[Inazuma Eleven GO] Football is love (ShindouxKirinoxKariya)

ลำดับตอนที่ #2 : กุญแจที่หายไป

[Kirino]



''เฮ้~ ชินโด''

'' ? ''

ผมตะโกนไล่ตามหลังชินโดมาในขณะที่เขากำลังก้าวเท้าออกจากโรงเรียน หลังจากซ้อมฟุตบอลหลังเลิกเรียนเสร็จ ผมบอกชินโดว่า วันนี้จะไปนอนที่บ้านของเขา เพราะผมทำกุญแจบ้านหายไปไหนไม่รู้ T^T 

''ไม่รอเลยนะ....''

''ก็นายแต่งตัวช้านินา ชั้นเลยจะออกมารอข้างนอก''

''ไม่แต่งตัวช้าซะหน่อย ก็เจ้าเด็กนั้น(คาริยะ)มันเอาเสื้อนักเรียนของชั้นไปซ่อนไว้ในห้องน้ำอีกแล้วน่ะสิ''

''หึ....ดูนายกับคาริยะท่าทางสนิทสนมกันดีนิ......''

''ดูยังไงของนายล่ะนั้น -_-''

''ช่างเถอะ แล้วสรุปจะเอายังไง จะไปนอนที่บ้านชั้นจริงๆหรอ''

''ก็ช่วยไม่ได้นินา ถ้ารั้วบ้านชั้นมันไม่ติดอะไรแหลมๆนั้น ชั้นก็คงกระโดดข้ามรั้วเข้าบ้านไปสบายๆแล้วล่ะ ชั้นรบกวนนายหรือป่าวเนื้ยชินโด?''

''ไม่หรอก นายจะมาเมื่อไหร่ก็ได้ทั้งนั้นแหละ''

''งะ งั้นหรอ ขอบใจนะ''

''อื้ม! กลับกันดีกว่า ฟ้าจะมืดแล้วด้วย ''

''อา....นั้นสิ''

ผมเงยหน้ามองท้องฟ้าสีส้มที่กำลังจะเป็นสีดำในอีกไม่นานนี้ พวกเรามักจะซ้อมฟุตบอลจนเกือบมืดกันประจำ เมื่อก่อนผมจะกลับก่อนชินโดซะอีก ตอนนี้ก็รู้สึกดีที่ได้เดินกลับด้วยกันกับชินโดอีก 










[ณ บ้าน(คฤหาสน์)ของชินโด]








''ยินดีต้อนรับกลับค่ะ ท่านทาคุโตะ''

เมดสาวคนหนึ่งวิ่งมายืนต้อนรับพวกเราทันทีเมื่อเห็นพวกเราเดินมาถึงหน้าประตู

''อื้ม~ วันนี้คิริโนะจะมานอนค้างที่บ้าน จัดการทุกอย่างด้วยล่ะ''

''รับทราบค่ะ ยินดีต้อนรับกลับค่ะ ท่านคิริโนะ''

''อะ...ครับ''

''เชิญทางนี้ค่ะ''

สาวเมดอีกคนที่ยืนอยู่เดินนำผมไปยังห้องนั่งเล่นของชินโด เมื่อเข้าไปในห้องมีเปียโนขนาดใหญ่ตั้งอยู่ในสุดของห้อง มีโต๊ะกับโซฟาตั้งอยู่ริมห้อง เป็นห้องรับแขกของชินโดด้วยเฉพาะ

''เดี๋ยวจะชงชามาให้นะค่ะ''

สาวเมดโค้งหนึ่งทีแล้วเดินออกจากห้องไป

''ตามสบายเลยนะ คิริโนะ''

''ขอบใจนะชินโด''

ผมนั่งลงบนโซฟาที่แสนนุ่มนิ่ม ชินโดก็เดินไปนั่งตรงเครื่องเปียโนขนาดใหญ่

''จะซ้อมเปียโนแล้วหรอ?''

''อื้ม ปกติซ้อมทุกเย็นอยู่แล้วน่ะ''

''อยากฟังอีกจังเลย เพลงที่ชินโดเล่นน่ะ''

ชินโดยิ้มให้ก่อนที่จะค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆ มือก็ค่อยๆกดปุ่มเปียโนตามตัวโน๊ตที่อยู่ในหัว ทั้งที่มีกระดาษโน๊ตอยู่ตรงหน้าแท้ๆ เขาไม่จำเป็นต้องมองมันเลย






ก๊อก! ก๊อก! 

