คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #334 : สาวหมาป่ากับนายเครื่องเทศ เล่ม 1-2 ขอจับหูนั่นที
สำนักพิมพ์: Siam
Inter Comics Light
ราคาปก: 250 บาท
แนวเรื่อง: Adventure,
Fantasy, Romance
แต่งเรื่อง: Hasekura Isuna
Illustration: Juu Ayakura
แปล: Yhunna
สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 17 เล่มจบแล้ว มีภาคต่อ(รุ่นลูก)อีก 2 เล่ม
ได้ทำเป็นอนิเมชั่นแล้ว ดูหน้าปกเล่มอื่นๆ CLICK
เรื่องย่อ:
เล่ม
1
พ่อค้าเร่ลอว์เรนซ์ได้พบกับเด็กสาวคนหนึ่งกำลังนอนหลับอยู่บนกระบะรถม้าของตนเอง
ที่บรรทุกกองฟางไว้เต็ม เด็กสาวคนนี้มีหน้าตางดงาม มีหูและหางของหมาป่า
และยังบอกว่าตัวเองชื่อโฮโล เป็นเทพผู้ปกครองการเพาะปลูก
เล่ม
2
การเดินทางของพ่อค้าเร่ลอว์เรนซ์และเทพหมาป่าโฮโระยังคงดำเนินต่อไป
ลอว์เรนซ์ตัดสินใจนำพริกไทยที่ได้มาจากแผนแลกเปลี่ยนเหรียญเงินที่เมืองท่าปัตติโอ
มาแลกเปลี่ยนกับอุปกรณ์สงคราม
ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:
นิยายดังที่ออกมาเมื่อสิบปีที่แล้ว
จุดเด่นคือการสอดแทรกเรื่องการบริหารธุรกิจ การทำการค้า และการเงินเข้าไปในโลกแฟนตาซี
และนางเอกสาวหูสัตว์สุดน่ารัก น่าเสียดายที่ตอนนี้มีนิยายที่ใช้จุดขายแบบนี้เยอะจนไม่ใช่ของแปลกใหม่แล้ว
อาจจะบอกว่าเรื่องนี้มันมาสายเกินไปก็ได้
เล่มแรกใช้เนื้อที่เกือบครึ่งไปกับการปูพิ้นการพบกันระหว่าง
พระเอก “ลอว์เรนซ์” พ่อค้าเร่เดินทางไปขายของตามที่ต่างๆ
และใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่บนรถม้าเพียงลำพังจนเปล่าเปลี่ยวขนาดใกล้จะจับม้ามาทำเมีย
กับนางเอก “โฮโระ” สาวหมาป่า
เทพแห่งการกสิกรรมที่คอยดูแลผลผลิตการเกษตรให้หมู่บ้านแห่งหนึ่งมาหลายร้อยปี
แต่เวลาผ่านไปชาวบ้านก็เริ่มเห็นความสำคัญของเธอน้อยลง
แถมยังทำเทคโนโลยีสมัยใหม่มาช่วยเพิ่มผลผลิตจนเธอใกล้ตกกระป๋อง
จึงตัดสินใจหนีออกจากหมู่บ้านไปกับรถม้าของลอว์เรนซ์ที่ผ่านมาพอดี
และเมื่อคนเหงากับคนเหงาทั้งคู่ก็ได้สปาร์คความสัมพันธ์และออกเดินทางไปด้วยกัน
เนื้อหาหลังจากนั้นก็เป็นการค้าขาย และการฝ่าฟันอุปสรรค์ทั้งหลายของลอร์เรนซ์
ซึ่งเมื่อถึงจุดวิกฤตโฮโระก็คอยช่วยเขาเสมอ
และก็ค่อยพัฒนาความสัมพันธ์เลิฟๆกันขึ้น อารมณ์คล้ายๆหนังจีนหนังเกาหลีสมัยที่พระเอกเป็นพ่อค้า
เนื้อเรื่องค่อนข้างเน้นบทไปที่ลอร์เรนซ์โดยมีโฮโระเป็นผู้ช่วย แม้ดูแวบแรกลอร์เรนซ์จะเหมือนเป็นตัวละครฉลาดและมีประสบการณ์
แต่หมอนี่ก็ดันแสดงความอ่อนหัดเสียจนแอบเซ็งเหมือนกัน อาจจะเพราะเนื้อหากำหนดให้ลอร์เรนซ์ต้องพึ่งพาความช่วยเหลือจากโฮโระด้วยกรมัง
