สุดยอดหนุ่ม(โสด)ของหัวใจ

ลำดับตอนที่ #1 : คัดเลือกพ่อยอดชายหนุ่มโสด

ณ  ชั้น23  ของอาคารสูงใจกลางกรุงเทพมหานคร  สถานที่ซึ่งเป็นที่ตั้งของนิตยสารหัวนอกชื่อดังของเมืองไทยร่างบางสมส่วนในชุดเสื้อเชิ้ตสีอ่อน  กางเกงแสล็กเข้ารูป  ใบหน้าขาวเนียน  ตากลมโต  จมูกได้รูปสวยงาม  ถูกประดับตกแต่งไว้เพียงบางๆ  ด้วยโทยสีอ่อนเท่านั้น

 เอมวิตา  หรือที่ใครต่อใครต่างพากันเรียกสั้นๆว่า “เอม”  กำลังขะมักเขม้นอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์

ตาคู่สวยจับจ้องจอมอนิเตอร์ไม่วางตา  มือเรียวสวยเร่งรัวนิ้วเข้ากับแป้นพิมพ์อย่างรีบเร่ง

                “โอ้ย!!!!  ไอ้เอมเอ้ย  จะเสร็จทันรึเปล่าเนี่ย  ตายแน่ๆ  พี่จ๋าเอาแกตายแน่  ไอ้เอม”  มือก็รัวแป้มพิมพ์ไปเรื่อยๆ  ปากบางก็บ่น  ก่นด่าตัวเองไปเรื่อย  ด้วยเกรงว่าจะส่งต้นฉบับของต้นไม่ทัน

                “เอม  เอม”  เสียงเรียกดังมาจากข้างหลัง  ไม่ต้องมีใครบอกหญิงสาวก็ทราบดีว่า เสียงนั้นคือเสียงของพี่จ๋า  หรือจิตตรานุชบรรณาธิการคนเก่งนั่นเอง

                “เดี๋ยวค่ะพี่จ๋า  เหลืออีกไม่กี่บรรทัดเอมก็จะเสร็จแล้วค่ะ  รับรองทันคนอื่นแน่นอน  รอบนี่ไม่มีใครต้องรอเอมหรอกค่ะ”  เอมวิตา  ตอบไป  ทั้งๆที่ไม่หันหลังกลับไปมอง

                เพียงครู่เดี๋ยวหลังจากที่ตอบไป  ก็มีมือบางมาแตะที่ไหล่ขวาของหญิงสาว  ทำให้ร่างบางที่กำลังตั้งอกตังใจทำงานอยู่ถึงกับสะดุ้งเฮือก 

“นี่  กะจิตกะใจ  จะไม่หันหลังมาตอบเจ้านายเลยหรอเอม”  บรรณาธิการแห่งนิตยสาร ‘เซเลบ’ เอ่ยกับลูกน้องสาวของตน  หน้านวลใสค่อยหันกลับมาเผชิญหน้ากับนายสาว

“แฮะแฮะ  คือขอโทษค่ะ  เอมรีบไปหน่อย  พี่จ๋ามีอะไรรึป่าวคะ?”  ถามไปทั้งที่ใจก็ยังเกรงๆกับคำติเตียนของบรรณาธิการสาว

“คือ  พี่จะมาบอกจ๋าว่า...ส่งต้นฉบับเสร็จแล้วเนี่ย  เข้าไปหาพี่หน่อยนะ  พอดีพี่จะให้ช่วยเลือกอะไรหน่อยน่ะ”

จิตตรานุชเอ่ย

“ค่ะ  ได้ค่ะ  อีกประมาณ20นาที  เอมวิตาคนนี้จะรีบไปค่ะ”  เอมวิตาตอบด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น

“จ้ะ  งั้นพี่ไม่กวนแล้ว  ทำงานต่อเถอะ”  พูดไว้เพียงเท่านั้นจิตตรานุชก็เดินจากไป  ปล่อยความสงสัยไว้กับลูกน้องสาวสวย  ทางด้านเอมวิตาก็ได้แต่นึกในใจว่ามีเรื่องอะไรที่บรรณาธิการสาวจะให้ช่วย  ‘รึว่า  จะขึ้นเงินเดือนให้เราหว่า??  เออ...อันนี้น่าคิด’  คิดได้เพียงเท่านั้นก็หันกลับมาเผชิญกับแป้มพิมพ์ข้างหน้าต่อ

‘ก๊อก  ก๊อก’

“เชิญค่ะ”

