ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เหตุเกิดในห้องน้ำ+บนเตียง!
มาอีกสักตอนนะครับไรท์ไม่มีไรทำจากการเรียน= =
บ้านของฮิบาริ....
“เอ่อ..ที่นี่รึคะ”- -ใครจะไปเชื่อนี่มันปราสาทชัดๆอะ-O-
“โรงแรมมั้ง”- -*
“อ๋อพาฉันมานอนโรงแรม...เฮ้ยเอาจริงเหรอคะคุณเมฆา!”
“เวร..นี่อ่านปากผมนะ ประ ชด!”
“แหะๆ ขอโทษค่ะ”
“อยากตาย...” - - ฉันต้องเป็นคนพูดสิคำนั้นน่ะมาอยู่กับปีศาจอย่างคุณเนี่ยฉันอยากตาย!!!
“...”
“ไปๆเข้าไปได้แล้ว”พูดจบก็ลากข้อมือฉันอย่างถูลู่ถูกังเข้าไปแต่มือคุณเมฆานี่อุ่นมากๆเลย
“มือคุณอุ่นจังเลยนะคะ^^:”
“หึ...ตัวผมอุ่นกว่านี้อีก..ลองมั้ย?”=[]=!
“ไม่อะค่ะ..”
“ไม่เป็นไร..เพราะยังไงก็ได้ลองอยู่แล้วหึ..หึ.”ทำไมมันน่ากลัวอย่างนี้นะ
“เอ่อคุณเมฆาคะ..”
“กฎข้อที่2..เรียกชื่อผมด้วย!ไม่ใช่เอาแต่เรียกคุณเมฆาๆรำคาญ!”ง่ะแค่นี้ก็ต้องโกรธ= = -3
“ค่ะๆ..คุณฮิบาริคะ คือถ้าจะให้ฉันอยู่บ้านนี้เนี่ยขอไปซื้อเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ก่อนได้ไหมคะ?”แหงล่ะสิฉันมาแต่ตัวกับเสื้อผ้าชุดเดียวก็เงินติดตัวมาไม่เท่าไร
“ไม่ต้อง..เตรียมไว้หมดแล้ว.เรียบร้อย”ใจป้ำจริงนะพ่อคนรวย- -
“ห้องนี้ล่ะ..”คุณฮิบาริหยุดที่หน้าประตูห้องๆหนึ่งประตูบานใหญ่มากประมาณว่าทับคนทีก็ตายได้= =^^
“ห้องของ...”
“เธอ....”คุณฮิบาริตอบ
“อ้อขอคุณนะคะ”โอ้วห้องนี้ต้องสวยมากแหงๆเย้จะไม่ต้องเจอหน้าคุณแล้วคุณฮิบาริ
“และผม...”O.Oหา!!!!อิ๊บอ๋ายแล้วไง!
“ว่าไงนะ!ไหนคุณบอกว่าห้องนี้เป็นของฉันไงคะ!”
“ก็..ยังพูดไม่จบเธอคิดไปของเธอเอง”
“TOTเปลี่ยนห้องได้ไหมคะ..”
“ไม่อะ..เปลืองไฟเปลืองน้ำห้องเดียวกันประหยัดแล้วก็..อบอุ่นดีด้วย..”O///Oคุณฮิยาริก้มลงกระชิบข้างๆหูของฉันด้วยลมหายใจอุ่นๆรดต้นคอเลยอะT^T
“กะ..ก็ได้ค่ะ”ติดอ่างเลยฉัน
“หืม..แค่นี้หน้าแดงแล้วเหรอ หึ..หึ”หน้าแดง หน้าแดงเหรอ!ไม่นะ!
“ขอโทษค่ะ..”
