ตอนที่ 2 : #น้องอิฐครับ | 02
02
เด็กชายอิสระมาโรงเรียนในสภาพขอบตาดำ
สามสี่วันที่ผ่านมาอิสระฝันแต่เรื่องเดิม ฉากเดิม แบบเดิมและแน่นอนว่าตื่นมานั้นก็เจออิฐน้อยเคารพธงชาติเหมือนเดิม – ฝันเห็นพี่สเก็ตบอร์ดสีดำ แถมในฝันยังมีชื่อพี่เขาเสียด้วย เคยได้ยินชื่อพี่เขาไหมอิฐก็ว่าไม่ เดี๋ยวนี้ในฝันเขาคิดชื่อกันเองได้แล้วงั้นเหรอ?
เอาตรงๆอยากเล่าให้อันฟังมาก แต่คิดไปคิดมาคือถ้าเล่าไปต้องโดนด่าว่าเป็นเด็กลามกแน่นอน – ห้องเรียนของอิฐก็มีกลุ่มผู้ชายที่ทะลึ่งๆอยู่หรอกนะ บางครั้งพวกนั้นก็คุยกันเรื่องการเคารพธงชาติตอนเช้าแบบเสียงดังไม่อายใคร ซึ่งอันที่ได้ยินก็จะหันมาพูดกับอิฐตลอดว่า
‘พวกนั้นลามกอ่ะอิฐ ทำไมถึงกล้าคุยเรื่องแบบนี้ได้นะ เราไม่เข้าใจจริงๆ’
แล้วถ้าเราพูดกับอันแบบนี้ อันจะหาว่าเราลามกไหมอ่า..
ประเด็นคือพวกนั้นที่พูดเสียงดังว่าฝันถึงผู้หญิงแล้วเคารพธงชาติอ่ะ! แล้วอิฐนี่ยังไง ฝันถึงพี่สเก็ตบอร์ดดำ..ซึ่งพี่เขาเป็นผู้ชายด้วย อิฐไม่ใช่ตุ๊ดนะ ถึงเคสมือถือจะเป็นสีชมพูก็เหอะแต่ก็แมนทั้งแท่งนะขอบอก!
“อิฐ! ทำไร ทำไมวันนี้มาเช้า”
“เห้ย! อันจะตะโกนเรียกเราทำไมเนี่ย ตกใจจนหิวข้าวเลยอ่ะ”
เด็กน้อยอิฐได้แต่เอามือทาบอกตนเองแล้วหันไปบ่นเพื่อนสนิท คือก็กำลังเดินเหม่อด้วยความนอนไม่พอและคิดเรื่องเพ้อเจ้ออยู่ในหัวเพลินๆ อยู่ดีๆอันก็กระโดดมาตรงหน้าแล้วตะโกนเสียงดังใส่ นี่ถ้าหัวใจวายทำยังไง คนหน้าตาหล่อแบบอิฐไม่ได้หาง่ายนะ
“ตกใจจนหิวข้าวมันมีด้วยเหรอ ทำไมเราไม่เคยได้ยิน”
“มีดิ อันได้ยินวันนี้ไง จากปากเรานี่แหละ”
“หิวก็บอกว่าหิว อย่ามาอ้างว่าตกใจ” อิฐได้แต่มองแรงใส่อันที่รู้ทันตนเอง ใครจะไม่หิวบ้างล่ะ เมื่อเช้าอิฐนึกว่าตัวเองจะตื่นสายเลยรีบแต่งตัวมาโรงเรียน ที่ไหนได้อีกตั้งชั่วโมงกว่าจะเข้าเรียนคาบแรก นี่เขารีบออกจากบ้านมาจนลืมกินข้าวกินปลา ตอนนี้นอกจากจะง่วงแล้วก็ยังหิวแรงอีกด้วย
“เป็นไรไหมอ่ะ หน้าดูซีดๆ ขอบตาดำด้วย นอนไม่พอเหรอ” อันเอ่ยถาม ตอนแรกก็รู้สึกว่าอิฐยังหน้าตาปกติดีอยู่แหละแต่พอมองดีๆแล้วหน้าดูซีดกว่าเดิมไปเยอะเลย ทางด้านคนโดนทักก็ได้แต่สะดุ้งแล้วโบกมือปัดๆเชิงว่าไม่เป็นอะไร
“ป่าวอ่ะ เราหิวเฉ๊ยเฉย”
