องครักษ์พิทักษ์ใจยัยเจ้าหญิงมือใหม่สุดสวย(มนตรา) - นิยาย องครักษ์พิทักษ์ใจยัยเจ้าหญิงมือใหม่สุดสวย(มนตรา) : Dek-D.com - Writer
×

    องครักษ์พิทักษ์ใจยัยเจ้าหญิงมือใหม่สุดสวย(มนตรา)

    เธอจะทำยังไงหากว่าจะต้องเลือกพระเอกด้วยตัวเอง ระหว่างเขาผู้เป็นเจ้าของปากกาด้ามแรก หรือเขาอีกคนผู้เป็นเจ้าของปากกาพรหมลิขิตด้ามที่สอง

    ผู้เข้าชมรวม

    209

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    10

    ผู้เข้าชมรวม


    209

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  19 ก.ย. 52 / 19:45 น.
    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    บทนำ

     

    ครึ่ด... กึ่ก... แครก...

    สวบ... แควก...

    หญิงสาวแสนสวยคนหนึ่ง กำลังนั่งปั่นด้ายอยู่บนหอคอย นางโดนคำสาปไว้เมื่อตอนแรกเกิดว่าเมื่อใดที่นางอายุครบ17ปี นางจะต้องโดนเข็มทิ่มแทงนิ้วจนตาย แต่เอ๊ะนี่นั่งปั่นมาตั้งนานแล้วนี่หน่า ทำไมยังไม่ตายอีกเนี่ย ตามท้องเรื่องฉันต้องตายแล้วนี่ เอ

    (-.-  )  มองซ้าย ไม่มี

    (  -.-)  มองขวา ก็ไม่มี

    เอ้า... นั่งปั่นจนมือจะหงิกเป็นก้นหอยอยู่แล้วเนี่ย ทำไมยังไม่ตายอีกฟะ

    ปึ้ก... ปึ้ก... โป้ก... (เอาหัวโขกเครื่องปั่นด้าย-0-)

    ตายเซ่ ตายๆๆ ทำไมไม่ตายอ่ะ หญิงสาวพร่ำบ่นหาสาเหตุที่ตนเองไม่ตาย

    สรัญพร

    เอ๋...ใครเรียกเราหว่า เออ ช่างเหอะหาวิธีตายดีกว่าเดี๋ยวไม่ตรงเนื้อเรื่อง

    ตายเซ่ ตายยย

    ใครจะหายห๊ะ สรัญพร!!!

    กึ๋ยยยทำไมเสียงคุ้นๆ อ่ะ

    จะตื่นหรือไม่ตื่นสรัญพร ถ้าไม่ตื่นเย็นนี้อยู่ช่วยป้าแจ๋วขัดส้วมก็แล้วกัน

    เด้งดึ๋ง อา... ที่นี่ที่ไหนเนี่ย แล้วนี่ใครกันมายืนหัวโด่เรียกชื่อฉันอยู่ได้ แล้วบอกว่าอะไรนะ ส้วมๆ ใครจะให้ฉันไปปั่นด้ายในส้วม แหวะเหม็นจะตาย มันไม่อโรมาทรพี เอ้ย เทอราพีสักหน่อย

    ไม่เอาๆ ฉันจะนั่งปั่นบนนี้ ไม่ปั่นในส้วมมันเหม็น

    ฉันโผล่หน้าขึ้นมาตอบและก้มหน้าลงเพื่อปั่นด้ายต่อไป

    คิกๆ คักๆ

    ใครมาหัวเราะคิกคัก เดี๋ยวแม่ตบหัวหลุดซะหรอก

    พวกเธอช่วยครูกันหน่อยนะ

    ฉันรู้สึกว่ามีคนหลายคนมามุงรอบตัว แล้วตามด้วยเสียงอันดังก้องหู

    สตางค์! ตื่นโว้ยยย

    เฮ้ยยย 

    ฉันสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงอันทรงพลังนั้น

    อะไรกันเนี่ยพวกแก คนกำลังปั่นด้ายไม่ช่วยแล้วยังมาทำเสียงดังอีก

    ฉันสบถแล้วเงยหน้าขึ้นไปหวังจะด่าพวกเพื่อนตัวดีเสียหน่อย

    ^----^+แล้วฉันก็เจอหน้าแบบนี้

    อาจารย์เบญญาภา สะ...สวัสดีค่ะมาเช้าจังนะคะ แหะๆ

    ฉันแถจนสีข้างแทบถลอก เมื่อเงยหน้ามาเจออจารย์ประจำวิชาที่ฉันกำลังเรียนอยู่

    ตื่นจากบรรทมแล้วเหรอเพคะองค์หญิงสรัญพร

    อาจารย์เบญญาภาพูดด้วยสีหน้าเหี้ยมโหด

    อ่า...ใครค่ะเจ้าหญิง ใครหลับคะไม่เห็นรู้เรื่องเลยนะคะ ฉันรีบเฉไฉไปให้พ้นตัว

    ไม่ทันแล้ว

    เพื่อนๆ ในห้องรวมพลังกันหาเสียง เอ้ย รวมพลังกันพูดเพื่อตอกย้ำฉันไม่เว้นแม่แต่เพื่อนสนิทในกลุ่ม ฮึ่มๆ รักเพื่อนกันจังเลยนะยะ

    คงรู้นะสรัญพรว่าโทษของเธอคืออะไร -_-++

    อาจารย์พูดทิ้งท้ายแล้วเดินสะบัดก้นออกไป ซวยแล้วฉันห้องส้วมมหาประลัยนี่รอฉันอยู่อีกแล้วกี่ครั้งแล้วนะที่ฉันต้องไปขัดๆ ถูๆ มันให้สะอาด เพราะใครเนี่ย เพราะใคร!!!

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น