คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ๘. นี่หรือโรงเรียน?
นายออม เกณฑ์วิวิธไชยมงคล ชื่อเล่นชื่อ ออม เหมือนกับชื่อจริง ตลอดเวลาที่เรียนในระดับมัธยมศึกษาตอนต้น (ม.1 - 3) ของโรงเรียนปฏิณิชภัณฑ์วิทยาคม เขาได้รับเลือกให้เป็นนักเรียนดีเด่นทั้งด้านวิชาการและกิจกรรม เคยดำรงตำแหน่งหัวหน้าห้องมายาวนานถึง 2 ปี เข้าประกวดการแข่งขันทางวิชาการหรือทางสันทนาการก็มักได้รับรางวัลลำดับต้นๆเสมอ ในวันที่เขาต้องเลือกระหว่าง สายวิทย์ และสายศิลป์ แน่นอนน้ำหน้าอย่างเขาต้องเลือกสายวิทย์ แต่แปลกที่เขาไม่เลือกสายวิทย์-คณิต วิทย์-อังกฤษ หรือวิทย์-คอมพ์ ... ดันมาเลือก วิทย์-เสรี
ออมตื่นสายจึงพลาดเข้าแถวยามเช้าและพาลเข้าห้องเรียนช้า สำหรับเด็กเทพอย่างเขาการเข้าห้องเรียนสายเพียงเสี้ยววินาทีถือเป็นเรื่องใหญ่ รีบตรงไปยังห้องเรียนใจร้อนรน ... แต่อีกใจ ก็ไม่อยากจะเข้าไป
เขาคิด ' โรงเรียนนี้เป็นบ้าอะไรมิทราบถึงได้แบ่งสายได้ปัญญาอ่อนแบบนี้ เขามีที่ไหนกันหละ สายวิทย์เสรี เรียนสบายกว่าสายวิทย์อื่นก็จริง แต่ทำไมถึงสอบเข้ายากที่สุด แทนที่จะเปิดให้เลือกเข้าได้เสรี นี่ถ้าไม่เห็นแก่ความยากของการสอบเข้านะ ไม่มีวันมาเหยียบห้องนี้หรอก! '
มาถึงหน้าห้อง 4/1 ' เอ๊ะ ครูเจ๊กยังไม่เข้าโฮมรูมหรอกหรอ ... นี่มันนักเรียนหรือคนไข้ทางจิตประสาทกันแน่ฮึ? เด็กสายวิทย์เป็นกันแบบนี้ทั้งประเทศหรือเปล่า? ดูซิ โตเป็นควายแล้วยังเล่นเป่ารถกระดาษอยู่อีก! '
หน้าห้องเรียนกลายเป็นสนามประลองความเร็วไปเสียแล้ว ออมกระโดดข้ามรถกระดาษที่พุ่งเข้ามา ก่อนจะไปยังที่นั่งของตน ' ให้ตายสิ นี่มันยุคสมัยเทคโนโลยีก้าวล้ำขนาดไหนแล้ว เอาน้ำแดงมาเซ่นตุ๊กตากุมารทอง ก็ไม่ได้ต่อต้านหรอกนะ ยังไงก็เป็นศรัทธาส่วนบุคคล แต่นี่เล่นเอามาตั้งไว้บนโต๊ะเรียนไม่อายคนอื่นบ้างรึไง ฝั่งคะโน้นก็ด้วย จุดธูปบูชาผี ไม่คิดว่าควันมันจะรบกวนคนอื่นหรือไง คนนั้นก็พูดคนเดียว ไม่รู้ว่าคุยกับผีพระงั่งหรือเป็นบ้าคุยกับตัวเองกันแน่ ทางโน้นก็กำลังก่อไฟย่างลูกกรอกแมว คนที่อยู่หลังห้องคนนั้นก็ด้สน ผีเข้าชักกระตุกวันละ 3 เวลา ... นี่ยังไม่หมดนะเนี่ย ... แบบนี้มันไม่ใช่สายวิทย์-เสรแล้ว ... ไสย-เสรี ชัดๆ '
' แล้วนั่น เอาเหล้าเข้ามากินในห้อง ก็ไม่ได้อคติหรอกแต่นี่มันเป็นสถานที่ราชการ หือ ตั้งวงคนหนึ่งพี้กัญชาคนหนึ่งรินคนหนึ่งชงสุขสันต์เลยนะ '
' แล้วนั้นหัวหน้าห้องอ่านหนังสืออะไรหนะ อ้อ หนังสือโป๊ '
' ปกติมอปลายเขามีแต่ผู้หญิงเยอะกว่าผู้ชาย แต่ทำไมผู้หญิงห้องนี้มีแค่เจ็ดคนเอง ผู้ชายตั้งยี่สิบหก ไม่รื่นหูรื่นตาเล้ย คิดเอาไว้ว่าจะมีสาวๆรุมล้อมเป็นฮาเร็มเสียอีก ... ทั้งที่ผู้หญิงก็มีกันอยู่น้อยๆ แต่ทำไมทำตัวยั้งกะมาเฟีย คุมผู้ชายได้ทั้งห้อง เสียงดังกว่าผู้ชายทั้งห้องรวมกันเสียอีก อีนั่นก็ดูกล้องส่องนก อีนั่นก็แอบถ่ายรูปชาวบ้านทีเผลอ อีนู่นก็เล่นหมากเก็บคนเดียว สนุกรึไงเล่นคนเดียวหนะ อีนี่ก็เล่นกีต้าร์ร้องเพลงแหกคีย์เสียงอย่างกับเป็ด อีพวกโน่นก็เล่นโดดยางจนหวอออกวี๊ดว๊ายกระตู้วู้กันใหญ่ อีโน้นก็ยังมีอารมณ์เต้นโคโยตี้หน้าห้อง '
' แค่ควันธูปยังไม่สะใจกันอีกรึไง เอาเตาแก๊สมาตั้งตรงระเบียงนอกหน้าต่างห้อง โอย ผัดพริกแกงหรอ '
" แอะ ชี่!!! " นายออมจามเพราะมีคนทำกับข้าว
' ปกติเวลานักเรียนไทยทั่วไปจะร้องรำทำเพลง อย่างมากก็จะมีกีต้าร์ 1 ตัว มีคนใช้มือเปล่าตีโต๊ะประกอบจังหวะ ที่เหลือก็ร้องเพลงตามที่กีต้าร์ปูคอร์ดมา ... แต่ห้องเราทำกันเป็นล่ำเป็นสันเชียว มีทั้งกลองชุด เบสไฟฟ้า กีต้าร์ไฟฟ้า คีย์บอร์ด กับไมโครโฟนสำหรับนักร้อง เยอะไปนะ '
ทันใด คุณครูเจ๊กเดินเข้ามาในห้อง และภาพสัตว์ป่าแตกตื่นก็อุบัติ ทุกคนเก็บข้าวเก็บของกระเสือกกระสนเข้าที่ของตัวเอง ห้องกลับมาเงียบในแบบที่ไม่น่าจะเป็นไปได้อีกครั้ง
" นักเรียนทั้งหมดเข้าที่ ... นักเรียนทั้งหมดนั่งตัวตรง ... นักเรียนทั้งหมดเตรียมตัว ... นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ " หัวหน้าห้องที่ชื่อเมากล่าวนำสวัสดี
ความคิดเห็น