รักวุ่นๆของยัยตัวจุ้น กะ นายจอมซ่าส์

ลำดับตอนที่ #3 : โรงเรียนที่แปลกประหลาด-_-?

         07.15 น. ....
              
            ฉันยืนอยู่หน้า Gigle International School  เอ่อ...ฉันคิดว่ามันเป็นโรงเรียนที่สวยมากเลย

อ่านะ แต่ว่า...ยังไงๆชื่อโรงเรียนมันก็แปลกอยู่ดี -_+ เจ๊เอม(แม่ฉันน่ะแหล่ะ)บอกว่านี่น่ะเป็น

โรงเรียนที่ดังและแพงที่สุดในแถบนี้ เป็นโรงเรียนเอกชนที่มีชื่อเสียงมากๆ แต่ฉันคิดไว้แล้วล่ะ

ถ้าจบจากโรงเรียนนี้เมื่อไหร่นะจะไม่บอกใครเลยว่าจบมาจาก'จิ้กเกิ้ล' คิดดูซิ ถ้าบอกใครไปมี

หวังเค้าต้องหัวเราะกันแหงๆ โรงเรียนนี่ก็ชื่อแปลกซะไม่มี

              เด็กนักเรียนของโรงเรียนนี้เดินกันขวักไขว่ เสียงหัวเราะ เสียงเอ่ยทักเพื่อนกันดังขึ้น

ระงม  การแต่งกายของนักเรียนโรงเรียนนี้ก็คล้ายๆกับโรงเรียนเอกชนอื่นๆ นักเรียนชายใส่เสื้อ

เชิ้ต(สำหรับนักเรียนชาย)แขนสั้นผูกเน็คไทสีดำ นุ่งกางเกงขายาวสีดำ(ม.ต้น นุ่งขาสั้น)  นัก

เรียนหญิงก็ใส่เสื้อเชิ้ต(สำหรับนักเรียนหญิง)ผูกเนคไทสีดำเช่นกัน พร้อมกับนุ่งกระโปรงอัด

กลีบสีดำสั้นเท่าเข่า  ซึ่งแท้จริงแล้วนักเรียนชายและหญิงต้องสวมเสื้อสูทสีดำทับอีก แต่ฉันคิด

ว่าอากาศเมืองไทยร้อนขนาดนี้คงไม่มีใครใส่มากันหรอกนะ สีดำยิ่งดูดแสงอยู่ด้วย
              
              ฉันเดินไปที่บอร์ดประกาศรายชื่อนักเรียนที่จะได้อยู่ห้องต่างๆ อืม....นี่ไง!ชื่อฉัน มณฑิ

ชา อยู่ห้อง2ล่ะ อ้อใช่!ฉันลืมบอกสินะ ว่าฉันน่ะอยู่ม.5แล้ว จะเข้าโรงเรียนของรัฐบาลก็ไม่ได้

เพราะส่วนมากเขารับตอน ม.1 กับ ม.4 เท่านั้นใช่ไหมล่ะ ฉันเลยต้องมาเรียนที่โรงเรียนที่ชื่อ

บ๊องส์ๆนี้ไปโดยปริยาย..
    
                 สายตาฉันเหลือบไปเห็นกลุ่มม็อบ(หรือเปล่า..)ช่างน่าสงสัยจริงๆว่าเขามุงดูอะไรกัน

เด็กผู้หญิงพวกนั้นต่างกรี๊ดกร๊าดแล้วก็กดมือถือถ่ายรูปกันใหญ่ เอ่อ..ใครเค้าตายกันเหรอ--_+

                "เฮ้อ..น่าเบื่อจริงๆเลย เสียงกรี๊ดๆพวกนี้เนี่ย" เสียงหวานๆเอ่ยขึ้นด้านหลังฉัน ฉันหัน

หลังไปมองก็เจอกับเด็กสาวหน้าตาน่ารัก ผิวเธอขาวมาก ต้องยอมรับเลยว่าดูเพอร์เฟ็คสุดๆ

เธอยืนกับเด็กสาวซึ่งคงเป็นเพื่อนของเธอ หน้าตาเธอจัดว่าคมเข้ม เป็นสาวเปรี้ยวๆที่มองเห็นได้

ชัด
                "พวกนั้นมุงดูอะไรกันเหรอ.."  ฉันเอ่ยถาม2คนนั้น  เธอ2คนมองหน้าฉันอย่างงงๆ

