รักได้ไหม........ถ้าหัวใจยังว่าง

ลำดับตอนที่ #1 : วันที่แสนจะวังเวง

    ในค่ำคืนที่แสนจะวังเวงและเงียบสงัด ยังมีผู้ชายอยู่คน1ที่ยังไม่เข้าสู้นิทรา

เค้าได้แต่นั่งบ่นพึมพำกับตัวเองอยู่คนเดียวข้างกายไม่มีใครอยู่เคียงข้าง

“ทำไมนะเราถึงไม่มีใครมาคอยอยู่ข้างๆบ้าง”ผมพูดขณะที่ลมหนาวพัดมาเยือน

ผมได้ล้มตัวนอนอยู่บนดาดฟ้ามองดูดาวที่ส่องแสงระยิบระยับและจินตนาการเป็นนางในฝันซึ่งไม่รู้ว่าเทอคนนั้นจะมีอยู่จริงรึเปล่า

“ฉันไม่รู้ว่าเทอจะมีตัวตนอยู่จริงรึเปล่า แต่ที่ฉันรู้ในตอนนี้ก็คือฉันตกหลุมรักเทอเข้าแล้ว และฉันจะตามหาเทอให้เจอ”ผมมองดาวบนท้องฟ้าแล้วอดที่จะยิ้มไม่ได้ ผมรู้สึกตัวอีกทีก็เช้าซะแล้ว

“ห้าว กี่โมงแล้วเนี่ย”ผมหาวแล้วมองดูนาฬิกา

“อ๊ากกกกก8.00น.เน้อ สายแว้ววววว”ผมเด้งขึ้นจากพื้นทันทีแล้วผมก้อต้อง

.................ทำกิจวัตรส่วนตัว......เซ็นต์เซอร์.........................................................

“ซวยแร้วตรู”ผมบ่นกับตัวเองก่อนจะวิ่งเข้ารร.อย่างกังวล

“เดี๋ยวเทอจะไปไหนหน่ะ”เสียงโหดจากด้านหลังดังขึ้น

“จะไปไหน”เสียงโหดถามอีกรอบ

“ไปห้องเรียนคับผม”ผมตอบแบบหวาดๆ

“ยังไปไหนไม่ได้ มานี่ก่อน”เสียงโหดเรียกผมเข้าไปอ๊ากกกกัวจิงจัง
"มีอะไรให้ผมรับใช้หรอคับ"ผมถามเสียงโหดนั้น
"ไม่มีอะไรหรอกแค่...ไปวิ่งรอบสนาม10รอบเดี๋ยวนี้"เสียงโหดสั่งด้วยเสียงและหน้าตาอันน่ากัวง่า
"คับผม"ผมตอบรับทันที*กัวง่าทำไงได้*
ผมวิ่งครบ10รอบแล้วไปเข้าห้องเรียน ผมนั่งตรงข้างหน้าต่างแถว4หลังจากที่ผมเข้ามาได้ไม่นานครูก้อเข้ามา