ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

    ลำดับตอนที่ #51 : (รีวิว+วิเคราะห์+เพ้อเจ้อ) รักวุ่นวายของนายคุราตะ เล่ม 1-6 แนวฮาเร็มขึ้นหิ้ง

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 4.29K
      117
      22 มี.ค. 58


    สำนักพิมพ์: Luckpim

     

    ราคาปก: 140-160 บาท

     

    แนวเรื่อง: Comedy, Ecchi, Romance, School Life, Seinen, Supernatural

     

    แต่งเรื่อง: SAITOU Shinya

     

    Illustration:Fumio

     

    แปล: ตะวัน ปัญญาใจ


    สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 7 เล่มจบแล้ว ดูรูปปกทุกเล่มได้ตามลิงค์ตรงนี้ครับ


    เรื่องย่อ:

    เขาคือ คุราตะ ยูกิ เด็กหนุ่มม.5ธรรมดา ที่ไม่ได้มีอะไรโดดเด่นนอกจากรสนิยมวิลัยที่สนใจผู้หญิงอายุมากกว่า

     

    เขาคือเด็กหนุ่มธรรมดาที่มี เม-เพื่อนสาวข้างบ้านจอมเฮี้ยวมาปลุกทุกเช้า(?) และมี ซาโยะ-สาวรุ่นน้องสุดยอดแม่ศรีเรือนมาคอยเดินตาม(?)

     

    ชีวิตคงจะธรรมดา(?) กว่านี้ถ้าไม่บังเอิญไปรู้ความลับเหลือรับ(?)ของทั้ง2สาวเข้าจนต้องยอมเป็นคู่หมั้นคู่หมายของทั้งคู่ในเวลาเดียวกันเพื่อป้องกันการโดนปิดปาก

     

    เรื่องราวรักทะเล้นล้อเล่นกับศีลธรรม(และกฏหมาย) ของเด็กหนุ่มที่จำต้องจับปลา2มือเพื่อรักษาชีวิตจึงอุบัติขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ

     

    ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:

    เหตุผลที่คนชอบแนวฮาเร็มจบฮาเร็มนั้นมีหลากหลาย บางคนอาจบอกว่าฮาเร็มนั้นเป็นไปได้ยากในชีวิตจริงจึงเป็นความฝันอันโรแมนติกของลูกผู้ชาย บางคนชอบฮาเร็มเพราะตอนจบสาวๆทุกคนมีความสุขไม่มีใครต้องเสียใจเสียน้ำตา ส่วนตัวผมชอบแนวฮาเร็มเพราะมันสามารถเสพตัวละครได้หลากหลาย เปรียบได้กับอาหารบุฟเพ่ที่ให้เลือกกินได้ตามอัธยาศัย ทางผู้ผลิตเองก็ชอบแนวฮาเร็มเพราะสามารถมีตัวละครหญิงหลายตัว ไว้เจาะตลาดได้หลายกลุ่ม

    ความสุขของฮาเร็ม คือการมีหลายตัวเลือก

     
    ในบรรดาแนวฮาเร็มมากมาย มีทั้งดี และไม่ดี รักวุ่นวายของนายคุราตะ หรือ  Otoko o Misete yo Kurata-kun!  น่าจะเป็นหนึ่งในผลงานที่คอฮาเร็มฮาเร็มจดจำได้ เพราะเป็นฮาเร็มที่รวมตัวละครหญิงหลากหลาย ทั้งซึนเดเระ ยันเดเระ แถมยังเป็นโลลิอีกด้วย ซึ่งถ้าจะวิเคราะห์ตรงๆแล้ว ยังมีนิยายเรื่องอื่นที่สร้างความตื่นเต้น มีตัวละครที่มีเสน่ห์น่าจดจำกว่าคุราตะ แต่เรื่องนี้กลับมีนิยายติดท๊อปไฟล์ที่ผมจะเลือกเอามาไว้บูชาที่หัวเตียงอย่างไม่ลังเล ซึ่งผมวิเคราะห์สาเหตุออกมาได้ดังนี้ครับ

     

    การผสมผสานตัวละครที่หลากหลาย

                    ฮาเร็มของนายคตุราตะนั้นประกอบด้วยตัวละครหญิง ที่เป็นสไตล์ที่คนชื่นชอบมาก ไม่ว่าจะเป็นซึนเดเระ ยันเดเระ โลลิ ซึ่งการผสมผสานตัวละครที่หลากหลายนี่เอง (โดยเฉพาะโลลิ) เป็นเหตุให้ผมติดใจเรื่องนี้ โดยตัวละหญิงหลักในฮาเร็มของคุราตะมีดังนี้ครับ