''ครับ''

ผมตอบแทนชินโดที่กำลังตั้งใจเล่นเปียโนอยู่ 

''น้ำชาได้แล้วค่ะ ท่านคิริโนะ''

สาวเมดเปิดประตูเบาๆเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนชินโด เธอวางแก้วน้ำชาที่มีน้ำสีน้ำตาลอ่อนสดใสอยู่ในแก้ว ก่อนที่ค่อยๆเดินออกจากห้องไป
ผมจับหูแก้มน้ำชาแล้วค่อยๆยกซดตามมารยาท พร้อมกับฟังเพลงจังหวะช้าๆ ที่ให้ความรู้สึกอ่อนโยนของชินโด ความเหนื่อยล้าทั้งหมดมันก็หายไป ในพริบตา น่าอิจฉาชินโดอยู่เหมือนกันมีบ้าน(คฤหาสน์)หลังใหญ่ มีคนใช้ อย่างกับได้เป็น คุณชายอย่างอย่างงั้น

ชินโดค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อเขาเล่นเพลงจบลงอย่างช้าๆ เขาลุกขึ้นมานั่งข้างๆผมแล้วจับแก้วน้ำชายกซดอย่างช้าๆเช่นกัน

''เพลงเพราะมากเลยล่ะ ชินโด''

''ขอบใจนะ เพลงนี้นายเป็นคนแรกที่ได้ฟังมันเลยล่ะคิริโนะ''

''จริงหรอ?''

''ชั้นนั่งแต่งเพลงนี้มา2เดือนเต็มๆเลยล่ะ ก็อยากให้นายได้ฟังเป็นคนแรกอยู่แล้ว''

''อือ....ความหมายของเพลงนี้ล่ะ?''

''คะ ความหมายหรอ!!......มะ ไม่บอกหรอก... ''

''อะไรเนื้ย อย่าเก็บให้สงสัยสิ =3=''

''ยังไม่ต้องรู้หรอก ซักวันนายก็จะรู้เอง''

''ก็ได้! งั้นชั้นจะรอ วันที่นายจะบอกล่ะกัน =3=''




ก๊อก! ก๊อก!



''ครับ?''

''ท่านทาคุโตะ ท่านคิริโนะ อาหารเย็นเสร็จแล้วค่ะ''

''จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ''

พวกเราลุกจากโซฟาเดินออกจากห้องตรงไปยังห้องรับประทานอาหารโดยมีชินโดเดินนำไป


''คุณพ่อยังไม่กลับมาอีกหรอ?'' ชินโดหันไปถามคนใช้ที่อยู่ใกล้ๆ หลังจากที่สำรวจรอบๆไม่พบบุคคลที่ต้องการเจอ


''นายท่านบอกว่าวันนี้งานเยอะ อาจจะไม่กลับมาน่ะครับ''

''งั้นหรอ แย่จัง.....''

''ประมาณว่าชั้นมาทีไรพ่อนายก็ไม่เคยอยู่สักครั้งเลยนะ -_-; ''

''นั้นสิ ทุกคนรู้จักนายหมดแล้ว ยกเว้นคุณพ่อเนื้ยแหละ -_-;; ''

''ก็คงงั้นอะนะ -_- ''

ผมเดินตรงไปนั่งเก้าอี้ที่นั่งประจำเมื่อมาบ้านชินโด โต๊ะขนาดใหญ่ที่มีแค่ผมกับชินโดที่นั่งอยู่เท่านั้น  สักพักก็มีอาหารจำนวนมากมาวางต่อหน้าผม เยอะขนาดนี้จะกินหมดหรอเนื้ย!?

''ตามสบายเลยนะ คิริโนะ ''

''อะ อื้ม ^^;''



.
.
.
.
.
.
.
.



''อิ่มชะมัดเลย.... '' ผมนอนกลิ้งอยู่เตียงของชินโดในขณะที่ชินโดกำลังอาบน้ำอยู่ รู้สึกเกรงใจยังไงไม่รู้ เสื้อผ้าก็ไม่ได้เอามาเอง แถมต้องมานอนด้วยกันกับชินโดอีกต่างหาก 



ครืด~~ 
 


เสียงสั่นของโทรศัทพ์ที่วางอยู่บนโต๊ะ มีข้อความส่งมาหา

''ใครล่ะเนื้ย..?'' เมื่อผมเปิดดูข้อความที่ส่งมาปุ๊บ ก็อยากจะโยนโทรศัทพ์ทิ้งมากเลยเมื่อเห็นชื่อ''คาริยะ'' เป็นบุคคลส่งข้อความมา


[Kariya Masaki: สวัสดีครับ รุ่นพี่คิริโนะ~ ^^]

[Kirino Ranmaru: มีอะไรคาริยะ?]

