คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Be My Baby ...สิวเจ็บ (100%)
บทที่ 14
ที่อนโอยูฮยอน
สอร่าัวป้อมๆ เี้ยๆ อยู่ในลิฟท์ ในมืออทั้สอนเ็มไป้วยอินพะรุพะรัที่ื้อมาเยี่ยมนป่วย(หรอ)ามำมอบหมายอลีทึและัอิน
“๊ออ่า ...นายว่าโมิในถุนั่นันว่ายูเ้าไม่อบหรอเนอะ ”
อมินพูเสียหวานพลาทำสายาหวานๆมอไปที่ถุในมืออเฮ
“ไม่้อเลย แ่เป็นหวั ไม่ไ้เป็นเบาหวาน ! แะินเอนะสิ”
เฮบออย่ารู้ทัน
“เอะ เบื่อนรู้ทันวะ”
อมินหันหน้าหนี พลาิในใ ...เสียาย อยาิน .
ิ๊ ~ เสียประูลิฟ์เปิออ
สอร่าเล็้าวออมาาลิฟท์แล้วเินไปที่ห้ออยูฮยอน ที่ไ้มาาัอิน
“ ROOM
“ถึะที “
เฮพูออมาอย่าโล่อ ... พลายมือเรียมะริ่ที่หน้าประู
“เี๋ยว ..! “
อมินัึ้นมา
“อะไรอีอะอ้วน ..ะไ้รีบๆเยี่ยมรีบๆลับไ “
“นั่นหมายอะไรอะ “
อมินี้ไปที่อหมายที่ถูสอไว้ใ้ประูห้อ
“มีสาวๆแอบมาเสียบใว้ให้มันมั้ แะสสัยไรวะ”
เฮมอเพื่อนอย่า ๆ
“หรอ...?”
อมินไม่พูเปล่า ้มัวหยิบอหมายึ้นมา ้วยวามอยารู้
มีสาวๆเอาหมายมาเสียบให้ั้นหรอ....หึหึ ออ่านหน่อยนะ
“เห้ย แไปหยิบึ้นมาทำไม “
“อูเยๆเอน่า “
อมินบอปัๆพลาีอหมายสีาวสะอาา
“แนี่นะ “
เฮพูอย่าเ็ๆ แล้ว็้อุมมับให้ับวามอยารู้อยาเห็นอเพื่อน
แว่ !
“เห้ย !”
อมินร้อออมาเมื่ออ่าน้อวามในหมาย
“ทำไมวะ ? มีสาวเียนมาอวามรัามันหรอวะ “
เฮถาม้วยวามอยารู้อยาเห็น เมื่อเห็นท่าทาอเพื่อนรัูใ
“มึูิ ! เี่ย นี่มันใบทวนี้ ไอปรุแม่ไม่ยอม่าย่าห้อมา 3 เือนแล้ว !”
อมินูระาษึ้นรหน้าเฮ
“โห ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รีบยัมันลับที่เิมเร็วๆเถอะ”
เฮำออมาพลาอัวล นึว่าหมายรัที่แท้แม่ใบทวหนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“เออๆ”
อมินยัใบทวหนี้ลในอหมายแล้ว้มลเสียบไว้ใ้ประูามเิม
อื้อออ~….อ๊ะ อะ อ๊า ิบอมอ่า
อื้มม ..อีนินะไล้แล้ว อ๊า
“เห้ยเสียไรวะ...”
