ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ความรู้สึกที่เเปลกไป+การกระทำที่...(คิดเอาเองนะครับหุหุ-, .-)
“กลับมาแล้ว...”คุณฮิบาริพูดพร้อมเดินเข้าไปในบ้าน
“อ้าว..กลับมากันแล้วรึเป็นยังไงล่ะสนุกมั้ยจ๊ะ..โคลมจัง”
“ก็สนุกดีนะคะ แต่หวาดเสียวไปหน่อยค่ะ”
“อย่างนั้นรึ..ครั้งแรกสินะเนี่ย”
“ใช่ค่ะ..เอ๋...คุณยายรู้ได้ไงคะเนี่ย”ฉันถามออกไปก็ฉันบอกแค่คุณฮิบาริคนเดียวเองนี่
“ก็ปรกติแล้วคนที่ขี่ใหม่ๆก็หวาดเสียวแต่พอไปเรื่อยๆมันจะสนุก”
“ยายครับนี่จะเที่ยงแล้วกินข้าวกันเถอะ”คุณฮิบาริพูดขัดขึ้น..แต่ทำไมเขาถึงพูดกับยายของเขาเพราะจังนะ
“อืม..เอาสิหนูโคลมคงหิวแล้วใช่มั้ยล่ะ”คุณยายถามฉันขึ้นมา
“ก็นิดหน่อยค่ะ”
“งั้นก็กินกันเลยแล้วกันยายเตรียมไว้ให้แล้ว”
“ขอบคุณนะคะ”ฉันกล่าวขอบคุณคุณยายออกไปก่อนจะเดินตามคุณฮิบาริไปนั่งที่โต๊ะ
หลังจากการกินข้าว
“อิ่มแล้วค่ะขอบคุณนะคะอร่อยมากเลย”
“จ้าๆอร่อยยายก็ดีใจ แล้วฮิบาริคุงล่ะเป็นยังไงฝีมือยาย”
“ก็...เหมือนเดิมครับฝีมือยายคงที่เหมือนเดิม”
“งั้นเหรอจ๊ะ...ก็ดีแล้วล่ะ”คุณยายพูดจบก็ยิ้มออกมา
“งั้นผมกับโคลมขอตัวก่อนแล้วกันนะครับเย็นๆจะออกมา”
“จ้าๆ อ้อวันนี้มาจุดดอกไม้ไฟกันนะอย่าลืมใส่ยูคาตะกันด้วยล่ะ”คุณยายพูดขึ้นแล้วลุกขึ้น
แต่ฉันไม่มียูคาตะนี่..TwT
“คุณฮิบาริมียูคาตะเหรอคะ?”
“มี..ฉันเอาไว้ที่นี่ด้วยน่ะ”
“แย่เลยนะคะ..ฉันไม่มีน่ะค่ะ”ฉันบอกความจริงออกไป
“ยายรู้แล้วล่ะจะ..เลยเตรียมไว้ให้แล้ว”=[]=!!!รู้ได้ไงคะเนี่ยยยยยยยย
“ค่ะๆขอบคุณนะคะ”ฉันโค้งตัวขอบคุณ
“ไปๆเข้าห้องไปจัดของเข้าตู้ได้แล้ว”คุณฮิบาริเดินลากฉันไปด้วย
“อ้าว...แล้วทำไมไม่แยกห้องนอนล่ะจ๊ะเนี่ย”คุณยายถามขึ้น
“หนูก็อยะ..”พอฉันจะพูดคุณฮิบาริก็เอามือมาปิดปากฉันซะงั้น
“คือ ผมเกรงใจยายน่ะไม่อยากเปิดหลายห้องแล้วเรา2คนก็สนิทกันอยู่แล้วคงไม่มีปัญหาอะไรขอตัวนะยายไปละ”พูดจบก็ล็อคคอฉันแล้วลากไปเฉยเลย
ที่ห้องนอน..
