คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Special : ชานแบค
Special : านแบ
[Special แบฮยอน part]
สวัสีฮะ ผมื่อ บยอน แบฮยอน เป็นเพื่อนสนิทอยอู
แ่อาะสนิทน้อยว่า ิม อินเานะฮะ
็สอนนั้นเป็นเพื่อนันมาั้แ่เ็แล้วนิ
มาเ้าเรื่ออผมีว่าฮะ อนนี้ผมอยู่ ปี5 ำลัะึ้นปี 6 แล้ว
เพราะอนนี้ผม ปิเทอมแล้วฮะ ทุนสสัยเรื่ออผมับเอ่อ.......พี่านยอลเานะ
ือ ริๆแล้ว ผมสารภาพเลย็ไ้ฮะ ผมนะแอบอบพี่เามานานแล้ว
แ่ทำไไ้อ่าฮะ็พี่เาันอบเพื่อนสนิทผม อย่ายอูนิ
แล้วยอูน่ารันานั้น ผมะล้าแย่มาไ้ไ แ่พอรู้ว่ายอูนั้นรั
ิมอินมา ผม็เริ่มมีวามหวัึ้นมาบ้าฮะ
หวัว่าพี่านยอละหันมาสนใผมบ้า
แม้ว่าเวลาเราเอันะอบทะเลาะันประำ
็ผมเินนิฮะเวลาอยู่ใล้พี่เาทำให้ปาไวไปหน่อย
นระทั้วันนั้นฮะ วันที่ผมอาสาไปไล่พี่านยอลให้ยอูแทน
“นิ
ไปไ้แล้วพี่านยอล นเาไม่อบยัะอบมาป้วนเปี่ยนอยู่ไ้” ผมบ่นพี่านยอลให้เลือยุ่ับยอูไ้แล้ว
“อะไรเนี้ย
เี้ย ็ไปแล้วนี้ไ
แล้วะเินามมาทำไมห๊ะ” านยอลหันมาบ่นแบฮยอนลับบ้า
“็ะไปส่ถึห้อไ
เพื่อพี่แวะลับไปที่ห้อผมอีไ” แบฮยอน็เถียลับพร้อมเินนำหน้าไป
“อะไรอเาว่ะ”
านยอลบ่นไปมาับัวเอเบาๆ และเินามแบฮยอนที่เินนำหน้าเาไปแล้ว
“เฮ้ย! ระวั”
านยอลรีบวิ่เ้าไปึแบฮยอลมาไว้ในอ้อมอ
่อนที่นัวเล็ะหายหลัลไปออยู่ที่พื้น
“เฮ้ย! ระวัหน่อยิว่ะ ไม่เห็นนเินอยู่รึไ”
านยอละโน่าเ็รุ่นน้อที่วิ่เล่นันที่ระเบีย นเือบวิ่มานนัวเล็
“เอ่อ
อโทษรับพี่านยอล อโทษนะแบฮยอน” รุ่นน้อ้มหัวอโทษ แบฮยอนและานยอล
่อนที่านยอละไล่ให้ไปะ
“ไปๆๆ........แล้วเราเป็นไรป่ะเี้ย”
พอานยอลไล่รุ่นน้อเสร็็หันมาถามอาารนัวเล็ในอ้อมอนเอ
“เอ่อ.............มะ....ไม่...เป็นไร......ฮะ
-/////-“ ว่าแบฮยอนะหาเสียัวเอเอ็โนานยอล้อหน้าอยู่แบบนั้น ็นิมันเป็นรั้แรนิหน่าที่ผมไ้อยู่ในอ้อมออนที่ผมแอบอบมานานอ่า
-///////-
“............ไม่เป็นไร็ีแล้ว”
านยอลันแบฮยอนให้ยืนึ้นเหมือนเิม
“นายลับห้อไปเถอะ เี๋ยวัน็ลับห้อัวเอแล้วไม่ไปห้อนายแล้วล่ะ”
านยอลบอแบฮยอน่อนะเินออไป และหันลับมาะโนบอแบฮยอนอีรั้ว่า
“เินลับห้อีๆล่ะเี้ย”
“-////////////-“ ฟินนาเร่ ~ ~ ~
~
หลัานั้นผมเินลับมาที่ห้อแบบอาารลอยๆ พอมาถึ็โนยอูล้ออี อะไรเนี่ย