“อ้าวเอม  นี่มาพอดีเลย  นั่งก่อนๆ”  นายสาวเอ่ยก่อน

          เอมวิตานั่งลงตรงข้ามกับจิตตรานุช  โดยมีโต๊ะทำงานตัวใหญ่  วางคั่นอยู่

“คืออย่างนี้นะ  พี่อย่างจะให้เอมช่วยพี่เลือก  ‘สุดยอดหนุ่มโสดครองใจสาว’  ช่วยพี่ซัก 5คนหน่อยสิ  เนี่ยพี่เลือกมาตั้งนานละ  ไม่ได้ซักที  พี่เห็นว่าเราน่ะ  ออกไปสัมภาษณ์มาตั้งเยอะ  น่าจะเลือกได้ตรงใจสาวคนอื่นๆน่ะ” 

จิตตรานุชเอ่ยกับเอมวิตา  ด้วยความที่หญิงสาวต้องออกไปสัมภาษณ์บรรดาบุคคลที่มีชื่อเสียงเป็นจำนวนมาก  ทำให้หล่อนมั่นใจว่า  เอมวิตาจะต้องเลือกคนที่ตรงใจสาวๆคนอื่นๆได้อย่างแน่นอน

“อืม...หนุ่มโสดหรอคะพี่จ๋า  อืม....ใครดีล่ะ”  พูดไปพลางเอานิ้วแตะริมฝีปากอย่างใช้ความคิด

“นี่จ้ะ  รูปหนุ่มๆที่พี่เอามาให้เราช่วยเลือก”  บรรณาธิการสาวพูดพร้อมเลื่อนรูปขนาดเท่าโปสการ์ดและประวัติส่วนตัวอีกเล็กน้อยของเหล่าบรรดาหนุ่มๆประมาณ 30รูปไปตรงหน้าหญิงสาว 

เวลาผ่านไปร่วม 4 ชั่วโมง  ทั้งสองสาวก็สามารถเลือกหนุ่มโสดที่ครองใจสาวมาได้ 4 คน

“โอ้ย  พี่จ๋าคะ  ไอ้หนุ่มโสดคนที่ 5 นี่  ทำไมมันหายากจังคะ”  ในที่สุดหญิงสาวตาโตก็ร้องบ่นขึ้นมาก่อน

“ใช่  พี่ก็ว่างั้น”  ถึงทีนายสาวบ่นออกมาบ้าง

“เอมว่าเราใช้เวลามาตั้งเกือบชั่วโมงแล้วนะคะเนี่ย   โอ้ยยยยยย  ชาตินี้จะได้กลับบ้านรึเปล่าก็มีรู้”  แม้ใบหน้าจะสวยเพียงไร  หากเอมวิตาก็ยังคงเป็นเอมวิตาอยู่วันยังค่ำ  คิดอย่างไร  ก็พูดออกมาอย่างนั้น  ขวานผ่าซากไปเสียทุกที

“สงสัยเค้ายังไม่เกิดมั้ง”  พี่จ๋าของนู๋เอมเอ่ยอย่างติดตลก  เมื่อเห็นหน้าตาซังกะตาย  พร้อมกับคำบ่นยืดยาวของลูกน้องสาว 

“สงสัยคงงั้นมั้งคะพี่จ๋า”  กล่าวจบก็หันหน้าเข้ากองหนุ่มหล่ออีกหน  หมายมั่นว่าครั้งนี้จะต้องหาให้ได้  จะได้กลับบ้านเสียที  นี่มันก็เกือบ 3 ทุ่มเข้าไปแล้ว  และแล้วตาโตคู่งามก็ไปสะดุดเข้ากับรูปชายคนหนึ่ง  มือเรียวรีบคว้ารูปใบนั้นขึ้นมาดูอย่างรวดเร็ว  แต่ถึงกระนั้นก็ยังอดคิดในใจไม่ได้ ‘ผู้ชายอะไร  โคตรจะหล่อเลย’

“นี่ค่ะพี่จ๋า  ลองดูคนนี้ดูสิคะ” 

“ไหนๆ  อื้ม....คนนี้พี่เซย์เยสเลยจ้ะ  คุณพัทธพงษ์  เอกรัตนพงษ์  พี่เคยเจอตัวจริงมาแล้ว  หล่อมั่กมาก  แต่โลกส่วนตัวสูงไปหน่อย  ไม่ค่อยชอบออกงานเท่าไหร่น่ะ”  บรรณาธิการสาวหยิบรูปขึ้นมาดูด้วยแววตาเคลิ้มฝัน  ก็อย่างนี้แหละนะหญิงโสดเจอหนุ่มหล่อ  เฮ้อ......

