[Inazuma Eleven GO] Football is love (ShindouxKirinoxKariya)

ลำดับตอนที่ #7 : ฝัน

[Kariya]







         ผมรีบเดินกลับมาบ้านทันทีที่ออกจากบ้านรุ่นพี่คิริโนะ สาเหตุที่อยู่ๆรุ่นพี่ก็นอนโทรมอย่างงั้น เพราะผมแอบเอาผงอะไรไม่รู้ ผมไปเจอในตู้ที่บ้านผมเองใส่ลงในคุกกี้ที่ผมให้รุ่นพี่ไปน่ะแหละ  ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเอาไปใช้ทำอะไรแต่ ก็เห็นคุณฮิโรโตะเอาใส่ในแก้วกาแฟของคุณมิโดริคาว่าด้วย ก็ไม่รู้อีกว่าสองคนนั้นความสัมพันธ์เป็นยังไงกันแน่ =_= 


''กลับมาแล้วครับ~''

''อ้าว~ มาซากิคุงกลับมาแล้วหรอ?'' คุณฮิโรโตะที่กำลังดูทีวีอยู่นั้นได้เป็นคนเอ่ยทักผมเป็นคนแรก

''ไงคาริยะ วันนี้กลับมืดเชียวนะ'' ต่อมาคุณมิโดริคาว่าก็ออกมาทักผมอีกคนพร้อม

''ไปแวะบ้านรุ่นพี่นิดหน่อยน่ะครับ'' ผมวางกระเป๋านักเรียนลงแล้วเดินไปนั่งดูทีวีกับคุณฮิโรโตะ ปกติคุณฮิโรโตะกับคุณมิโดริคาว่าจะเป็นคนกลับมืดกว่าผมอีกนะ ไหงวันนี้กลับมาเร็วจัง?

''ใช่คนที่ผมชมพูๆนั้นใช่ไหม?''

''ครับ''

''วัยรุ่นก็อย่างงี้ล่ะน๊าา อยากมีความรักเป็นเรื่องธรรมดา เนอะ มิโดริคาว่า ^^''

''ไม่รู้ไม่ชี้...! =////='' คุณมิโดริคาว่าเดินมาพร้อมชุดน้ำชา เมื่อได้ยินสิ่งที่คุณฮิโรโตะพูดถึงกับหน้าแดงกันเลยที่เดียว

''แล้วมาซากิคุงเอาชนะใจคนๆนั้นได้ยังล่ะ?^^''


พรวดดดดดด!


คุณฮิโรโตะถามเล่นซะสำลักน้ำชากันเลยทีเดียว

''เป็นไรนะ คาริยะคุง '' คุณมิโดริคาว่ารีบเดินมาลูบหลังผมทันที

''แค่กๆ..ไม่เป็นไรครับ.....''

''จะบ้าหรอฮิโรโตะ คาริยะเขายังเด็กอยู่เลยนะ!''

''ไม่ใช่เด็กซะหน่อยนะครับ =)-(=''

''ฮ่าๆๆ แล้วว่าไง''

''เหมือนรุ่นพี่เขายังมองผมแค่รุ่นน้องเอง อีกอย่างยังมีรุ่นพี่ชินโดเป็นผู้แข่งอีก....''

''อย่างมาซากิคุงน่ะต้องทำได้อยู่แล้ว~''คุณฮิโรโตะยื่นมือมาลูบหัวผมเบาๆ เชิงปลอบใจันนี้

''จริงๆ วันนี้ผมจูบรุ่นพี่ไปแล้วด้วย''

''...........'' คุณฮิโรโตะกับคุณมิโดริคาว่าต่างพากันอึ้งกันอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่มิโดริคาว่าจะลากฮิโรโตะไปคุยกันมุมห้อง

''ฮิโรโตะ.....ชั้นว่าพฤติกรรมของพวกเรา ทำเด็กอายุแค่13 จูบเป็นซะแล้ว=[]=''

''ชั้นว่าคงไม่แปลกหรอกนะ มิโดริคาว่าสมัยนี้อะไรๆมันก็เปลี่ยนไปแล้ว=w=''
 
''นายรู้อยู่แล้วสินะ คนที่คาริยะคุงเขาชอบเป็นผู้ชาย ชั้นไม่ได้ตั้งใจให้เด็กคนนั้นเป็น''เกย์'' เหมือนพวกเราหรอกนะ =_=''

''ก็ช่วยไม่ได้นินา พวกเราก็ไม่มีเวลาดูแลเขา24ชั่วโมงหรอกนะ=_=''

