[Inazuma Eleven GO] Football is love (ShindouxKirinoxKariya)

ลำดับตอนที่ #6 : จูบแรก !?

[Kirino]






''รุ่นพี่ครับ... มีถั่วไหม?''

''ไม่มี...''

''รุ่นพี่ครับ.... มีถั่วไหม?''

''ก็บอกว่าไม่มีไง คาริยะ ชั้นว่าคำถามนี้มันเลิกฮิตไปแล้วนะ =_=''

''ครับ.. มีถั่วไหม? ''

''=_=;''



ผมกับคาริยะเดินกลับบ้านด้วยกัน ไม่รู้ว่าชินโดหายไปไหน อาจจะกลับบ้านไปก่อนแล้วก็ได้ ระหว่างทางคาริยะ ถามกวนประสาทผมตลอดทางกลับบ้าน


''รุ่นพี่ครับ''


คาริยะกระตุกแขนเสื้อผมเบาๆ พร้อมกับหันไปมองร้านไอศครีมร้านนึง


''มีอะไรหรอ คาริยะ?''

''แวะหน่อยไหมล่ะครับ ^^''

''อือ...... นั้นสินะ''

''ไปกันเถอะครับ~~ ^0^''


คาริยะดึงแขนผมไปยังร้านไอศครีม เมื่อพวกเราเข้าไป คาริยะลากผมไปนั่งด้านในสุดแทบจะไม่มีใครเข้าไปนั่งเลย(ส่วนใหญ่เลือกนั่งข้างนอกกันหมด)


''จะรับอะไรดีค่ะ ^^''

''ผมเอา ไอศครีมสตอเบอรี่ครับ''

''ค่ะ อีกท่านละคะ ?''

''ผม...เอ่อ... วนิลาล่ะกัน''

''ทราบแล้วค่ะ กรุณารอสักครู่นะคะ''



พนักงานโค้งให้หนึ่งทีแล้วเดินจากไป



''รุ่นพี่คิริโนะ บรรยากาศดีนะครับ ตรงนี้น่ะ^^''

''ก็นะ แต่ตรงมันไม่มืดไปหน่อยหรอ? =_=''

''ไม่หรอกครับ กำลังดี''

''งั้นหรอ...''

''ขอโทษที่ให้รอค่า~~ ''


พนักงานวางถ้วยไอศครีม ทั้ง2 อย่าง วางลงต่อหน้าพวกเรา 


''กินแล้วนะครับ~''

คาริยะ รีบหยิบช้อนขึ้นมาตักไอศครีบกินทันที ผมก็เช่นกันเมื่อไอศครีมวนิลามาวางตรงหน้าผม ผมค่อยๆตักมันเข้าปากอย่างช้าๆ รสหวานของวนิลาทำให้ผมเคลิ้มไปกับความหวานของมันทันทีเลย


''แหม่~ รุ่นพี่ ทำหน้ามีความสุขอย่างงั้นหมายความว่าไงครับ~''

''เปล่าซะหน่อย นายต่างหาก กินสตอเบอรี่แล้วยิ้มไม่หยุดเลย คงชอบมากเลยสินะ''

''มันอร่อยจริงๆนินา ลองกินดูสิครับ~''


คาริยะตักสตอเบอรี่มาชิ้นนึงแล้วยื่นมาทางผมเชิงว่าจะป้อน


''อ้ามมม~ สิครับ~~''

''....... อ้ามมมม~ ''


สุดท้ายผมต้องยอมกินแต่โดยดี คาริยะยิ้มร่าทันทีในขณะที่ผมอมช้อนของเขาไว้ ก่อนที่คาริยะจะค่อยๆดึงมันกลับไป


''เป็นไงบ้างครับ ^^''

''ก็รสสตอเบอรี่ไง =-(=''

''รุ่นพี่เนื้ย.. อมซะน้ำลายเต็มช้อนผมไปหมดเลย.... ''



คาริยะมองผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ แล้วอมช้อนที่ผมพึ่งอมไปเมื่อกี้ ทำซะผมอึ้งไปเลย



''คะ คาริยะ นะ นายทำบ้าอะไรเนื้ย =//[]//=''

''ทำไมหรอครับ?''

''กะ ก็ ทำแบบนี้มันเหมือน....''

''ใช่ 'จูบ'ทางอ้อมหรือเปล่าครับ รุ่นพี่ ^^''

''=//[]//=''


คาริยะตักกินไอศครีมต่อไปโดยไม่สนใจผมที่กำลังอึ้งสุดๆ ไม่คิดว่าเด็กตัวแค่นี้มันจะรู้เรื่องอะไรแบบนี้ได้


.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.



''เท่าไหร่ครับ''

''150 บาทค่ะ ^^''

''นี้ครับ''


สุดท้ายผมก็เป็นคนจ่ายทั้งหมด เพราะคาริยะบอกว่า ไม่มีเงินจ่าย  ทำไมเจ้าบ้าไม่บอกกันก่อนที่จะเข้าร้านมาล่ะเนื้ย =_=


''ขอโทษด้วยนะครับ เดี๋ยววันหลังผมจ่ายคืนให้ ^^''

''อย่าลืมคืนล่ะกันล่ะ =_=''


เมื่อผมจ่ายเงินเสร็จ ผมกับคาริยะเดินออกนอกร้าน และสังเกตุได้ว่า ท้องฟ้าก็มืดแล้ว

''กินไหมครับ?''


