คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ไข่หิน
ตรอกสุวรรณฤทธิ์ ในตัวเมืองที่แออัดของประเทศไทย มีเสียงจอแจจากการซื้อขายของในตลาดยามเช้า มีตึกแถวเรียงรายไปทั่วอย่างไม่เป็นระเบียบเท่าใดนัก ชัยกำลังสนทนากับแม่เรื่องเรียนต่อระดับปริญญาตรี ที่ตึกแถวห้องหนึ่ง
"แม่ครับ ผมจะเข้ามหาวิทยาลัยอะไรดีครับเนี่ย" ชัย ถามแม่ด้วยน้ำเสียงกังวล
"ก็แล้วลูกชอบเรียนอะไรล่ะ"
"ผมคิดว่าผมอยากเรียนหมอครับ" แม่เริ่มกังวลใจกับลูกชายซึ่งตอนนี้ หมกมุ่นอยู่กับการอ่านหนังสืออย่างหนัก
"ถ้าลูกอยากเรียนแม่ก็ไม่ห้ามหรอก-แต่ก็ไม่ควรคิดมากนะลูก"
การสนทนาระหว่าง แม่กับชัยยังไม่ทันสิ้นสุด ชัยก็ถูกของแข็งก้อนหนึ่งที่โผล่มาจากพื้นดิน กระแทกเข้าที่เบ้าตาอย่างจัง มันดูคล้ายไข่ไก่ที่เป็นหิน ใบหนึ่ง ชัยได้แต่แปลกใจว่าทำไมเขาถึงไม่เจ็บเมื่อโดนไข่หินกระแทกที่เบ้าตา เขาพยายามทำให้มันแตกโดยการขว้างไข่หินลงพื้น แต่ไม่ได้ผล ไข่หินเด้งยืดหยุ่นไปทั่วทั้งห้อง แม่ได้แต่ส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ ไข่หินกระแทกไปที่กระจกแล้วก็หยุดนิ่ง แม่และชัยจ้องที่ไข่หินที่ตอนนี้ได้แทรกตัวเข้าไปข้างในกระจกแต่แปลกที่กระจกกลับไม่มีรอยร้าวหรือแตกเลย แม่เดินไปที่ไข่หินใบนั้นราวกับว่าถูกต้องมนต์สะกด ชัยคว้ามือแม่ไว้ แต่แม่กลับสะบัดมือชัยออกแล้วเดินไปที่กระจก ชัยสังเกตเห็นว่านัยน์ตาของแม่ซึ่งเดิมเป็นสีน้ำตาลเข้ม กลับกลายเป็นสีฟ้าและเปล่งแสงออกมา แม่จับที่ไข่หิน แสงเปล่งออกมาจากกระจกโดยทั่ว ซึ่งสว่างไปกว่าแสงของดวงอาทิตย์ในตอนนันเสียอีก ชัยหลับตา และตะโกนร้องเรียกแม่ แปลกที่ชัยและแม่ไม่ได้เป็นที่สนใจของชาวบ้านที่จับจ่ายซี้อของกันอย่างขะมักเขม้น แสงสว่างเริ่มหายไป ชัยเห็นแม่นอนอยู่ที่พื้นหน้ากระจก ชัยร้องเรียก
"แม่ครับๆ" แม่ค่อยๆลืมตาขึ้น
"ลูกตัดสินใจได้รึยังว่าลูกจะเรียนอะไร - - - อ้าว ! แล้วทำไมแม่ถึงมานอนตรงนี้ล่ะ"
"มีแสงออกมาจากไข่หินนั้นครับ" ชัยบอกแม่พลางชี้นิ้วไปที่กระจก แต่กระจกนั้นว่างเปล่า
"ไข่หิน ? อะไรหรือลูก --- แม่ว่าวันนี้ลูกอ่านหนังสือเยอะมากไปแล้วนะ ไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างก็ดีนะ"
"แต่มีไข่หินจริงๆ นะครับ แม่ดูที่---" ชัยยังพูดไม่ทันจบแม่ก็เดินออกไปแล้ว
ชัยมองที่กระจกอีกครั้ง ไข่หินกลายเป็นอักษรภาษาอังกฤษ สอง คำ คือ โรงเรียนเวทย์มนต์ ต่อจากนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังก้องออกมาจากกระจก ราวกับเสียง โอเปอเรเตอร์ ในห้างสรรพสินค้า
