ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตั่งชื่อดาวและการเข้าเมือง
หลัาที่โปสร้าร่าและปราสาทเสร็แล้ว โป็เินไปที่ห้อโถที่มีเ้าอี้สำหรับโปโยเพาะ เป็นเ้าอี้หรูสำหรับนให่นโเท่านั้น โปนั่พร้อมับพูับเมว่า
"อีบัหหน่อยนะ" โปนั่เ้าอี้เอามือท้าวาไว้และหลับลไปพร้อมับเมที่ยืนเฝ้าอยู่อยู่รนั้น
"รับท่านโป" เมมมอหน้าโปแล้ว็ยิ้มให้
4วัน่อมา
โปลืมาึ้น "ั้นหลับไปนานไหมเม" โปถามะายัไม่เปิสนิ "4 วันอาววนี้รับ" เมพูเสร็็เสอาหารสำหรับมนุษย์เพื่อให้โปเพราะโปอนนี้ใ้ร่ามนุษย์
ส่วนเม็ร่ามนุษย์ที่เป็นวัยรุ่น (บอไปในอนที่3แล้วนะฮะว่าร่าเป็นยัไ)
(เสริมหน่อยมนุษย์ในาววนี้ไม่ินอะไรเลยสามารถมีีวิอยู่ไ้14 วันนะฮะส่วนเวลาเหมือนันในโลอเรา)
่ำๆ โปินอาหารที่เมเรียมให้ที่โะเมเสึ้นมาหน้าเ้าอี้โป
"เป็นยัไบ้ารับ อาหารนี้เรียว่า ิมเบริ เป็นอาหารหรูื่อที่มนุษย์ในาววนี้เรียันรับ"เมอธิบายให้โปฟัะที่โปำลัินอาหารเ้าอเม
"หืมอาหารสำหรับรสาิมนุษย์หรอ ็ไม่เลวนะ" โปิน่อนหม
"เอาหละรับเรายัไม่มีื่อาววนี้เลยนะรับอให้นายท่านั่้วย...นะรับ"
เมถามเหมือนอยาให้โปั่ื่อ
"แล้ว็หลัารับประทานอให้นายน้อยเินนิหน่อยนะรับเพื่อเป็นารย่อยอาหาร" โปนั่ิบนเ้าอี้บันลััวเอ่อนะพูออมาว่า
"บร้อ" โปพูเสร็ และำลัเินออาห้อโถที่มีเ้าอี้บันลัอโปอยู่
"บร้อ" เมพูเบาๆ่อนะยิ้ม
"หึๆ ผมะำเอาไว้รับว่าาววนี้นายท่านเป็นนั้เอาไว้"
เมพูเสร็็ใ้เวทลบโะับานอาหารที่โปิน
หลัาทำวามสอาเสร็เม็ามโปที่เินออาห้อโถไป
"ะทำอะไร่อน หรอรับนายน้อย" โปหันมา
"นายน้อยนั้นมันอะไรหนะ"
"เป็นารเรียอนให่นโสำหรับเ็หนะรับ"เมอบลับ
"เหอะ ะเรียยัไ็ามใ" พอโปพูเสร็็หันลับและเิน่อไป
"นายน้อยุนั้นมันแปลับมนุษย์นะรับ เปรียนัหน่อยนะรับ"
"แปลรไหน..เห้ออ ามใ็แล้วัน"
พอโปพูเสร็็ถอุออรที่ยืนอยู่เป็นุที่มาพร้อมับเสื้อและาเรวมัน "แบบนี้ีว่านะรับ เมเสุมา เป็นุแบบิ้นส่วน มีเรื่อเพรเม็ามูมีราศี อบอุเป็นสีทอส่วนเนื้อุเป็นสีาว พร้อมับแหวนับุ้มหูประับรอเท้ายาวมาถึเ่า(เหมือนบูทนั้นแหละ)
เมใสุ่ให้โป านั้น็เปรียนอัวเอเป็นุพ่อบ้าน สีแำ
"พร้อมแล้วรับนายน้อย ไม่ทราบว่าะไปที่ไหนรับ"เมหันมาถาม
"ไปเมือหลวใล้ๆนี้่อน เห็นมันให่ีะไ้หาไรทำ"โปพูะัวเอเินนำไป่อน
"ไ้เลยรับนายน้อย" และเม็เินามโปไป
"เมร่ามนุษย์อั้นับนายะไม่แปลับพวมนุษย์ใ่ไหม" โปถามเมะเินอยู่เพื่อออไปหน้าห้อโถ