“แค่กๆๆๆ...นี่คุณ!จะปิดปากฉันทำไมคะเนี่ย!”ฉันขึ้นเสียงกับคุณฮิบาริ
“ก็..ถ้าไม่ปิดปากคุณก็ขอห้องคุณยายน่ะสิ!”
“แล้วมันไม่ดีรึไงล่ะ!นอนแบบนี้คุณชอบรึไง!”
“ไม่ชอบ..แต่มันเปลือง..”คำตอบของคุณฮิบาริทำให้ฉันอึ้งไป
มันรู้สึกแปลกๆเหมือนจะเสียใจยังไงไม่รู้ที่เขาให้ฉันมานอนด้วยเป็นเพราะแค่เปลืองไฟแค่นั้นเหรอ!
แต่ไม่ได้ฉันจะเสียใจได้ยังไงในเมื่อ..ฉันไม่ได้รู้สึก..อะไรกับเขาเลยนี่
“แค่นั้น..เหรอคะ...”
“ใช่..”
“....”
“ไปเก็บของได้แล้วเราจะอยู่ที่นี่1อาทิตย์..”
“ถ้ารู้สึกแค่นั้น...ก็ดีค่ะ”ฉันพูดขึ้นแล้วก้มหน้าไปหยิบกระเป๋า รู้สึกเหมือนขอบตามันจะร้อนๆรึ..เป็นไปไม่ได้น่า
Hibari talk
“ถ้ารู้สึกแค่นั้น...ก็ดีค่ะ”ผมได้ยินประโยคนั้นออกมาจากปากยัยสายหมอกก็แทบอึ้งเลยล่ะเพราะน้ำเสียงของยัยนั่นน่ะฟังดูเศร้ามากๆแต่..ใครสนล่ะ!อยากมาหางานทำเองช่วยไม่ได้!เงือนเดินผมก็ให้นะ ชิท!แล้วทำไมผมต้องแคร์ด้วยล่ะช่างสิไม่เห็นจะเกี่ยวกับผม!
“ฮิบาริคุง...ออกมาคุยกับยายหน่อยสิ”เสียงคุณยายเรียกคุณฮิบาริออกไป
“ครับ..”
นอกห้อง..
“มีอะไรครับยาย”
“ฮิบาริคุงดูแปลกๆไปนะเป็นอะไรมั้ย”
“ไม่ครับ..”
“แน่ใจเหรอ..คิดยังไงกับหนูโคลมกันแน่”
“ก็..ไม่ได้คิดอะไร”
“แน่ใจรึ...หลานรู้ดีว่ายายน่ะเป็นยายของฮิบาริคุงไม่ได้นะถ้าไม่รู้ใจหลานน่ะ”
“....”ผมได้แต่เงียบ...เพราะผมรู้ว่าเถียงไปก็ไร้ประโยชน์ในเมื่อยายจะเป็นคนที่รู้ใจผมมากที่สุด
“ว่าไงล่ะ...สรุปคิดยังไงอย่าโกหกนะเพราะยายจับได้แน่”
“....”
“ตอบมา!...เคียวยะคุงอย่าโกหกนะ”ยายเริ่มขึ้นเสียง
“ใช่!..ผมเริ่มรู้สึกชอบเธอ!”
“นั่นไง...แล้วโคลมจังรู้รึยัง”
“ยังเลย...ผมไม่กล้าบอกหรอก”
“แล้วจะเก็บเอาไว้แบบนี้รึ.....”