"ขอแสดงความยินดีด้วย คุณ ชัย ได้ ผ่าน การ คัดเลือก เข้า ศึกษา ที่ โรงเรียนเวทมนตร์ มาสวอล์ กรุณามารายงานตัว ที่ขั้วโลกใต้ ณ วันที่ปรากฏใน - จดหมายความคิด - ค่ะ"
ทันทีที่เสียงหายไป ชัยก็รู้สึกว่าถูกใส่ข้อมูลลงในสมองอย่างไม่ค่อยเรียบร้อยนัก
"ขั้วโลกเหนือ..... วันพรุ่งนี้.... การเดินทาง..... ค่าใช้จ่าย 1000 แมกซ์ ต่อ หนี่งปี....... คุณได้เลือกเรียน ศาสตร์แห่งมนตรา .......... วี้ดดดดดดดดดด"
ชัย งงกับข้อมูลที่ได้รับ เขาคิดว่าเขาบ้าไปหรือเปล่า ถ้าเขาไม่บ้า แล้วโรงเรียนนี้มีอยู่จริงหรือ แล้วโรงเรียนอะไรจะไปตั้งอยู่ที่ขั้วโลกใต้ !?! ที่สำคัญทำไมเขาจึงเจอเรื่องประหลาดเช่นนี้
\\\\\\\\\\
"แม่ครับ ผมจะไปหาเพื่อนนะครับ" ชัยบอกแม่ขณะที่กำลังเดินออกจากบ้าน
"อย่ากลับดึกนะลูก" แม่พูด
ชัยนั่งรถประจำทางสายประจำเดินทางไปหาเพื่อนที่อยู่ถัดออกไป ประมาณ 10 กิโลเมตร
"อย่าลืม เตรียมของให้เรียบร้อยนะ" ประโยคนี้ปรากฎ บนกระจกรถเมล์ที่นั้งชัยนั่งอยู่ ชัยไม่เชื่อสายตาตัวเอง จึงหันไปพูดกับหญิงสาว นัยน์ตากลม ผมยาวคนนั้น
"ขอโทษนะครับ คุณเห็นข้อความในกระจกหรือเปล่าครับ"
"เห็นค่ะ กรุณาเอื้อเฟื้อที่นั่งให้สตรี เด็ก คนชรา และคนพิการใช่ไหมคะ" หญิงสาวตอบพลางหัวเราะ
"คือตัวหนังสือสีเงินที่ตรงนี้ครับ" ชัยพูด และชี้ไปตรงที่ข้อความปรากฎ
"ไม่มีนี่คะ" หญิงสาวตอบตอนนี้เริ่มมองหน้าชัย อย่างฉงน
"เอ่อ..... ขอบคุณครับ"
ชัยลงจากรถประจำทาง หญิงสาวเดินลงมาด้วยเช่นกัน ชัยเดินผ่านชุมนุมคนที่วุ่นวาย และเข้าไปในบ้านของ เพื่อนสนิท ที่อยู่ลึกเข้าไปในตรอกแห่งหนึ่ง ระหว่างการเดินเข้าตรอกนั้น ชัยสังเกตเห็นหญิงสาวคนนั้นเดินตามเขามา ชัยหยุดเดิน หญิงสาวก็หยุดเดินเช่น ชัยจึงตัดสินใจเดินไปหาหญิงสาวคนนั้น เธอไม่ได้เดินหนี และไม่มีท่าทีที่จะกลัวชัย ถึงแม้ว่าจะเป็นตอนกลางวัน แต่ตรอกแห่งนี้ก็ไร้แสงไฟส่องผ่าน เนื่องจากข้างทางเป็นตึกสูงที่ประดับแผ่นแดดที่สามารถบดบังแสงอาทิตย์ได้ดีทีเดียว หญิงสาวถามชัยว่า
"เธอก็ได้ไข่หินเหมือนกันหรอ"
"เธอรู้เรื่องนี้ได้ไงอ่ะ" ชัยถามด้วยความสงสัย จนลืมถามว่าเธอตามเขามาทำไม
"ก็ฉันเห็นข้อความในกระจกบนรถเมื่อกี้ไง"
"แต่เธอบอกว่าไม่เห็นนี่"
"ก็ฉัน โกหกเธอเล่นๆ น่ะสิ พรุ่งนี้เธอต้องไปโรงเรียนพร้อมกับฉันนะ - จดหมายความคิด - บอกไว้"
"ตอนนี้ ฉันงงไปหมดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เธอบอกฉันหน่อยสิ" ชัยถาม
"เธอได้รับไข่หินก็คงจะรู้หมดแล้วนี่นา เธอรู้หรือเปล่าว่าจะไปโรงเรียนยังไง"
"ไม่รู้เหมือนกัน-แต่ นี่ฉันฝันไปหรือเปล่า....."
"ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้มาเจอกันที่นี่นะ"
"เอ่อ"
"บายนะ" เธอเดินออกจากตรอกไป ปล่อยให้ชัยยืนงงกับคำพูดของเธอและ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาเดินไปบ้านเพื่อนสนิท และเล่าเรื่องราวให้เพื่อนสนิทฟัง
"แกว่ายังไงอ่ะ กับเรื่องนี้ แบง"
"แกบ้า รึเปล่า แล้วพรุ่งนี้แกจะไปหา 'หญิงคนนั้นป่ะ"
"คิดว่าจะไปอ่ะ"
"แกอย่าไปนะ มาดีหรือร้ายก็ไม่รู้"
"ถ้าเขามาร้าย ก็ทำไร ฉันไม่ได้ร็อก"
"แกอย่าบ้าไปหน่อยเลยน่า --- ไปเที่ยวกันดีกว่า ลืมเรื่องเหลวไหลนี่ซะ"
ชัย และ แบง ไปเที่ยว ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ทุกครั้งที่เขาเดินผ่านกระจก ก็จะมีข้อความต่างๆ ปรากฎอย่ โดยที่แบง ไม่เห็นข้อความนั้นเลย
"ฉันว่าวันนี้แก ไม่ค่อยสบาย เรากลับกันเถอะ"
"แต่ฉันเห็นจริงๆนะ"
แบง แนะนำให้ชัยกลับบ้านและ หยุดคิดฟุ้งซ่าน ชัยทำตามคำแนะนำของแบง ในตอนนั้นความมืดก็เริ่มมาปกคลุมเมืองที่แออัด เหมือนทุกวัน
\\\\\\\\\\
รุ่งเช้าต่อมา แม่ให้ชัย เอาเอกสารที่พ่อลืมไว้ไปให้ที่ทำงาน ปกติแล้วพ่อของชัยจะไม่ลืมของสำคัญไว้ ชัยคิดไว้ว่าหลังจากที่เอาเอกสารไปให้พ่อแล้วจะไปหา หญิงสาวเมื่อวานที่ตรอกนั้นอีก
"รีบเอาไปให้พ่อนะลูก"
"ครับ"
ชัย มาถึงที่ทำงานของพ่อ เป็นออฟฟิศ สิบสองชั้น ที่ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหราผิดตา ชัยเดินเข้าไปที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ พนักงานหญิงสาวเงยหน้าขึ้นและถามชัยว่า
"กี่ท่านคะ" ชัยรู้สึกแปลกใจที่พนักงานถาม
"สองค่ะ" มีเสียงดังมาจากข้างหลังชัย
"สักครู่นะคะ" พนักงานตอบ
"เธอผิดนัดนะ ฉันบอกว่าจะรอเธออยู่ แต่เธอมาก่อนนี่สิ"
"เรามาหาพ่อเราน่ะ"
"เราไม่มีเวลาแล้วนะ" หญิงสาวตอบ
"ตั๋วได้แล้วค่ะ เชิญที่ช่องหมายเลข 3 ค่ะ ขอบคุณที่ใช้บริการนะคะ"
"ไปกันเถอะ" หล่อนคว้ามือเขามาและวิ่งไปที่ช่องหมายเลข 3
"เธอไม่จ่ายค่าโดยสารหรอ" ชัยพูดพลาง วิ่งพลาง "โรงเรียนจ่ายให้แล้วจ่ะ"
ประตูค่อยๆเปิดออก เสียงคนจอแจดังลอดผ่านประตูหมายเลข 3 เบื้องหน้าเขาและเธอ เป็นเรือยอจ์ด หรูหราขนาดใหญ่เขาสับสนว่า มันมาอยู่ในห้องประตูเล็กๆ ได้อย่างไร
"ฉันชื่อ เรนจ์ นะ เรียน ศาสตร์มนตราเหมือนกันนะ – เราขึ้นเรือกันเถอะ"
เรนจ์ ดึงมือ ชัยกระโดดลงจากประตูหมายเลข 3 ร่างของเขาลอยละลิ่วและลงสู่พื้น อย่างปลอดภัย
"หัวใจแทบวายแน่ะ"
"นักเรียนที่มาใหม่ทุกคนฟังทางนี้ จดหมายความคิด คงบอกทุกคนเกี่ยวกับการเดินทางครั้งนี้แล้วนะ ว่า ผมคือ ศาสตราจารย์สเวนเดอร์ ประจำศาสตร์วิทยายุทธ ผมจะมาเป็นผู้ดูแลประจำการเดินทางครั้งนี้"
