ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

    ลำดับตอนที่ #243 : Golden Time เล่ม 1-4 ดราม่าของพระเอกอีโมสมองเสื่อม

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.64K
      6
      4 ก.ย. 59




    สำนักพิมพ์: Zenshu

     

    ราคาปก: 145-125 บาท

     

    แนวเรื่อง: Comedy, Drama, Romance, School Life

     

    แต่งเรื่อง: Yuyuko Takemiya

     

    Illustration: Eeji Komatsu

     

    แปล: รวิวรรณ (เล่ม 1-3), Nemophila (เล่ม 4)

     

    สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 11 เล่มจบแล้ว ทำเป็นอนิเมแล้ว ดูรูปปกเล่มอื่น  CLICK

     

    เรื่องย่อ:

    ทาดะ บันริสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้และย้ายมายังโตเกียว เปิดตัวในมหาวิทยาลัย เปิดตัวในโตเกียว เปิดตัวในการใช้ชีวิตอยู่คนเดียว เขาตื่นเต้นที่ได้ทำเรื่องต่างๆ เหล่านั้นเป็นครั้งแรก ในวันงานปฐมนิเทศ จู่ๆ เขาก็ถูกจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว ออร่าคุณหนูอันมหาศาล! บทละครชีวิตอันแสนเพอร์เฟ็ค! สิ่งที่ถนัดคือเล่นซูโม่คนเดียว! ชื่อของผู้ที่เข้ามาจู่โจมนั้นคือคากะ โคโกะ เธอใช้ช่อกุหลาบตีบันริ และไล่ตามยานางิซาวะเพื่อนสมัยเด็กของเธอแถมยังเป็นเพื่อนของบันริด้วย เธอตามเขามาจนเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกัน บันริเป็นห่วงโคโกะผู้แสนอันตรายและเจิดจ้าคนนี้ จนเขาปล่อยเธอไว้ไม่ได้ นั่นหมายความว่า? เลิฟคอเมดี้วัยรุ่นซึ่งเกิดจากการแท็กทีมอันแข่งแกร่งของทาเคมิยะ ยูยูโกะ & โคมัทสึ เอจิ ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!

     

    ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:

                    ผลงานของคนเขียนเรื่องโทระโดระ และยังคงเป็นแนวรักหลายเส้าเศร้าหลายคน เพียงแต่เรื่องนี้บรรดาตัวเอกเป็นนักศึกษามหาลัย เรื่องนี้กว่าจะออกเล่มสี่ได้ก็หายไปนานหลายปีจนผมเกือบลืมเนื้อเรื่องเก่าไปหมดแล้ว

     

                    สรุปเนื้อเรื่องคร่าวคือตัวเอก “บันริ” สูญเสียความทรงจำและย้ายออกจากบ้านมาเรียนมหาลัยที่โตเกียว บันริมีเพื่อนชื่อ “ยานัต” ซึ่งถูกเพื่อนสมัยเด็ก “โคโกะ” ที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กตามรังควาญ และบันริก็รู้สึกดีกับโคโกะ นอกจากนั้น “รินดา” ผู้หญิงที่บันริสารภาพรักก่อนจะเสียความทรงจำก็ได้เรียนอยู่ที่มหาลัยนี้เช่นเดียวกัน

     


                    อารมณ์ของเรื่องนี้ออกจะดราม่าหดหู่ แม้ว่าจะมีการใส่มุขตลกเข้าไปแต่ก็ไม่ขำเลยครับ การยิงมุขในบรรยากาศที่ไม่ตลกนี่ ยิ่งทำให้หดหู่กว่าเดิมซะเปล่าๆ ในส่วนตัวละครนั้นถ้ามีการจัด 10 อันดับตัวละครที่ไม่อยากได้เป็นแฟนละก็ ผมคงให้โคโกะนางเอกของเรื่องนี้ติดอันดับแน่นนอน เพราะ she ทั้งเยอะ ทั้งเอาแต่ใจ แถมยังเป็นสตอคเกอร์อีกต่างหาก (แต่ก็แอบสงสารที่เธอร้องไห้เกือบทุกเล่มอ่ะนะ)

     