“ผม....กลัวว่ามันจะเป็นเหมือนกับเหตุการณ์ตอนที่ผมคบกับโมกะ...ผมกลัวความรู้สึกแบบนั้น”ฮิบาริพูดขึ้น
“.....ก็อย่าให้มันเกิดขึ้นอีกสิ”
“ผม...เฮ้อ...ช่างเถอะครับ” พูดจบก็เตรียมตัวหันหลังกลับไป
“แกต้องทำตามหัวใจแกนะเคียวยะ..ยายน่ะไม่อยากให้แกเป็นแบบ แม่แกหรอกนะ..ยายเลี้ยงแม่เธอผิดไป.”ยายมีสีหน้าสลดลงทันทีที่พูดถึงเรื่องนี้
“ไม่ใช่ความผิดยายหรอกครับ..2คนนั้นเขาน่าจะคิดได้เอง”
“ยายรู้นะเธอน่ะ..เป็นคนที่ปากไม่ตรงกับใจใจคิดอย่างนึงปากก็บอกไปอีกอย่าง..น้อยครั้งนะที่ปากจะตรงกับใจ..ยายขอบอกเธอนะฮิบาริคุง..อย่าน้ำท่วมปากนักไม่งั้นเธอจะเสียใจกับโคลม โดคุโร “เมื่อพูดจบยายก็เดินผ่านหน้าของฮิบาริไป
“ยาย...ช่วยผมทีเถอะครับ”เสียงของเด็กหนุ่งรั้งผู้เป็นยายเอาไว้
“ยายได้ช่วยเธอแน่ๆ...เร็วๆนี้ละ”เมือสิ้นคำพูดยายก็เดินออกไปโดยไม่บอกกล่าวอะไรอีกเลย
ตกเย็น 18.00น.
“เสร็จแล้วค่ะ..คุณยาย”เด็กสาวดวงตาสีม่วงพูดขึ้นหลังจากใส่ชุดยูคาตะเสร็จแล้ว
“อื้ม..น่ารักดีนี่”คุณยายกล่าวชมฉัน
“ขอบคุณค่ะ^^”
“ก็..งั้นๆ”เสียงทุ้มต่ำที่คุ้นเคยดังขึ้นมาจากข้างหลัง
“ตัวเองหล่อตายล่ะค่ะ ชิ!”ฉันสวนกลับไปทำให้คุณฮิบาริอึ้งไปประมาณ1วินาที- -
“แหงอยู่แล้ว..”พูดจบก่อนเดินออกไปซะเฉยๆเลย
“อะไรของเค้ากันนะ..”ฉันรำพึงกับตัวเองก่อนที่คุณยายจะขัดขึ้น
“ก็เป็นแบบนี้แหละ..หลานยายฮะฮะฮะ”
ว่าแล้วคุณยายก็เดินอาดๆไปหยิบกล่องไม้ขีดไฟกับดอกไม้ไฟมาให้ฉันกับคุณฮิบาริ
พรึ่บ..เสียงไฟที่ติดกับดอกไม้ไฟดังขึ้นทำให้ฉันต้องมองไปยังดอกไม้ไฟในมือที่มีประกายไฟสวยงาม
“สวยจังเลยนะคะ...ฉันไม่เคยได้ทำแบบนี้เลยล่ะค่ะ..มีความสุขจัง”ฉันพูดขึ้นมาท่ามกลางวงของเรา3คน
“อย่างนั้นเหรอจ๊ะ..ไว้ก็มาบ่อยๆนะมาเล่นดอกไม้ไฟด้วยกันบ่อยๆ”
“อันนั้นคงต้องแล้วแต่คุณฮิบาริแล้วล่ะคะ..”
“หืม..ว่าไงล่ะฮิบาริคุง”
“เอ่อ..ก็ถ้าปิดเทอมผมก็จะมานะ”คุณฮิบาริพูดก่อนที่ดอกไม้ไฟอันสุดท้ายจะดับลง
“วันนี้พอแค่นี้แล้วกันนะ..เข้าไปกินมื้อเย็นแล้วเตรียมตัวนอนได้แล้วล่ะวันพรุ่งนี้ยายจะพาไปทะเลนะ”
“ค่ะ/ครับ”
หลังจากมื้อเย็น
“ฉันอาบน้ำเสร็จละเข้าไปนอนได้แล้วอยากให้ยุงกัดตายรึยังไง”
“......”ฉันเงียบแต่ลุกขึ้นเดินเข้าห้องไปโดยดีเพราะนึกถึงคำพูดเมื่อตอนกลางวันแล้วมันทำให้ฉันซึมได้เลยทีเดียว
เมื่อเข้าไปในห้องฉันก็จัดแจงปูฟูกต่อกัน2ผืนเพื่อเตรียมตัวเข้านอน
“พรุ่งนี้อยากไปไหนมั้ย..”คุณฮิบาริถามฉันขึ้นมา
“......”แต่ฉันก็เงียบกับไปแบบเดิมเป็นเพราะไม่อยากไปไหนแล้วก็ไม่อยากจะพูดอะไรด้วย
“นี่!ผมกำลังพูดกับคุณอยู่นะ!หัดตอบบ้างได้ไหม”
“ก็ฉันไม่อยากตอบนี่คะ!คุณจะมาเซ้าซี้อะไรล่ะ! ยังไงคุณก็ไม่ชอบฉันอยู่แล้วนี่..ก็อย่ามายุ่ง”
“นี่เธอ!อย่ามาขึ้นเสียงกับผมนะเธอกำลังทำให้ผมโมโห!”คุณฮิบาริพูดตะคอกกลับมาพร้อมกำข้อมือฉันไว้แน่น
“แล้วฉันล่ะคะ?!”
