คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ๖. เทียบขั้นกับปรมจารณ์
ลินคงจะคิดเรื่องแทงค์มากเกินไป จนลืมเสียฉิบว่า ทุกค่ำ ตนกับสิงห์ต้องมาสำรวจห้องเรียนเสมอ เพื่อหาเบาะแสของความไม่ปกติที่เป็นอยู่กับห้องเรียนห้อง 4/1 ... ระยะหลังมานี้ ไม่ใช่แค่ลินกับสิงห์เท่านั้นที่มาดูห้องทุกๆเย็น หัวหน้าก็มาด้วยเสมอ จนกลายเป็นว่าสิงห์สนิทกับหัวหน้าเมาไปแล้ว แถมยังขนสัมภาระสำหรับทดลองทำพิธีต่างๆมาด้วย แต่ละวันไม่เคยเอาของหน้าตาซ้ำๆกันมาเลย สิงห์เคยถามอยู่ครั้งหนึ่งว่า เชิงเทียนกับสายสิญจน์ ใช้เสร็จแล้วทำไมต้องเอาไปทิ้ง ซื้ออันใหม่มาทุกวัน แบบนี้ไม่เปลืองเงินแย่หรอ หัวหน้าตอบแค่ว่า " ผมบ้านรวยครับ "
เป็นเรื่องปกติที่คนเล่นของสายพิธีกรรมอย่างหัวหน้าเมา จะไม่ยอมบอกเคล็ดของตนให้ใครฟัง เพราะถ้าบอก วิชาจะเสื่อม ... จริงๆหัวหน้าไม่ได้รวย แล้วก็ไม่ได้กลัววิชาเสื่อม แต่เป็นเพียงการเลี่ยงบาลี ของประโยคที่ว่า ' ไม่บอกหรอก กูงกวิชา ห้าห้าห้าบวก ' ... ลินเดาว่า สาเหตุที่หัวหน้าต้องเปลี่ยนเครื่องใช้สำหรับพิธีทุกๆครั้ง เป็นเพราะของมันใช้ไปแล้ว เอามาใช้ซ้ำมันจะขัดลำ (ขะลำ,ผิดทำเนียม) น่าจะเป็นหลักปฏิบัติที่คนเล่นสายพิธีกรรมต้องยึดถืออย่างเคร่งครัดอยู่แล้ว อย่างไรก็ดี ลินรู้สึกเห็นใจหัวหน้าเหลือเกิน ที่ยอมลงทุนซื้อของใหม่อยู่ทุกวี่ทุกวัน การทดลองก็ล้มเหลวทุกวัน เป็นลิน ลินท้อไปตั้งนานแล้ว
มีครั้งหนึ่ง ที่สิงห์ทักลิน " ลิน เป็นเพราะนายรึป่าวที่ทำให้หัวหน้าเมาต้องเสียเงินโดยใช่เหตุ "
ลินหันไปถามหน้าตาสงสัย " เค้าผิดตรงไหน หัวหน้าเป็นคนเลือกที่จะทำแบบนี้เองนะ "
สิงห์แหย่ " ก็เพราะว่านายเป็นเจ้าพิธีไม่ใช่หรอ ... หัวใจสำคัญของการเล่นสายพิธี คือเจ้าพิธี ถ้ามีเจ้าพิธีดี พิธีก็จะเดินหน้าไปได้อย่างงดงามเรียบง่าย "
ลินรู้แล้ว ว่าสิงห์ต้องการแซวเขา " โหยๆ จะบอกว่าเค้าทำพิธีไม่ได้เรื่องอะดิ พิธีมันเลยล่มทุกครั้ง "
อย่างที่สิงห์บอก ก็ถูก หัวใจของการเล่นของแบบพิธีกรรม คือเจ้าพิธีที่ดี ถึงแม้สิงห์จะพูดเล่นแต่มันก็ค่อนข้างจริง จนลินชักไม่แน่ใจแล้วว่า สมควรแล้วหรือ ที่ตนมีชาญไสยขั้น 3 ? ฝีมือลินตกแล้วหรือ?
........................
......
..
.
คืนวันศุกร์ที่ 13 หัวหน้าเมาเสนอว่า เป็นโอกาสดีที่จะได้ลองทำพิธีในคืนปล่อยผี สิ่งเร้นลับในห้อง 4/1 น่าจะอาละวาดหนักและปรากฏตัวได้ชัดเจนกว่าคืนอื่นๆ ดังนั้น ลองมาจัดสักตอน 3 ทุ่มเลยเป็นไง
หน้าชานบ้านของหัวหน้าเมา สิงห์กับลินนั่งรอเจ้าบ้านเตรียมของสำหรับทำพิธี " ลิน นายไม่เชื่อเรื่องศุกร์สิบสามใช่ปะ "
" อือ ก็มันเป็นวิถีฝรั่งอะนะ "
" เต็มใจป่าวลิน " สิงห์ดูออก ว่าลินไม่ชอบหัวหน้าเมา เพราะเห็นลินไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับหัวหน้าเลย สิงห์ไม่อยากให้ลินต้องมาทนอึดอัดอยู่ใกล้กับคนที่ลินไม่อยากอยู่ด้วย จึงชิงถามเสียตอนที่หัวหน้าเมาไม่อยู่
" ไม่เลย ... เค้าแค่เหนื่อยๆอะ เลยไม่ค่อยพูด " สิงห์รู้ว่าลินพูดไม่จริง
เขาคิดในใจ ' ลินมันเปลี่ยนไปเยอะเลยแฮะ เมื่อก่อนก็เข้ากับใครไม่ค่อยได้ มาตอนนี้ยิ่งเข้ากับใครไม่ได้ใหญ่เลย แทงค์ก็แล้ว หัวหน้าเมาก็อีกคน '
..............
