คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : เดท + ตอนพิเศษ(อีกแล๊ะ!?)
สวัสดีครับ ผมชินโด ทาคุโตะครับ วันนี้ผมนัดคิริโนะ มาเที่ยวด้วยกัน2คน ผมนัดไว้เวลา 10โมงที่สวนสาธารณะ แต่ไม่รู้ทำไม ตื่นเต้นหรือเปล่าก็ไม่รู้ดันมานั่งรอตั้งแต่7โมง เช้าไปหรือเปล่านะ(เช้ามากก=_=) มันก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรของผมหรอกครับ แค่นั่งรอ3ชั่วโมงเอง บอกเลย จิบๆครับ...
ผมเงยหน้ามองนาฬิกาที่ตั้งอยู่กลางสวนสาธารณะ ตอนนี้ 10โมง 25 นาที คิริโนะก็ยังไม่มา ก็คงตื่นสายตามเคยสินะ
''แฮ่!~~''
''ว้าาา คะ คิริโนะ!?''
อยู่ๆคิริโนะโผล่มาจับที่ไหล่จากทางด้านหลังผมทำเอาผมสะดุ้งอยู่เล็กน้อย ผมรีบหันกลับไปมองเจ้าตัวที่ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่อย่างงั้น
''ฮ่าๆ ขอโทษนะชินโด มานานยังเนื้ย''
''ไม่หรอก พึ่งมาเหมือนกัน'' โกหกทั้งนั้น~ นั่งรอมาตั้ง3ชั่วโมงกว่าๆ แต่ก็เพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ
คิริโนะก็คงคิดว่าผมพึ่งมาจริงๆเหมือนกันแหละนะ
''งั้นหรอ แล้วจะไปไหนดีล่ะ?''
''ที่ไหนก็ได้ ชั้นไปได้หมดแหละ''
''งั้น...ดูหนังกันดีมั้ย?''
''อื้ม ก็ดีนะ ^^"
โดราเอม่อน! อย่าไปน๊าาา T[]T
ไม่ต้องเดาก็รู้ใช่ไหมล่ะครับว่าเรื่องอะไร ไม่รู้ทำไมคิริโนะถึงอยากดูหนังเรื่องนี้ แต่ที่รู้ๆตอนนี้ผมบ่อน้ำตาแตกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ผมหันไปมองคิริโนะที่ถือป๊อปคอร์นค้างไว้ไม่ยอมเอาเจ้าปากซักที แถมหน้าเจ้าตัวกับนิ่งเฉย ไม่มีน้ำตาชักหยดเหมือนคนไร้อารมณ์ชะงั้น คนทั้งโรงหนังนั่งบ่อน้ำแตกแบบเดียวกับผมแท้ๆ
เมื่อหนังจบผู้คนต่างพากันออกจากโรงหนัง ผมขอคิริโนะไปล้างหน้าที่ห้องน้ำ แล้วให้คิริโนะรอผมอยู่ตรงนี้
ผลจะการดูหนังเรื่องนี้คือ ตาบวม ครับ ร้องไห้จนตาบวมกันเลยทีเดียว
เมื่อผมล้างหน้าเสร็จแล้ว ผมก็เดินออกไปหาคิริโนะที่รออยู่ข้างนอก
''อ้าว~ ชินโด''
คิริโนะนั่งรอผมอยู่ที่ม้านั่งผมจึงเดินเข้าไปนั่งข้างๆคิริโนะ
''นายเนื้ยเจ้าน้ำตาไม่เปลี่ยนเลยนะ ^^''
''ก็หนังมันซึ้งนินา... ''
''ตาบวมเลยแฮะ...อ๊ะ หันหน้ามานี่สิ~''
คิริโนะหยิบโค้กกระป๋องเย็นๆที่อยู่ข้างมาประคบที่เบ้าตาของผม คุณสมบัติของมันคือ มันช่วยให้ตาที่บวมจากการร้องไห้ยุบลงนั้นเอง
''ขอบใจนะ คิริโนะ''
คิริโนะยิ้มตอบให้ผมแทน แล้วประคบตาอีกข้างของผม
''เป็นยังไงบ้าง?''
''เย็น...''