นี้ผมแสออมาเินไปหรอฮะ แ่ว่าพี่านยอลอนที่้อหน้าผมนะ มันแบบ อ๊ายยยย
เิน พี่เาหล่อมาเลยอ่า ผมะทำยัไีฮะ
สารภาพรัไปเลยีมั้ย TT
[ านยอล part]
นี่มันอะไรันรับ วามรู้สึนี้ อยู่ๆอนผม้อหน้าไอ้เี้ยแบฮยอน ผม็ใเ้นแรึ้นมาเยเลย
มันเป็นวามรู้สึเหมือนอนที่เอ น้อายอูอผมแรๆเลยรับ >< หรือผมะอบไอ้เ็เี้ยนั้น แบฮยอนเนี่ยนะ............ม่ายยยยยยยย ~ ~ ~ TT
อ่อ่อนอื่นอแนะนำัวหน่อยรับ ผมื่อ ปาร์
านยอล รับอยู่ปี 6 แล้วและวาแผนว่าะเรียน่อ วิศวะ ใน่วมหาลัยรับ
ผมนะเป็นถึัปันทีมบาสอโรเรียนเลยนะรับ
เห็นผมแบบนี้ผม็เรียนเ่พอัวอยู่นะรับ ผมนะแอบอบน้อยอูมาั้แ่
อนน้ออยู่ปี 2 แล้วนะรับ ริๆอย่าว่าแอบเลยรับผมนะออะเปิเผย
แ่น้อเา็ันไปสารภาพรัับไอ้ถ่านิมอินเพื่อนวัยเ็นั้น
อนแรนะผมไม่เื้อไม่เื่อเลยรับ ผมนึว่าน้อเาะบับไอ้อินประผมสัอี
พูแล้วมันเศร้ารับTT
แ่พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ู่นั้นเา็รัันมายิ่ึ้น
ส่วนผมพออหัวามรู้สึ็เริ่มเปลี่ยนๆไปรับ ผมิว่าผมอบแบฮยอน ึ่อนแรผม็รับไม่ไ้หรอนะรับ
็เ็นั้นปาัะายแถมอบ่าผม้วยอ่า-0- แ่พอวันานีฬาสัมพันธ์
ผม็เริ่มมั่นใในวามรู้สึอผมมาึ้น ว่าผม..............
.
.
.
.
......................ำลัหลุมรั บยอน
แบฮยอน
“พี่านยอล วันนี้ยอูไปเฝ้าอินเหมือนเิม ไม่้อหวัอะไรมาหรอนะ
เ็บเปล่าๆ” แบฮยอนวิ่เอาน้ำมาให้ผม หลัาที่มาูผม้อมบาสมาั้แ่อาทิแร
และ็พูประโย แนวนี้ ทุวันเลยรับแบบ
“วันนี้ยอูไปเียร์ิมอินสุหล่ออยอูนะ”
“วันนี้เรา้ออยู่ับแฟนสุที่รัอเรา ไม่มีเวลามาูพี่หูา้อมหรอ”
“เราไม่ว่า
ะไปู อิน ผู้หล่อเหลา”
ึ่ผมิว่าบาประโย
ยอูไม่ไ้พูหรอ แ่นัวเล็ พูึ้นมาเอมาว่า - -** แล้วบาวันที่ ิม อินมา้อมบาสนะ
แบฮยอนะอยเินามผมไม่หยุเลยรับ
แบบไม่ให้ผมเ้าไปเียยอูเลยแม้แ่น้อย
ริๆแล้วนที่ผมหวัว่าะมาอยเียร์อยเฝ้าผม็มีแ่
นัวเล็นนี้นเียว แล้วมัน็เป็นไปามที่ผมหวัแล้ว วันนี้ผมเลยถือโอาสให้ไอ้ลู่หานวนทุนไปินเลี้ยหมูระทะัน
เพื่อที่ผมะไ้เลียร์ปัหาเรื่อนี้ให้บสัที
“เอ่อออ!!! ริๆรู็ทำใไว้สัพัแล้วล่ะ รู้มั้ยไอ้อิน อนแรรูโรเียมึเลยอ่ะ ็มึอ่ะ เป็นเพื่อนสนิทับน้อยอูอรูมาั้แ่ยัเ็
