LoVe U นายเพี้ยน

ลำดับตอนที่ #5 : งานของทั้งคู่

++ ที่ห้องแฟชั่น ++

"งานใหม่ของอาทิตย์นี้ ไปทำชุดมา คอนเสป เป็น RETRO นะ ยังงัยก้อได้" อาจานสั่ง

"อีกละ ทำชุดอีกละ" ผึ้งแว่นแอบบ่น เพราะไม่ชอบการทำชุดอย่างแรง

"เด๋วชั้นจะทำแบบที่ชั้นใส่ได้ ผึ้ง แกทำไซส์ ชั้นนะ" มะขวิดรีบบอกผึ้งแว่น

"เรื่องไรวะ ชุดกุ เด๋วจะทำไซส์ตัวเองเว่ย" ผึ้งแว่นไม่ยอม

"อ่อ ลืมบอกไป ส่งสิ้นเดือนนะจ๊ะ นักเรียนที่รัก" อาจานหันมาสั่งก่อนออกไป

"เชี้ยย สิ้นเดือนคัยจะไปทำทันวะ" ผึ้งเริ่มเครียด


++ ที่ห้องออกแบบ++

"ให้ไปทำ โมเดล บ้านในฝันมา ข้าวของเครื่องใช้ มีให้ครบ ส่งสิ้นเดือนนะ" อาจานสั่ง

"เชี้ย วันนี้วันที่ 23 ละ บอกสิ้นเดือน เหมือนจะนาน" แปะแอบบ่น

"อี้ มืงจะทำยังงัยวะ" เสื่อ หันมาถาม

"ยังไม่คิด เด๋วใกล้ๆ ค่อยคิด" โซอี้ หันมาตอบ โดยที่มือก้อวาดรูปเรื่อยเปื่อย

"อี้ มันไม่คิดจะรีบทำเลยหรอวะเนี่ย" แปะเอือม

"อย่ามาให้กุช่วยนะ" เสื่อแอบด่า

"เออ" โซอี้ตอบแบบไม่มีเยื่อใย (ก้อมันไม่ใช่ สไปเดอร์แมนนี่นา ??!!)

++ ก่อนวันกำหนดส่งงาน 1 วัน ++

"ผึ้งง ทำไรอะ" วิกกี้เดินเข้ามาในห้อง พร้อมตกใจ ว่า มีเศษผ้า และอื่นๆ เกลื่อนกลาดเต็มห้องไปหมด จนมองไม่เหนทางเดิน

"ทำชุดดิ ส่งพุ่งนี้ ยังไม่เสด" ผึ้งแว่น ตอบไป มือก้อทำไป

"55555 ผึ้งดูวุ่นวายจัง ทำไมขวิดไม่เหนต้องทำเลยอะ" วิกกี้ถามไป แหวกทางเดินไปนั่ง

" ก้อพวกมันไปจ้างร้านตัด แต่ชุดกุนี่ ช่างมันไม่รับตัด บอกยาก"ผึ้งแว่นตอบ

"อ๋อออ เสือกทำยากเอง สมน้ำหน้า" วิกกี้ขำ เยาะเย้ย

"อีกี้ มาช่วยกุทำเลย" ผึ้งแว่นให้วิกกี้ช่วย

"ไม่!!!!!" วิกกี้หันหน้าหนี

"นะ นะนะ นะ นะ นะ นะ" ผึ้งแว่นขอร้อง

"ไม่ได้ ผึ้ง เรามีงานต้องทำ เด๋วเราต้องไปนั่งเฝ้าหมูที่ห้องสมุด" วิกกี้พูด

"โห งานมืงนี่" ผึ้งแว่นเอือม

"ทำไมล่ะ ไปละนะ" วิกกี้ออกจากห้องไปอย่างไม่ใยดี

และแล้ว ผึ้งแว่น ก้อต้องนั่งทำงานเพียงลำพัง น่าสงสารเป็นที่สุด เกือบไม่ได้นอน เผลอหลับไปตอนเช้า

"อี้ มืงทำโมเดล ยังเนี่ย" แปะเข้ามาในห้องแล้วถาม

"ยังว่ะ แต่คิดออกละ" โซอี้ที่นอนอยู่บนเตียงหันมาตอบ

"มืงนี่ ไม่รีบทำเด๋วก้อไม่เสด กุบอกให้มันทำแล้วนะเว่ย มันไม่ทำ" เสื่อตอบ

"มืงรีบทำเลย เด๋วกุพาไปซื้อของ" แปะอาสาพาไป

"เออ ก้อดี" โซอี้ ขี้เกียจจิงๆ

แล้วคืนนั้น โซอี้ก้อต้องนั่งทำงาน แต่เค้าก้อใจเยนมากกกกกกกกก
ทำให้เค้าไม่ได้นอน ทำจนเช้า และเผลอหลับไป

++ วันส่งงาน++

มาย ยะ ฮี้ มาย ยะ ฮู้ ........ "โหล" โซอี้รับโทสับ

"มืงตื่นได้แล้ว จานเรียกส่งงานแล้ว รีบมาเลย" แปะโทตาม

"จิงดิ เออ เด๋วไป" โซอี้ ตอบ

แล้วโซอี้ก้อรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า หิ้วโมเดล ที่ยังไม่เสดดี แล้วรีบออกจากหอไป วันนี้เค้าต้องขึ้นรถไป เพราะมันไม่ทันแล้ว

"ผึ้งๆ ตื่นได้แล้ว ต้อง พรีเซ้น งานนะ" มะขวิดเข้ามาปลุก

"เออๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "ผึ้งแว่นรีบลุกแล้วหิ้วชุดที่ทำเสดแล้ว รีบวิ่งออกไป

ระหว่างทางนั้นเอง

"รถรางงงงงงง รอออ ด้วยยยยย" ผึ้งแว่นตะโกนเรียก

แล้วเธอก้อหิ้วของพะรุงพะรัง ขึ้นรถไป แต่ที่นั่งก้อเต็ม

และในรถนั้น โซอี้ก้อได้นั่ง เพราะเค้าขึ้นไปก่อน

ผึ้งแว่นก้อไปยืนข้างๆ โซอี้ คิดในใจ

"เชี้ยนี่ ที่มันชนกุวันนั้นนี่หว่า หัวมันใหญ่จิงๆนะเนี่ย กุจะหลุดเข้าไปมั้ยวะ" ผึ้งแว่นบ่นกับตัวเอง

คิดอีก "ในหัวมันต้องมีจิ้งจก หรือ แมลงสาปอยู่แน่เลยเนี่ย" ผึ้งแว่นคิดไปเรื่อย

คิดอีก (ช่างคิดจิงๆ) "ถ้ากุเอาน้ำไปสาด มันจะด่ากุมั้ยวะเนี่ย" ผึ้งแว่นนี่ไม่มีไรทำจัด

โซอี้ ระหว่างที่นั่งบนรถ โดยไม่คิดจะลุกให้ผู้หญิงนั่ง เพราะคิดว่า กุก้อของเยอะเหมือนกัน

คิดในใจว่า "บรรยากาศในมหาลัยนี่ ช่างดีจิง สดชื่น" และนั่งชื่นชมบรรยากาศ ที่มีแต่แดดร้อนเปรี้ยง

แล้วทั้งสองก้อแยกย้ายกันไป ที่ตึกของตัวเอง