ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

    ลำดับตอนที่ #444 : วิธีปั้นสาวบ้านให้มาเป็นนางเอกของผมเล่ม 7 เป็นครั้งแรกที่สะใจกับการ NTR ขนาดนี้

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.47K
      5
      3 ม.ค. 61



    สำนักพิมพ์: Zenshu

     

    ราคาปก: 145 บาท

     

    แนวเรื่อง: Comedy, Harem, Romance

     

    แต่งเรื่อง: Maruto Fumiaki

     

    Illustration: Kurehito Misaki

     

    แปล: Kitahara Haruki

     

    สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 13 เล่มจบแล้ว มีภาค girls side 3 เล่ม ได้รับการทำเป็นอนิเมชั่นแล้วสองภาค ดูรูปปกเล่มอื่น CLICK  ดูรีวิวเล่มแรกได้ที่นี่ เล่ม 1   เล่ม 2   เล่ม 3   เล่ม 4    เล่ม 5    เล่ม 6

     

    เรื่องย่อ:

    ในวันที่ท้องฟ้าปลอดโปร่งช่วงฤดูใบไม้ผลิ ท่ามกลางกลีบดอกซากุระที่ร่วงโรยลงมาบนเนินที่ได้พบเจอกับ เธอซึ่งทำให้ผม อากิโทโมยะเริ่มทำตามความฝัน...สร้างเกมขึ้นมา และลากเพื่อนสมัยเด็ก เอริริ รุ่นพี่อุตาฮะที่เคารพนับถือ ลูกพี่ลูกน้องมิจิรุ เข้ามาร่วมด้วย และได้ทำเกมโดจินเพื่อวางออกจำหน่ายในคอมิเกะฤดูหนาวโดยผ่านอะไรกันมามากมาย... แต่อีกนิดเดียวที่กำลังจะสำเร็จ ในสุดท้ายที่สุดผมก็ทำมันพัง คิดว่าอากิคุงก็ทำเรื่องที่ถูกต้องหรอก แต่ว่า ยกโทษให้ไม่ได้คาโต้ที่ทิ้งคำพูดนี้ไว้ก่อนจะทิ้งระยะห่างกับผม เอริริที่น่าจะคืนดีกันได้แล้วแท้ๆแต่กลับกลายเป็นแสลมป์ขึ้นมา และ รุ่นพี่อุตาฮะที่จบการศึกษา ความสัมพันธ์ของเซอร์เคิลที่เปลี่ยนไปหลังจากคอมิเกะฤดูหนาว ผมที่หนักใจกับมัน อีกทั้งตัดสินใจเรื่องๆหนึ่งขึ้นมา และ ฤดูใบไม้ผลิก็ได้กลับมาอีกครั้ง...

     

    ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:

                    เนื้อเรื่องครึ่งแรกคือการตามง้อน้องเมงุมิของพระเอก ซึ่งเธอโกรธที่พระเอกไม่ยอมปรึกษา แต่ตัดสินใจทิ้งงานไปดูแลเพื่อนสมัยเด็กโดยลำพัง ทำให้เกมวางขายไม่ทันกำหนด คือจริงๆผมก็คิดว่าถ้าพระเอกปรึกษาคนอื่นและช่วยกันคนไม้คนล่ะมือมันก็น่าจะมีหนทางดูแลเพื่อนสมัยเด็กและส่งเกมทันได้ การกระทำพระเอกอาจจะดูเจ๋งในฐานะตัวเอกหรือในสายตากองอวยเพื่อนสมัยเด็ก แต่ในการทำงานเป็นทีมแล้วถือว่าแย่มาก

     

                    มาเล่มนี้มีฉากพระเอกเล่มเกมแล้วร้องไห้ เพราะเห็นถึงความพยายามที่ผ่านมาของเมงุมิผ่านทางผลงาน และยอมรับว่าตลอดว่าเธอคือซับไดเรคเตอร์ที่ซัพพอร์ตตัวเองที่ไร้ความสามารถในฐานะไดเรคเตอร์ พระเอกจึงไปก้มหัวขอโทษเธอ และขอร้องให้มาร่วมสร้างเกมกันต่อในฐานะรองหัวหน้าเซอร์เคิล ซึ่งมันก็น่าจะซึ้งอยู่ถ้าเอ็งไม่พึ่งมารู้ตัวอะไรเอาป่านนี้ จริงๆเมงุมิเขาทำหน้าที่ในฐานะรองหัวหน้าคอยผสานทุกคนในกลุ่มตั้งแต่แรกแล้วเฟ้ย แต่เอ็งนั่นแหละที่ไม่เห็นความดี ให้เขาอยู่ตำแหน่งลอยๆอย่างนางเอกเกมอยู่ได้ ฮึ่ย อารมณ์เสีย

