[Inazuma Eleven GO] Football is love (ShindouxKirinoxKariya)

ลำดับตอนที่ #5 : ตำนานรักกลางสนาม(??) & อิจฉา

[Shindou]





''.....=_=''

''Z z z ~''


ผมจ้องมองเด็กชายคนหนึ่งที่ไม่ได้รับเชิญมา นอนกอดร่างเพื่อนรักของผมอย่างกับหมอนข้าง เป็นเวลาหลายนาที คิริโนะดันหลับไม่รู้เรื่องซะด้วย ผมต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว ผมก็ไม่อยากเป็นคนโหดหรอกนะ แต่แบบนี้น่าจะมีความเกรงใจเจ้าของบ้านหน่อย แต่เห็นว่าเป็นเด็ก(กว่า1ปี)ก็คงต้องให้อภัยไป



''อะ!''


อยู่ๆผมก็นึกอะไรบางอย่างออก ก็แค่ผมเอาคิริโนะมาไว้ตรงริมแล้วผมก็ไปนอนตรงกลางแทนก็สิ้นเรื่อง =w= ผมค่อยแกะมือของคาริยะออกแล้วค่อยๆอุ้มคิริโนะไปนอนตรงที่ผมแทน ผมนอนคั้นระหว่างคิริโนะกับคาริยะแล้ว แค่นี้ก็สบายใจขึ้นล่ะ ผมควรจะหลับได้แล้วไม่งั้นพรุ่งนี้ตื่นสายแน่ๆ






ก๊อก! ก๊อก!


''ท่านทาคุโตะ ท่านคิริโนะ ตื่นได้แล้วค่ะ''

''อือ.......ครับ''


ผมค่อยๆลืมตาตื่นพร้อมกับลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจเบาๆ หลักจากสาวเมดคนนึงมาปลุกในเวลาเช้า


''เอ๋!?''


เมื่อผมหันไปมองข้างที่คาริยะนอนอยู่ สิ่งที่ผมเห็นมีแต่เตียงที่วางเปล่าเหมือนไม่มีใครนอนมาก่อน


''ฮ้าววว~ อรุณสวัสดิ์ชินโด...''

ในขณะที่ผมกำลังตะลึงกับสิ่งที่หายไปอยู่นั้น คิริโนะก็ตื่นขึ้นแล้วเอ่ยคำทักทายตอนเช้า


''อื้ม อรุณสวัสดิ์...''

''เมื่อคืนฝันแปลกมากเลยล่ะ...ฝันว่าคาริยะบุกเข้ามาในบ้านนายแล้วเอากุญแจบ้านมาให้ชั้น แล้วก็ขอนอนด้วยอีกต่างหาก พอชั้นตื่นมาก็เจอกุญแจบ้านอยู่ที่ชั้นจริงๆ ประหลาดดีเนอะ ^^;''

''น่ะ นั้นสินะ ^^;;''


ถ้าคิริโนะบอกว่าฝันประหลาดผมก็คงฝันประหลาดเหมือนกัน 


''แล้วก็ รู้สึกปวดหลังปวดเอวอย่างไงไม่รู้ เหมือนโดนรัดไว้ทั้งคืนอย่างไงอย่างงั้น...''

''งะ งั้นหรอ คิริโนะนอนโค้งล่ะมั้ง มันเลยเกร็งน่ะ ^^;;''

''งั้นหรอ... ''

''ใช่ๆ งั้นขอตัวไปล้างหน้าก่อนนะ ^^;;''


ผมรีบลุกออกจากเตียงแล้วตรงเข้าไปในห้องน้ำทันที สงสัยคิริโนะจะหลับลึกจริงๆ ไม่รู้เรื่องอะไรเลยแฮะ แต่ก็ดีแล้วล่ะที่ไม่รู้ ว่าแต่เมื่อคืนนี้คาริยะ น่าจะมาที่บ้านจริงๆแล้วหายไปไหนแล้วล่ะ ?? 
ผมหยุดคิดเรื่องของเด็กนั้น แล้วทำธุระส่วนตัวของตัวเอง



ผ่านไป20นาที




ตอนนี้ผมกำลังมัดผมให้คิริโนะอยู่หน้ากระจก หลักจากที่พวกเราทำธุระส่วนตัวกันเสร็จเรียบร้อย

''นี้...คิริโนะ''

''หือ?''

