คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ราชสีห์ตนนั้น , เริ่มเล่น
ราชสีห์ตนนั้น , เริ่มเล่น
วันนี้เลโอออกจากคฤหาสน์ตั้งแต่ไก่ยังไม่ทันขันเพื่อจะไปร่วมงานที่เมืองวาแลนด์ แต่วันนี้ไม่ใช่เหตุผลเดียวกับทุกปี ที่แตกต่างไปคือ เขาต้องเข้าร่วมวาแลนด์แบ็ทเทิลด้วย ไม่นึกไม่ฝันว่าตัวเองต้องมาลงแข็งกับคนอื่นด้วย
เลโอถึงที่ตัวเมืองวาแลนด์ในเวลาต่อมา เมืองวาแลนด์นั้นเป็นเมืองที่แยกออกมาจากนครหลวงวาติกันอีกทีและระยะทางจากนครหลวงวาติกันถึงเมืองวาแลนด์ก็ไม่ไกลนัก เลโอจึงมาถึงในเวลาที่เช้าก่อนลงสมัครนิดหน่อย
เมืองวาแลนด์ในตอนนี้มีบรรยากาศคึกคัก พ่อค้าแม่ค้าออกมาตั้งร้านตั้งซุ้มกันมากมายเพื่อต้อนรับผู้มาเยือน เช่นเดียวกับประชากรในเมืองเพิ่มมากขึ้น เพราะคนจากต่างเมืองเดินทางมาร่วมลงแข่งวาแลนด์แบ็ทเทิลประจำปีและปีนี้ก็มีของรางวัลล่อตาล่อใจพอสมควร ผู้ที่ชนะในการแข็งประจำปีในครั้งนี้จะได้รางวัลคือ
1 เงินรางวัลเป็นจำนวนสิบล้านเหรียญ
2 ได้รับการบรรจุให้เป็นหน่วยทหารสีขาวแห่งวาติกัน ( ข้อนี้คือเหตุผลที่เลโอต้องมาเป็นประธานเปิดงานทุกปี)
3 หยาดน้ำแห่งอดีต
ข้อสุดท้ายนี้จะเป็นของวิเศษที่หายากและเป็นที่ต้องการหรือมาคุณค่ามากให้แก่ผู้ชนะ และจะเปลี่ยนกันไปในแต่ละปี
ของวิเศษชิ้นนี้คือ หยาดน้ำแห่งอดีต เป็นของวิเศษที่ถูกกลั่นออกมาจากต้นไม้แห่งอดีตที่มีต้นเดียวในโลก จะสามารถกลั่นหยาดน้ำแห่งอดีตได้ต้องรอถึงร้อยปีถึงสามารถจะทำได้ มันมีคุณสมบัติที่ไม่เด่นชัดหรือโดดเด่นนัก คือ เป็นยาที่ทำให้คนที่ทานเข้าไปจะสามารถเห็นอดีตที่อยากเห็นได้ เหมาะสำหรับคนที่อยากเห็นอดีตที่ตนเองไม่เห็น
เลโอเดินไปตามทางที่สามารถเข้าไปสถานที่ที่เขารับสมัครผู้ร่วมแข่งขัน มือก็ยกขึ้นจับคางครุ่นคิดว่าการแข่งขันในครั้งนี้จะเป็นแบบใดเพราะทุกๆปีจะไม่เหมือนกันแล้วแต่คนคิด ซึ่งปีที่แล้วเขาก็ร่วมช่วยคิดด้วยเหมือนกัน แล้วครั้งนี้ล่ะใครเป็นที่มาแทนเขา?
เดินไปก็รู้สึกถูกจับจ้องเรื่อยๆ เลโอจึงเลือกหลบมุมเข้าไปในซอยแคบๆแล้วร่ายเวทเรียกฮู้ดสีขาวประจำตัวเขาออกมาใส่ และเดินออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มุมปากยกยิ้มรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทุกทีเมื่อใกล้ที่หมาย
“ เอ้า!! เชิญเข้าแถมทางนี้ขอรับ ท่านใดอยากเข้าร่วมการแข่งขันเชิญทางนี้เลย! อีกไม่นานจะปิดรับสมัครกันแล้วขอรับ ” ชายวัยทำงานที่กำลังตะโกนอยู่ทำให้เลโอหลุดออกจากความคิดชั่วขณะ และให้ความสนใจแก่ชายคนที่ตะโกน ชายที่กำลังตะโกนเรียกแขกอยู่เห็นเลโอเข้าก็กำลังเดินเข้ามาทัก
“ เจ้าหนุ่มสนใจมาสมัครเข้าแข่งขันหรือไม่? ” เลโอมองชายตรงหน้าภายใต้ฮู้ด ชายที่ถามเขาก็กำลังยิ้มหน้าแป้นจนเลโอทำตัวไม่ถูก
“ อะ...เอ่อ ผมสนใจครับ ...แต่ผมรอเพื่อนอยู่ ” เมื่อได้ยินคำว่าสนใจจากเลโอ ชายร่างสูงก็ยิ้มกว้าง
“ เจ้านี่แปลกนัก แต่งตัวแปลกแถมยังพูดสุภาพให้ข้าอย่างแปลกๆด้วย ” มือกร้านเท้าเอวทั้งสองแล้วหัวเราะชอบใจอย่างเสียงดัง
“ ท..ทะ..ทำไมหรือครับ ” เลโอกระวนกระวายอย่างหนัก ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยโดนใครหัวเราะใส่หน้างอย่างจังเหมือนครั้งนี้เลย แต่แล้วก็มีเสียงทุ้มน่าฟังดังขึ้นจากด้านหลังของเลโอ แถมยังมีมือหนายื่นมาจับไหล่เขาอีก