“คุณโมโหผมเรื่องอะไรผมจะไปรู้เหรอ!ถามอะไรก็เงียบแล้วจะรู้มั้ยล่ะว่าโมโหเรื่องอะไร!”
“ช่างฉันเถอะค่ะ!ฉันจะนอนแล้ว!”ไม่รอท่าพอพูดจบฉันจก็รีบสะบัดมือออกแล้วล้มตัวลงนอนทันที
“นี่มีเรื่องอะไร!ทำไมถึงทำแบบนี้ล่ะ!ปกติเธอไม่เคยเป็นแบบนี้!”คุณฮิบาริพอพูดจบก็นั่งลงข้างๆตัวฉันที่นอนอยู่
“อย่ามายุ่งได้ไหมคะ!!!!”ฉันพูดพร้อมลุกขึ้นมาผลักอกของเขาจนเขาแทบจะหงายหลัง
“นี่!!!เธอเป็นอะไรไป!!”เด็กหนุ่มโพล่งขึ้นด้วยความโมโหพร้อมกับจับมือของร่างบางตรงหน้าไว้แล้วจ้องตาเขม็ง
“ฉันไม่รู้!”ร่างบางตอบกลับไปด้วยโทสะยิ่งทำให้เด็กหนุ่มตรงหน้ามีน้ำโหมากขึ้นเป็นผลทำให้เขาบีบมือร่างบางตรงหน้าแรงขึ้นก่อนจะผลักให้ร่างตรงหน้าล้มลงไปนอนระนาบกับพื้นฟูก
“จะทำบ้าอะไร!!!!”เด็กสาวตรงหน้าตะโกนขึ้นด้วยความตกใจ
“ก็ทำแบบนี้ไง!!!อยากยั่วโมโหฉันดีนัก!!”ร่างสูงไม่พูดเปล่ากลับขึ้นไปคร่อมบางบางตรงหน้าจนอีกฝ่ายตกใจแล้วจัดการจับข้อมือทั้งสองไขว้กันไว้ด้านหลัง
“ปล่อยนะ!!คุณบ้าไปแล้วรึไง!!”
“ใช่!!”
“อย่าทำแบบนี้ได้ไหมฉันเจ็บเป็นนะ!อะไรเนี่..อุ๊บ!”เสียงของร่างบางถูกดูดกลืนไปกับริมฝีปากเรียวของร่างสูงตรงหน้าอารามตกใจทำให้เอามือทั้ง2ข้างออกจากการเกาะกุมได้สำเร็จแต่ร่างสูงตรงหน้าก็ยังรุกรานริมฝีบางของเด็กสาวตรงหน้าไม่เลิกทั้งบดขยี้แล้วเริ่มเอาลิ้นสอดเข้าไปในปากของร่างบางตรงหน้า
“อื้อ!!อื้อ!!”โคลมส่งเสียงประท้วงอยู่ในลำคอขณะที่มือทั้งจิกข่วนร่างสูงที่นอนทับตัวเองอยู่จนกระทั่งเขาถอนริมฝีบางออก
“ทำแบบนี้ทำไม!!”