อมินใับเสียที่ไ้ยิน พลาิในใ หูฝาป่ะวะู
“ราวนี้อ่ะไรอีละ “
เฮวาอลับพื้นแล้วเท้าสะเอว
“เห้ยเี้ย มานี่ิ๊มา่วยฟัหน่อย “
อมินนอนราบลับพื้นแล้วเอาหูแนบับประู พลาวัมือเรียเฮ
“ถ้าไม่มีอะไรนะไออ้วน”
เฮนอนราบไปับพื้นามอมิน แล้วเอาหูแนบับประู
อื้อ....ิบอมรนั้นอื้อ รนั้นอีอ๊า~
อือ ..รนี้หรอ..ไล้แล้วละ..อ.อื้ม มันไล้ะแแล้วอีนินึ
อื้อ อื้อ อื้อ อ! ไม่ไหวแล้ว อ๊า ~
“เห้ย ! “
สอร่ามอาประสานัน้วยวามใ
“มึไ้ยินเหมือนูใ่ไหม B1”
“ูไ้ยินัเนแ่มแ้เลยละ B2”
“ไอเี่ย ! แม่ไอปรุับไอหนวมันผสมพันธุ์ัน ! “
เฮและอมินประสานเสียันเสียั
ผั๊วะ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียประูถูเปิออ
“ใรมาส่เสียัอะไรแถวนี้วะ รบวนสมาธิูหม ! “
ิบอมเปิประูออมาเนื่อาไ้ยินนเอะอะเสียัหน้าห้อ
“ใรมาวะไอเี่ยบอม มา่อิู๊ำลััน”
ยูฮยอนเินามออมาหน้าประู แล้วพู้วยน้ำเสียที่่อน้าแหบที่เป็นผลมาาารไม่สบาย
“ เห้ย !!! “
ยูฮยอนและิบอม้อใเมื่อมอไปที่พื้นเห็นร่าุ้นเยสอร่า ำลันอนว้ำหน้าอยู่ที่พื้น พลามอพวเ้า้วยสายาที่ใ
“อ๊า”
อมินและเฮร้อออมา เมื่อเห็นสภาพิบอมและยูฮยอน ที่ใส่เพียผ้าเ็ัวพันหลวมๆออมาเปิประู อวผิวายที่เ็มไป้วยล้ามเนื้อาวๆแบบผู้าย
“เ้ามานี่เลย หยุร้อ ! “
ิบอมและยูฮยอน ลาัวอมินและเฮเ้ามาในห้อแล้วปิประู
“มาทำอะไรันที่นี่เนี่ย “
ิบอมถามออมา
“พะพะพะพวนาย ....โอ้ย ! “
เฮมอิบอม้วยสายาหวาๆ
ไหนะเสียนั่น ไหนะารแ่ายอิบอมับยูฮยอนอี สอนนี้ไปถึั้นไหนันแล้ว !
“อะไรพวันทำไม?”
ิบอมมอเฮแล้วถามออมา เป็นอะไรันหมทำไมอเาับยูแบบนั้น
“อวบ มาทำไรที่นี่เนี่ย “
เสียแหบถามออมาพลามอระ่ายน้อยทีู่เหมือนยัใอยู่
“.......”
อมิน้อมหน้ามอพื้น เหมือนิอะไรอยู่ัอย่าแล้ว็เียบ ไม่ยอมอบ
“อวบ ....อมินเป็นอะไรหรือเปล่า “
ยูฮยอนเห็นอมินนิ่เลยเ้ามา โยัวอมินเบาๆ เพื่อเรียสิ
“สรุปว่าพวันทำไม? “
ิบอมยั้อารำอบาเฮ
“็เมื่อี๊พวนายทำไรันเล่า หัอายาวบ้านาว่อเ้าบ้าไหมเสียมันัไปถึไหน ถ้าะรััน็ไปรัันที่อื่นสิ อีอย่าถ้าพวนายะทำอะไรัน ่วยเบาเบาเสียันบ้าสิ ! “
เฮร่ายยาวเป็นุ แล้วมอหน้าิบอม้วยวามโมโห วาใสใสมีน้ำาลอ
ไอหน้าหนว นิสัยไม่ี มีวามสัมพันธ์แบบนี้ับยูแล้วยัะมาม่อเ้าอี
“ มึับู? “
ิบอมหันไปมอหน้ายูฮยอน
“รััน?”
ยูฮยอนหันไปมอหน้าิบอมลับ
“หึ ! ยัะมาทำไม่รู้เรื่อ ่อไปนี้พวนายไม่้อมายุ่ับันสอนเลยนะ ไอหนวไอปรุ ! ลับเหอะอมิน เ้าอยาะรััน เรา็เอาอมาเยี่ยมามำอัอินแล้ว ไป ! “
เฮหน้าแ้วยวามโรธ พลาึแนอมิน เพื่อะให้เินามัวเอไป
“เี๋ยว ! หัฟันอื่นพูะบ้า !”
ิบอมยื้อ้อมือเฮอี้าไว้
“ะให้ฟัอะไรอี นายะไปรัใร็ไม่เห็นะเี่ยวับัน ัน-แ่-มา-เยี่ยม !”
เฮเน้นให้ฟัำสุท้ายทีละำ
“ไม่เี่ยวแล้วร้อไห้ทำไม?”