“เฮ้อ.........เสร็จซะที  เมื่อยไปหมดละ  งั้นเอมขอตัวกลับก่อนนะคะพี่จ๋า  พรุ่งนี้เจอกันค่ะ”  เอมวิตาบิดตัวไปมาเพื่อคลายความปวดเมื่อยของกล้ามเนื้อที่เกิดขึ้น  เมื่อกล่าวจบก็ลุกขึ้นเก็บของเตรียวตัวกลับบ้าน

“จ้ะ  แล้วพรุ่งนี้เจอกัน  แล้วกลับยังไงล่ะเอม” 

“อ๋อ...เอมเอารถมาน่ะค่ะ  กลับนะคะ  สวัสดีค่ะ”  เอมวิตาเอ่ยพรอมกลับยกมือไหว้  เดินหันหลังออกจากห้อง  แต่เมื่อไปถึงประตูก็เหมือนนึกอะไรข้นได้จึงหันหลังกลับมา  “ เอ่อ.....พี่จ๋าคะ  เอมต้องโทรบอกบรรดาหนุ่มโสดที่ได้รับเลือกมั้ยคะ”  เอมวิตาเอ่ย

“พี่ว่า  เดี๋ยวอีก2วันค่อยโทรไปก็ได้จ้ะ  เพราะถึงยังไงพี่ก็ส่งอีเมล์ไปบอกก่อนแล้วจ้ะ  แล้วอีกอย่างพรุ่งนี้รอผลจากที่ประชุมก่อน  ผ่านแล้วค่อยโทรไปบอกละกัน”

“ค่ะ  งั้นเอมขอตัวนะคะ”

เช้าวันรุ่งขึ้น  เอมวิตาเข้ามาทำงานตามปกติ  นั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์เครื่องงามเพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับ ‘สุดยอดหนุ่มโสดครองใจสาว’  พี่ได้รับมอบหมายมาจากพี่จ๋าคนสวย  ในระหว่างที่ตัวพี่จ๋าเองนั้นกำลังเข้าประชุมเกี่ยวกับเรื่องหนุ่มโสดอยู่นั้น  โทรศัพท์บนโต๊ะทำงานหญิงสาวก็ดังขึ้น  เอมวิตาเอื้อมมือเรียวไปรับโทรศัพท์  แต่ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้เอ่ย  ก็มีเสียงแทรกขึ้นมาเสียก่อน

“นี่คุณ  พวกคุณทำงานกันยังไง  คุณไม่คิดที่จะถามความเห็นผมก่อนเลยหรอ...แล้...”เสียงทุ้มของชายหนุ่มคนหนึ่งดังมาตามสาย  น้ำเสียงของผู้พูดออกจะโมโหอยู่มาก  แต่ก็พูดได้คือนั้นสาวตาโตนามเอมวิตาของเราก็ชิงพูดเสียก่อน

“นี่คุณ  คุณจะเป็นใครชั้นไม่สนหรอกนะ  แต่ขอบอกไว้อย่าง  อย่ามาตำหนิระบบการทำงานของชั้น  ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะ”  เอมวิตาเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงโมโหไม่แพ้กัน  มีอย่างที่ไหน  ยังไม่ได้พูดอะไรก็โวยใส่ซะละ  ‘ผู้ชายอะไร  ไม่มีมารยาท!!!!!’ 

“ผม  พัทธพงษ์  เมื่อกี้มีเมล์ส่งมาหาผมบอกว่าผมได้รับเลือกให้เป็น  1 ใน 5 สุดยอดหนุ่มโสดครองใจสาว”

นี่แสดงว่าพี่จ๋าประชุมเสร็จแล้วหรอ  ถึงได้เมล์ไปบอกอีตานี่แล้ว  แย่จริง  ไม่เห็นมาบอกเราซักคำ

“แล้วไงคะ  คุณพัทธพงษ์”  หญิงสาวเอ่ยอย่างกวนๆ

“นี่คุณ  ผมจะบอกอะไรคุณให้นะ  ผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวของผม  แล้วอีกอย่างผมไม่อยากเป็นที่จับตามองของใคร  ผมไม่พอใจอย่างมากที่พวกคุณเลือกผม  แล้วอีกอย่างคุณเห็นผมเป็นใคร  ส่งอีเมล์มาบอกแค่ฉบับเดียวแล้วพวกคุณคิดว่ามันจบแล้วหรอ  มันไม่ง่ายไปหน่อยหรอคู้น  หวังว่าคุณคงเข้าใจที่ผมพูด  แล้วช่วยกรุณาเอาชื่อผมออกด้วย  ขอบคุณ”  ชายหนุ่มอธิบายยืดยาว  ด้วยน้ำเสียงดุดัน  ดื้อรั้น  อย่างคนเอาแต่ใจตัวเอง

