นิราศองครักษ์(MD student)

ข้อมูลเบื้องต้น

นิราศองครักษ์

กลอนแปด                                                                                          

จำจรจากพรากที่ทางแต่เกิด            ตามบรรเจิดแสงสว่างทางส่องหา

ตามความฝันวันใหม่ในอุรา                           จำต้องพาความเหงามาเคล้าทรวง

หนึ่งพรากแม่แลพ่อผู้เลิศรัก                        นานจึงเห็นเพียงพักตร์ท่านให้ห่วง

สองพรากน้องพี่พ้องผู้เป็นดวง                ใจรวมรวงหนึ่งดวงเดียวต้องเดียวดาย

องครักษ์รักร้างมาห่างจิต                หวังได้ชิดเชยชมให้สมหมาย

เห็นไม้สองข้างทางพลางหนาวกาย                  ด้วยเห็นคล้ายเคียงอยู่มาคู่กัน

เห็นถนนทนเปลี่ยวเปล่าปิดคิด                      ด้วยชีวิตคิดถึงกาลวารสุขสันต์

เห็นเสาไฟให้สูงโยชน์โดดเดี่ยวพลัน                หนาวเหน็บฉันสุดทนทรมาน

พบดรีมเวิร์ลพาเพลินเพลิดยิ่งนัก       หากมีรักร่วมเล่นพาสนาน

แต่วันนี้หัวใจไร้วิญญาณ                              ก็พาพาลทุกเศร้ายิ่งเหงาใจ

ครั้นวัดวาอารามดูงามเด่น                            คลายใจเย็นดุจแก้วแพร้วผ่องใส

พนมหัตถ์นมัสการขึ้นทันใด                          ด้วยเลื่อมใสในพระรัตนงาม

พอวัดพ้นสายตาพาหวนคิด                           กลับยึดติดสะกิดใจไม่มีขาม

ลมหนาวโชยโพยพัดพาบอกความ           เหงาเริ่มลามร้างลึกถึงทรวงใน            

    เห็นเพิงพักพ้อนึกตรึกถึงน้อง           นุชที่ต้องใจพี่นี้อยู่ไหน

มองหญ้าแฝกลู่ลมเหมือนผมใคร                     จะมีไหมที่พี่นี้ได้ครอง

เห็นทางด่วนด่วนมาแล้วลาจาก                      เหมือนมาลากดวงใจให้ช้ำหนอง

มาแล้วไปไปแล้วมาข้าไม่ครอง                       ได้แต่นองน้ำตาอยู่ร่ำไป

 เห็นไกลไกลใหญ่เด่นเป็นสง่า นามเกริกก้องน่าบูชาน่าเลื่อมใส

พ้องพระนามสิรินธรกระฉ่อนไกล                    โรงหมอไว้รักษ์ผองผู้ทุกข์ทน

ก้าวแรกเหยียบเปรียบใกล้ดังใจหวัง ดุจพลังพล่านพุ่งมุ่งฝึกฝน

          เติมจิตเต็มเข้มแข็งไว้ไม่วกวน                       เฝ้าอดทนเร่งเรียนเพียรวิชา

            มีท้อแท้ทุกข์ตรมจมความคิด    หากได้ชิดเชยชมชื่นเสน่หา

          คงหมดเศร้าเหงาไปในทันตา                        โอ้น้องยาอยู่ใดขอได้ยล

          ขึ้นปฏิบัติผลัดงานตามกาลเกิด                      สี่บรรเจิดเลิศรู้ประสิทธิ์ผล

          รีบเร่งหาความรู้คู่ตัวตน             ต้องอดทนวิริยะจะได้ดี

             อายุรกรรมช้ำรักมาหักอีก     หมดทางหลีกเลี่ยงไปในวิถี

          จำต้องพรากรักร้างครางทุกที                        เบ่งบุญมีแต่กรรมบังประดังมา

          ครั้นขึ้นศัลยกรรมทุกข์ซ้ำแล้ว                        โอ้น้องแก้วยังไม่มีไม่มาหา

          หทัยพี่เพี้ยงร้าวร้างกายา                             ในอุราร้อนรักมิหักใจ

          ขึ้นสูติ-นรีเวชพิเศษนัก                               พี่รอรักมาเคล้าเย้าฝันใฝ่

          รอพบเพราะเดือนกันยาพาให้ใจ                     ชักจูงให้อาจพานพบกัลยา

          สุดลงท้ายยิ่งวุ่นวายฤทัยร้อน                         อยากได้อ้อนอิงแอบให้ใครอิจฉา

          กุมารเวชวาดวิมานกับกานดา                       อยู่ไหนหนามาหาพี่แต่ดีเทอญ

          จนจบครบกระบวนเรียนเพียรลงแล้ว                พี่มิแคล้วยังคลาดน้องมิขวยเขิน

          เป็นบุญเก่ากรรมก่อนจึงเผชิญ                       จึงไม่เพลินพิสมัยใจแรมรา

          ถึงกระนั้นพลันนึกตรึกคิดถึง     คุณพระซึ่งคุ้มครองปองรักษา

          คุณมารดรบิดาแน่ในศรัทธา                          อีกคุณค่าวิชามีศักดิ์ศรีมาย

          จึงเร่งทำกรรมดีเป็นศรีศักดิ์                          จงรีบตักตวงไว้อย่าให้สาย

          บุญกุศลกอปรก่อไว้จะได้กลาย                สุขสมหมายทุกเรื่องครบเครื่องเอย