''นายไม่คิดจะเปลี่ยนทรงผมบ้างหรอ?''

''อือ....ไม่รู้สิ นายไม่ชอบทรงนี้หรอ?''

''เปล่าๆ แบบว่า...มันจะเหมือนผู้หญิงขึ้นทุกวันนะเนื้ย''

''จริงหรอ!? งั้นวันเสาร์นี้ ชั้นไปตัดผมล่ะกัน''

''ไม่ได้!!''

''เอ๋!? =[]=''

''เปล่าๆ นายน่ะ ไว้ทรงนี้แหละดีแล้ว...''

''ทำไม?''

''เอ่อ.....คือ....ชั้นชอบนาย...ไว้ทรงนี้มากกว่าน่ะ...''

''งะ งั้นหรอ ชั้นไม่ตัดอยู่แล้วล่ะ ไว้ยาวมาตั้ง2ปี =w=''

''อื้ม~ เสร็จแล้วล่ะ^^''

''ขอบใจนะ~''


คิริโนะหันหลังสำรวจทรงผมตัวเอง แล้วส่งยิ้มมาให้ผม


''ชินโด นายติดกระดุมผิดน่ะ''

เมื่อคิริโนะบอกอย่างงั้นผมก็ก้มมองกระดุมเสื้อของตัวเอง

''จริงด้วย..''

''เดี๋ยวชั้นช่วยนะ''

คิริโนะยื่นมือมาแกะกระดุมเสื้อออกแล้วติดกลับเข้าไปใหม่

''อะ อื้ม ขอบใจนะ =////=''

''ไม่เป็นไร เรียบร้อย~''




หลักจากที่คิริโนะติดกระดุมให้เสร็จ พวกเราก็เดินไปกินข้าวที่ห้องอาหารก่อนที่จะไปโรงเรียนกัน



''เดินทางปลอดภัยนะค่ะท่านทาคุโตะ ท่านคิริโนะ''


สาวเมดที่เดินออกมาส่งถึงหน้าบ้านโค้งให้หนึ่งที พวกเราหันไปยิ้มให้ก่อนจะเดินไปโรงเรียน



พวกเราสองคนเดินไปตามถนนที่เงียบสงบ มีเพียงแต่เหล่าแม่บ้านที่กำลังไปจ่ายตลาดบ้างร้านค้าก็เปิดร้านเตรียมขายของ พวกเราเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงหน้าโรงเรียน



''โอฮาโยครับ~ รุ่นพี่คิริโนะ รุ่นพี่ชินโด ^^''
 


ขณะที่พวกเรานั้นกำลังก้าวเท้าเข้าไปในโรงเรียน คาริยะที่เดินมาเห็นพอดีเอ่ยทักทายพวกเรา


''อรุณสวัสดิ์..'' ผมกับคิริโนะ ตอบกลับพร้อมกัน คาริยะวิ่งเข้ามาหาด้วยความเร็ว แล้วยืนยิ้มหน้าบานอย่างมีความสุขเมื่อเห็นพวกเรา

''มีอะไรหรอ?''

''เปล่าครับ ตอนเย็นเจอกันนะครับ~''

คาริยะวิ่งจากไป เข้าไปในโรงเรียนทำพวกเรายืนด้วยความมึนงงอยู่อย่างงั้น










(ตอนเย็น#เร็วมากกก -_-)



''ทางนี้!'' 

ผมตะโกนบอกเทนมะ ที่ครองบอลอยู่นาน 

''ครับ!''

เทนมะส่งบอลมาทางผม ผมเร่งความเร็วตรงไปยังโกลทันที

''เอาล่ะนะ มาเลยชินโด!! ''


เมื่อรุ่นพี่ซันโกคุเห็นวิ่งมาพร้อมกับลูกบอล เขาตั้งท่าเตรียมรับลูกบอล

''เอาล่ะ! ฟอร์ทิสสิโม!!''


ผมเตะลูกด้วยท่าไม้ตายที่ใช้ประจำ ยิงลูกเข้าไปในโกลโดยมีรุ่นพี่ซันโกรับมันด้วยมือเปล่า

''อ๊ากกกก!''

