[Inazuma Eleven GO] Football is love (ShindouxKirinoxKariya)

ลำดับตอนที่ #11 : ความรู้สึกของคาริยะ

[Kirino]



''ปวดหัวซะมัดเลย....'' ผมเดินกุมหัวตัวเองไปตลอดทางไปโรงเรียน วันนี้เป้าหมายหลักคือต้องไปเคลียกับคาริยะให้รู้เรื่อง

''เจ้าเด็กบ้า.....'' ผมเอาแตะริมฝีปากตัวเองพร้อมกับใบหน้าที่อยู่ๆก็ร้อนขึ้นมา ให้ตายสิ จูบแรกของผมอย่าางน้อยก็ขอเป็นสาวสักคนเถอะ ทำไมต้องเป็นเจ้าเด็กนั้นด้วย!! อีกอย่างมันเป็นผู้ชายยยย!!!!! T^T


''คิริโนะ อรุณสวัสดิ์''

ผมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปตามเสียงที่เรียก เจ้าของนั้นก็คือ ชินโด นั่นเอง


''อา...ชินโดเองหรอ อรุณสวัสดิ์...''


''หายดีหรือยังคิริโนะ? ''


''อื้ม! ไม่เป็นอะไรมากหรอก''


''ให้ตายสิ.. นายเนื้ยชอบทำเป็นห่วงอยู่เรื่อยเลย...''


''เอ๋!? ชินโด.... นายเป็นห่วงชั้นงั้นหรอ?''


''ก็แน่สิ!''


''ขอบใจมากนะ แล้วก็ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง....''


''ไม่เป็นไรหรอก ไปโรงเรียนกันเถอะ''


''อื้ม!''

ผมเดินไปโรงเรียนพร้อมกลับชินโด แน่นอนว่าผมปกปิดเรื่องที่ของคาริยะไว้ไม่ให้ชินโดรู้


''อรุณสวัสดิ์ครับ รุ่นพี่ชินโด รุ่นพี่คิริโนะ''


เมื่อเดินมาถึงหน้าโรงเรียน พวกเราหันไปตามต้นเสียง ก็พบคาริยะที่มาโรงเรียนพร้อมกับเทนมะ และชินสุเกะ


''อรุณสวัสดิ์ครับ'' เทนมะเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงที่ดูสดใสตามสไตล์ของเทนมะ


''อื้ม อรุณสวัสดิ์'' ผมกับชินโดตอบรับคำทักทายของเหล่ารุ่นน้อง


''งั้นผมกับชินสุเกะขอตัวไปซ้อมฟุตบอลตอนเช้าก่อนนะครับ'' เทนมะกับชินสุเกะก้มหัวให้พร้อมกัน แล้วเดินผ่านพวกเราไป


''ขยันจังเลยเนอะ ต้องเป็นนักเตะที่เก่งแน่ๆ''ชินโดเอ่ยชมมองเทนมะกับชินสุเกะที่เดินผ่านไป


''นั้นสินะ'' 


''งั้นผมก็ขอตัวเช่นกันนะครับ''คาริยะก้มหัวให้แล้วเดินผ่านพวกเราไปเช่นกัน


''ชินโดไปก่อนเลยนะ ชั้นมีธุระนิดหน่อยน่ะ''


''อะ อืม....''


ผมแยกตัวออกมาจากชินโดแล้วรีบเดินตามคาริยะไปทันที





















''เจ้าเด็กนั้นมาทำอะไรในที่ลับหูลับตาคนขนาดนี้เนื้ย.....'' ผมเดินคาริยะที่เดินมาหลังโรงเรียนซึ่งมันก็ไม่ค่อยมีใครผ่านไปมาอยู่แล้ว


''มีธุระอะไรหรอครับ รุ่นพี่?'' คาริยะที่ยืนหันหน้ามาทางผม เหมือนว่าจะรู้อยู่แล้วผมจะมา


''เมื่อวานนายจงใจใส่อะไรในคุกกี้นั้นใช่ม้าย?''

''ผมก็ไม่รู้หรอกว่า ไอ้นั้นมันคืออะไรเหมือนกันนะครับ แค่อยากลองเฉยๆ''

''แค่อยากลองหรอ....? มันเป็นข้ออ้างอะไรของนายหรือเปล่า.....''

''ข้ออ้างอะไรกัน ไม่มีหรอกครับ''

''นายบอกอะไรชั้นมาอีกอย่างได้เปล่า?....''

''ได้สิ อะไรล่ะ?''

''ที่นายบอกเมื่อวาน ความรู้สึกของนายน่ะ''

''........''


คาริยะยืนนิ่งอยู่ซักพัก ก่อนที่เขาจะค่อยๆเข้ามาหาผม ผมค่อยๆก้าวถอยหลังหนีคาริยะที่เดินเข้ามา จนกระทั่งติดกำแพง

''นายจะทำอะไร.....?''

คาริยะก็ยังแน่นิ่งอยู่เช่นเดิม อยู่ๆคาริยะก็จับข้อมือทั้งสองของผมขึ้นกดไว้กับกำแพงแน่นจนไม่สามารถขยับไปไหนได้ 

''ปะ ปล่อ.....''

ผมพูดไม่ทันจบคาริยะ พุ่งเข้ามาประกบริมฝีปากผมแน่น ผมรีบผลักคาริยะออกไป 

''ทำบ้าอะไรเนื้ย!!! '' ผมตะโกนใส่คนตรงหน้าที่ยืนนิ่งไม่พูดอะไร

''ผมน่ะ.......เมื่อก่อน...ผมมีครอบครัวที่ดีๆเหมือนคนอื่นๆเขา ผมได้รับความรักจากพ่อแม่จนเต็มเปี่ยม จนกระทั่ง พ่อแม่ทิ้งผมไปเพราะบริษัทล้มละลาย!!''

''..............''

''ความรักทั้งหมดที่มีสูญสลายไปจนไม่เหลืออะไรอีก....วันนึงที่ผมได้ย้ายเข้ามาที่โรงเรียนแห่งนี้ แล้วได้เข้าชมรมฟุตบอล ผมได้พบกับรุ่นพี่คิริโนะ....ผมน่ะ....''

''..........''

''ผมน่ะ ''รัก'' รุ่นพี่คิริโนะเข้าซะแล้ว..''

''คาริยะ.....''

''ผมกลัว... ผมกลัวจะต้องเสียรุ่นพี่ไป ผมรู้ตัวดี ผมอาจจะทำอะไรให้รุ่นพี่เกลียดผมมาก รุ่นพี่อาจจะเกลียดผมด้วยก็ได้.... ''

คาริยะพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินออกมา ผมมองคนตรงก่อนที่จะเข้าไปสวมกอดคาริยะ

''รุ่นพี่....''

''เด็กบ้า...นายเนื้ย...เด็กบ้าจริงๆ...คาริยะ..'' ผมกอดร่างของคาริยะซักพัก ก่อนจะปล่อยกอดออก

''ผมน่ะรักรุ่นพี่คิริโนะนะ.... แล้วรุ่นพี่ล่ะ...?''

''คาริยะ....ชั้นน่ะ.....''

''คิริโนะ!.....'' 





---------------------------------------------------------------------------------

ขอโทษทุกท่านจริงๆที่ดองมานานแสนนาน ยังไม่ได้เอาคอมตัวเองไปซักที โด้โน๊ตบุ๊คเพื่อนมาแต่ง ก็ไม่ได้แต่งนานแล้ว อาจจะผิดพลาดและมึนงงอยู่บ้างก็ขออภัยด้วยนะ T^T