"รับไม่แปลเลยรับนายน้อย"เมอบ
พอโปเินมาถึหน้าห้อโถ โปและเม็วาปมาหน้าปราศา้วยพลัที่โปมีนเียวไม่มีวเวทใๆทั้สิ้น
"ไปเมือหลวใล้ๆสินะรับนายน้อย"
"อืม"โปมอไปที่ปราสาทและถามเมว่า"มันให่ไปรึปล่าวปราศาทั้นหน่ะ"
"สำหรับมนุษย์็่อน้าให่เลยทีเียวนะรับน่าะให่ว่าอาาัรเลยนะรับ"
เมพูเสร็็เสรถม้าพร้อมนับ และสร้าทาเินรถม้า ไปยั อาาัร รถม้าที่เมเสออมานั้น มีม้าำ3ัวร่าายำยำ หรูหรา และ สบาย่อารนั่เป็นอย่ามา โปและเม็ึ้นรถม้าทาประูที่มีนเปิให้
"ไปไ้!" เมสั่นที่ับรถม้า
"รับ" เสียนับรถม้า
รถม้าและนับเมเป็นนสร้าึ้นมาึรัภัีับเมและนายอเมมาโยลอ ุ้บ ับ ุบ ับ เสียเหมือนมีอะไรพุ่มาใส่ทารถม้าอพวโป
"เม"โปมอหน้าเม "รับนายน้อย เมีนิ้วะนั่อยู่ในรถม้า เสียนั้น็หายไป เป็นหมาป่าเวทมีออร่าสีเหลือที่นอนมอเหลืออยู่ ปื้ เสียอพลั
แบล็โฮว เป็นวลมสีำูร่าอหมาป่า+ เป็นหมาป่า ระับ 172 อาววนี้(ยิ่ัวเลสู็ยิ่เ่)
มนุษย์ที่่นี่เรียันว่า หมาป่า+ ือหมาป่าที่สามารถพันาารเพิ่มึ้นอย่ารวเร็ว
2ั่วโมผ่านไป ทาเ้าเมือ เมือปาลอส ที่มีทหารเฝ้าทาเ้าอยู่
"หยุ!"
เสียอเม รถม้าหยุวิ่ "อบใมา ไปไ้แล้ว"เมพูหลัโปและเมเินออมาารถม้า เมสั่
"นายน้อยเหมือนระผมะลืมอะไรไปัอย่า ออภัยอย่าสูรับ"เมุเ่า้านึและเม็้มหัวล
"อืมม.....ริสินาย็อนนี้นายเป็นมนุษย์นิ เป็นเรื่อปริที่ะลืมบ้า ้าให้อภัยเ้าแล้ว
เยหน้าึ้นเถิ" เมเยหน้า "เอาหละะเ้าไปยัไหละทีนี้โปพู โปหยุิัพั
"ไม่ลอไปแล้วะรู้ไหมละ"โปพูแล้ว็เินไปยัทาเ้าอาาัร
"สวัสีรับ ไม่ทราบว่ามีอะไรให้่วยไมรับ" ทหารนนึ และทาเ้ามีทหารอยเฝ้าอยู่เพียบ
โปมอไปรอบๆ่อนะพูับเม "เ้าเป็นอะไรหนะทำไมูเารพเราว่านอื่นๆัเลยหละเม"
โปถามเมะมอไปทานอื่นที่ะเ้าไปอาาัรที่ไม่มีทหารอื่นเลยพูสุภาพับพวเา
" ะเป็นุที่พวเราใส่อยู่็ไ้มั้รับ"เมอบและมอไปรอบๆ
"หืม.. ั้นหรอเอาไว้เปลี่ยนทีหลัละัน" โปพูับเมเสร็แล้ว็ไปุยับทหารว่า
"ไม่มีอะไรหรอ แ่นนออยามาเินเล่นเท่านั้น" โปพูับทหารนหนึ่
"รับเิเลยรับ"ทหารนนึบอ
"เห้ยหลีทาให้เาหน่อย" ทหารอทาให้โปับเมที่ทาเ้าุลมุนันอยู่
"เหอะพวมนุษย์เป็นแบบนี้ทุนเลยั้นหรอ อยาะทำลายอีแล้วสิ" โปพูและทำหน้าสายหัว
"อีแล้วหรอรับแ่ผมไ้ลิ่นวามสนุรออยู่นะรับ" เมพูและยิ้มให้โป
"เหอะ ั้นหรอ ไปันเถอะ อุสาลมาเล่นับพวมนุษย์แล้วนะ อสนุหน่อยเถอะ" โปและเมเินรไปยัในเมือ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น