[Fic Vocaloid] MerodyLove เสียงเพลงรักจากหัวใจนายหน้าเหมือน [RintoxLenka]

ลำดับตอนที่ #5 : จดหมายรัก

ณ ปัจจุบัน


[Rinto]


''เฮ้ย~.....''  ผมนอนคิดเรื่องราวเก่าๆในตอนนั้น  แม้ผมพยายามกี่ครั้งๆก็ลืมมันไม่ได้ซักที มันเป็นความทรงจำที่แย่สุดๆไปเลย...
ผมเงยหน้ามองนาฬิกาบนผนัง ตอนนี้เวลา 0.25 น. ผมก็ยังไม่หลับ รู้สึกว่ารินจะกลับมาแล้วล่ะมั้ง
คิดยังไงถึงให้น้องสาวไปทำงานเอง ผมน่าจะไปคนไปหางานทำเองซะมากกว่า แต่รินเธอมีความสามารถในการ ร้อง กับ เต้น ที่จริงผมก็ร้องเพลงได้นะ แถมผมก็ชอบเพลงมากๆด้วย โดยเฉพาะเพลงภาษาญี่ปุ่น ผมกับรินชอบมากๆเลย และก็ผมตั้งใจเรียนเพื่อมาที่นี้โดยเฉพาะเลย
มาม๊าบอกว่าถ้าผมพูดภาษาญี่ปุ่นได้จะส่งผมมาเรียนที่ญี่ปุุ่นแถมลูกสาว(?)อะไรเนื้ยแหละ ทั้งยังบอกว่าให้........เอ่อ....ดูแลลูกสาวของเธอดีๆด้วยอ่ะนะ

''หิวน้ำจัง....''

ผมลุกออกจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องไป เมื่อผมออกมาจากห้องของตัวเอง ตรงหน้าผมเป็นห้องเลนกะนั้นเอง '' ป่านนี้เธอคงหลับแล้วล่ะมั้ง ''

ผมจับลูกบิดประตูห้องเลนกะแล้วค่อยๆเปิดอย่างช้าๆ เพื่อไม่ให้เจ้าตัวตื่นขึ้นมา ผมเดินเข้าไปในห้องของเธออย่างเงียบๆ ในห้องมืดสนิด มีเพียงแสงจันทร์ที่ส่องผ่านหน้าต่างมายังเลนกะที่นอนอยู่ ผมเดินเข้าไปใกล้ๆเตียงมากขึ้น แล้วยืนมองใบหน้ายามหลับของเธอ

''น่ารัก... ......!?''

ผมเผลอหลุดปากพูดออกไป โดยไม่รู้ตัว เธอคงจะไม่ได้ยินที่ผมพูดมะกี้ใช่มั้ยนะ...
แต่ตอนนี้ผมควรจะออกไปได้แล้ว ขืนอยุ่ต่อ ผมเผลอปล้ำเธอขึ้นมาทำไง(??)
ผมก้มมองเลนกะอีกครั้ง จะว่าไปตอนเด็กๆมาม๊ามักจะจูบหน้าผากก่อนนอนทุกครั้งเลยนินา... น่าลองดีแฮะ... เลนกะคงไม่ว่าอะไรผมหรอกนะ...

ผมใช้มือปัดผมด้านหน้าของเธอขึ้น แล้วก้มลงจูบหน้าผากเบาๆ แล้วรีบเดินออกจากห้องไปทันที


อ๊ากกกกก ผมทำอะไรไปเนื้ย!! เหมือนไปลับหลับยังไงไม่รู้ หน้าของผมตอนนี้เริ่มรู้สึกร้อนๆยังไงไม่รู้ =////=


''อ้าว? พี่?''

ผมสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆหันไปทางต้นเสียงอย่างช้าๆ 

''รินเองหรอ...?''

รินนั้นเองที่เป็นคนเรียกผม เธอคงไม่ได้เห็นผมตอนที่แอบเข้าห้องเลนกะไปนะ

''ยังไม่นอนหรอ? ดึกมากแล้วนะ...''

เธอทำเสียงงัวเงียเล็กน้อยเหมือนเพิ่งตื่นได้ไม่นาน

''แค่...รู้สึกหิวน้ำนิดหน่อยน่ะ แล้วรินล่ะ ?''

''รินจะไปห้องน้ำน่ะ...''

''อ่อ... งั้นหรอ รีบๆไปสิ''

ผมหลบทางเพื่อให้รินเดินไปก่อน 

''อือ....''