“งั้นก็รีบไปหาไรกินกันดิ ตอนเช้าโรงอาหารฝั่งเราคนเยอะนะ ไม่รู้บ้านไม่มีอะไรกินหรือยังไง คนเยอะตลอด” เพื่อนสนิทของอิฐขยับปากบ่นไปเรื่อยๆ ขาก็เดินไปเรื่อยๆ มือก็ลากอิฐไปเรื่อยๆเช่นกัน ทางอิฐก็ได้แต่เดินตามไปฟังไปและหิวไป
เมื่อมาถึงโรงอาหารก็พบว่าเก้าอี้ทุกตัวนั้นมีคนจับจองอยู่เต็มไปหมด โรงอาหารที่ปกติก็ว่าใหญ่บัดนี้กลับดูเล็กลง อิฐเด็กน้อยผู้ไม่เคยทานข้าวเช้าที่โรงเรียนได้แต่อ้าปากค้างกับความอลังการของมนุษย์เด็กมัธยมต้นที่มาทานข้าวในนี้
“ทำไมคนเยอะกว่าตอนกินข้าวเที่ยงอีกอ่ะอัน...”
“ก็ตอนเช้าโรงอาหารฝั่งประถมไม่เปิดไง เขาเลยแห่มากินกับเรา – เห็นไหมล่ะ ไม่รีบมา คนเยอะมากๆ”
“เราหิวอ่ะ”
“ไปโรงอาหาร ม.ปลาย กัน”
ไม่รอให้อิฐตอบรับหรือปฏิเสธ อันจัดการลากอิฐให้เดินตามอีกครั้ง เด็กน้อยที่กำลังหิวอยู่นั้นสมองยังประมวลผลไม่ทันว่าเพื่อนของตนจะพาไปไหนก็ได้แต่เดินตามไปอย่างช่วยไม่ได้ – เส้นทางที่อันพาเดินมานั้นคุ้นเสียจนอิฐต้องมองไปรอบๆ
ตรงนั้นที่อิฐล้ม ตรงนู้นก็ห้องพยาบาลที่อิฐเคยเข้า..
นี่มันโซนของเด็ก ม.ปลาย นี่หน่า อันพาอิฐมาทำไม!
ไม่เอานะ – ถ้าเจอพี่สเก็ตบอร์ดดำล่ะ ฮื่ออออ
“อัน เราไม่หิวแล้ว กลับตึกเราเถอะนะ”
อิฐยื้อแขนของตนเองที่โดนจับไว้ส่งผลให้คนที่กำลังเดินอยู่ต้องหันหน้ามามอง แต่ก็เท่านั้นแหละ สุดท้ายแล้วอันก็เดินลากอิฐต่อไปจนถึงโรงอาหารอยู่ดี ถึงตอนนี้อิฐจะบอกไม่หิวแต่ว่ามาถึงแล้วจะให้เดินกลับไปโดยไม่กินอะไรไม่ได้หรอกนะ!
ดวงตาเรียวสอดส่องหาที่ว่างในบริเวณโรงอาหารแห่งนี้ โรงอาหารของฝั่งมัธยมปลายนั้นใหญ่กว่าของฝั่งเขาเยอะแถมอาหารยังมีหลากหลายกว่า แต่ไม่ค่อยมีเด็กแผนกอื่นเดินมาหรอก อาจจะเพราะกลัวรุ่นพี่หรือเปล่าอันนี้อันก็ไม่รู้ – และแล้วก็เจอที่นั่งว่างที่ถูกใจ อยู่ท้ายสุดของโรงอาหารตรงร้านขายน้ำ
“ไม่หิวก็กินขนมก็ได้ ไหนๆก็มาแล้ว”
อันจัดการลากเพื่อนสนิทของตนเข้าโรงอาหารและโยนให้นั่งบนเก้าอี้พร้อมกับบังคับให้นั่งอยู่เฉยๆเพราะว่าตนจะได้ไปซื้อขนมมาให้ คนโดนทิ้งก็ได้แต่มองไปทั่วโรงอาหารเพราะกลัวจะเจอคนที่ตัวเองนั้นฝันทะลึ่งใส่อยู่ทุกวัน แต่กลับต้องแปลกใจตรงที่ว่า.. คนเกือบทั้งโรงอาหารดันมองอิฐแทนซะงั้น
มองทำไมอ่า...