.....
..
.
ลินทำสมาธิอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับ หัวหน้าเมาควบคุมพวงมาลัยรถฝ่าความมืดและแสงสลัวไปเนิบๆ ส่วนสิงห์อยู่ตรงหลังกระบะ คอยจับข้าวของที่ต่างมาไม่ให้ปลิวตก คืนนี้หัวหน้าดูจริงจังมาก สังเกตได้จากของที่ขนมาเยอะกว่าปกติ เมื่อมาหยุดอยู่ตรงหน้าอาคารแผนกมอปลาย ทั้ง 3 ตะลึง
เมาชี้ไปบนอาคารตรงชั้น 3 " ใคร!? " ห้อง 4/1 มีไฟเปิดสว่าง
สิงห์ว่า " พวกเราโดนตัดหน้ารึ? "
3 หนุ่มยังไม่ขนสัมภาระลงจากกระบะทันใด รีบวิ่งขึ้นไปเพื่อดูให้แน่ว่าใครกันหนอที่อยู่ข้างบน
" เจ๊ฝิ่น!! " หัวหน้าเปิดประตูออก พบกับหญิงสาวเจ้าของนัยต์ตาฉ่ำเยิ้มและเสียงแหบเสน่ห์ที่มาพร้อมกับความนิ่งแข็งเป็นหุ่นลองเสื้อ ในชุดนอนสตรียาวคลุมตาตุ่มสีขาวมีระบายน่ารัก ลินเพิ่งเคยเห็นเธอปล่อยผมยาว ไม่ถักเปียเดี่ยว เป็นครั้งแรก ... ฝิ่นหันมาทักด้วยรอยยิ้มสะกดใจ " อ้าว มาไงเนี่ย "
ทั้ง 3 โล่งใจที่เป็นฝิ่น ไม่ใช่ใครอื่น เธอกำลังใช้ชอล์คขีดเขียนกระดาน ทำเป็นแผนผังอะไรสักอย่างที่มีแต่คำศัพท์เฉพาะทางไสยศาสร์ ลินไม่รู้ความหมายของมันเลยแม้สักคำ คงจะเป็นศัพท์ทางสายมืด เพราะฝิ่นก็เล่นไสยดำอยู่แล้ว พอได้คุยกันดีๆ ฝิ่นก็เข้าใจว่าหัวหน้า สิงห์ และลินมาที่นี่เพื่ออะไร จึงลงไปช่วยขนของ ระหว่างเทียวขึ้นเทียวลงขนของมากมาย สิงห์ได้โอกาสถาม " ไอ้ที่เธอเขียนบนกระดานนั่นคือไรหรอ? "
ฝิ่นหยิบผ้าต่องสีขาว-น้ำเงินบนกระบะส่งให้สิงห์ " ก็ลองคำนวนดูนิดหน่อยหนะ ว่าของบนฝ้าเพดานห้องนั่น มันน่าจะเป็นอะไร แล้วต้องใช้ปัจจัยอะไรบ้างถึงจะเชิญมันลงมาได้ "
สิงห์คิด ' สิ่งที่ทำให้คนทั้งห้องขนลุกเป็นพักๆ หนาวๆเป็นช่วงๆเวลานั่งเรียน ซ่อนอยู่บนฝ้าเพดาน อย่างที่เขาลือจริงๆด้วย '
ของทุกอย่างถูกจัดเตรียมตามแบบที่หัวหน้าจดโพยมาเรียบร้อย " เอ้า ฝิ่นครับ มานั่งในวงด้วยกันสิ จะได้ปลอดภัยไง " หัวหน้าเรียกให้เธอมาร่วมพิธีในวงล้อมสายสิญจน์
" ไม่จำเป็นหรอก " เธอพิงกระดานดำ และยืนกรานว่าจะเป็นผู้เฝ้าสังเกต ไม่มีใครท้วงติงอะไร เพราะเห็นว่าเธอเองก็เป็นชาญไสยขั้น 5 คงไม่มีอันตรายใดเกิดขึ้นกับเธอได้ ... เมาส่งแผ่นโพยคาถาให้ลินดู " วันนี้ เห็นทีต้องใช้บทนี้นะครับลิน "
ลินนำโพยนั้นมาอ่านในใจ ' คาถาเบิกจิตหรอ? จะดีหรอเนี่ย ... ' ลินหวั่นใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนพับโพยเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อ
ลินสั่ง " พนมมือ ... วหจิตฺตนํ สํฆลํธมฺมุตฺติตยตฺตโนวหายสาวโก---... "
ไม่ทันที่ลินจะได้สวดจนครบวรรคแรก โต๊ะพิธีเบื้องหน้า รวมทั้งเครื่องเซ่นเครื่องทรง ล้มระเนระนาดลงกับพื้น มีควันสีขาวพวยพุ่งออกมาคลุ้ง ' ปัง!! โครมๆๆๆ ' ลินทำอะไรไม่ถูก
ความคิดเห็น