ิบอมมอ้อเฮทำไมเ้าะไม่เห็น ว่าในวานั้น มีน้ำใสใสเอ่อออมา และเ้าัวพยายามลั้นมันไว้
“ใรร้อ !ปล่อย ะลับ ! “
เฮวาแล้วสะบั้อมือออ
“ไม่ให้ลับ ! ไอยู ูยืมห้อ้าๆหน่อยนะ ไ้ยินเสียเหี้ยอะไรไม่้อเสือละ เลียนอมึเอละัน “
ิบอมหันมาบอยูฮยอนและลาเฮเ้าไปอีห้อหนึ่
“อวบ...”ยูฮยอนแะไหล่อมินเบาๆเพื่อเรียสิ ึู่เหมือนนรหน้าเ้าะยัอึ้ไม่หาย
“....ห๊ะ เอ่อพี่ัอินฝาันมาเยี่ยมนะ นี่อ เี๋ยวันะลับแล้ว “
อมินพูรัวๆ และไม่ยอมมอหน้ายูฮยอน
“เวลาพู็มอาันสิ นายำลัเ้าใผินะ ! “
ยูฮยอน ับมืออมิน แล้วึอมินไปนั่ที่โฟา
“อะไรหรอ? เ้าใอะไรหรอ ันไม่เห็นรู้เรื่อเลย”
อมินไม่ยอมมอหน้ายูฮยอนเหมือนเิม
“เยหน้าึ้นมามอัน่อนสิ แล้วะบอให้ฟั “
ยูฮยอนพยายามเยาอมินให้มาเผิับัวเอ
“ไม่อยาฟั “
อมินพูออมาเบาๆแล้วเยหน้าึ้นมาามแรมืออยูฮยอน
“ฟัเหอะ อยาให้ฟั นี่น้ำอะไรเนี่ย น้ำลายป่ะ”
ยูฮยอนเมื่อเยหน้าอมินึ้นมาแล้ว็เห็นราบน้ำาออมินาๆ
“น้ำลายบ้านนายสิ “
อมินเอ็ แล้วรีบเ็ พลาหันหน้าหนี
“หันหน้าหนีอีแล้ว ...”
ยูฮยอนมอามหน้าอมิน
“แล้วะให้ัน หันมามอนายใส่ผ้าเ็ัวผืนเียว ุยับันหรอ ! “
อมินหันหน้ามาแล้วโวยหน้าแ
“ประมานั้นแหละมั้ “
ยูฮยอนเมื่อเห็นอมินวาไ้แบบนี้ เลยหันไปยิ้มให้
“ะมายิ้มอะไร ู่าอนาย เ้าไปในห้อับเพื่อนันแล้วไปามไป”
“ ไม่-ไป”
ยูฮยอนเน้นเสีย
“ถ้าไม่ไปเี๋ยวู่าอนายเสร็เพื่อนันไม่รู้้วยนะ ๊อยิ่ลีลาเ็อยู่ิบอมอาะลืมนายไปเลย็ไ้”
อมินประ
“ ปล่อยมันิ ว่าแ่ทำไมเมื่อี๊อนเ้าห้อมาถึนิ่ไปละ?”
ยูฮยอนถามอย่าแปลใ ำลั อยู่ว่าทำไมเฮถึ้อโมโหนานั้น ผิับนรหน้า ึู่เหมือนะหายอึ้แล้ว ันลับมาเป็นปิ
“็ูสภาพนายแ่ัวสิ แล้วัน็แ่อึ้เยๆ ว่าทำไมนายับิบอมถึไ้เป็นู่าันไ้”
อมินร่ายาวเหยีย
“อ่อหรอ? ไม่เยเห็นอีละสิ ว่าแ่อะไรู่า?”
ยูฮยอนถาม
“ยัะไม่รู้เรื่ออี !็นายับิบอมไ”
อมินถลึาใส่ นี่เ้ารู้นานี้แล้วยัะปปิเ้าอีหรอ
“ันับิบอมทำไม? “
ยูฮยอนหรี่าถามอย่าสสัย
“็ อย่าว่าไ “
อมินอบอ้อมแอ้ม
“อะไรอย่าว่า “
ยูฮยอนถาม้ำ
“็อย่าว่าแหละ ่อนที่พวันเ้ามานายทำอะไรันละ ! “
อมินอบอย่าเหลืออ
“ทำอะไรวะ”
ยูฮยอนพึมพำออมาเ้า็ยัไม่เ้าใอยู่ีว่าอมินหมายถึอะไร
“็นายับิบอมมีอะไรันไ ทุนเ้าไ้ยินันหมแล้ว ! เหอะ ันนี่โ่ริๆ “
อมินโวยออมาเมื่อเห็นยูฮยอนยัไม่รู้เรื่อในสิ่ที่ัวเอทำ
“หา???? อ้ออออออออออออออออออ ไ้ยินว่าอะไรบ้าละ “
ยูฮยอนพึ่นึออว่าสิ่ที่อมินบอืออะไร
“ยัะให้พูอีหรอ ็อื้อ อ๊าอะไริบอมอนายนะ !”