หรือว่าเราไม่ได้รูดซิบกางเกง
คนโดนมองถึงกับต้องก้มหน้าสำรวจตัวเองว่าแต่งกายไม่เรียบร้อยหรือเปล่า กางเกงก็รูดซิปเรียบร้อย เสื้อนักเรียนก็ติดกระดุมครบ ฝ่ายมัธยมต้นไม่มีเนคไทผูกแล้วกางเกงก็เป็นขาสั้นเลยหัวเข่ามาเกือบหนึ่งคืบ อิฐก็ไม่ได้แต่งตัวแปลกตรงไหนนี่..
ว่าแต่อันไปนานจังเลย อิฐนั่งคนเดียวแล้วมันเหงา
ก่อนจะได้คิดอะไรไปมากกว่านี้เจ้าเพื่อนสนิทที่อิฐถามหาในใจก็มานั่งตรงหน้าพร้อมกับถุงขนมปังสองถุงและนมสดปั่นสองแก้วที่มีวิปครีมอยู่ข้างบนเยอะจนเอียงเสียแทบล้ม อิฐกระพริบตาปริบๆมองของกินที่กองอยู่ในหน้าด้วยความคิดที่ว่า
อันจะเลี้ยงใช่ไหม ซื้อเยอะจัง – เรากลัวพกเงินมาไม่พอ
“มองทำไม กินสิ เดี๋ยววิปครีมก็หก” อันดุเพื่อนที่เอาแต่จ้องของกินตรงหน้า เมื่อได้ยินดังนั้นอิฐจึงจัดการตักวิปครีมคำใหญ่เข้าปากก่อนที่มันจะได้ร่วงลงมาจริงๆ
โหย – ของกินโรงอาหารฝั่งมัธยมปลายอร่อยกว่าฝั่งอิฐเยอะเลย
เด็กน้อยหยิบขนมปังชิ้นใหญ่มากิน ข้างในขนมปังนั้นได้สอดไส้ครีมแสนอร่อยทำเอาอิฐอดที่จะอ้าปากงับคำใหญ่เสียไม่ได้ – เด็กชายอิสระกินอะไรก็ดูอร่อยไปหมด ทำเอาอันที่นั่งอยู่ตรงหน้าต้องหยิบมากินบ้าง ถ้าเกิดลีลาเดี๋ยวจะเข้าไปเรียนคาบแรกไม่ทัน
ขณะที่อันกำลังจะหยิบห่อขนมปังมาแกะนั้นดวงตากลมโตก็ได้สังเกตเห็นใครบ้างคนที่ถือสเก็ตบอร์ดสีแดงเดินมาแต่ไกล เจ้าของสเก็ตบอร์ดนั้นเมื่อเห็นน้องข้างบ้านที่ตนเองรู้จักก็ได้แต่โบกมือให้และกวักมือเรียกเพื่อนที่อยู่ข้างหลังให้รีบเดินตามมา
“ทางนี้ๆ” เสียงแหบเอ่ยตะโกนลั่นโรงอาหารทำเอาอิฐที่กำลังจะกัดขนมปังอีกคำนั้นตกใจจนเผลอบีบเจ้าสิ่งที่อยู่ในมือจนไส้นั้นทะลักเลอะจมูกของตนเอง – อิฐเงยหน้ามองเจ้าเพื่อนตัวแสบของตนที่อยู่ดีๆก็ตะโกนก่อนจะเบะปากออกด้วยความไม่พอใจ
“จะตะโกนทำไมอ่ะ เราตกใจ ดูสิ หน้าเราเลอะ...ไป..หมด –”
“สวัสดีครับน้องอิฐ”