้อไ้ใล้ิันลอ แถมพอมาอนมึอยู่ปี3 มึ็ไ้เป็นแฟนับยอูอี
ทั้ๆที่รู็ีบยอูนนทั้โรเรียนรู้อ่ะ โรโมโหเลย
แ่เพราะมึไม่เยอวรูไว่ามึไ้เป็นแฟนับยอู รูึรู้ว่ามึเป็นนีริๆ
ถึะหมั่นไส้็เหอะ”
“เอ่อ..พี่ผมอโทษ
ผมรู้ว่าพี่อบยอูมา....แ่ผม็อบยอูมาเหมือนันรับ
ผมึให้พี่ไม่ไ้ไ อโทษริๆน่ะรับ” อินบอานยอลไปว่า็ไม่สามารถให้ยอูับใรไ้เหมือนัน
“เอ่อ! แมนมามึ รูยอมัใ็ไ้ เพราะอนนี้รู็เออะไรีๆแล้วเหมือนัน”
บประโยนั้น
ผม็หันไปมอแบฮยอนที่นั่อยู่้าๆผมและำลัมอมาที่ผมเหมือนัน และหลัาทุนทานเสร็็แยย้ายันลับบ้านใรบ้านมัน
ผมึอาสาไปส่แบฮยอนเอ
็นอื่นเล่นไปเป็นู่ๆหมะให้ัวเล็ลับนเียว็แปลๆ แ่ระหว่าทา็เียบเินไป
ไม่มีใรพูอะไรออมาเลย ผมึเินมาเียบๆนมาถึบ้านแบฮยอนเา
“เอ่อ..........อบุฮะ” แบฮยอนเอ่ย แล้วรีบเินเ้าบ้านไปเลย ไม่ทันที่ะฟัผมพูอะไรเลย
“ิส์
ไอ้านยอลเอ้ย~” ผมสบทับัวเอเมื่อเห็นแบฮยอนเินเ้าบ้านไปแล้ว
และผม็้อเินลับบ้านัวเอไปแบบอ
[แบฮยอน part]
o.O
นิมันอะไรันเนี้ย อยู่ๆพี่านยอน็บอะเลิีบ ยอู เยเลย แล้วแบบนี้ผม็้อออยู่ใล้ๆพี่เาแล้วอ่าิ
TT แล้วพี่เาะมีนอบใหม่ยัอ่า แล้วถ้านๆนั้นไม่มีแฟน
แล้วอบลพี่านยอลไปล่ะ ผมะทำยัไ ฮึฮือ~~
พอนึแล้วน้ำา็ไหลมาเยเลยฮะ ฮึ.......ผมะทำยัไี............
ฮึ....ฮือ.... ~~~
หลัาวันนั้น
นระทั้ถึวันแ่ีฬาและเสร็สิ้นไป ผมแทบะไม่ไุ้ยับพี่านยอลเาเลย
พี่เา็เหมือนมอมาที่ผมนะ แ่พอผมหันไปมอพี่เา็หันหน้าหนีผมเยเลย TT พี่านยอลไม่อยาุยับแบฮยอนแล้วินะ นระทั้วันนี้ปิเทอมแล้วฮะ
พี่านยอล็เรียนบแล้ว้วย เหลือแ่มารับเียริบัรในวันพิธีบารศึษา
หลัาวันนั้นไปผมไม่มีโอาสไ้เอพี่านยอลอีแล้วินะ .......
ึ้! เสีย้อวามแทไลน์อผมัึ้นมา ผมึเอื้อมมือไปหยิบมาาหัวเีย
หือน้ำาผมบบัหมเลยว่าใรไลน์มา ผมึรีบเ็ออ O.oแล้ว้อใ
็พี่านยอลเาไลน์มาหาผมนะิ
PCY :
PCY : ไเี้ยน้อย ทำไรอยู่
BH : นอน
PCY : โห่ ~ ~ ~ นิมัน เาท์าวน์ นะ ทำไมนอนอยู่บ้านล่ะ
ไม่มีเพื่อนบหรือไ วันนี้ใรๆเา็ออาบ้านทั้นั้นแหละ
PCY :
BH : มี
แ่ผมไม่อยาไปไหน นิ
PCY : แน่ใว่ามีริๆอ่า
*0*
BH : มีริๆิพี่
PCY : นั้นเอาแบบนี้ ออมา้านอับพี่มั้ย วันนี้พี่ว่านะ
BH : ไม่เอาผมไม่อยาเอพี่
PCY : แ่พี่อยาเอเรานะ.........
