LoVe U นายเพี้ยน

ลำดับตอนที่ #2 : ชีวิตของผึ้งแว่นตัวน้อยๆ

++ หอพัก++
เช้าวันนี้ อากาศสดใสเป็นพิเศษ แดดที่ส่องมาแจดจ้า ไม่ได้ทำให้ ผึ้งแว่น รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาได้ เธอยังคนนอนต่อไป เนื่องจากเมื่อคืนนี้ เธอไม่ได้ทำงาน แต่ก้อนอนดึกเหมือนทุกๆวัน

"ผึ้งๆๆ ตื่นได้แล้ว สายแล้วนะ มีเรียนเช้าไม่ใช่หรอ" วิกกี้ เมทของมะขวิด เพื่อนของผึ้งแว่น เดินเข้ามาในห้องแล้วเขย่าตัวผึ้งแว่นให้ตื่น

"อื้มมมมมมม........." ผึ้งแว่น ก้อยังคงนอนต่อไป ไม่สนใจสิ่งอื่น

"ไม่ตื่นหรอ อื้มม ทำงัยดี" วิกกี้ ยืนมองผึ้งแว่น ที่กำลังนอนด้วยท่าที่อุบาดที่สุด เท่าที่เคยเหนมา

"ช่างมัน ถ่ายรูปไว้ดีก่า" วิกกี้เอือมระอาที่จะปลุก เดินไปหยิบกล้องถ่ายรูปของผึ้งแว่นมาถ่ายรูปอย่างหนำใจ และเดินออกจากห้องไป เพราะเธอก้อต้องไปเรียนเหมือนกัน

"ผึ้ง มันไม่ยอมตื่นอ่ะ ขวิด ไปตามเองละกัน ไปเรียนก่อนนะ" วิกกี้บอกลามะขวิด รูมเมท

"อื้มๆ บ้ายบาย โชคดีๆๆ" มะขวิด ที่ไดร์ผมอยู่หันมาแล้วบอกลา

"ผึ้งง ไม่ไปเรียนหรอ ชั้นไปก่อนนะ" มะขวิดเดินมาที่ห้องผึ้งแว่น แล้วก้อ ออกไปเรียน

จากนั้นซักพักใหญ่ๆ ผึ้งแว่นก้อรู้สึกตัวตื่นขึ้น เพราะร้อน เลยลุกมาเปิดพัดลม และเดินไปหลับต่อ

ครอก........ ครอกกก.......

"เฮ้ย เชี้ยแล้วงัย วันนี้ส่งงานด้วย" ผึ้งแว่นตกใจตื่นขึ้น นั่นเปนเวลาเที่ยงกว่าแล้ว

ผึ้งแว่นรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า (ไม่อาบนะ น้ำอ่ะ เด๋วนาน) แล้วหิ้วของพะลุงพะลัง รีบออกจากหอไปรอรถราง เพื่อจะไปเรียน

ผึ้งแว่นกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปจะขึ้นรถ ของเธอก้อเต็มสองมือ ทั้งกระดาน กะเป๋าลายเสือที่เต็มไปด้วยของมากมาย กล่องสี และอื่นๆ อีก เธอต้องหิ้วของหล่าวนี้ไปเรียนทุกวัน ทำให้เธอชินซะแล้วกับการหิ้วของเยอะๆ

"ผึ้งงงงงงงงงงงง...." เสียงวิกกี้ตะโกนมาจากโรงอาหาร

"กี้........." ผึ้งแว่นขานตอบ

"เพิ่งตื่นหรองัย เมื่อเช้าไปปลุกก้อไม่ตื่น" วิกกี้ถือจานข้าวมา กำลังจะเดินไปที่โต๊ะ แต่ขอแวะทักผึ้งแว่นก่อน

"เออดิ อีขวิดมันไม่ยอมมาปลุก เลยสายเลยเนี่ย" ผึ้งแว่นทำหน้าโกรธนิดๆ แล้วหันไปเจอรถรางพอดี แต่เค้าขับเลยผึ้งแว่นไปแล้ว

