ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

    ลำดับตอนที่ #434 : ผู้กล้าบ่มิไก๊ในกริมการ์แดนมายา เล่ม 2 ไม่ดีแต่โดน

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.18K
      6
      10 ธ.ค. 60



    สำนักพิมพ์: Animag

     

    ราคาปก: 170 บาท

     

    แนวเรื่อง: Action, Adventure, Fantasy, Harem

     

    แต่งเรื่อง: Ao Jyumonji

     

    Illustration: Erect Sawaru

     

    แปล: สายฟ้า สุขเจริญ

     

    สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 3 เล่มน่าจะจบแล้ว ดูหน้าปกนิยายเล่มอื่น  CLICK  รีวิวเล่มแรกๆที่นี่  เล่ม 1

     

    เรื่องย่อ:

    ในคืนฉลองชัยที่คิซารากิช่วยมิริริวล้มคิเมียร่าลงได้ ดาบมนตราโซลคอลเลคเตอร์กลับถูกขโมยไป

    ทว่าคิซารากิกลับไม่สนใจจะตามเอาคืนและมุ่งหน้าไปยังเทือกเขาคุโรกาเนะ

    ราชอาณาจักรของดวอร์ฟ ทว่าในตอนที่รู้สึกว่าการเดินทางราบรื่น

    อิจิกะกลับถูกสิ่งมีชีวิตที่ไม่รู้จักลักพาตัวไป

    และผู้ที่ปรากฏกายต่อหน้าพวกคิซารากิซึ่งตามไปช่วยอิจิกะก็เป็นเด็กสาวชาวดวอร์ฟ

     

    พวกเขาจึงต้องเข้าไปพัวพันกับปัญหาในเผ่าพันธุ์ดวอร์ฟอย่างช่วยไม่ได้

     

    ความคิดเห็นหลังอ่านจบ:

                    นับจากฮอบบิทกับลอร์ดของโทลคินมาจนถึงปัจจุบัน นิยายที่เป็นโลกของดาบและเวทมนต์ ที่มีเผ่าพันธ์ต่างเช่นเอลฟ์ คนแคระ มังกร ออร์ค ก๊อบลิน ก็แนวนิยายที่ถูกทำมามากมาย และไม่ได้ถูกจำกัดแค่นักเขียนตะวันตก นักเขียนญี่ปุ่นจำนวนมากก็สร้างผลงานในแนวนี้

     

                    ไลท์โนเวลแฟนตาซีได้ถูกพัฒนาและต่อยอด เพื่อเพิ่มมูลค่าและปรับให้เข้ายุคสมัย โดยเฉพาะลักษณะของเผ่าพันธุ์ต่างๆ

                    ออร์คกับก๊อบลินกลายเป็นเผ่าพันธ์ที่จ้องจับสาวๆมาซั่มทำพันธ์

                    เอลฟ์ ที่เดิมจะมีรูปร่างผอมเพรียว ก็หน้าอกใหญ่บึบบับขึ้น

                    มังกรที่ไม่ใช่กิ้งก่าพ่นไฟบินได้ แต่จะมีเวทมนต์เปลี่ยนร่างเป็นสาวน้อยน่ารัก

                    แต่ที่เจ๋งที่สุดคือการที่คนแคระหญิงเป็นโลลิถูฏกฎหมายนี่ละ เป็นการพัฒนาที่มีคุณค่าแก่โลกวรรณกรรมจริงๆ ส่วนพวกที่แต่งนิยายแล้วยังให้คนแคระหญิงเป็นคนแคระชายหนวดกุดแบบโทลคิน ผมขอด่าว่าดักดาน

     

                    กลับมารีวิวผู้กล้าบ่มีไก๊เล่มสอง หลังจากเผ่าเอลฟ์ในเล่มแรก มาเล่มนี้ก็พูดถึงเผ่าพันธุ์คนแคระครับ และแน่นอนว่าคนแคระหญิงในเรื่องนี้เป็นสาวน้อยน่ารักทั้งนั้นเลย เป็นอะไรที่ดีงามจริงๆ      

     

                    เรื่องนี้ตรงข้ามกับคนบาปปืนเทวะที่พึ่งรีวิวไป คือเอาตรงๆนิยายเรื่องนี้ไม่ดีเท่าไหร่ เนื้อเรื่องก็ดูสูตรสำเร็จ ตัวละครก็ดูไม่มีที่มาที่ไปเท่าไหร่ พระเอกก็ลมเพลมพัด เดี๋ยวก็กาก สักพักก็เก็กหล่อซะงั้น อ่านไปนี่สงสัยว่าคนเขียนสับสนอะไรกับชีวิตหรือเปล่าฟะ แต่พออ่านจบผมดันชอบซะงั้น

     

                    ถ้าให้เปรียบเทียบกับภาพยนตร์ คือบางทีเราดูหนังออสก้า ดูหนังร้อยล้านสเปเชียเอฟเฟกอลังการ เราก็รู้สึกว่าดีนะเฉยๆ แต่พอไปดูหนังสัตว์ประหลาดเกรดบี ที่บทงั้นๆ เอฟเฟกก์ทุนต่ำ ไม่รู้สึกว่าดีอะไรเลย แต่ก็ดันสนุกซะได้

     

                    จึงไม่แปลกอะไรที่นิยายเรื่องนี้จะมีคนออกมาด่า เพราะมันเกรดบีจริงๆ บางจุดก็ดูบั่นทอนปัญญา เหมือนคนเขียนเขาแต่งเอามัน แต่พบเจอจุดที่รู้สึกโดนใจไปทีสองที ผมก็อ่านแล้วมันตามคนแต่งล่ะนะ