เธอเดินนำผมไปอย่างช้าๆ ผมก็เดินตามเธอลงไปชั้นล่าง ผมก็เดินแยกกับรินไปที่ห้องครัวเพื่อหาน้ำดื่ม

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.


[Lenka]

''เลนกะ..ตื่นได้แล้ว..''

''อือ....ขออีก30นาทีนะ~''

''...........''

''...........??''

เงียบกริบ.... ฉันรู้สึกแปลกๆ ปกติเลนมักจะโต้กลับมาบ้างเมื่อฉันพูดแบบนี้นินา? 
ฉันค่อยๆลืมตามองคนที่มาปลุกฉันอย่างช้าๆ
ภาพที่ฉันเห็นคือ รินโตะที่ยืนอยู่ข้างเตียงฉัน ในมือทั้ง2ข้างของเขาถือขนมปังทาเนยอยู่ด้วย

''Morning...''
''M...Morning....ละ แล้วเลนล่ะ??''
''ไปโรงเรียนตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ..''
''ห๊า~ ปะ ไปโรงเรียนแล้วงั้นหรอ??''
''อือ..ไปกับรินน่ะ''
''เอ๋~ =[]=''

อะไรเนื้ย!? มีสาวมาอยู่ด้วยแค่นี้ถึงขั้นต้องทิ้งฉันเลยหรอเนื้ยT^T
ฉันลงออกจากเตียง ก่อนที่จะบอกให้รินโตะออกไปรอข้างนอกก่อน แล้วก็ไปทำธุระส่วนตัว


15 นาทีผ่านไป


ฉันเดินออกจากห้องในชุดนักเรียนทรงผมยุ่งๆก็หวีแล้วรวบมัดเป็นหางม้าเช่นเคย

''เสร็จแล้วหรอ?''

รินโตะพูดขึ้นหลังจากฉันเดินออกจากห้องมา

''อื้ม~''

ฉันยิ้มให้เขาเล็กน้อย แล้วเขาก็ยื่นขนมปังทาเนยมาให้ฉัน

''ขะ ขอบคุณนะ...''

ฉันรับขนมปังจากรินโตะ แล้วเขาก็เดินนำฉันไปทันที
.
.
.
.
.
.
.
.
.

ฉันกับรินโตะเดินไปโรงเรียนด้วยกัน ฉันก็ยังคงเดินกินขนมปังทาเนยนั้นอยู่

''มะ มีอะไรหรอ รินโตะ?''

ฉันสังเกตุเห็นรินโตะมองฉันเป็นระยะๆ 

''เนยติดมุมปากเธอน่ะ...''
''เอ๋? ไหนๆ''

ฉันพยายามเช็ดเนยที่ติดอยู่มุมปากของฉันให้ออกไป

''ตรงนี้ต่างหากเล่า....''

เมื่อรินโตะพูดเสร็จ เขาก็เอามือของเขามาจับที่คางฉันแล้วใช้นิ้วโป้งเช็ดเนยที่ติดอยู่มุมปากออก

''เธอๆดูนั้นสิ 2คนนั้นเขาทำอะไรกันน่ะ? 0.0''
''คงเป็นแฟนกันแน่ๆเลยนะ=w=''
''เขาหาแฟนหล่อๆแบบนั้นมาจากไหนกันอ่ะ ฉันจะได้ไปหามั้งT^T''

ฉันได้ยินเสียงของเด็กสาวกลุ่มหนึ่งกำลังพูดถึงฉันกับรินโตะอยู่ ขืนอยู่อย่างงี้ต่อไปคงโดนเข้าใจผิดกันแน่ๆ

''ระ รินโตะ...ฉะ ฉันเช็ดเองดีกว่า....''

ฉันดึงมือของเขาออกเบาๆ ตอนนี้หน้าของฉันแดงมาก แล้วก็อายมากด้วย

''ขอโทษนะ......''

เขาทำหน้าซึมทันทีที่ฉันไม่ยอมให้เขาเช็ดปากให้ แต่มันก็ออกหมดแล้วนินา แล้วก็เขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย

''มะ ไม่เป็นไรหรอกรินโตะ... เรารีบไปโรงเรียนกันดีกว่า....''
''อือ...''


พวกเราเดินไปเรื่อยๆจนถึงโรงเรียน พวกเราเดินเข้าไปที่ล็อคเกอร์ของตัวเอง

''อ๊ากก!? =[]=''

''??''

ฉันหันไปมองทางต้นเสียงทันที ภาพที่เห็นคือ กองจดหมายจำนวนมาหาศาลที่ถูกยัดไว้ในล็อคเกอร์ของรินโตะ หล่นออกมาทับรินโตะ

''อะ อะไรเนื้ย??''

