ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

    ลำดับตอนที่ #429 : บันทึกสงครามของยัยเผด็จการ เล่ม 2 โลลิกับรอยยิ้มพิมพ์ใจ

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.17K
      10
      30 พ.ย. 60



    สำนักพิมพ์: Phoenix Next

     

    ราคาปก: 350 บาท

     

    แนวเรื่อง: Action, Drama, Fantasy, Historical

     

    แต่งเรื่อง: Carlo Zen

     

    Illustration: Shinobu Shinotsuki

     

    แปล: บดินทร์ พรวิลาวัณย์

     

    สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 8 เล่มทำเป็นอนิเมแล้ว ดูรูปปกเล่มอื่นๆ CLICK รีวิวเล่มแรกๆที่นี่   เล่ม 1

     

    เรื่องย่

    หลังจากสร้างผลงานอันยอดเยี่ยมในแนวหน้าทั้งชายแดนเหนือและตะวันตก

    พันตรี ทาเนีย เดเกรชาฟฟ์ ผู้บังคับกองพันที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์กองทัพจักรวรรดิ

    ได้รับคำสั่งให้นำกองพันใต้บังคับบัญชาออกปฏิบัติภารกิจตอบสนองฉับพลัน

    ด้วยไหวพริบและพรสวรรค์ที่ได้รับจากผู้ลึกลับ X ฉายา ปีศาจแห่งไรน์ของเด็กหญิงผมทอง ตาสีฟ้า

    จึงไม่ได้เป็นเพียงเรื่องเล่ากลางสนามรบ เพราะปีศาจตนนี้พร้อมหยิบยื่นความตายให้แก่ศัตรูทุกเมื่อ

     

    ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:

                    เล่มนี้ไม่รู้จะรีวิวอะไร เพราะประเด็นมันดูจะไปซ้ำซ้อนกับที่รีวิวเล่มแรกซะหมด และถ้าตัดฉากปูเรื่องช่วงมารเกิดใหม่ออก เนื้อหาเล่มสองก็ไม่ต่างจากเล่มแรกเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องราวหนูทาเนียไปรบที่นู่นที่นี่ และก็โชว์วีรกรรมสุดเจ๋งเช่นเคย

     

                    จะมีส่วนที่เพิ่มเติมคือฉากที่ทาเนียใช้กำลังทหารกับประชาชน ส่วนตัวแล้วคิดว่าการตัดสินใจของทาเนียไม่เรียกว่าชั่วนะ แต่ตัดสินใจอิงผลประโยชน์แบบสุดโต่งท่านั้น เหมือนกับพวกมองโกลที่ใช้ประชาชนเป็นโล่ตอนบุกเมือง ถ้าเสียดายชีวิตประชาชนก็ต้องเสียเมือง ถ้าอยากรักษาเมืองก็ต้องสละประชาชน ในฐานะทหารถือว่าเธอตัดสินใจได้สุดยอดครับ แต่ฐานะมนุษย์นี่สอบตกความเป็นคน

     

                    ประเด็นที่ขอย้ำอีกทีเหมือนตอนรีวิวเล่มแรกคือเรื่องนี้อ่านยากมาก มีทั้งการเปลี่ยนมุมมองบุคคลที่หนึ่งบ้างบุคคลที่สามบ้าง บางทีก็เป็นมุมมมองตาลุง บางทีก็เป็นมุมมองโลลิ ทั้งยังสลับเป็นมุมมองตัวประกอบในบางครั้ง และยังมีการสลับฉาก เวลา สถานที่บ่อยครั้ง เชิงอรรถก็มากมายมหาศาล และยังมีเชิงอรรถในเชิงอรรถอีกต่างหาก ถ้าไม่ได้ดูอนิเมให้เห็นภาพคร่าวๆมาก่อนนี่ความสนุกในการอ่านหดหายแน่ครับ

     

                    พออ่านนิยายเล่มสองแล้ว ผมขอชื่นชมทีมงานอนิเมที่ดัดแปลงเนื้อหาให้บรรดาตัวประกอบชายดูน่าจดจำกว่าฉบับนิยายมาก คือฉบับนิยายนี่บรรดาตัวประกอบผลัดกันมาพล่ามอยู่คนละสองสามหน้าก็ตัดฉากไปซะล่ะ ภาพประกอบก็เป็นตาลุงหน้าตุ่นๆเหมือนกันหมดแยกไม่ออกเลย อย่างผู้พันที่โดนทาเนียแย่งปืนกล ในอนิเมค่อนข้างเด่น แต่นิยายนี่แพ้ทาเนียอย่างรวดเร็ว จนผมอ่านข้ามไปไม่รู้ตัวเลย ต้องอ่านฉากนั้นซ้ำอีกรอบถึงจะเก็ทว่าไอ้ตัวละครตัวนี้คือผู้พันคนนั้น

     

                    แม้ว่าจะอ่านยากแต่พออ่านไปซักพักก็ทำผมติดหนึบวางไม่ลงครับ ความสนุกนอกจากจะเป็นฉากสงครามล้างผลาญ ก็ตรงความน่ารักของทาเนียนี่ล่ะครับ ทั้งๆที่เนื้อในเป็นตาลุงนิสัยน่ารังเกียจมาก แต่ดันทำให้อยากอวยซะได้ สาเหตุที่ทำให้เป็นอย่างนี้ได้ นอกจากเปลือกนอกที่เป็นโลลิน่ารัก ก็เป็นเพราะความเปิ่นแบบแปลกๆที่ทำให้ทุกคนมองว่าเธอเป็นสุดยอดทหารทั้งที่ตัวเองไม่ได้เป็นอย่างนั้น

     


                    เช่นฉากที่เธอสู้กับศัตรูและได้รับการติดต่อว่ากำลังเสริมกำลังมา เธอก็หันไปแจ้งกับลูกน้องว่า “อีกเดี๋ยวกำลังเสริมจะมาแล้ว รู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง”

     

                    สิ่งที่ทาเนียคิด “สู้แบบขอไปทีก็ได้แล้วให้กองหลังจัดการต่อ”

     

                    สิ่งที่ลูกน้องทรานสเลท “ต้องโชว์ความเก๋าให้ไม่น้อยหน้ากองอื่น” จากนั้นพากันบุกแบบลืมตาย

     

                    ยิ่งฉากที่เธอรำพึงว่าเหนื่อยใจ เพราะทั้งหน่วยนอกจากตัวเอกก็มีแต่พวกบ้าสงครามขึ้นสมองนี่ อยากตบมุกจริงๆว่ามันใช่เหรอ

     

    ระดับความพึงพอใจ: 4/5 ใช้พลังในการอ่านเยอะแฮะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×