“หึ...มีมากกว่านี้!!!!”เมื่อกล่าวจบก็จับคอเสื้อของเด็กสาวแล้วกระชากอย่างแรงจนทำให้เสื้อขาดออกเป็น2ท่อนทำให้เห็นเรือนร่างของเด็กสาวตรงหน้าก่อนที่ตนจะทิ้งน้ำหนักตัวลงทับแล้วทำการไซร้ร่างกายของเด็กสาวที่โผล่พ้นเนื้อผ้าที่ฉีกขาดออกมา
“ฮึก!ไม่เอานะ..ปล่อยๆขอร้องล่ะ”ร่างบางตรงหน้าทั้งจิกข่วน และร้องขอความกรุณาจากร่างสูงตรงหน้า..แต่หากไร้ผล..
“ถ้าคิดว่าฉันจะหยุด..ก็เชิญร้องต่อไป!”สิ้นเสียง มือของชายหนุ่มก็ทำการลูบไล้ไปตัวทั้งตัวก่อนทำการล็อกตัวไปแล้วกระหน่ำริมฝีปากลงไปที่ซอกคอแล้วปากของร่างบาง
“ฮึก!!พอได้แล้ว!ฮือๆๆ”เมื่อได้ยินเสียงของเด็กสาวที่เริ่มสะอื้นอย่างหนักจึงเริ่มเบามือลงก่อนจะหยุดการกระทำนั้น
“คราวหลัง..ก็อย่าทำให้ฉันโมโหอีกไม่งั้นเจอดีกว่านี้แน่!”
“ฮึก..ทำไมถึงทำแบบนี้..”เด็กสาวตรงหน้าปล่อยเสียงสะอื้นไม่หยุดก่อนที่จะลากผ้าห่มมาคุลมตัวเองไว้เพราะไม่มีแรงที่จะลุกไปไหน
“ก็อย่าดื้อสิ..”ฮิบาริพูดเสียงอ่อนลงก่อนจะใช้แขนลากตัวของร่างบางตรงหน้ามากอดไว้ ซึ่งแนนอนว่าร่างนั้นต้องขัดขืนอยู่แล้ว
“ไม่เอา!กลัวแล้ว...ออกไปเลยนะ”ถึงแม้อยากจะขัดขืนก็ทำได้แค่ขยับตัวเบาๆเนื่องจากหมดเรี่ยวแรงจากเหตุการณ์เมื่อครู่
“ไม่ทำแล้วล่ะ..มานี่..”เมื่อลากตัวเข้ามาได้แล้วก็กอดร่างบางเอาไว้จนแน่นก่อนจะเอาผ้าห่มอีกผืนที่เป็นของตนมาห่มให้อีกที
“ทำไมถึงได้อารมณ์ขึ้นๆลงๆแบบนี้นะ..”
“ไม่รู้สิ..นอนเถอะห่มผ้าแล้วกอดแล้วคงอุ่นแล้วใช่มั้ยล่ะ”
โคลมได้แต่พยักหน้าแทนคำตอบก่อนจะผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ในอ้อมกอดของผู้พิทักษ์เมฆา
ในคืนนี้ถ้าผู้ชายคนนี้จะมี2คนในร่างเดียวกันเธอคนนี้ก็ไว้วางใจคนที่ให้ความอบอุ่นกับเธอเป็นที่สุดแล้ว
ถึงแม้เขาจะทำกับเธอขนาดนี้..แต่ทำไมกันนะ..ฉันถึง..ให้อภัยเขาง่ายแบบนี้ล่ะ...หวังว่าอ้อมกอดในราตรีนี้คงให้คำตอบแก่เธอคนนี้ได้ในเร็ววัน..
โฮกกกกกกกกก ไม่รู้จะโดนแบนป่าวนะแต่ถ้าไม่ชอบก็ขอโทษอย่างสูงเลยครับTwTอย่าโกรธอย่าถือสานะขอโทษษษษษษษ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น