"มิสเตอร์ชัย และ มิสเรนจ์ อยู่ที่นี่หรือเปล่า"
ทุกคนในห้องโถงของเรือ เงียบ และต่างมองหา คนที่ศาสตราจารย์สเวนเดอร์เรียกชื่อ แต่แล้วความเงียบก็ถูกทำลายลงเมื่อมี ไข่หินพุ่งเข้ามาที่ศาสตราจารย์สเวนเดอร์ เขารับไข่หินด้วยมือเปล่าและบังคับมันไปที่กระจกของเรือด้วยสายลมที่ออกมาจากฝ่ามือของเขา
"ศาสตราจารย์สเวนเดอร์คะ การส่งจดหมายไปให้มิสเตอร์ชัยผิดพลาดค่ะ" เสียงแบบที่ชัยเคยได้ยินดังขึ้น ไข่ค่อยๆ สลายไปในกระจก
"คิดไว้แล้วเชียว" ศาสตราจารย์สเวนเดอร์สบถออกมา
ชัย และเรนจ์ มองหน้ากันและยังไม่ทันจะยกมือขึ้น ศาสตราจารย์สเวนเดอร์ก็บินขึ้นสู่อากาศด้วยกระแสลมหนึ่ง ตอนนี้ห้องโถงเริ่มวุ่นวายด้วยเสียงคุยกันของเด็กนักเรียน อีกครั้ง
เรนจ์จำได้จากจดหมายความคิดว่า ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงโต๊ะสูงที่ล้อมรอบด้วยโต๊ะกลมเป็น ศาสตราจารย์เรเวลล่า ประจำศาสตร์วิทย์ เธอแต่งตัวเหมือนกับชัย และเรนจ์มากกว่าศาสตราจารย์สเวนเดอร์ ที่สวมชุดคล้ายอารยธรรมจีนโบราณ ใบหน้าของเธอดูครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา เรนจ์เดินเข้าไปหาเธอ และบอกว่าเธอและชัยอยู่ที่นี่แล้ว
"อ้าว! เธออยู่ที่นี่แล้วหรือ ฉันต้องบอกศาสตราจารย์สเวนเดอร์ แล้วล่ะ -- ศาสตร์วิทย์ก็ต้องพึ่งศาสตร์มนตราด้วยสิน้า"
เธอยกแผ่นสี่เหลี่ยมขนาดเท่านิ้วมือแล้วกดขึ้นมา เธอนำมาทาบใส่ศีรษะของเธอ แผ่นนั้นค่อยๆ กลายเป็นไข่หินและหายวับไป
"เอาล่ะ เธอไปพักได้แล้ว – โรงเรียนไม่น่าส่งข้อมูลผิดพลาดสิน่า" เธอสบถ
ตอนนี้ชัย ได้แต่มึนงงกับเหตุการณ์ตลอด สองวันนี้ เอกสารของพ่อที่อยู่ในมือเขา ตอนนี้ได้หายวับไปต่อหน้าต่อตา เขาได้แต่มึนงง
วินาทีนั้น เขาก็มีความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในสมอง ดูเหมือนว่า "จดหมายความคิด" ส่วนที่เสียหายของเขาจะเริ่มกลับมาทำงานอีกครั้ง
โรงเรียนเวทมนตร์ มาสวอล์
โรงเรียนแห่งศาสตร์ ที่รวบรวมศาสตร์มากที่สุดในโลก
ได้รับการรับรองจากรัฐผู้วิเศษ (สำนักงานขั้วโลกเหนือ)
ประกอบด้วยศาสตร์มนตรา ศาสตร์วิทยายุทธ และศาสตร์วิทย์
โดยมีอาจารย์หัวหน้าประจำศาสตร์คือ
ศาสตราจารย์รวิน และศาสตราจารย์เฮเวด เป็นอาจารย์ประจำศาสตร์มนตรา
ศาสตราจารย์สเวนเดอร์ ประจำศาสตร์วิทยายุทธ
และศาสตราจารย์เรเวลล่า ประจำศาสตร์วิทย์
คุณ ชัย กรุณามารายงานตัววันพรุ่งนี้ การเดินทางมากับ คุณเรนจ์ ที่ที่ทำงานของพ่อคุณ (จากการคำนวณของศาสตราจารย์เฮเวด สังกัดศาสตร์มนตรา) ซึ่งแปลงช่องว่างเวลาเป็นสถานีเรือ โรงเรียนเวทมนตร์ มาสวอล์ (โดยศาสตราจารย์เรเวลล่า สังกัดศาสตร์วิทย์) และอาจารย์ผู้คุมการเดินทางคือ ศาสตราจารย์สเวนเดอร์ สังกัดศาสตร์วิทยายุทธ