อมินหน้าแ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ยูฮยอนระเบิหัวเราะออมา
“ำอะไร”
อมินมอยูฮยอนอย่าเือๆๆ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นี่เธอิว่าันับไอิบอมมีอะไรริๆหรอ “
ยูฮยอนเอามือุมท้อ
“็ใ่น่ะสิเป็นนายนายะิว่า นั่ทำับ้าวันอยู่หรอไ แล้วถ้าไม่ใ่พวนายทำอะไรัน “
“ อยารู้ริๆหรอ “
ยูฮยอนทำสายารุ่มริ่ม
“็บอมาสิ “
“ไ้ “
ยูฮยอนระเถิบหน้าเ้าไปไล้อมินแล้วโน้มัวลมา
“เห้ย ทำอะไร ! “
อมินเอามือันหน้าอยูฮยอนอนนี้ ท่าทาอเาและยูฮยอน ล่อแหลมมา หลัออมิน ิับเบาะอโฟา
“็ะบอให้ไว่าันับิบอมทำอะไร “
ยูฮยอน้มหน้ามาเรื่อยๆ ห่าันเพียไม่ถึ 5เนิเมร
“นะ นั่บอ็ไ้ ไม่เห็น้อนานี้เลยอึอั”
อมินเบือนหน้าหนียูฮยอนเพราะอนนี้ระยะมันประิมา
“เห็นนี่ไหม?”
ยูฮยอนเอียแ้ม้าน้ายให้อมินู
“เห็นอะไรมีแ่สิว “
อมินมอ้าแ้มยูฮยอน อนนี้อมินรู้สึไ้ว่าลมหายใออมินำลัระทบับแ้มสิวๆอยูฮยอนอยู่
“ ็ใหู้สิวไ เมื่อี้ ิบอมมันบีบสิวให้”
ยูฮยอนพูยิ้มๆ
“ห๊ะ ? “
อมินร้อออมา
“ สิว “
ยูฮยอนพูให้ฟััๆๆอีรั้
“เอ่ออ.....แล้วผ้าเ็ัวนี่ละ”
อมินมอ่ำลไป
“พึ่อาบน้ำมา ผิหรอไ “
ยูฮยอนระิบ้าหูออมิน
“อะ อะ อะอ่อ เ้าใแล้ว ปล่อยไ้แล้วละ “
อมินหน้าแ นี่เ้าเ้าใผิหรือนี่
“อืมปล่อย็ไ้ แ่อ่าเ้าใผิหน่อยนะ !.”
ยูฮยอนไม่พูเปล่า พลาโน้มริมฝีปาลมาประทับับริมฝีปาสีแสออมิน ร่าสู ่อยๆูเม้มลีบปาออมินทีละนิ ้วยวามร้อนแรและเี่ยวา และ่อยๆ ส่ลิ้นร้อนเ้าไปทัทายในโพรปาสวออมิน ้วยวามที่อมินำลัใเลยไม่ไ้ระวั ลิ้นเล็ๆ ออมินพยายามะหนีลิ้นร้อนอยูฮยอน แ่มันลับลายเป็นว่าลับเพิ่มวามเสียว่านให้แ่ยูฮยอนเพิ่มไปอี
“อะ อื้ออออออออออ แฮๆๆ ปล่อย ! “
อมินเมื่อถููบ็แทบะหมแร พลาทุบอยูฮยอน
“หึหึ...หวานมาอวบน้อย “
ยูฮยอนถอนัวาอมินแล้วยิ้ม้วยสายารุ่มริ่มพลาเลียริมฝีปา
“อมิน !!!!!!!!!!!!!” เสียเฮร้อออมาาในห้อ
DoubleTING TALK
อิอิิถึันไหม อให้สนุนะ อนหน้าเอับ ิเฮและวอนฮยอเลย้า อิอิ
ความคิดเห็น