เสียงที่กำลังจะบ่นเพื่อนตรงหน้ากลับต้องเงียบไปเมื่อรู้สึกว่าที่นั่งข้างตัวเองนั้นไม่ได้ว่างอีกต่อไป ใบหน้าค่อยๆหันไปด้านข้างก่อนจะอ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็น – ชุดเครื่องแบบของฝั่งมัธยมปลายที่ชายเสื้อหลุดลุ่ยออกจากกางเกง แขนเสื้อที่พับขึ้น ริมฝีปากที่ยิ้มแป้น และในมือนั้นได้ถือสเก็ตบอร์ดสีดำอยู่
แม่จ๋า หนูอยากตาย
“ครั้งที่แล้วจมูกเราก็เป็นแผล ครั้งนี้จมูกเปื้อนซะงั้น ฮาๆ” พูดจบก็ขยับมือที่ไม่ได้ถือสเก็ตบอร์ดอยู่เช็ดปลายจมูกที่เปื้อนครีมออก ทำเอาเด็กน้อยที่ยังมึนอยู่ต้องรีบหันหน้ากลับไปหาเพื่อนหน้ากระต่ายตรงหน้าแล้วเอื้อมมือหยิบนมสดปั่นมาดูดแก้เขิน
“เพื่อนอันเหรอ”
“ใช่เลยพี่แดน ทำไมอ่ะ มีไรกับเพื่อนเรา”
“อ่อเปล่า – เมื่อสามสี่วันก่อนพี่ไถสเก็ตบอร์ดไปชนน้องเขาอ่ะ”
อิฐที่ได้ยินบทสนทนาแทบสำลักนมสดปั่นที่ตัวเองนั้นกำลังดูดอยู่ – เดี๋ยวนะ อันรู้จักกับพี่สเก็ตบอร์ดแดงที่ชื่อแดนเหรอ เดี๋ยวๆ แล้วพี่แดนมานั่งตรงนี้ได้ยังไง แล้วเดี๋ยวนะ พี่สเก็ตบอร์ดดำมานั่งข้างอิฐได้ยังไง!
แม่จ๋า อิฐปวดหัว
คือดูดนมปั่นแรงไป มันเย็น
“อ้าว เป็นไรอีกครับ เย็นขึ้นหัวเหรอ” จีนมองเด็กน้อยที่อยู่ดีๆก็หลับตาปี๋ ปล่อยมืออีกข้างจากสเก็ตบอร์ดพร้อมเช็ดมือกับเสื้อ จัดการวางมือที่เพิ่งเช็ดทั้งสองข้างเข้าที่ขมับของเด็กน้อยก่อนที่จะคลึงไปมาอย่างเบามือ – อิฐสะดุ้งจนเกือบจะปล่อยแก้วนมปั่นในมือ
“เบาหน่อยไอ้จีน จับน้องมากเดี๋ยวน้องแม่งก็ผวาหรอก” แดเนียลตะโกนด่าเพื่อนสนิทของตนเองที่เป็นคนติดสกินชิพก่อนที่จะโยนเศษพลาสติกที่ตกอยู่บนโต๊ะใส่หน้าจีน เจอเด็กน่ารักๆหน่อยไม่ได้ จับนู้นจับนี่ตลอดเลยไอ้นี่
จีนยักไหล่ไม่สนใจก่อนที่จะหยิบนมปั่นในมือของเด็กที่นั่งข้างตนเองมาดูดให้พอหายหิวน้ำแล้วส่งคืนให้เจ้าของตามเดิม “น้องเขายังไม่ว่าอะไรเลย มึงนี่ – เนอะน้องอิฐ”
คืออิฐยังไม่มีสติ เดี๋ยวก่อนนะพี่สเก็ตบอร์ดดำ..