รินโตะมองกองจดหมายอย่างตะลึง ฉันหยิบจดหมายซองนึงที่พื้นขึ้นมาดู

''จดหมายรัก?''
''ห๊ะ! จดหมายรัก?''

ฉันกลับหลังซองดูชื่อคนที่ส่งมา ไม่มีชื่อเขียนไว้ด้วย ฉันตัดสินใจแกะซองจดหมายออกมาอ่าน

''เวลา 12.30 น. ฉันจะรอคุณอยู่ที่สวนหลังโรงเรียน ได้โปรดช่วยมาด้วยนะคะ....''
''..............''

ฉันมองรินโตะที่ทำหน้าเคลียดอยู่กับการเก็บกองจดหมายนั้น ฉันเลยก้มลงช่วยเขาเก็บอีกแรง

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

''109 ซอง.... ยัดเข้าไปได้ยังล่ะเนื้ย =_=;; ''

ฉันนั่งนับกองจดหมายให้กับรินโตะ ซึ่งเขานั้นก็ต้องทำใจนั่งอ่านจดหมายที่ส่งมาให้ทั้งหมด

''ให้ตายสิ....''

''ทำไมหรอ?''

''ก็คนส่งจดหมายมาก็มีทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย น่ะสิ เวลานัดก็......จะบ้าตาย....จะบอกยกเลิกหมดไหมเนื้ย....''

''เอ๋? เดี๋ยวนะ...นายจะปฎิเสธหมดทุกคนเลยหรอ?''

''แน่สิ ผมไม่รู้จักพวกเขาซะหน่อย อีกอย่างพบกันครั้งแรกจะคบกันเลยได้ไง....''

''งั้นหรอ....''

''ทำไมล่ะ? อยากให้ผมไปคบกับใครซักคนหรือไง?''

''เปล่าซะหน่อย...ก็แล้วแต่นายเลย ก็ไปปฎิเสธให้หมดๆไปเลย''

''อือ...งั้นไปล่ะ..''

''จะไปไหนหรอ?''

''ตามที่จดหมายเขียนนัดตอนเช้าล่ะนะ''

''อะ อือ....''




........................................... พักกลางวัน ..................................................



วันนี้มันวันอะไรเนื้ย ไม่มีครูคนไหนมาสอนเลยซักคน วันนี้สบายสุดๆไปเลยแฮะ =w=


แงงงงงงงงงงงง~~~


จู่ๆ ก็มีเด็กผู้หญิงคนนึงร้องไห้วิ่งผ่านหน้าไป อย่างรวดเร็ว ฉันหันไปมองทางที่เด็กผู้หญิงวิ่งไปมะกี้ ตรงนั้นมีรินโตะอยู่ด้วย สงสัยคงโดนรินโตะปฎิเสธมาสินะ
ฉันเดินเข้าไปหารินโตะ ที่ยืนนิ่งอยู่อย่างงั้น

''เป็นไงบ้างรินโตะ...?''

''เหนื่อยสุดๆเลย บอกปฎิเสธไปแล้ว 87 คนแล้วล่ะ...=A=''

''เด็กผู้หญิงมะกี้เธอร้องไห้ด้วยนะ....''

''ก็ร้องทุกคนน่ะแหละ=_=''

''งะ งั้นหรอ =w=;'' 

''เหนื่อยแล้ว....อีก 22 คน เธอไปแทนผมทีสิ....''

''จะบ้าหรอ ขืนไปพูดแทนโดนไล่ตบแน่เลย =A=''

''โหดร้าย.....''

''ช่วยไม่ได้นินา มาโรงเรียนวันเดียวมีจดหมายมากมายขนาดนี้ เนื้อหอมใช่เล่นนะ=A=''

''ขอโทษที่เกิดมาหน้าตาดี....''

''........=A=.........''

''แค่พูดเล่นๆน่า....''

''อืม...ช่างมันเถอะ.. หิวหรือยังล่ะ?''

''สุดๆเลย..''

''ไปกินด้วยกันไหม? ที่ด่านฟ้าเลนกับรินก็อยู่ด้วยนะ''

''อยากกินกับเลนกะกัน 2คนมากกว่า....''

''หือ? มะกี้พูดอะไรหรอ?''

''เปล่าๆ แค่พูดว่า หิวแล้วเฉยๆ''

''แต่มะกี้นายพูดยาวกว่านี้นะ??''

''น่าๆ ไปกินข้าวกันได้แล้ว...''

''.............??''







                                                                     โปรดติดตามชมตอนต่อไป