“ขอโทษผมทำไมไม่ผิดซักหน่อยชายกับหญิงมันก็แบบนี้ล่ะสัญชาตญาณไง”=////=ทำไมคนที่ดูน่าจะเย็นชาถึงได้..พูดจาน่าคิดแบบนี้เนี่ย
“...เข้าห้องเถอะค่ะ”ฉันก้มหน้าลงแล้วรีบเปิดประตูห้องเข้าไป
“รีบขนาดนั้นเลย?รีบไปไหนคืนนี้ก็ได้เจอกันแล้ว”โฮก!!จะหยอดฉันอีกนานมั้ยฉันจะระเบิดแล้วนะ///TwT////
“ปะ..เปล่าค่ะ ขะ..ขอตัวอาบน้ำนะคะ..เอ่อ ขอชุดด้วยค่ะ”อึกอักใหญ่ตายแน่ฉัน
“ไปหาเอาในตู้เองผมจะนอนรอเดี๋ยว6โมงเย็นลงไปกินข้าวพร้อมกัน”
“ค่ะๆๆ”ฉันตอบรัวๆไปแล้วรีบหยิบเสื้อผ้าวิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำไป
“เฮ้อ..อาบน้ำแล้วสบายจัง”
ร่างบางปิดน้ำแล้วเตรียมแต่งตัว
“หืม...เอ๊ะ..ผ้าเซ็ดตัว..”
‘อ้ากก ตายแน่ยัยโคลมผ้าๆๆลืมเอาเข้ามาในนี้ก็ไม่มีด้วยซวยซ้ำ2TOT!!!
“เอ่อ..คุณฮิบาริคะ”ฉันพยายามแง้มประตูห้องน้ำให้เล็กที่สุดแล้วเอ่ยปากออกไป
“หืม มีอะไรอาบน้ำเสร็จก็ออกมาสิมัวทำอะไรอยู่”
“เอ่อคือ...ฉันลืมเอาผ้า..เช็ดตัวเข้ามาค่ะ”T///Tอับอายยยยยย
“หะ!!ว่าไงนะยัยสัตว์กินพืชเธอลืมแล้วผมจะทำยังไง”
“แหะๆๆ..กรุณาช่วยหยิบให้ฉันเถอะนะคะข้องร้อง..”
“ฉันเป็นผู้ชายนะ- -เธอไม่กลัวเหรอ”กลัวตั้งแต่วินาทีแรกแล้วค่ะ โฮกก
“ก็..กลัวค่ะ..แต่..”
“เอ้า เอาไป”ฮิบาริยืนผ้าเช็ดตัวให้อย่างเก้ๆกังๆ
“ขอบคุณค่ะ..ว้าย!”
ตุบ! ฉันลื่นคะโอยชีวิตจะรันทดเหลือขนาด
“เป็นอะไรมั้ย..เฮ้ยยยย”O////O
“ไม่เป็นไร..เฮ้ยยยย.คุณฮิบาริ๊!”T////T อ้ากเปิดประตูเข้ามาทำม้ายยโอ้วแม่เจ้าฉันอายจนแทรกแผ่นดิหนีละค่ะ ดีนะที่เห็นด้านหลังโอย...ฉันอยากตายยยย
“เอ่อผม ผมไปรอข้างนอกนะ”๐///๐คุณฮิบาริก้มหน้าและเดินออกไปปิดประตูดังปัง
Hibari Talk
ยัยนั่นทำบ้า อะไรน่ะ ผมดูเย็นชาก็จริงแต่มันก็มัความรู้สึกนะ..เป็นผู้ชายเวลาเวลาที่อยู่กับผู้หญิงมันก็.ก็..
พูดไม่ออก
ดีนะ..ที่เห็นแค่ด้านหลังโล่งใจไปเรื่องนึงแต่นี่มันจะ6โมงแล้วนี่หว่าลงไปกินข้าวดีกว่า
“ยัยพืชไร่..ไปได้แล้วสายแล้วผมจะขย้ำละนะ”
“ค่ะๆเสร็จแล้ว”
“อืม..”