"ผึ้ง รถรางไปแล้วว" วิกกี้บอก

"โรดดดด รางงงงงงงง รออออออ ด้วยยยยยยยยย" ผึ้งแว่นตะโกนพรางวิ่งตามรถรางไป

เอี้ยดดด....ดด....ดด  รถรางเบรคตัวโก่ง เพราะได้ยินเสียงตะโกน

"ไปละนะ กี้ บ้ายบายยย" ผึ้งแว่นหันมาบอกลา ก่อนวิ่งขึ้นรถด้วยความทุลักทุเล

++ที่คณะของผึ้งแว่น++
"ผึ้ง ทำไมมาช้า เค้าส่งงานกันไปหมดแล้ว เหลือแกคนเดียวเนี่ย" ใหม่ พูดขึ้นเมื่อเหนผึ้งเหนื่อยหอบเข้ามาในห้อง

**ใหม่ เป็นตุ๊ด เพื่อนของผึ้งแว่น มีนิสัยน่ารัก เหมือนผู้หญิง แต่ติดที่ตัวใหญ่ไปนิดนึง (นิ๊ดเดียว) เพื่อนๆจึงชอบว่าใหม่ เรื่องที่ใหม่ตัวใหญ่

"เออเดะ เด๋วมา เอางานไปส่งก่อน" ผึ้งรีบหยิบงานของตัวเอง แล้ววิ่งไปส่งอาจาน

โคลมม...ม....ม

"เฮ้ย เดินงัยวะเนี่ย" ผึ้งโมโหมาก ที่มีคนเดินมาชน ในตอนที่รีบสุดตัว

"โทด"  ผู้ชายคนนั้นตอบ แล้วเดินต่อไปไม่สนใจ

"โห ดูมันดิ คนกะลังรีบ ปะสาด" ผึ้งโมโหจัด แต่ก้อไม่สนใจรีบเดินไป

กลับมาที่ห้องเรียน ผึ้งแว่นจึงเล่าเหตุการณ์เมื่อกี้ให้เพื่อนๆฟัง
"มะกี้นะ คัยไม่รู้ หัวใหญ่ชิ หาย เดินชนกุ" ผึ้งเล่าไปพรางเกบของ

"แล้วฟันมืงไปเจาะหน้าเค้าหรือป่าวล่ะ" มูเซอแซวขึ้น

**มูเซอ เป็นตุ๊ดอีกคน ที่ปากร้ายยยยยมากถึงมากที่สุด ไม่มีคัยอยากพอเจอในที่สาธารณะ เพราะจะเกิดความอับอายอย่างแรง

"ไอมูบ้า ฟันมืงไม่เหยินเลยเนอะ" ผึ้งต่อล้อต่อเถียง

"โอ้ยยย ชั้นก้อสวยกว่าแกละกันอีผึ้ง" มูเซอไม่ยอม

"แล้วเค้าเป็นคัยวะ" มะขวิดถาม "แล้วหล่อหรือป่าว" มะขวิดเริ่มสนใจ เพราะเธอชอบคนหัวใหญ่

"หนังหน้าอย่างกะปลาบึกบวมน้ำ" ผึ้งแว่นตอบด้วยความเคียดแค้น ความจิงแล้วไม่เหนหน้าหรอก เดาเอาจากทรงผม

"จิงดิ เด็กคณะเราหรอ" ใหม่ถาม "ไม่มีนี่ ไม่มีคัยหัวใหญ่นะ"

"สงสัยเด็กถาปัดมั้ง เชี้ยยยย" ผึ้งแว่นโกดจัด

"แล้วเค้าขอโทดแกหรือป่าว" (ขน)เพชร ถาม

** (ขน) เพชร เป็นผู้หญิงตัวใหญ่ (ถึงใหญ่มาก) แต่สวย เป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ เป็นคนหัวเราะเสียงดัง มีสะรีระที่ อื้อ หือออ น้ำยายหยายยย

"บอกว่า 'โทด' " ผึ้งแว่นตอบ

"ก้อดีแล้ว เค้าไม่หันมาถีบให้ก้อบุญละ" มูเซอเสริม

"อีเซอ กวนตรีนนะมืง" ผึ้งยั้วะจัด

แล้วทุกคนก้อเรียนวิชาต่อไป อย่างสนุกสนาน