     

                    เม อาจจะเรียกได้ว่าเป็นนางเอกหลักของเรื่อง เป็นสาวภูตแมว เปิดตัวมาเป็นสาวซึนเดเระชอบต่อว่าคุราตะ แต่จริงแล้วเธอเป็นตัวละครสไตล์น้องสาวข้างบ้าน เป็นการผสมผสานระหว่างเพื่อนสมัยเด็กกับสายน้องสาว เมเป็นตัวละครที่มีวัยเด็กโหดร้าย และได้คุราตะมาเยียวยาในวัยเด็ก ทำให้เธอหลงรักคุราตะ ฉากย้อนอดีตของทั้งสองคนเป็นอะไรที่ฟินมาก

     

                    ซาโยะ สาวภูตหมา นิสัยยันเดเระ ในบรรดาตัวละครหญิงทั้งหมด ลักษณะของซาโยะค่อนข้างดดดเด่นกว่าเพื่อน น่าจะเป็นเพราะการแสดงออกของสาวยันเดเระที่รุนแรง โอเวอร์ ยากจะลืมได้ โดยเฉพาะคำพูดของซาโยะที่บอกว่าถ้าต้องแยกกับพระเอก จะฆ่าพระเอกทิ้งกินเนื้อ กระดูก เลือดไม่ให้เหลือสักหยดนี่เป็นอะไรที่ตราตรึงมากครับ

     

                    อลิซ สาวภูตกระต่าย เปิดตัวมาในเล่มสอง ตอนแรกมีลักษณะเป็นสาวตีสองหน้า ทำตัวเป็นคุณหนู แต่จริงแล้วเป็นโอตาคุเก็บตัว ชอบเกมกับการ์ตูน ต่อมามีเหตุให้เธอต้องมาเป็นเมดส่วนตัวของคุราตะครับ เธอเลยเปลี่ยนไสตล์เป็นสาวโอตาคุ ชอบหาเรื่องแกล้งคุราตะเสมอ และเป็นเพื่อนที่มีงานอดิเรกร่วมกัน

     

                    คุอง โลลิภูตจิ้งจอก ปรากฏตัวในเล่มสาม ต่อมามีเหตุให้คุราตะมารับเลี้ยง เป็นโลลิคูลบิ้วตี้ ลักษณะสาวน้อยอัจฉริยะ ตัวละครโลลิน่ารัก ที่พอมีฉากคู่กับพระเอกทีไรผมอยากหยิบมีดมาเสียบคุราตะทุกทีเลย

     

                    โซระ สาวองเมียว เธอเป็นสมัยเด็กกับคุราตะปรากฏตัวเล่มสี่ ตอนแรกที่เธอปรากฏตัวคุราตะจำเธอไม่ได้เพราะนึกว่าเธอเป็นเด็กผู้ชาย (มุกนี้ชักน้ำเน่าพอๆกับการที่นางเอกปลอมตัวเป็นชายในละครไทยเลยแฮะ) เป็นสาวเป๋อ ซุ่มซ่าม บ้าพลัง และมีหน้าอกที่เจ๋งมาก

     

                    ฟู ภูตคาไมทาจิ เป็นโลลิเทียม คือมีร่างกายเป็นเด็ก แต่จริงแล้วมีอายุเป็นร้อย จุดขายของคาแรคเตอร์ประเภทนี้คือการแสดงเสน่ห์แบบผู้ใหญ่ภายใต้รูปลักษณ์แบบเด็กๆ ฟูปรากฏตัวในเล่มห้าซึ่งเป็นเล่มที่รวมตอนสั้นของตัวละครหญิงแต่ละคน ทำให้ไม่มีค่อยฉากปักธง หรือปูพื้นอดีตมากนัก ทำให้ความโดดเด่นออกจะน้อยกว่าตัวละครอื่นอยู่บ้าง

     

                    คุโรเอะ ภูตการาสุ (อีกานั่นล่ะ) เป็นโลลิ 9 ขอบ ตาสองสี สวมชุดแนวโกธิค ชวนให้นึกถึงโคบาโตะจากเรื่องไร้เพื่อน แต่นิสัยของเธอแตกต่างจากโคบาโตะ แม้อายุจะน้อยแต่ก็มีบุคลิกเจ้าเล่ห์ ชอบให้ความน่ารักของตนปั่นหัวคนอื่น ปรากฏตัวในเล่มหก โดยอยู่ก็ปรากฏตัวขึ้นมาแบบไร้ที่มา เพราะฉากการพบกันระหว่างคุราตะกับคุโรเอะอยู่ในดราม่าซีดี (ว่าแต่รักพิมพ์ไม่คิดจะเอาแปลจริงๆเรอะ ทีอิจิโนะยังทำได้เลย)             