                   


                    ในส่วนครึ่งหลังนี่ทำให้ผมรู้ซึ้งถึงประโยคที่ว่า “คนที่ไม่ใช่ทำอะไรก็ผิด” พระเอกยังคงรักษาความเป็นบัพฟาโล่ได้เสมอต้นเสมอปลายในสายตาผม คือพระเอกต้องการให้ทุกคนรวมกลุ่มกันทำเกมต่อไป แต่เพราะเหตุที่เพื่อนสมัยเด็กฝืนตัวเองจนล้มหมอนนอนเสื่อ พระเอกจึงคิดจะทำเกมโดยที่ไม่ต้องการให้สมาชิกทุกคนฝืนเกินไป

     

                     คือผมก็ไม่ชอบพระเอกช่วงแรกที่เอาแต่ใจบังคับสาวๆทำงาน โดยไม่มีความเกรงใจ หรือสำนึกขอบคุณเลย แต่อยู่ๆเอ็งจะดริฟต์ 180 องศา ให้สาวๆมาทำเกมสบายๆเหมือนเล่นขายของกันนี่มันปัญญาอ่อนหรือเปล่าฟะ สาวๆแต่ล่ะคนเขาก็เป็นมืออาชีพจริงจังกับงานนะ เขาคงเล่นด้วยกับเอ็งหรอก

     

                    อย่างตอนพระเอกเสนอรุ่นพี่ให้แค่วางเขียนโครงหลักพอ รายละเอียดที่เหลือพระเอกจัดการเอง งานรุ่นพี่จะได้ไม่หนักเกิน ผมอยากสวนแทนรุ่นพี่มากว่า ถ้าให้ทำแค่นี้ไม่ต้องใช้ตรูก็ได้มั้ง

     

                    สุดท้ายแผนพระเอกก็ไม่เวิร์คจริงๆ สาวๆในสังกัดจึงโดนทีมอื่นดึงตัวไปสร้างเกมด้วย ซึ่งใครโดนดึงตัวไปบ้างก็อ่านนิยายหรือดูในอนิเมเอาเองล่ะกัน ซึ่งเป็นเหตุให้พระเอกจิตตกขนาดหนักแต่ผมสะใจมาก ตรูอ่านโดมืดมาเป็นร้อยยังไม่เข้าใจว่าเสน่ห์แนว NTR มันอยู่ตรงไหนได้เท่านิยายเล่มนี้เลย

     

                    ในตอนท้ายที่สุดพระเอกก็ยืนหยัดขึ้นอีกครั้ง(ตรูล่ะอยากให้มันอีโมมากกว่านี้) และเปลี่ยนลุคจากควายใส่แว่นเป็นควายใส่คอนแทคเลน พร้อมทั้งรวบรวมสมาชิกใหม่มาสร้างเกมอีกครั้ง ผมก็ได้หวังว่าคงไม่ล่มโง่ๆแบบเดิมนะ

     

                    สิ่งที่ชอบในเล่มนี้คือภาพประกอบที่มีลูกเล่นพับแล้วเมงุมิจะมาอยู่ใกล้ แต่พอกางแล้วจะเป็นอีกแบบ ให้ความรู้สึกเหมือนจะอยู่ใกล้แต่ที่จริงแล้วห่างไกล ซึ่งคงประทับใจกว่านี้ถ้ามันไม่ดูล็อคนางเอกล่ะนะ

     




                    ป.ล. สำหรับตอนจบ ผมไม่โทษคนเขียนเลย ผมมันโง่เองที่ดันอ่านภาคแยกแล้วละเมอเพ้อพกว่าสาวๆคนอื่นจะมีหวัง ทั้งๆที่คนเขียนเขาก็ล็อคนางเอกหลักตั้งแต่แรกซะขนาดนี้

     

                    ป.ล.2 ขอไว้อาลัยเพื่อนสมัยเด็กทวินเทลเธอยังเป็นตัวละครที่ผมอยากอวยมากที่สุดในเรื่อง แต่คนเขียนกำหนดชะตาให้เธอซึนเดเระเกินไป จนลงมือช้าไปครึ่งก้าวโดนคนอื่นตัดหน้าไปเสมอ

     


    ระดับความพึงพอใจ: 3.5/5 บวกคะแนนเนื่องจากสะใจพระเอกโดนแย่งสาวไป

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×