“เออ ลืมแนะนำตัวเลย พี่ชื่อจีน ส่วนไอ้นี่ชื่อแดเนียลแต่เรียกมันแดนก็ได้ – ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องอิฐเพื่อนน้องอัน”
ว่าแล้วก็ยิ้มตามสไตล์ของตัวเอง เสียงสัญญาณเตือนให้เข้าเรียนดังขึ้นหลังจากจีนแนะนำตัวเสร็จ แดเนียลลุกขึ้นยืนพร้อมกับหยิบสเก็ตบอร์ดสีแดงคู่ใจและกวักมือเรียกเพื่อนผู้ใช้สเก็ตบอร์ดสีดำให้ลุกตามตัวเองมาเช่นกัน
คาบแรกของแดเนียลและจีนนั้นเป็นวิชาภาษาญี่ปุ่นที่มีอาจารย์สุดโหดเป็นผู้สอน ถ้าเข้าสายมีหวังโดนให้วิ่งรอบสนาม สองคู่หูสเก็ตบอร์ดโบกมือลาอันและรุ่นน้องที่เพิ่งรู้จักกันอย่างเป็นทางการเมื่อครู่นี้ก่อนที่จะรีบใส่เกียร์วิ่งไปที่ตึกเรียนของตน
และแล้วก็ถึงคราวของเด็กน้อยทั้งสองที่ต้องกลับไปยังแผนกมัธยมต้นบ้าง อันหยิบของกินที่วางอยู่บนโต๊ะมาไว้ในมือพร้อมกับลุกขึ้น แต่เพื่อนสนิทของตนนั้นก็ยังคงนั่งทำหน้านิ่งไม่ลุกไปไหน ทำเอาอันต้องยกมือเกาหัวตัวเอง
“เป็นไรอ่ะ”
“....”
“เด็กชายอิสระ!”
“.....”
“อิฐ! จะไปเรียน – ”
“อัน – เจ้าบ้า!!!”
เด็กชายอิสระตะโกนและตบโต๊ะจนเสียงดังลั่น ใบหน้านั้นแดงกล่ำซึ่งไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เด็กน้อยรีบลุกออกจากเก้าอี้และวิ่งหนีออกจากโรงอาหาร อันที่อยู่ดีๆก็โดนเพื่อนสนิทตะโกนใส่ถึงกับยืนนิ่ง ในใจตอนนี้มีตัวอะไรเอ่ยลอยเต็มไปหมด
“เป็นไรวะ” เกาหัวตัวเองอีกครั้งด้วยความมึนงง
เออ นั้นสิ อิสระเป็นอะไร
ตัดภาพไปที่เด็กน้อยที่เพิ่งวิ่งออกมาจากโรงอาหารของฝั่งมัธยมปลาย ใบหน้ายังคงแดงกล่ำ เด็กน้อยมองซ้ายมองขวาหาสถานที่ที่ตอนนี้ตัวเองควรจะไป
ไม่ไหวแล้ว อิฐไม่ไหวแล้ว
ไอ้บ้าเอ้ย
ห้องน้ำอยู่ไหน!
อิฐน้อยตื่นอีกแล้ว ฮื่ออออออ
TBC
ต้อนรับวนว.คัมแบคคคค น้องอิฐกลับมาแว้วฮับบบ *-*
โลกกลมเกิดขึ้นได้เสมอเมื่ออยู่ในฟิค ก๊ากกกกกก
พี่พระเอกเราค่าตัวแพง มาน้อยเหลือเกิน เจอน้องไม่ถึงห้านาที (...)
เจ้าหนูวว ที่ทุกคนมองหนูเพราะน่ารักตะหากก ชุดนักเรียนหนูมันน่ารักกก
คือนี่ชอบเด็กมากค่ะ เลยชอบแต่งให้กินเด็ก (....) มปร.นะพี่จีฮุน เราจะติดคุกไปพร้อมกัน
ขอบคุณที่มาอ่านและเอ็นดูน้องอิฐนะคะ
ปอลอ อยากอ่านแนวไหนรีเควสได้นะคะ อุอิ
#น้องอิฐครับ <-- อันนี้แท็กฟิค
#senaboxs <-- อันนี้รวมฟิค 5555
.
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เอ็นดูน้องมากมาย ทำไมน่ามันเขี้ยวแบบนี้หะ งึยยยย