''แล้ว.....ทำไงดีล่ะ? ''

''สนับสนุนมาซากิไปเถอะ ชั้นว่าสมัยนี้พวกชอบไม้ป่าเดียวกันก็คงเยอะอ่ะนะ'' 

''ก็คงนั้นล่ะนะ =_=''

''คุยอะไรกันอยู่หรอครับ??'' ผมเดินไปนั่งระหว่างคุณฮิโรโตะกับคุณมิโดริคาว่าที่กำลังคุยกันอยู่ 

''มะ ไม่มีอะไรหรอกคาริยะคุง เอ่อ ยะ อยากกินอะไรไหมเดี๋ยวทำให้กิน... ^^''

''ไม่ล่ะครับ เดี๋ยวอาบน้ำแล้วเข้านอนเลยดีกว่า''

''งะ งั้นหรอ ตามสบายเลยนะ...^^''


ผมเดินขึ้นไปบนห้องที่อยู่ชั้น2 ปล่อยให้คุณฮิโรโตะกับคุณมิโดริคาว่าอยู่กันตามลำพัง

''เฮ้ย~'' ผมล้มตัวนอนลงบนเตียงนอนที่แสนนุ่มนิ่ม คิดเรื่องเมื่อตอนเย็น ถ้าโทรศัทพ์ไม่มาขัด รุ่นพี่คิริโนะก็จะเป็นของผมแล้วแท้ เซงชะมัดเลย อาบน้ำดีกว่า

ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วเดินไปอาบน้ำทันที

.
.
.
.
.
.
.
.
.


''สบายตัวจังแฮะ~'' หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ผมกระโดดขึ้นไปเตียงทันที ผมมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนัง

''2ทุ่มเองหรอเนื้ย ทำอะไรดี~~'' ผมนอนกลิ้งอยู่บนเตียงไปมาอยู่หลายครั้ง แล้วพึ่งนึ่งได้ว่า'ยังไม่ได้ทำการบ้านเลย' =_= ผมลุกเดินไปนั่งตรงโต๊ะที่มีการบ้านหมกไว้เป็นปีๆได้เลย ผมหยิบสมุดเล่มแรกที่วางไว้บนสุดขึ้นมาดู'วิชาเลข'!! เลวร้ายชะมัด แต่ถ้าไม่ทำต้องโดนทำโทษแน่นอน ไม่เป็นไรหรอก....=_=

.
.
.
.
.
.


''เสร็จแล้ว...!!>0<'' ผนวางสมุดการบ้านเล่มสุดท้ายที่ทำเสร็จว่าบนยอดการบ้านที่ทำเสร็จไปแล้วเช่นกัน 

''5 ทุ่มเลยหรอเนื้ย!! ต้องรีบนอนแล้ว!=[]=''ผมรีบวิ่งไปปิดไฟแล้วล้มตัวนอนบนเตียงทันที และความเพลียหลังจากทำการบ้านทำให้ผมหลับทันที











''เอ๋! ที่นี้ที่ไหน?'' ผมตื่นมามองไปรอบๆ พบพวกรุ่นพี่ในชมรมฟุตบอล คุณฮิโรโตะ คุณมิโดริคาว่า คุณโกเอนจิด้วย!! โค้ชเอนโด คนที่ผมรู้จักเต็มไปหมดเลย เมื่อผมสังเกตุตัวเอง ผมใส่สูทสีขาวสะอาด เหมือนผมจะสูงขึ้นด้วยนะ =w=

''ยินดีด้วยนะ คาริยะ~ ''เทนมะกับเพื่อนๆคนอื่นๆเดินมาหาผม พวกเขาพูดเรื่องอะไร ยินดีอะไรหรอ?

''ยินดีอะไรหรอ?'' 

''แหม่~ คาริยะล่ะก็ลืมวันสำคัญของตัวได้ไงเนื้ย~'' มิโดริตบหลังผมอย่างร่าเริงขณะที่ผมกำลังมึนงงอยู่อย่างงั้น วันสำคัญอะไรกัน วันเกิดหรอ? ถ้าเป็นวันเกิดคนจะเยอะอะไรอย่างงี้

''คือไม่เห็นเข้าใจที่พูดเลย พวกนายพูดเรื่องอะไรกันเนื้ย?''

''ห๊า!  อย่าบอกนะว่าลืมจริงๆ วันแต่งนายไง =_=''

''วันแต่ง!!?? ของชั้นเนื้ยนะ!?'' ทุกคนต่างพยักหน้าพร้อมกัน 

''ใครเป็นเจ้าสาวหรอ?''