''รู้ว่าเย็นน่าา หมายถึงตาเป็นยังไงบ้าง?''
''ก็เริ่มดีขึ้นแล้วล่ะ''
''งั้นหรอ งั้นเอาออกล่ะนะ''
เมื่อคิริโนะเอาโค้กกระป๋องออกไปผมปัดน้ำที่หยดใส่ที่ตาผมออก และรู้สึกได้ว่าตาเริ่มยุบลงไปแล้ว
''ตานายเลือกบ้างแล้ว จะไปที่ไหนดีล่ะ?''
''อือ...จะเที่ยงแล้วสินะ ไปหาอะไรกินก็แล้วกัน''
''นั้นสิ รู้สึกหิวๆอยู่พอดีเลย''
แล้วทั้งวันของวันนี้พวกเราเดินไปสถานที่ต่างๆ ทั้งสวนสนุก ร้านอาหาร สวนสัตว์ และที่อื่นๆอีก
มากมาย ตอนนี้พระอาทิตย์เริ่มจะตกดินแล้ว
''จะกลับกันเลยมั้ย?''
คิริโนะที่เดินกินไอศครีมอยู่ข้างๆผม หันมาส่ายหน้าให้กับผม
''เริ่มเย็นแล้วนะคิริโนะ อยากไปไหนอีก?''
''ที่นั้นน่ะ ชั้นอยากจะไปอีกครั้ง..''
''ที่นั้น...?''
คิริโนะพยักหน้าก่อนที่จะเดินนำผมไป ไม่รู้หรอกที่นั้นน่ะคือที่ไหน ผมเดินตามคิริโนะไปเรื่อยๆ ซักพักใหญ่คิริโนะก็พาผมมาที่ที่นึงใกล้ๆบ้านผมเลยแฮะ คิริโนะหยุดเดินที่สวนสาธารณะเล็กๆที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านผมนัก
''ที่นี่มัน...''
''ที่นี่แหละ...''
ถ้าจำไม่ผิดเป็นสถานที่ที่ผมวิ่งตามเด็กผู้ชายคนนึงที่ชวนผมให้ออกมาเล่นที่นี่
มันคือ[จุดเริ่มของความรู้สึกของผม]
''คิริโนะ....''
''คิดถึงจังเลยนะ...''
คิริโนะเข้าไปในสวนสาธารณะ พร้อมกับมองไปรอบๆ
''ที่พวกเราเจอครั้งแรกสินะ..''
''อื้ม..''
คิริโนะเดินไปนั่งตรงม้านั่งเล็กๆที่อยู่ข้างใน ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆเขา จากตรงนี้มองเห็นพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดินด้วย
''ชั้นคิดอยู่เสมอเลย ชั้นอาจจะได้เจอนายอีกถ้ามาที่นี้ แต่ก็ไม่เจอ...''
''ก็หลังจากวันนั้นชั้นโดนทำโทษ ห้ามออกไปข้างนอกซักพักใหญ่เลยล่ะ..''
''นี่ ชินโด..''
''มีอะไรหรอ?''
''ทำไมนายถึงชอบชั้นงั้นหรอ?''
''.......''
เมื่อเจอคำถามนี้ผมถึงกับชะงักกันเลยทีเดียว
''นั้นสินะ... ไม่รู้เหมือนกัน''
''อ้าว? ''
''ก็เวลาอยู่กับนายหัวใจชั้นจะเต้นรัวๆอย่างไม่มีเหตุผล เวลานายอยู่กับคาริยะ ชั้นกลับรู้สึกเหมือนมีอะไรมาทิ่มตัวชั้นมันเจ็บอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะ''
''งั้นหรอ...''
''แล้วทำไมจู่ๆ ก็ถามเรื่องนี้ล่ะ?''
''ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่อยากรู้เฉยๆน่ะ''
''อย่างงั้นหรอ.... จะมืดแล้วล่ะ ให้ชั้นไปส่งนายที่บ้านนะ''
''ไม่เป็นไรหรอก บ้านนายอยู่แถวนี้นิ ชั้นไปส่งนายดีกว่า''
คิริโนะลุกขึ้นเดินนำผมไป ผมรีบลุกตามคิริโนะ
เมื่อคิริโนะพาผมมาส่งที่บ้านเรียบร้อยแล้ว ผมไม่ลืมที่จะบอกลาคิริโนะด้วย
''ขอบใจที่มาส่งนะ พรุ่งนี้เจอกัน''
''อื้ม เช่นกันชินโด''
ผมปิดประตูรั้วและหันหลังเตรียมจะเดินเข้าบ้าน
''ชินโด!!''
''??''
''เดทวันนี้ สนุกมากเลยนะ!''
''เอ๋!??''
''พะ พรุ่งนี้เจอกัน''
หลังจากคิริโนะพูดเสร็จเจ้าตัวก็รีบวิ่งหนีไปทันที ปล่อยผมที่ยืนอึ้งอยู่อย่างงั้น ใบหน้าเริ่มร้อนขึ้นทันที
ให้ตายสิ นายจะทำให้ชั้นรักนายมากกว่าเดิมนะเนื้ย....คิริโนะ
---------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนพิเศษจ้าาา [ฮิโตมิโด]
ณ บริษัทคิระ
ภายในห้องที่เงียบสงบ คิระ ฮิโรโตะ ตั้งหน้าตั้งตาจัดการกับเอกสารกองมหึมาบนโต๊ะของเขา และไม่ยังไม่หมดแค่นั้น....
ปึง!
''ที่ให้ไปถ่ายเอาสารเพิ่ม มาล่ะ''
ฮิโระโตะละสายตาออกจากแผ่นกระดาษตรงหน้า เงยหน้ามองเลขาส่วนตัวของเขาที่แบกกองกระดาษอีกปึกใหญ่ๆมาวางบนโต๊ะยังมีที่ว่างเหลืออยู่
''กี่แผ่นเนื้ย มิโดริคาว่า?''
''ไม่เยอะหรอก แค่ 500แผ่นเอง^^ ''
ไม่เยอะบ้านคุณสิครับ รวมๆกับบนโตะผมก็ราวๆหมื่นแผ่นแล้วมั้งเนื้ย
ผมวางปากกาลงก่อนที่จะมิดขี้เกียจไล่ความล้าออกไป
''พักซะหน่อยก็ดีนะ คุณประธาน~ เดี๋ยวไปหาอะไรชงมาให้ อยากจะดื่มอะไรล่ะ?''
''ชาเขียว...~''
''มันมีที่ไหนกันเล่า!! ''
''ฮ่าๆ ล้อเล่นน่า ขอกาแฟล่ะกัน''
''รับทราบ~''
ผมมองมิโดริคาว่าที่เดินออกไปจากห้องทำงานของผมก่อนที่จะหยิบปากกาขึ้นมาทำงานต่อ ถึงจะเป็นประธานแต่ก็ไม่สบายเสมอไปหรอก ผมก็มีความหวังเหมือนกัน หวังว่าคงไม่มีงานอะไรมาเพิ่มอีก ผมจะได้ไปพักอย่างสบายๆซักที
''แน่ะ! บอกให้พัก ยังจะทำต่ออีก...''มิโดริคาว่าเดินเข้ามาพร้อมกับกาแฟร้อนๆแก้วนึง ก่อนที่จะวางบนพื้นที่ว่างบนโต๊ะ
ผมตอนนี้ยังไม่สนใจอะไรทั้งนั้น มือยังทำงานอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าจะมีกาแฟร้อนๆอยู่ตรงหน้าก็ตาม
''พักสักหน่อยเถอะ ฮิโรโตะ ''
''เดี๋ยวพักละกัน..''
''..........''
หวับ!
''อ้าว! เฮ้ย!?''มิโดริคาว่าดึงแว่นของผมออกไป ไม่ใช่ว่าสายตาจะสั้นมากมายหรอกนะ ถ้าไม่มีแว่นผมก็มองตัวหนังสือไม่ค่อยชัดเท่านั้นเอง
''ก็บอกให้พักไง เชื่อฟังกันบ้างเซ่!!''