     

                    เนื้อเรื่องจากเล่มที่แล้วพระเอกคิซารากิโดนขโมยดาบมารที่มีพลังโกงฟันทีเดียวตายไป ไอ้ผมก็นึกว่าเล่มนี้จะเป็นตามล่าตามหาดาบ ซะที่ไหนดันโดดข้ามมาเป็นช่วงที่พระเอกตัดใจที่จะได้ดาบคืนซะงั้น สรุปดาบมารที่โชว์เทพมาตลอดเล่มแรกบทหาย เงิบสิครับ

     

                    คิซารากิที่เสียดาบก็ใช้ชีวิตสำมะเลไปวันๆที่เมืองเอลฟ์ จนวิญญาณของพ่อที่ตายไปโผล่มาเตือนสติว่า “เจ้าเป็นผู้กล้าแห่งดาบหรือไง” พระเอกจึงได้สติและฝึกฝนความสามารถโดยไม่พึงพาดาบ และออกผจญภัยอีกครั้งพร้อมพรรคพวก.... ล้อเล่นน่ะ

     

                    คิซารากิแค่เบื่อเมืองเอลฟ์ ที่ผู้คนส่วนใหญ่มีแต่พวกคร่ำครึ ความบันเทิงเริงใจที่พอหาได้ก็แค่มากินเหล้าที่บาร์กับแอบซื้อช็อคกาแลตเถื่อน ขนาดเอลฟ์ด้วยกันยังมีคนทนความจืดชืดไม่ไหวโดดต้นไม้ตายเลย เขาจึงตัดสินใจเดินทางออกเมืองพร้อมกับปาร์ตี้ สาวหางม้าอิจิกะ จอมเวทกังฟูโมโมฮินะ และเอลฟ์อวบมิริริว

     

                    หลังจากเดินทางไม่นานอิจิกะก็โดนมอนคล้ายก๊อบลินที่เรียกว่านอล์ลลักพาตัวไป พวกคิซารากิได้รับความช่วยเหลือจากคนแคระหญิงที่ชื่อไฮเนมารี จนช่วยอิจิกะกลับมาจนได้ ตอนมีฉากพบอิจิกะในสภาพที่ถูกพวกนอล์ลลอกคราบล้อนจอน ผมนึกว่ายับเยินแล้วซะอีก แต่ก็แค่โดนขโมยเสื้อผ้าไปล่ะนะ ทำเอาเงิบอีกรอบ

     


                    หลังจากนั้นก็เกิดอีเว้นฝูงนอล์ลบุกเมืองคนแคระ คิซารากิกับปาร์ตี้จึงช่วยเหลือเผ่าคนแคระโดยการพยายามฆ่านอลล์คิงที่เป็นตัวจ่าฝูง ซึ่งก็เป็นเนื้อหาคร่าวๆของเล่มนี้ครับ

     

                    คิซารากิในเล่มนี้ก็เป็นตัวเอกที่ทำผมรับมือไม่ถูกจริงๆ

                    พอคิดว่าเป็นพวกกักขระด่าผู้หญิง ก็ดันมีฉากโชว์หล่อเอาตัวเข้าแลกปกป้องๆสาวๆซะงั้น

                    พอเริ่มรำคาญท่าทีขี้เต้ะของแก ก็ดันฉากปักธงราชีนีคนแคระแบบเท่เหลือกิน


                    พอคิดว่าพระเอกเป็นพวกกากๆ เล่มที่แล้วพึ่งพาดาบมาร เล่มนี้ใช้อาวุธปืนที่คนแคระสร้าง พและก็มักจะสั่งการจากแนวหลัง ซักพักพี่แกก็เข้าไปบวกกับฝูงนอล์ลซะเลือดสาด อย่างกับก๊อบลินสเลเยอร์ ว่าเวทย์รักษาขั้นสูงในเรื่องนี่เจ๋งแฮะ ถ้าพวกตัวเอกขี้เถ้ามีทุนการศึกษาส่งพรรคพวกไปเรียน อาจจะลดการสูญเสียได้เยอะเลย

                    คือคิซารากิก็ยังเป็นคนน่ารังเกียจ แต่พออ่านๆไป ดันกลายเป็นตัวละครที่ถึงถ่อยแต่น่ารัก แบบตัวเอกหนังเฮียโจวซะงั้น

     

                    โดยรวมอาจจะเป็นเรื่องทีดูสูตรสำเร็จแบบแบนๆ แต่ก็สนุกใช้ได้แนะนำกับคนที่อยากอ่านแนวแฟนตาซีมันๆ ไม่คิดมากครับ


                     ว่าแต่จะเอลฟ์ก็ดีคนแคระก็ดี เผ่าพันธุ์ในโลกริมการ์นี่ส่วนใหญ่เป็นพวกปัญญาอ่อนสินะ เอลฟ์ก็ดูกินหญ้าแทนข้าว คนแคระก็สมองกล้ามไร้รอยหยัก ไม่รู้ว่าในภาคขี้เถ้ามีเล่นประเด็นพวกนี้บ้างไหม ว่าแต่เผ่าพันธ์แบบนี้ยังอุตสาห์ไม่สูญพันธ์ไปได้อีกนะ

                   

    ระดับความพึงพอใจ: 4/5 เล่มหน้าพระเอกโดนเอลฟ์กับคนแคระขนาบเป็นแซนวิช

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×