''มีใครไปดักตีหัวเจ้านี้มาหรือเปล่าเนื้ย เจ้าสาวตัวเองยังจำไม่ได้...=_='' ใครมันจะรู้ล่ะเนื้ย มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น!!


''นั้นไงเจ้าสาวนายมาแล้ว~'' เทนมะชี้ไปทางด้านหลังผม

''ขอโทษนะ ชั้นมาช้าไปเปล่า?''

''??'' เสียงคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน หรือว่า.... 

ผมค่อยๆหันไปมองบุคคลทางด้านหลังอย่างช้าๆ 






''คาริยะ~~''

''=//[]//=.....'' ผมถึงขึ้นอึ้งอย่างรุนแรง อย่าบอกนะว่ารุ่นพี่คิริโนะเป็นเจ้าสาวผม

''รุ่นพี่คิริโนะสวยมากเลย~'' อาคาเนะกดชัตเตอร์ ถ่ายรุ่นพี่คิริโนะรัวๆ

''งั้นหรอ ขอบใจนะ คาริยะชั้นเป็นไงบ้าง~ คาริยะ?''

''สะ สวยมากครับ..=//[]//='' ผมมองคนตรงหน้าไม่วางตา ไม่นึกคนตรงหน้าจะเป็นรุ่นพี่คิริโนะจริงๆ ไม่นึกจะเป็นเจ้าสาวด้วยซ้ำ(คิดว่าเป็นเจ้าบ่าวซะอีก)

''จริงๆหรอ ดีใจจังเลย~'' รุ่นพี่คิริโนะโผล่เข้ากอดผม ท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย รู้สึกมีความสุขที่สุดในชีวิต แล้วรุ่นพี่ชินโดล่ะ

''แล้วรุ่นพี่ชินโดล่ะครับ อยู่ไหน?''

''ชินโดหรอ? ไม่รู้เหมือนกัน''

''งั้นหรอ..''

''ทำไม? อย่าบอกนายชอบชินโดมากกว่าชั้นน่ะ''รุ่นพี่คิริโนะพองแก้มเล็กน้อยแสดงถึงการงอนเล็กๆน้อยๆ

''มะ ไม่ใช่นะ ผมชอบรุ่นพี่คิริโนะมากกว่านะ=//[]//='' 

''แค่ชอบหรอ...''

''คือ.......''

''คาริยะ.....''

''คือ.....ผม....เอ่อ.....''

''........''

''ระ รักรุ่นพี่คิริโนะที่สุดเลยครับ!!!''

''จริงหรอ?''

''จะ จริงครับ!!''

''งั้นหรอคาริยะ...ชั้นก็เหมือนกัน..~''รุ่นพี่คิริโนะหลับมาแล้วค่อยๆยื่นหน้ามาใกล้ๆ ใบหน้าที่แดงจัดของผม ก่อนที่ริมฝีปากพวกเราจะประกบกันนั้น


ก๊อก! ก๊อก!

''มาซากิคุงตื่นได้แล้วนะ ไปโรงเรียน~''


''เอ๋....?'' ผมลืมตาตื่นขึ้นมาพบตัวเองอยู่ในห้องนอนของตัวเอง ยะ อย่าบอกนะที่เห็นทั้งหมดนั้นฝันงั้นหรอ?!!!

''ม่ายยยยยยยยยยย!!'' 

''เฮ้! มาซากิคุงเป็นไรหรือเปล่า??''

ผมลุกขึ้นจากเตียงและตรงไปหาคุณฮิโรโตะที่ยืนอยู่หน้าประตูห้อง ผมเปิดประตูจ้องหน้าคุณฮิโรโตะอบ่างไม่สบอารมณ์

''คุณฮิโรโตะ! ผมโกรธคุณ 10 เดือน! ไม่สิ ตลอดชีวิตเลย!! คุณฮิโรโตะ!บ้าๆๆๆๆๆๆๆที่สุด!!'' ผมเมินใส่คุณฮิโรโตะแล้วรีบเดินจากไปทันที

''อะไรของมาซากิคุงล่ะนั้น??''

''ฮิโรโตะ...นายเนื้ยนะ~ '' มิโดริคาว่ามองคนที่ไปปลุกคาริยะอย่างเหนื่อยใจ แต่ทำให้อดยิ้มไม่ได้เลยทีเดียว