“ชั้นก็คงจะต้องขอโทษคุณด้วยนะคะ  คุณพัทธพงษ์  เพราะว่าทางเราได้ส่งต้นฉบับไปพิมพ์แล้ว  คงแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วล่ะค่ะ  ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวทำงานต่อนะคะ  สวัสดีค่ะ”  ฮึ.....อีตาพัทธพงษ์รู้จักไอ้เอมน้อยไปซะละ

ยังไม่ได้ส่งต้นฉบับไปพิมพ์หรอกย่ะ  แต่ทำไม....ใครจะสน  เจอฤทธิ์ของท่านเอมคนนี้หน่อยเป็นไงคะ  สุดหล่อ!!!!!  เอมวิตานั่งคิดด้วยความสะใจ  ผิดกับชายหนุ่มอีกคนลิบลับ

“โอ้ย....ยัยบ้าเอ้ย  เซงโว้ย”  พัทธพงษ์สบถออกมาอย่างหัวเสีย  อีกทั้งอารมณ์ภายในใจที่คุกรุ่นอยู่ก่อนแล้ว  ยิ่งทวีขึ้นอีกจากสาวเสียงหวาน  ที่กวนประสาทเป็นบ้าที่เพิ่งตัดสายเขาไปเมื่อสักครู่นี่เอง

‘ก๊อก  ก๊อก’

“เชิญ” 

“ไงวะไอ้พัท  หน้าบูดเป็นตูดเป็นเชียวนะแก”  ชายหนุ่มรูปงาม  หน้าตาบ่งบอกได้ว่ามีสองสายเลือดในตัว  เอ่ยล้อเลียนเพื่อนอย่างสนุกปาก

“ก็เออดิว่ะไอ้คริสต์  ข้าถูกเลือกให้เป็น 1 ใน 5  สุดยอดหนุ่มโสดครองใจสาว  ของนิตยสาร เซเลบ  อะไรนั่นน่ะ”  พัท  หรือ  พัทธพงษ์บอกเพื่อนในที่สุด

“ห๊ะ....จริงหรอวะไอ้พัท  ฮะฮะฮ้า  ฮะฮะฮะฮะฮะฮ้า”  คริสโตเฟอร์หัวเราะออกมาเสียงดัง  ด้วยกลั้นไม่อยู่

“เออ......น่ารำคาญ  เซงอยู่เนี่ย”

“เฮ้ย  ไ อ้พัท  ข้าว่าก็ดีแล้วนิ  ใครๆก็อยากได้ตำแหน่งนี้”

“ข้าคนนึงและที่ไม่ว่ะ  น่าเบื่อ  แล้วเมื่อกี้นะ  ข้าโทรไปโวยมา  เจอใครก็ไม่รู้พูดกวนโอ๊ยเป็นบ้า ไม่สะทกสะท้าน

ผิดแล้วยังไม่รับผิดชอบ  แถมยังตัดสายอีกอย่าให้เห็นหน้านะ  จะฆ่าให้ตายคามือเลย  คอยดู” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างเคียดแค้น  ‘คอยดูนะแม่คุณ  ไม่เคยมีใครกล้าขัดใจพัทธพงษ์คนนี้ได้ซักราย’

“ลองๆดูก่อนดิวะ  มันอาจไม่เลวร้ายขนาดนั้นก็ได้  ดีซะอีกจะได้เป็นการโฆษณาโรงแรมแกไปในตัวด้วยไง”  คริสต์เอ่ยอย่างให้กำลังใจเพื่อนหนุ่ม  เนื่องด้วยรู้ดีว่า  เพื่อนคนนี้นอกจากจะเอาแต่ใจตัวแล้ว  ยังหวงความเป็นส่วนตัวอย่างที่สุดอีกด้วย

“ไม่จำเป็น  โรงแรมข้ามีคนเยอะอยู่แล้ว”  พูดจบพัทธพงษ์ก็ทำสีหน้าหงุดหงิด  ทำให้เพื่อนหนุ่มถอดใจ  ถึงจะพูดไปอย่างไรก็คงจะไม่ได้ผล  สู้อยู่เงียบๆแล้วปล่อยเพื่อนตัวดีแก้ปัญาเองดีกว่า

ทางด้านนักเขียนสาว  หลังจากที่โดนโว้ยไปแล้วหนึ่งรอบ  ก็รีบเดินไปหาบก.สาวของตน  บอกเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น  และขอร้องพี่จ๋าคนสวย  ขอทำในส่วนของการคัดเลือกสุดยอดหนุ่มโสดต่อไป  ฮึ...เล่นกับใครไม่เล่น  มาเล่นกับเอมวิตาคนนี้นะคุณพัท  แล้วเจอกันนะคะสุดหล่อ

