่นชัยหรอกเฟ้ย”
เล่มหน้าพวกพระเอกที่ต้องการเข้าเส้นชัยต้องแข่งเกมกับเธอคนนนี้แล้วเอาชนะให้ได้
ปล. โซระเป็นโลลิค่อนจริงๆ
พอมีตัวละครสาวน้อยออกมาใหม่ ก็ยกให้เป็นสาวสวยลำดับสองรองจากชิโระซะแล้ว
ระดับความพึงพอใจ: 3.5/5
อยากเห็นอิสึนะร่างผู้ใหญ่ว่ะครับ
ความคิดเห็น