แน่นอนว่าไม่ได้ผล ลูกบอลพุ่งเข้าโกลไปอย่างง่ายได้

''สุดยอดเลยชินโด อีกครั้งนะ!''

รุ่นพี่ซันโกคุก้มลงมองมือตัวเองที่ใช้รับลูกบอลเมื่อกี้ไม่ได้ เขาหยิบลูกบอลมาพร้อมกับเตะมันไกลไปถึงกอลหลัง



ตุ๊บ!


''โอ๊ย!!''


ผมรีบหันกลับไปมองทางด้านหลัง พบคิริโนะ กับ คาริยะ ล้มลงในลักษณะคาริยะล้มทับตัวคิริโนะ เหมือนกับจับกด!(?)






(ไรท์:อยากให้มีฉากนี้ในการ์ตูนจริงๆจัง =.,=#ตำนานรักกลางสนาม(?))




''คาริยะ!! ชั้นบอกให้นายรอบอลฝั่งโน้นไม่ใช่หรอ!?''

''ลูกบอลมันมาตรงกลางนี้ครับ จะให้ผมรอ ลูกบอลผ่านไปหรอครับ รุ่นพี่~''

''ก็ชั้นจะเป็นคนไปรับเอง นายจะมาทำไม!??''

''ผมก็จะมารับเหมือนกันแหละครับ~''


''คือ..... พวกนาย...ไม่อยากขัดหรอกนะ.... แต่...พวกนายควรลุกขึ้นกันได้แล้ว เดี๋ยวชินโดคุงเขา.....''

อายามิพูดขึ้นเบาๆก่อนจะหันเห็นไปมองผมด้วยท่าทางแปลกๆกัน


หลักจากนั้น คาริยะก้ลุกออกจากคิริโนะ แถมจับมือดึงคิริโนะขึ้นด้วย


''พวกนายไม่เป็นไรนะ!!''

ผมตะโกนไปถามคิริโนะกับคาริยะด้านหลัง คิริโนะโบกมือตอบกลับมา ซึ่งหมายความว่า
ไม่เป็นไร


''ชินโดนายน่ะเป็นอะไรหรือป่าว?''

รุ่นพี่ซันโกคุอยู่ๆก็ถามขึ้นมาทำผมสะดุ้งเล็กน้อย


''ผมหรอ? ผมทำไมหรอ?''

''ก็นาย....เอ่อ...มัน....นายดูเหมือน.....กำลังอิจฉา...''

''อิจฉา??''

''ก็ไม่รู้สิ.... สีหน้านายมันบอกอย่างงั้นน่ะ....มั้ง..''

''คิดไปเองมั้งครับ ผมน่ะหรอ ไม่จริงหรอกครับ''

''ไม่รู้หรอกนะ อือ....ชังมันเถอะ.... ''

''อ่า.....ครับ''


อิจฉาหรอ? อิจฉาอะไร? คนอย่างผมน่ะหรอที่จะอิจฉาไม่มีทางหรอก ก็แค่คาริยะกับคิริโนะล้มทับกันแค่นั้นเอง มันน่าอิจฉาตรงไหน??  ผมสะบัดหัวตัวเองเรียกสติตัวเองกลับมาอีกครั้ง


''เอ้า! ทุกคนเลิกซ้อมกันแค่นี้''

เมื่อโค้ชเอนโดประกาศเลิกซ้อม ทุกคนในสนามวิ่งกันมาหยิบขวดน้ำดื่นกันอย่างกระหาย


''นี้ค่ะ ท่านชิน~ ''

อาคาเนะ ยื่นผ้ากับขวดน้ำมาให้ผม

''ขอบคุณนะ ''

ผมเอาผ้ามาคล้องคอแล้วยกขวดน้ำเพื่อดื่มสายตาของผมก็เหลือบไปเห็นคาริยะ กับ คิริโนะ ยืนคุยกัน อย่างสนุกสนานปนกับคาริยะแหย่คิริโนะเล่นเล็กน้อย

''ท่านชินๆ ขวดน้ำ... บุบแล้วค่ะ....''

''เอ๋?''

เมื่อรู้สึกตัวอีกที ผมกำขวดน้ำพลาสติกบุบเข้าไป 

''ท่านชิน..... โมโหอะไรค่ะเนื้ย....''

''เปล่าๆ....ไม่มีอะไรหรอก''


เพราะอะไรกันนะ....