''เอาคืนมาเลยนะ มิโดริคาว่า!'' ผมลุกขึ้นพยายามไปเอาแว่นคืน มิโดริคาว่าหลบผมและพยายามวิ่งหนีไปทั่วห้อง
''ได้ล่ะ!!''ผมคว้าแว่นจากมิโดริคาว่าได้สำเร็จ
วะ ว้าาา! ตุบ!
หลังที่ได้แว่นผมสะดุดพรม ล้มทับมิโดริคาว่าไปเต็มๆ
''มิโดริคาว่าเป็นอะไรมั้ย....''ผมมองมิโดริคาว่าที่อยู่ด้านล่างผม
''เจ็บ....''มิโดริคาว่าพูดออกมาอย่างไร้อารมณ์ก่อนที่จะมีน้ำใสๆใหลออกมาจากดวงตาของมิโดริคาว่า
''มะ มิโดริคาว่า ผะ ผมขอโทษ เจ็บขนาดนั้นเลยหรอ!? ขอโทษจริงนะ...!'' เมื่อเห็นอย่างงั้นผมพยายามรีบลุกขึ้นแต่มิโดริคาว่าดึงเนกไทดึงผมลงมากอด
''มิโดริคาว่า....''
''......''
มิโดริคาว่าไม่ได้ตอบอะไรแถมยังกอดผมแน่นกว่าเดิมอีกใบหน้าของมิโดนิคาว่าชุกบนหัวไหล่ผมเหมือนจะบอกอะไรซักอย่าง
------------------------------------ ย้อนไปเมื่อ10ปีก่อน---------------------------------------------
''มิโดริคาว่า...คบกับผมทีเถอะ!!''
''หะ ห๊าาาาาา!! อะ อะไรของนายเนื้ยอยู่ๆก็......=//[]//=''
''ผมรักนายจริงๆนะ มิโดริคาว่า สัญญาเลยจะดูแลเอาใจใส่นายตลอดชีวิตเลย ดังนั้น.....คบกับผมทีนะ....''
''ฮะ ฮิโรโตะ.........งะ งั้นก็ได้''
''จริงหรอ!?''
''อืม!! จะย้ำทำไมเล่า!!''
''มิโดริคาว่า....~''
------------------------------------------------------------------------------------------------
นั้นสินะ ช่วงนี้ผมคงมัวแต่ทำงานอย่างเดียวเลยไม่ได้สนใจมิโดริคาว่าเลยนินา ทั้งที่ผมเคยพูดกับเขาไว้ว่าจะดูแลเอาใจใส่ใจเขาเป็นอย่างดี
''ขอโทษนะ มิโดริคาว่า....'' ผมลูบหัวมิโดริคาว่าทั้งที่ยังนอนกับพื้นกันอยู่
''ฮิโรโตะ.....''
''ทั้งที่พูดว่าจะดูแลเอาใจใส่นายแท้ๆ...ผมคงเป็นคนที่แย่มากสินะ...''
''ฮิโรโตะ... ไม่หรอกนายแค่พยายามทำงานให้ชั้นได้สบายในอนาคต ชั้นเองต่างหากที่ทำตัวเอาแต่ใจแบบนี้''
''ก็นายมันเอาแต่ใจในไงมิโดริคาว่า''
''ฮิโรโตะ...''
ผมปัดน้ำตาบนใบหน้าของมิโดริคาว่าออก ก่อนที่จากก้มลงประกบปากอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน
''ผมรักนายนะ มิโดริคาว่า''
''ชั้นก็รักนาย ฮิโรโตะ''
FIN
-----------------------------------------------------------------------------------------
ฟินค่าา!!!!! แต่งเองฟินเองเลยค่าาา!!! //เช็ดเลือดกำเดาแป๊ป
ตอนนี้เองอยู่ๆก็อยากแต่ง(อีกแล๊ะ!?)
เหมือนช่วงนี้กำลังติด ฮิโรโตะ x มิโดริคาว่า สุดๆ
ก็ขอโทษเรื่องความช้าอีกเช่นเคย ถ้าแต่ไม่ดีก็ขออภัยด้วยน๊าา
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะจ๊ะ ก็แอบเข้ามาส่องจำนวนการเข้าชมแล้วก็จำนวนคอมเม้นท์ทุกเม้นท์บ่อยเลย
ความคิดเห็น