ทำให้เขามักจะทำเรื่องผิดพลาดหรือโชคไม่ดีจนเกือบต้องล้มละลายอยู่บ่อยๆ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าก่อนมาเจอโฮโระนี่รอดพ้นจากการหมดตัวมาได้ยังไงตั้งหลายปี
และเมื่อลองมาวิเคราะห์ความสามารถของลอร์เรนซ์แบบเป็นกลางแล้วก็พบจุดน่าผิดหวังหลายอย่าง
-ลอร์เรนซ์ไม่ใช่คนฉลาดนัก
ก็มีสติปัญญาระดับคนยุคกลางที่ไม่มีการศึกษาภาคบังคับ แต่อาศัยประสบการณ์จากสมัยที่ติดตามพ่อค้าที่เป็นอาจารย์
ขณะที่โฮโระฉลาดมาก เทคนิคค้าขายที่ลอร์เรนซ์ต้องเรียนเป็นเดือนเป็นปี
เธอฟังแป๊ปเดียวก็เข้าใจแล้ว
- ลอร์เรนซ์ขาดจินตนาการมากๆ
ในเล่มแรกลอร์เรนซ์เปิดเผยแผนการทำกำไรของกลุ่มตัวร้าย
โดยไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะส่งคนมาปิดปากจนต้องหนีหัวซุกหัวซุน
หรือในเล่มสองที่เอาทรัพย์สินทั้งหมดไปเปลี่ยนเป็นสินค้าชนิดเดียวเพื่อเก็งกำไร
โดยไม่นึกเลยว่าถ้าสินค้าราคาตกขายไม่ออกจะทำยังไง
เรียกว่าทำอะไรไม่ค่อยจินตนาการถึงทางร้ายๆไว้เลย
-
ลอร์เรนซ์พลาดในการเรื่องศึกษาข้อมูล ทำให้ไปกักตุนสินค้าที่ราคาจนเกือบล้มละลาย แต่เมื่อในพื้นหลังของเรื่องที่เป็นโลกยุคกลางที่การสื่อสารมีข้อจำกัด
ไม่ได้เปิดเน็ตเสิร์ชได้ทุกอย่างแบบสมัยนี้ ก็อาจจะเปิดเรื่องธรรมดาที่พ่อค้าจะเจอความเสี่ยงแบบนี้
ในส่วนพาร์ทของการบริหารธุกิจและการเงินในเรื่องนี้ขอบอกว่าทำผมติดสตั้นสมองอุดตันไปหลายรอบ
และไม่แน่ใจว่าการไปดูอนิเมหรืออ่านฉบับมังงะจะช่วยหรือเปล่า
เพราะก็มีคนไปดสองเวอร์ชั่นนั้นแล้วบ่นว่าไม่เข้าใจเหมือนกัน ขอสรุปประเด็นที่ไม่เข้าใจไว้ตรงนี้เผื่อมีใครใจดีมาอธิบายให้ผมฟังล่ะกัน
-เล่มแรกกลุ่มตัวร้ายปล่อยข่าวว่าเงินสกุลหนึ่งจะมีค่าสูงขึ้นทั้งๆที่จะมีค่าต่ำลง
เพื่อล่อให้พ่อค้ามาถือเงินสกุลนั้น แต่ผมไม่เข้าใจว่าตัวร้ายมันจะทำกำไรจากแผนนี้ยังไง
แล้วแผนที่พระเอกกับกลุ่มการค้าฝ่ายดีจะตลบหลังนี่มันยังไงกัน
-ไม่เข้าใจว่าทำไมกลุ่มการค้าฝ่ายดีต้องช่วยพระเอกตอนโดนสั่งเก็บ
เพราะจริงพระเอกแค่คนบอกข่าวเมื่อรู้ข่าวแล้วก็น่าจะหมดประโยชน์
จะเสียเงินทองช่วยให้ผิดวิสัยพ่อค้าทำไม
-เล่มสองพระเอกเอาเครื่องเทศไปแลกเป็นอาวุธที่ร้าน
A เพื่อไปขายที่ร้าน B แต่ตอนนั้นราคาอาวุธตกทำให้พระเอกขาดทุนนี่เข้าใจ
แต่ไม่เข้าใจว่าพระเอกต้องไปรับหนี้สินแทนร้าน A ได้ยังไง
แค่แลกสินค้ามาขายต่อไม่ใช่เหรอ
แม้ว่าอ่านแล้วจะงงๆสมองบวมอยู่หลายจุด
แต่ก็รับรู้ถึงความลึกล้ำดุดันของวงการค้าขายในเรื่องอ่ะนะ พ่อค้าเรื่องนี้นี่ก็เถื่อนจริง
เคยอ่านเจอว่าโจรคือพ่อค้าที่ไม่ใช้ต้นทุน แต่เรื่องนี้พ่อค้าคือโจรแบบสุจริตชัดๆ
สิ่งสุดท้ายที่ขอพูดถึงก็คือโฮโระน่ารักมากอ่ะ
อยากจับหูกับหางนั่นจริงๆ
ระดับความพึงพอใจ: 3/5 มีช่วงที่ตื่นเต้นและช่วงที่ทำมึน แต่โดยรวมก็สนุกใช้ได้ครับ
ความคิดเห็น