                "เธอเป็นเด็กใหม่เหรอ..อยู่ม.5 ใช่ไหม" เด็กสาวที่แต่งตัวเปรี้ยวๆถามฉัน เสียงเธอค่อน

ข้างจะแหลมนิดหน่อย

                "เอ่อ..ใช่ เราชื่ออิม ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

                "อืม..ฉันชื่อ จีน แล้วนี่ก็เรน" สาวน้อยเสียงหวานเอ่ยบอกฉัน
               
                 "อ้อ!ที่เธอถามเมื่อกี้นะ ว่าพวกนั้นมุงดูอะไร ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่ดูพวกที่แปลก

แตกต่างไปจากคนอื่นไง" เรนเอ่ยน้ำเสียงเหยียดๆ

                 "ที่พวกฉันแปลก ก็คือความหล่อใช่ไหมล่ะ" เสียงทุ้มๆเอ่ยขึ้น พร้อมกับวงม็อบที่

แหวกกว้างออก เผยให้เห็นผู้ชายหน้าตาหล่อ2คน คนหนึ่งหล่อแบบมาดแมน หุ่นดี ส่วนอีกคน

หล่อน่ารักๆ แล้วให้ตายเหอะ!ไอ้หมอนั่นนี่หว่า อีตาเซ่อส์ที่ชนกะฉันในสนามบินไม่ใช่เร

อะ!!   

                  "เอ๊ะ!-_-นั่นมันยัยบ๊องส์ที่สนามบินนี่หว่า" อีตาผู้ชายคนนั้นเอ่ย พร้อมกับเดินเข้ามาดู

หน้าฉันใกล้ๆ  นี่ก็เป็นความซวยอีกอย่างใช่ไหมที่มาเจอผู้ชายแบบอีตานี่เนี่ย          

                  "เธอ..ยังเรียนอยู่อีกเหรอ ตอนเห็นที่สนามบินก็นึกว่าจะอายุใกล้30แล้วซะอีก"
      
                  "ปากนายเหรอนั่น>o<หน้าฉันไม่ได้ดูแก่ซักนิดเลนนะยะ"

                  "รู้จักด้วยเหรอ..ไอ้บอส" ผู้ชายคนนั้นเอ่ยถาม
         
                  "เออ!คนนี้ไง ที่เล่าให้ฟัง ยัยบ๊องส์ปากจัดที่เจอที่สนามบินน่ะ"
 
                  " บอส..ไม่สุภาพเลยนะเรียกผู้หญิงแบบนี้ได้ไง นายไม่เคยสอนเพื่อนเลยเหรอ พีช!"

เรนเอ่ยขึ้น

                   "อ้าว! เรน...ไหงมาลงที่เราล่ะ"
 
                   "มันสมควรอยู่หรอก..เป็นเพื่อนกันแท้ๆนี่"

                   "เฮ้ย!ไรว่ะ ไอ้คู่นี้เปิดเทอมมาก็จะเริ่มงอนกันเลยหรือไงเนี่ย  นี่...แล้วเธอยัยบ๊องส์อยู่

ม. อะไรเนี่ย"

                    "มันเกี่ยวอะไรกับนายกันล่ะ"ฉันสวนกลับ

                    "เธออยู่ห้องอะไร" จีนเอ่ยถามฉัน
  
                    "อยู่ห้อง2จ้ะ" ฉันเอ่ยตอบอย่างยิ้มแย้ม พร้อมกับได้ยินเสียงพึมพำเบาๆของอีตา

บอสอะไรนั่นว่า..
 
                    "ยัยนี่เป็นทอมหรือเปล่าเนี่ย"    
                       
                            นี่...ถึงฉันจะพูดหวานๆกับผู้หญิงก็ใช่ว่าจะพูดกับผู้ชายแบบนี้ไม่เป็นนะย่ะ แต่

ผู้ชายคนนั้นต้องไม่ใชฃ่นายแน่นอน!!

                    "ห้องเดียวกับฉันเลยนี่...นี่ก็ใกล้จะคาบแรกแล้ว ขึ้นห้องพร้อมเราเลยไหม" จีนเอ่ย

ยิ้มๆ

                    "จ้ะ^_^"      โย่วๆๆอย่างน้อยฉันก็มีเพื่อนแล้วล่ะ