                    ชิเบียว ฮัตสึเนะ ภูตแมวดำ ที่เป็นลาสบอสของเรื่องนี้ เป็นตัวละครที่ผมลุ้นว่าตอนจบจะเข้าวินหรือไม่ เพราะสปอยตอนจบดันไม่มีบทพูดของเธอ แต่ดันมีรูปเธอตอนแต่งงานหมู่นี่สิ มีบุคลิคสาวดาร์คร้าย สมกับเป็นลาสบอสล่ะนะ

     


    ภาพแต่งงานหมู่ที่ทำให้ผมตัดสินใจซื้อเรื่องนี้

     

                    เท่าที่ไล่ดูจะเห็นได้คาแรคเตอร์หญิงของคุระตะนั้นล้วนแต่เป็นแนวตลาด ที่สามารถหาตัวละครที่มีลักษณะใกล้กันได้จากนิยายหรือการ์ตูนเล่มอื่น แต่เรื่องนี้ก็สามารถสร้างความประทับใจกับผมได้ เพราะคนเขียนนั้นจัดสรรบทให้ตัวละครอย่างทั่วถึง มีความกลมกลืน

     
    รวมมิตรตัวละคร

     

    การบิ้วอารมณ์อิจฉา

                    ฉากหนึ่งที่เห็นบ่อยในนิยายเรื่องนี้ คือนายคุราตะจะโดนตัวละครชายในเรื่องรุมสังหารเพราะความอิจฉา ซึ่งเป็นอีกอารมณ์ที่สำคัญสำหรับแนวฮาเร็มนะ พระเอกฮาเร็มในอุดมคติของผมนั้น ต้องให้อารมณ์ประมาณว่า “โอเคนายแมนมาก แต่คิดอีกทีของเอามีดเสียบอกเถอะตรูอิจฉา” ซึ่งเรื่องนี้บิ้วอารมณ์อิจฉาได้ถึงครับ บางฉากเกือบเอาผมตัวระเบิดทีเดียว

    มีหลายครั้งที่อ่านแล้วอยากจับนายคุราตะมาตัดไอ้จ้อนทิ้ง

     

    ใจนายมันหล่อมาก

    ผมเริ่มอ่านเรื่องคุราตะครั้งแรก เป็นแบบมังงะที่เอามาแปลบนเน็ท หลังจากอ่านไปได้ไม่กี่ตอนผมก็ตัดสินใจดร็อปเรื่องนี้ทันที ตอนนิยายออกใหม่ๆก็ไม่มีความคิดจะซื้อแม้แต่น้อย เพราะคุราตะพระเอกของมันช่างกากเหลือทน แถมยังบังอาจจับปลาสองมือ คอยสับรางระหว่างนางเอกสองคนอีก แต่ก็มีสหายท่านหนึ่งแนะนำให้ผมกลับมาอ่านเรื่องนี้อีกครั้ง ซึ่งโชคดีที่ผมเชื่อสหายท่านนั้น เพราะตอนจบเล่มหนึ่งก็มีฉากคุราตะโชว์แมนทำให้ผมประทับใจจนได้ นั่นคือฉากที่คุราตะบอกว่าชอบเมกับซาโยะเท่าๆกันและตัดสินใจไม่เลือกใคร บางคนอาจจะบอกว่ามันแมนตรงไหน มันผู้ชายโลเลหลายใจนี่หว่า ซึ่งความจริงการบอกสาวสองคนว่ารักพวกเธอเท่ากันนี่ มันก็ต้องใช้ความกล้าพอๆกับการตัดสินใจเลือกใครสักคนหรอกครับ พระเอกฮาเร็มบางคนพอเจอสถานการณ์ต้องเลือก บางทียังใช้วิธีแกล้งมึน ถ่วงเวลา รอให้ปัญหามันระเบิดมาที่หลังด้วยซ้ำ

     

     

    กล่าวโดยรวมเรื่องนี้ถือว่าเป็นแนวฮาเร็มใกล้เคียงอุดมคติครับ คอฮาเร็มทุกคนสมควรหามาสะสมไว้ครับ ในส่วนของเล่ม 6 ที่เพิ่งอ่านมีจุดที่แปลสะดุดนิดหน่อยแต่ไม่ถึงได้แย่อะไร เหลือเล่มสุดท้ายก็จบแล้วอยากให้รักพิมพ์ออกไวๆจังแฮะ

     

    ระดับความพึงพอใจ: 4.9/5 ไม่ให้คะแนนเต็มเพราะอิจฉานายคุราตะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×