“(. .)”ไม่กล้าสบตาเขาหรอกยังอายอยู่เลย
“เมื้อกี้...ผมเห็นแค่ด้านหลังนะอย่าคิดมาก”O////O
“จะพูดขึ้นมาอีกทำไมคะ!TOT”
“...ไม่รู้..”อ้ากกกก ผู้ชายหนอผู้ชายยยยยย
“อยากร้องไห้..”ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆหลังจากกินข้าวเสร็จแล้วขึ้นมาบนห้องนอน
“จะร้องทำไม..”คุณฮิบาริถามฉันขึ้นมา ไอ้บ้ายังจะมาถาม
“ก็...ก็..ยังไม่มีใครเคย..”ฉันตอบอึกอัก
“เห็นเลยเหรอ”โฮกกกกก ไอ้หน้าวอกแกจะต่อหาอะไร!TOT
“(. .)(T T)”ฉันพยักหน้าน้ำตาเริ่มจะซึมๆออกมา
“นี่..อย่ามาร้องไห้นะเรื่องแค่นี้แล้วร้องเดี๋ยวผมจะขย้ำให้ตายเลย!”
“เรื่องแค่นี้เหรอคะ!คุณก็พูดได้สิก็คุณเป็นคนเห็นนี่!ทำไมถึงได้เย็นชาแบบนี้นะ..ขนาดท่านมุคุโร่..อุ๊บ!”
ฉันรีบเอามือปิดปากตัวเองเมื่อรู้ว่าพลั้งปากเอ่ยชื่อที่จุดระเบิดได้ออกไป
“คุณ...ว่ายังไงนะ!มุคุโร่เหรอ!..ทำไม!”พูดจบก็คว้าไหล่ร่างบางแล้วจับโยนลงเตียงก่อนที่ตัวเอจะขึ้นคร่อมไว้
“คุณฮิบาริอย่าทำแบบนี้!ฉันเจ็บเป็นนะคะ!”แต่หากร่างสูงไม่สนใจกลับกดร่างบางจนแทบซึมลงไปกับเตียง
“หึ..แล้วยังไง!อย่าเอาผมไปเทียบกับคนพรรค์นั้น!”
“ก็มันจริง!คุณน่ะใจร้าย!ไม่เหมือนท่านมุคุโร่!คนฉวยโอกาสยังไงๆท่านมุคุโร่ก็ดีกว่าร้อยเท่า!”
ฉันไม่ทันคิดว่าคำพูดของฉันมันจะทำให้เขาโมโหมากขึ้นไปอีกเหมือนภูเขาไฟประทุ
“ทำไม!ถ้าไอ้หัวพืชไร่นั่นมองคุณจะไม่เสียใจงั้นสิ!อย่างนั้นเหรอ!”
“ก็คงดีกว่าให้คนอย่างคุณมามอง!”ฉันตะโกนกลับไปยิ่งทำให้ร่างสูงปะทุ
แควกก! เสียงฉีกเสื้อดังขึ้นมาจนร่างบางค้างไป ก้มลงมองตัวเองที่เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง จนในแต่ชุดชั้นใน
“หึ..นี่ไง จะทำยังไงล่ะเสื้อขาดแล้วไง!”
“เลว!ทำไมทำแบบนี้!”พูดจบก็รีบลากผ้าห่มคลุมตัวเองไว้แต่หากไม่ทันร่างสูงที่กระชากผ้าห่มออกแล้วขึ้นคร่อมร่างของเด็กสาวอีกรอบ
“มาลองกันมั้ยล่ะว่ามันจะสนุกขนาดไหน..หึ”ร่างสูงซุกหน้าลงไปที่ต้นคอของร่างบางทำเอาร่างนั้นดิ้นพราด
“นี่!!ออกไปอย่าทำแบบนี้นะฮึก ฮือๆๆๆ ช่วยด้วย!”เสียงของร่างเล็กขาดหายไปเนื่องจากความตกใจกลัวจนสลบไปทั้งๆที่น้ำตายังนองหน้านั่นก็ทำให้ร่างสูงผละออกมา
“แฮก แฮก บ้าเอ้ย!”ร่างสูงสบถอย่างโมโหแล้วหันไปมองทางร่างบางที่สลบไปแล้วจึงใจเย็นลงแล้วเอาผ้าห่มมาห่มให้กับร่างเล็กนั้นก่อนที่จะก้มลงไปข้างๆหูของร่างเล็กว่า
“ขอโทษนะ..”
อีกตอนจบละ..smไปหน่อยถ้าใครไม่ชอบก็ขอโทษด้วยครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น