[Kariya Masaki: ป่าวครับ คิดไม่ถึงนะเนื้ยที่รุ่นพี่ตอบกลับมา] 

[Kirino Ranmaru: ถ้าไม่มีอะไรชั้นจะปิดเครื่องล่ะ]

[Kariya Masaki: เดี๋ยวสิครับ โกรธผมหรอ ที่เอาเสื้อไปซ่อนในห้องน้ำน่ะ?]

[Kirino Ranmaru: ก็ต้องโกรธสิ.... ]

[Kariya Masaki: ผมขอโทษครับรุ่นพี่ ดีกันนะๆ ^^] 

[Kirino Ranmaru: ก็ได้ๆ ยกโทษให้]

[Kariya Masaki: ขอบคุณครับ ว่าแต่วันนี้ผมเดินผ่านหน้าบ้านรุ่นพี่บ้านมืดสนิทไม่อยู่บ้านหรอครับ?]

[Kirino Ranmaru: อื้ม พอดีทำกุญแจบ้านหาย เลยมานอนค้างที่บ้านชินโดน่ะ]

[Kariya Masaki: กุญแจ? ใช่กุญแจที่มีพวงกุญแจรูปแมว หรือป่าวครับ?]

[Kirino Ranmaru: ใช่ นายเจอมันหรอ??]

[Kariya Masaki: ผมเห็นมันตรงอยู่ตรงสนามน่ะครับ ให้โค้ชเอนโดประกาศหาเจ้าของแล้วนะ รู้สึกว่ารุ่นพี่จะกลับไปแล้วด้วย]

[Kirino Ranmaru: ขอบใจนายมากนะคาริยะ]

[Kariya Masaki: ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวผมจะนอนล่ะ ฝันดีครับรุ่นพี่ ]

[Kirino Ranmaru: ฝันดี..... ]

[Kariya Masaki:อย่าลืมฝันถึงผมล่ะ รุ่นพี่คิริโนะ ^w^ ]



''ถ้าชั้นฝันถึงนายนั้นแหละ ฝันร้าย......=_=''

ผมรีบปิดโทรศัทพ์ทันทีที่คุยกับคาริยะเสร็จ 

''คิริโนะ คุยกับใครหรอ?''

ชินโดที่อยู่สภาพชุดนอน ถามเมื่อผมกำลังปิดเครื่องพอดี

''คาริยะน่ะ หมอนั้นบอกว่า เจอกุญแจบ้านที่หายไปเจอด้วยล่ะ''

''งั้นหรอดีจังเลยนะ คิริโนะ''

''อื้ม งั้นขอตัวไปอาบน้ำต่อล่ะนะ''

ผมหยิบผ้าขนหนูอีกตัวเดินผ่านชินโดไปยังห้องน้ำทันที



[15 นาทีผ่านไป]



หลักจากที่อาบน้ำเสร็จ ผมหยิบชุดนอนที่ชินโดเตรียมไว้ให้ แกะผมที่มัดไว้ออก เพราะถ้าไม่แกะตื่นมาตอนเช้าผมจะหวียากมาก แล้วไว้ผมด้วยสิ เมื่อก่อนที่มานอนบ้านชินโดตอนนั้นผมยังสั่นเหมือนเด็กผู้ชาย ตอนนี้ไว้ผมยาว จะเหมือนเด็กผู้หญิงอยู่แล้ว(ไรท์:มันก็เหมือนแล้วล่ะลูก =w=)

หลังจากที่แต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำเดินยังไปห้องนอน พบชินโดกำลังอ่านหนังสืออยู่บนเตียง ไฟบนเพดานถูกปิดจนเหลือแต่โคมไฟที่อยู่ข้างเตียง

''เสร็จแล้วหรอคิริโนะ ?''

''อื้ม ~''

''จะนอนยังล่ะ จะได้ปิดไฟ''

''นายอ่านหนังสืออยู่นินา ไม่ต้องรีบก็ได้''

''อ่านมาเป็นพันรอบแล้ว ^^''

เมื่อชินโดพูดเสร็จ เขาก็ยื่นมือไปปิดโคมไฟใกล้ๆ ห้องมืดสนิท ผมตัดสินใจหลับตาลงอย่างช้าๆ

''ฝันดีนะคิริโนะ''

อยู่ๆก็รู้สึกถึงไออุ่นที่หน้าผาก พอจะลืมตาขึ้นมาดู แต่ก็พบชินโดที่นอนหลับไปแล้วเท่านั้น เมื่อกี้มันอะไรกันนะ ผมจับหน้าผากตัวเองเบาๆแล้วหลับไป






 






[ถ้ามีคำที่เขียนผิดก็ขออภัยด้วย 
ป.ล ตอนนี้แต่งมา4รอบ คอมดับ4รอบเลย ;w; รอบนี้รอบ5 จะสนุกกันไหมนะ?]