PCY : พี่ะรออยู่ที่
นัมานทาวเวอร์ล่ะ
BH : ผมไม่ไปหรอฮะ
PCY :แ่พี่ะรอ
นว่าเราะมาเลยล่ะ รีบมานะแบฮยอน
PCY : 
อะไรอพี่านยอลเานะ
ผมยิ่ไม่อยาเอหน้าพี่อยู่้วย นี้ผมำลัอหัาพี่อยู่นะ
ถ้าผมไปเอพี่แล้วแบบนี้ผมะัใาพี่ยาึ้นนะ ไอ้พี่านยอลหูาบ้า!! ผมไม่ไปหรอ รอให้ายไปเลย!!!!!
แ่ทำไ้แ่บ่นแหละรับ
เพราะสุท้ายผม็รีบลุึ้นแ่ัวและออไปเอพี่านยอล ามที่หัวใผมเรียร้อ
อย่าน้อย ผมะลอสารภาพูสัั้แม้ะอหัเหมือนเิม แ่็มี่าเท่าัน
เหมือนที่ยอูเยบอว่า
“ทำไมนายถึไปสารภาพรัับอินล่ะ”
“ไม่รู้ิ แ่เราแ่อยาอยู่ับอินลอเวลา
นเรารู้ว่าเรารัอิน
และถ้าเรารอ แล้วเมื่อไรเราะไ้รัันล่ะบยอน”
“แล้วมั่นใไ้ไว่าอินะลล่ะ”
“ไม่มั่นใหรอ................แ่...........แ่เราไ้ลอู ลอสารภาพวาม
ริใอเราู ถึมันะอหัหรือไม่เป็นไปามที่เราหวั
แ่อย่าน้อย...............เรา็ไ้พยายามแล้วไม่ใ่หรอ บยอน” ^^
และนั้นทำให้ผม ิไ้ว่าอย่าน้อย ผมวระไ้ลอ
ูสัรั้หนึ่ รอผม่อนนะพี่านยอล
[านยอล
part]
หลัาที่ผมรวบรวมวามล้าทัไลน์แบฮยอนไป
ผมโรีใเลยที่วันนี้แบฮยอนไม่มีนัที่ไหน ผมึนัเาไว้ที่นัมานทาวเวอร์
เพื่อที่ะลอปีใหม่้วยัน และผมะถือโอาสนี้สารภาพรัแบฮยอนู
ผมไม่มั่นใเท่าไรหรอรับว่าแบฮยอนะลมั้ย
แ่ผมอ่ะมั่นใวามรู้สึัวเออนนี้มาๆว่าผม รัแบฮยอน
และิถึแบฮยอนมาเหลือเิน
ผมหวัว่าแบฮยอนะมาามที่ผมนัไว้นะ
22.54 น.
.
.
.
.
.
23.45 น.
“เฮ้อ ~ ~
แบฮยอนไม่มาแล้วล่ะมั้ ป่านี้นอนหลับแล้วแน่เลย”
ผมบ่นับัวเอ้วยเสียเศร้าๆ ็อีไม่ี่นาที ะึ้นวันใหม่แล้ว
แ่นัวเล็็ยัไม่มาเลย
ผมเปิอ่านในไลน์ที่ส่ไป็ไม่มีอบอะไรเพิ่มเิมา้อวามสุท้ายที่ผมส่ไปเลย
เฮ้อ ~ ~ สสัยผม้ออหัรอบ2แล้วล่ะ
23.50 น.