ค่าใช้จ่าย 1000 แมกซ์ ต่อ หนี่งปี
คุณได้เลือกเรียน ศาสตร์แห่งมนตรา โดยการคัดเลือกจากความคิดของคุณ
ท้ายที่สุด เราจะส่งจดหมายไปบอกผู้ปกครองคุณในภายหลัง
<shapetype id="_x0000_t75" stroked="f" filled="f" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" o:preferrelative="t" o:spt="75" coordsize="21600,21600"><stroke joinstyle="miter"></stroke><formulas><f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"></f><f eqn="sum @0 1 0"></f><f eqn="sum 0 0 @1"></f><f eqn="prod @2 1 2"></f><f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"></f><f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"></f><f eqn="sum @0 0 1"></f><f eqn="prod @6 1 2"></f><f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"></f><f eqn="sum @8 21600 0"></f><f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"></f><f eqn="sum @10 21600 0"></f></formulas><path o:connecttype="rect" gradientshapeok="t" o:extrusionok="f"></path><lock aspectratio="t" v:ext="edit"></lock></shapetype><shape id="_x0000_s1026" style="MARGIN-TOP: 19.25pt; Z-INDEX: -2; LEFT: 0px; MARGIN-LEFT: 103.2pt; WIDTH: 219.4pt; POSITION: absolute; HEIGHT: 26.5pt; TEXT-ALIGN: left; mso-position-horizontal: absolute; mso-position-horizontal-relative: text; mso-position-vertical: absolute; mso-position-vertical-relative: text" type="#_x0000_t75" wrapcoords="-74 0 -74 20983 21600 20983 21600 0 -74 0"><imagedata o:title="" src="file:///C:DOCUME~1sali140LOCALS~1Tempmsohtml1clip_image001.png"></imagedata><wrap type="tight"></wrap></shape>ลงชื่อ
ศาสตราจารย์รวิน เมลลั่น
(อาจารย์มนตรา 7 แห่งรัฐผู้วิเศษ)
อาจารย์ประจำศาสตร์มนตรา
และ
ศาสตราจารย์เกเกอร์ มาลิเวียส
(พ่อมดระดับสูงแห่งรัฐผู้วิเศษ, ศาสตราจารย์เชี่ยวชาญพิเศษ ศาสตร์มนตรา ศาสตร์วิทย์ และศาสตร์วิทยายุทธ,ปรมาจารย์กังฟูยอดยุทธ และนักวิทยาศาตร์ดีเด่นระดับสูง)
อาจารย์ใหญ่ประจำ โรงเรียนเวทมนตร์ มาสวอล์
ชัยได้คลายความสงสัยที่มีอยู่ และ หันมาคุยกับเรนจ์ถึงการได้รับการซ่อมแซม จดหมายความคิด ตอนนี้เรือได้แล่นออกไปอย่างช้าๆ กลิ่นอาย ศาสตร์ต่างๆ ที่ชัยจะได้เรียนเริ่มเข้ามากระทบกับจมูกของเขา
การเรียนครั้งใหม่ของชัยได้เริ่มขึ้นแล้ว เขาไม่ต้องคิดอีกต่อไปแล้วว่าจะเรียนอะไร เพราะเขาเป็นคนเลือกเอง...........
\\\\\\\\\\\\\\\\\
ความคิดเห็น