                    ส่วนบันริพระเอกนี้ นี่เป็นสายอีโม ชวนหดหู่จิตตกสิ้นดี แม้ว่ามุกตัวเอกสูญเสียความทรงจำจะไม่ใช่ของแปลก แต่คนเขียนเรื่องนี้ก็ใช้ได้แหวกแนวและน่าสนใจพอสมควร สาเหตุที่บันริจิตตกนั้นไม่ใช่เพราะว่าเขาสูญเสียความทรงจำ แต่เป็นเพราะเขาคิดว่าตัวเองตอนนี้กับตัวเองก่อนสูญเสียความทรงจำเป็นคนละคนกัน ซึ่งทำให้บันริต้องออกจากบ้านเพราะทนอยู่สิ่งแวดล้อมของตัวเองคนเก่าไม่ได้ เพราะคิดว่าคนที่รักตนเองจริงๆแล้วรักตัวเขาคนเก่าต่างหาก และเกิดการดูถูกตนเองเพราะคิดว่าตนเองเป็นคนสิ้นไร้ไม้ตอก ในนิยายยังมีการพูดถึงตัวตนบันริคนเก่า ที่ล่องลอยเป็นวิญญาณ และคอยสิงร่างบันริอีกคนทำให้ความทรงจำกลับคืนเป็นบางครั้ง ยิ่งทำให้บันริเกิดวิตกกังวลว่าตัวตนของเขาอาจจะหายไปเมื่อไหร่ก็ได้ ถึงแม้ว่าบันริจะแสดงท่าทางร่าเริงอยู่ตลอด แต่จริงๆแล้วหมอนี่เป็นตัวละครที่เหงาและเศร้าสุดๆเลย

     

                    กรณีของบันริทำให้ผมนึกถึงปรัชญา “เรือของธีเซียส” ที่ว่าถึงเรือ (บางทีก็เปลี่ยนเป็นรถลากหรือขวาน) ที่ทำการเปลี่ยนชิ้นส่วนต่างๆทีละชิ้น จนกระทั่งไม่เหลือชิ้นส่วนเดิมเลยแม้ชิ้นเดียว แล้วเราจะยังบอกว่าเรือลำนี้เป็นเรือลำเดิมได้หรือไม่ แล้วเรื่องนี้เกี่ยวอะไรบันริล่ะ

     

                    ถ้าเราเอาร่างกายแทนที่เรือของธีเซียส ที่ประกอบด้วยเซลล์(ชิ้นส่วน)จำนวนหกพันล้านเซลล์ ปกติแล้วเซลล์เหล่านี้จะมีการสูญสลายและสร้างใหม่อยู่ตลอดเวลา และถ้าเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งปี เซลล์ทั้งหกพันล้านเซลล์ในร่างกายเราก็จะถูกแทนที่ด้วยเซลล์ใหม่เกือบทั้งหมด ถ้าอย่างนั้นตัวเรายังเป็นคนเดิมกับตัวเราเมื่อปีก่อนหรือไม่ เชื่อว่าหลายคนน่าจะตอบว่ายังเป็นคนเดิมอยู่ เพราะเรายังคงมีความทรงจำและตัวตนเดียวกับตัวเราเมื่อหนึ่งปีก่อน แล้วถ้าเราสูญเสียความทรงจำแบบบันริล่ะ ตัวเรายังเป็นคนเดียวกับตัวเราในอดีตอยู่หรือไม่ และตัวเราในอนาคตจะยังเป็นตัวเราในตอนนี้หรือเปล่า ถ้าลองจินตนาการดูก็คงเริ่มเข้าใจความรู้สึกของบันริขึ้นมาแล้วสินะครับ

     

                    ในกรณีของผมพอลองเอาตัวเองตอนนี้ไปเทียบกับตัวเองเมื่อหกปีก่อน ตอนที่ซื้อนิยายเรื่องนี้เล่มแรก ผมว่าตัวเองเปลี่ยนเป็นคนละคนเลย ตอนนั้นผมยังไม่ถูกล้างสมองเข้าลัทธิฮาเร็ม และชีวิตค่อนข้างมีความสุขมากเลยต้องหานิยายดราม่ามาอ่านเพื่อให้มันสมดุล ตอนนี้ชีวิตจริงดราม่ากว่านิยายอีกเลยเลือกเสพแต่แนวตลกเบาสมองเป็นส่วนใหญ่อ่ะนะ

     

                    ขอเตือนคนที่คิดซื้อเรื่องนี้มาอ่าน ว่าอาจจะมีจุดทีทำท่านงงได้เพราะมันสลับมุมมองบ่อยมาก บางทีก็เป็นบันริปัจจุบัน บางทีก็เป็นบันริอดีต บางทีก็มุมมองบุคลที่สาม ชวนให้สับสนอยู่หลายครั้ง

     

    ระดับความพึงพอใจ: 1.5/5 คงซื้ออ่านไปเรื่อยๆจนจบแม้ว่าจะไม่อภิรมย์เท่าไหร่

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×