“พี่านยอลลลลลลลลลล”
“อ่ะ......แบฮยอน” แบฮยอนรับ
แบฮยอนัวเป็นๆเลย นิเามาามนัผม้วยอ่า TT ะร้อไห้รับ
แบฮยอลวิ่ะโนื่อผมมา้วย ื้อออ><
“แฮ่ๆ อโทษที พอีวันนี้รถิยาวมาเลย ผมเลยมา้านะ”
แบฮยอนเอ่ยบอานยอลที่้อนี้สีหน้าีึ้นมา พร้อมส่ยิ้มว้ามาให้เา
“ไม่เป็นไรหรอ พี่บอแล้วไ มาไม่มาพี่็ะรอ”
ผมบอและยิ้มว้านปาแทบีส่ไปให้แบฮยอน
“ผม้อมาิ เพราะผมมีอะไระบอพี่”
แบฮยอนพูึ้นมาพร้อมใบหน้าริั
“พี่็มีอะไระบอนายเหมือนัน นะ ือพี่....” ผมยัไม่ทันพูบประโยนัวเล็็พูัึ้นมาสั่อน
“ไม่! พี่้อฟัผมพู่อน”
แบฮยอนทำหน้าริัว่าเิม และเอามือสอ้ามาับใบหน้าผมเอาไว้ให้มอไปที่หน้าเาอย่าเียว
“ผม..............ผมอบพี่! อบมานานแล้ว้วย อบ่อนที่พี่ะอบยอูอี
เพราะะนั้นวันนี้ผมะสารภาพรัับพี่
พี่านยอล................เป็นแฟนับแบฮยอนนะ”
หลัาบประโยที่ทำให้ผม็อมา ็ไม่เท่าสิ่ที่ามมาที่หลั
แบฮยอนหอมแ้มผมมมมมม
ฟอ
“ถ้าพี่านยอลไม่ยอมบับผม
ผม็ะหอมแ้มพี่แบบนี้ไปเรื่อยๆฮะ”
ฟอ
ว่าแล้วแบฮยอน็เย่เท้าึ้นไปหอมแ้มผมอีรอบ ส่วนผมหรอรับ อึ่ไปเลยรับ
และ่อนที่ผมะเสียสิไปมาว่านี้
ผมึเอามือไปโอบเอวอแบฮยอนเอาไว้และ้มลไปูบที่ปาบาเบาๆ
“ุ๊บ”
“อืม พี่านยอล”
“ุ๊บ”
“ุ๊บ”
“ุ๊บ”
ผมูบแบฮยอนไปหลายที่เลยรับ
้อหาทำัวน่ารัเินไป
“ล้าียัไห๊ะ มาบออบพี่
่อนที่พี่ะบออบเรานะ” ผมเอ่ยวามในใอผมออไปบ้า
“รู้มั้ย
พี่อุส่า้อมวิธีสารภาพรัเรามาเลยนะเนี้ย แล้วเราเล่นมาิสารภาพ่อนพี่แบบนี้
พี่็ไปไม่ถูเลยนะิัวแสบ” ผมบอไปและหยิมูน้อยไปมา
“พี่านยอลอบแบฮยอนหรอO.o” แบฮยอนถามผม้วยท่าทาใ
“อื้มมม อบมาสัพัแล้ว
ริๆพี่ะะบอเราอนินเลี้ยเสร็ แ่เราเล่นไมุ่ยับพี่เลย
เอพี่็หลบหน้าพี่ลอ พี่เลยไม่รู้ไปทำอะไรให้เราโรธ รึป่าว
วันนี้พี่เลยะลอสารภาพรัับเราูนะ เพราะถ้ามันไม่ใ่แบบเราไม่ไ้รู้สึเียวับพี่
พี่ะไ้เริ่ม้มปีใหม่้วยีวิและวามรู้สึใหม่ๆไ” ผมร่ายยาวให้แบฮยอนฟั
ส่วนนัวเล็็ทำหน้าใ และใบหน้า็เริ่มึ้นสีแมาเรื่อยๆ
และเสียนเริ่มนับเวลาถอยหลัเาท์าวน์ันแล้ว
5
4
3
2
1
0 ปั!!!!!!
เสียพุลุลอันัเ็มไปหม
ผมึ้มลไปที่้าๆหูอแบฮยอนและระิบไปว่า
“่อไปนี้เราะเริ่ม้นใหม่ในวันใหม่นี้ไปพร้อมันนะัวเล็ พี่ปาร์านยอลอยู่ที่ไหน ็ะมี บยอนแบฮยอนอยู่ที่นั้นเสมอนะ.......พี่รัแบฮยอนนะ”
“อื้ม แบฮยอน็รัพี่านยอนฮะ”
ุ๊บ
หลัานั้นไม่้อถามนะรับว่าเิอะไรึ้น่อ
อิอิ วามลับรับ ฮ่าๆๆๆๆๆ
แ่รู้ว่าอนนี้ผมและแบฮยอนมีวามสุมาๆ็พอรับ
อนนี้ผมมีแฟนแล้วนะรับไม่แพู้่อื่นเาแล้ว วู้ๆๆๆๆ
END.
Talk
ื้อออ านแบน่ารัโน๊ะ ในที่สุพี่านยอลอเรา็มีแฟนสัที
านนี้เล่นเอาปาเหื่อเราเลย ็เราิปแ่ไโ้ ถึานแบะิปเยอะ แ่เราแทบ
ะไม่เยิามแบบริั เลย นึภาพไม่่อยออ แ่็พยายามให้ออมาหวานๆ่ะ
อมเมนท์ันไ้นะ่ะ
#เ้ามาแ้ำผิให้แล้วนะ่ะ
ความคิดเห็น