“เอ่อ...สวัสดีค่ะ  ขอสายคุณพัทธพงษ์อ่ะ”  เอมวิตาโทรศัพท์ถึงพัทธพงษ์เพื่อบอกกำหนดการ  การถ่ายรูปของชายหนุ่ม  เพื่อที่จะได้นำไปลงในนิตยสารฉบับหน้า  เพื่อประชาสัมพันธ์กิจกรรมของนิตยสารในครั้งนี้

“ไม่ทราบจากใครคะ”  เลขาสาวเอ่ย

“เอมวิตา  จากนิตยสาร  เซเลบค่ะ”

“ซักครู่นะคะ”

เมื่อกดโทรศัพท์แจ้งให้กับเจ้านายแล้ว  เลขาสาวก็โอนสายเข้าหาเจ้านายหนุ่มทันที

“สวัสดีครับคุณเอมวิตา”  ชายหนุ่มที่ดูเหมือนจะเตรียมรับมือกับหญิงสาวอยู่ก่อนแล้ว  เอ่ยทัก

“สวัสดีค่ะ  คุณสบายดีนะคะ  หวังว่าคงเตรียมตัวพร้อมแล้วกับสุดยอดหนุ่มโสดนะคะ”

“แน่นอนครับ  แม้นผมจะไม่เต็มใจอย่างมากก็ตามที”  แม้น้ำเสียงจะเรียบๆ  ไม่มีอารมณ์คุกรุ่นอย่างวันก่อน  แต่คำพูดแต่ละคำก็เสียดแทงใช่ย่อย  อีกทั้งการเน้นเสียงของประโยคนั่นอีก‘ไม่ใช่เล่นเลยนะคะ  คุณหนูพัทธพงษ์’  เอมวิตาคิดในใจ

“คือ...ชั้นจะโทรมาบอกคุณว่า  อีก 2 วัน  เราจะถ่ายรูปกันน่ะค่ะ  เรียนเชิญด้วยนะคะ”  เอมวิตาเอ่ยเข้าประเด็น

“เกรงว่าจะไม่ได้กระมังครับ” 

“งั้น  ชั้นเลื่อนวันให้นะคะ  ไม่ทราบว่าจะว่างได้วันไหนคะ”

“เกรงว่าจะไม่ได้อีกเช่นกันครับ”

“เอ่อ...ทำไมหรือคะ”  ถามอย่างบังคับเสียงไม่ให้สั่นจากความโมโหที่พุ่งพ่านอยู่ในใจ

“ไม่มีเหตุผลครับ”  น้ำเสียงที่เอ่ยออกมานั้น  บ่งบอกถึงความกวนอย่างชัเจน

“เอ๊ะ...นี่คุณอย่างนี้งานชั้นก็เสียหมดสิคะ”  และแล้วความอดทนก็ถึงขีดสุด

“ฮึฮึ...อันนี้ก็เรื่องของคุณไม่เกี่ยวกับผม”  พัทธพงษ์ยังเดินหน้าส่งน้ำเสียงยียวนต่อไปให้กับสาวเสียงหวานปลายสาย

‘เอาล่ะซิ  ไอ้เอม  เจอสุดยอดของความเอาแต่ใจของแท้เลยมั้ยล่ะทีนี้’  เอมวิตาคิดในใจ  เอาไงดีวะ  เฮ้อ...มาถึงขนาดนี้ยังไงก็สู้ๆสู้ตายวะ  เอมวิตา

“งั้น...ชั้นคงจะต้องบอกคุณว่า  ถึงยังไงชั้นก็จะทำให้อีก 2 วันข้างหน้าคุณว่างให้ได้”  บอกแล้วอย่าเล่นกับเอมวิตา

“เอางั้นก็ได้ครับ  อยากจะขอลองดูหน่อยว่าคนของเซเลบเนี่ย  จะเก่งซักแค่ไหน  แล้วเจอกันนะครับคนสวย  สวัสดีครับ”  และแล้วก็ถึงทีของชายหนุ่มที่เป็นฝ่ายชิงวางสายเสียก่อน

‘หนอย  อีตาคุณพัท  คอยดูนะ  โอยยยยยยย  แล้วชั้นจะทำยังไงให้อีตานั่นมาถ่ายรูปล่ะเนี่ย  โอยยยยยย  ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้ม  ได้คุณพัทธพงษ์  เล่นกันอย่างนี้  เจอกันแพรุ่งนี้นะคะ’