คาริยะยื่นคุกกี้ที่ เป็นของแถมหลังจากที่จ่ายเงินเสร็จ


''อะ อื้ม ขอบใจนะ''

''ครับ เดี๋ยวผมจะไปส่งนะครับ''

''จะดีหรอ?''

''ไม่เป็นไรหรอกครับ ^^''


ผมกินคุกกี้ที่คาริะให้มาพร้อมเดินกลับบ้านกับคาริยะทันที จนไปถึงบ้านของผม


''ถึงแล้วล่ะครับรุ่นพี่ รุ่นพี่....เป็นอะไรหรือเปล่าครับ....''

''..........''

ผมรู้สึกเพลียจนอยากล้มลงไปนอนกับพื้นเลย สักพักคาริยะก็ช่วยพยุงร่างผมเข้าไปในบ้าน ก่อนที่จะพาผมไปที่ห้องนอนของผมแล้ว วางผมลงบนเตียงเบาๆ ขณะนี้สติผมก็ยังไม่หายไป ผมเห็นคาริยะ ลูบหัวผมเบาๆ แต่ใบหน้าของเขานั้นดู เจ้าเล่ห์


''เป็นไงบ้างครับ รุ่นพี่คิริโนะ ^^''

''คาริยะ.....นาย....''

''ครับ ไม่ห่วงหรอกครับ เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง''

''.......''


คาริยะค่อยๆโน้มริมฝีปากเข้าไปประกบกับริมฝีปากของผม ทำเอาผมอิ้งไป แต่ผมไม่สามารถต่อต้านการกระทำของเขาได้เลย แม้จะพยายามดิ้นรนเท่าไหร่แต่เมื่ออีกฝ่ายแรงแยอะกว่า ก็ได้แต่ยอมคาริยะไปเท่านั้น รสหวานที่ได้จากที่กินไอศครีมนั้นยังคงหลงเหลืออยู่ ริมฝีปากผมก็ดันตอบการจูบของเจ้าเด็กนี้ซะงั้น  คาริยะก็คงไม่อยู่เฉยๆแน่ เขาเริ่มขึ้นคร่อมตัวผมในขณะที่ริมฝีปากยังจูบผมอยู่ มือของเขาเริ่มปดกระดุมออกทีละเม็ดทีละเม็ด




ครืดดด~  ครืดดดด~




อยู่ๆ เสียงสั่นของโทรศัทพ์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงผม ทำเอาคาริยะ สะดุ้งแล้วถอดจูบหันไปมองที่กระเป๋ากางเกงทันที เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบเอาโทรศัทพ์ที่มาขัดจังหวะเขา

''รุ่นพี่ชินโด โทรมาน่ะครับ ^^''

''.......''

''นี้ครับ..... ^^''


คาริยะกดรับสาย แล้ววางโทรศัทพ์ไว้ที่ข้างหูผม


''ฮาโหล คิริโนะ''

''ว่าไง...ชินโด....''

''คิริโนะ? นายเป็นอะไรน่ะ เสียงดูแปลกๆ''

''คือ.... ไม่สบายนิดหน่อยน่ะ....''

''เป็นมากไหม เดี๋ยวชั้นเรียกหมอให้เปล่า??''

''ไม่เป็นไร....เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็หายแล้ว....^^''

''คิริโนะ.... งั้นชั้นจะไม่รบกวนนายล่ะ นอนพักเยอะๆนะ จะได้หายเร็วๆ''

''อะ อื้ม...^^''

''งั้นแค่นี้นะ หายเร็วๆล่ะ''

''อื้ม ^^''





ตู๊ด~ ตู๊ด~ ตู๊ด~ 





''คุยกันเสร็จแล้วสินะครับ ^^''

''.........''

''เอ๋? โกรธผมหรอครับ รุ่นพี่คิริโนะ?''

''ทำไม....นายถึงทำ...อย่างงี้''

''รุ่นพี่ไม่เข้าใจหรอก... ความรู้สึกของผมน่ะ''

''.......''

''แต่ก็เซงชะมัดเลย ดึกมากแล้วด้วย ผมควรจะกลับได้แล้ว ขอตัวล่ะครับ พรุ่งนี้เจอกัน''

''ดะ เดี๋ยวสิ...คาริยะ...''

''ไม่ต้องห่วงครับ พรุ่งนี้ก็หายแล้วล่ะ นอนพักไปเถอะครับ''

''.......''


คาริยะก้มลงจูบหน้าผากผม แล้วเดินออกจากห้องผมไปทันที
ผมไม่รู้หรอกว่า เจ้านั้นคิดอะไรอยู่ แต่เจ้านั้นชิงจูบแรกของผมไปซะแล้ว ผมเอามือแตะริมฝีปากตัวเองเบาๆ ใบหน้าที่อยู่ก็แดงขึ้นเองโดยไม่รู้สาเหตุ ผมจะทำยังไงดี......