“ มีอะไรกับเพื่อนผมรึเปล่า? ” ชายที่กำลังหัวเราะเสียงดังชะงัก เมื่อหันกลับไปมองต้นเสียงก็เจอบุคคลที่สวมฮู้ดสีแดงเข้ม ร่างที่อยู่ภายใต้เสื้อฮู้ดดูก็รู้ว่าเป็นร่างของบุรุษ เพราะมีส่วนสูงและลักษณะที่เป็นร่างใหญ่ ดูเป็นชายมากกว่าชายที่สวมฮู้ดสีขาวเสียอีก
“ ไม่มีอะไรหรอกเจ้าหนุ่ม ข้าแค่คิดว่าเพื่อนของเจ้าแปลกดี น่าคบหา ในเมื่อพวกเจ้ามาครบแล้วก็ไปลงทะเบียนด้านนั้นเลย! ” มือกร้านชี้ไปทางโต๊ะที่สำหรับลงทะเบียนของผู้เข้าแข่งขัน ชายสวมฮู้ดสีแดงดึงมือร่างที่สวมฮู้ดสีขาวออกจากการสนทนาเพื่อจะได้ลงทะเบียนสมัครเข้าแข่งขัน
“ เอ่อ... คือ...คุณ... ” เลโออ้ำอึ้งพูดไม่ออกว่าชายคนที่ดึงมือเขาคือใคร และทำไมถึงช่วยเขาจะการสนทนาที่เขาอึดอัด
“ เล นายจำฉันไม่ได้รึไง? ” ชายสวมฮู้ดแดงพูดขึ้น มองร่างที่อยู่ในฮู้ดขาว
“ คุณ... คิวเรี...” ยังพูดไม่ทันจบปากก็ต้องหยุดและหุบลง เพราะชายสวมฮู้ดแดงขัดขึ้น
“ นายอยากให้ทุกคนรู้หรือ ว่าฉันเป็นใคร! ...มันไม่ค่อยดีหรอกนะถ้าให้คนอื่นรู้ ” เลโอย่นคิ้วหน้าเศร้าเพราะรู้สึกว่าตัวเองโดนดุ เขาอยากจะร้องไห้
“ นายไม่ต้องทำท่าทีเศร้าหรือจะร้องไห้หรอกนะ ฉันไม่แคร์ ” พูดไปอย่างนั้น แต่ก็มิวายแอบมองร่างฮู้ดขาวเพราะความรู้สึกห่วงใย ชายคนนี้นี่แหละ คิวเรียส ซีลีแวน ดารานายแบบชื่อดังระดับโลก
“ ค..ครับ ” เสียงเศร้าก็ไม่จางหายไปจากเลโอ
“ นายเลิกทำเสียงเศร้า แล้วหันไปสนใจลงทะเบียนต่อซะ ”
“ ค..ครับ ” เลโอก็ยังไม่เลิกทำเสียงเศร้าเสียที จนคิวเรียสเองก็เริ่มลุกลี้ลุกลนบ้าง ชายหนุ่มถอนหายใจเพื่อปลดระบายความเครียด มองร่างฮู้ดขาวที่ไหล่ลู่คอตกอยู่ จึงยื่นมือกร้านลูบบริเวณส่วนหัวของร่างที่เตี้ยกว่าตน แล้วตัดสินใจเอ่ยขึ้น
“ ฉ..ฉัน ขอโทษ ” เสียงเข้มเอ่ยคำขอโทษออกมา ส่วนเลโอเลิกคิวขึ้นอย่างสงสัยมองคนตัวสูงกว่าอย่างคาดคั้น ส่วนคิวเรียสเองก็ไม่เข้าใจตนเองว่าทำไมต้องไปสนใจเจ้าฮู้ดขาวนี่ด้วย เขาไม่เคยแคร์ใครหรือสนใจใคร แต่กลับเห็นร่างขาวๆที่ไหล่ลู่คอตกก็อดอ่อนใจเสียไม่ได้
คิวเรียสมองร่างฮู้ดขาวที่กำลังมองขึ้นหาเขาเหมือนสงสัยปนคาดคั้นกับคำพูดที่เขาเอ่ยเมื่อครู่ ไม่เห็นใบหน้าแต่รู้เลยว่าเจ้าตัวเล็กกว่าเขา เนี่ยรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อเลย...
“ ฉ..ฉัน ขอโทษ ที่พูดไม่ดีกับนาย เพราะฉะนั้น!! เลิกทำท่าทีเศร้าแล้วเลิกทำไหล่ลู่คอตกซะ! ” เลโอยิ้มแป้น เมื่อคนร่างสูงกว่ายอมอ่อนข้อให้เขา เลโอยื่นมือออกมาแล้วชูขึ้นให้เห็นนิ้วก้อยที่ยื่นออกมาเพียงนิ้วเดียว
“ นั้นดีกันนะครับ! ” ร่างสูงเพลิงมองท่าทีที่เปลี่ยนไปของคนตรงหน้า แล้วคิดว่าไอ้หมอนี่มันจะ น่อมแน้ม เกินไปรึเปล่าวะ แต่มือกร้านกลับทำข้ามความคิดยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวสัมผัสกับนิ้วก้อยของเลโอ แล้วพูดปัดกลบเกลื่อนความเขินอาย
“ เออๆ ดีแล้ว ไปลงทะเบียนได้แล้ว! ” ทำไมตูต้องยอมมันด้วยวะ? ร่างสูงฮู้ดแดงหันหน้ามองไปทางอื่น แต่ก็อดแอบยิ้มภายใต้ฮู้ดสีแดงของเขา เขาไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ
การลงทะเบียนผ่านไปราบรื่น เลโอและคิวเรียสต่างก็ใช้นามแฝงเพื่อปกปิดตัวตนเพื่อลงแข่ง เขาลงชื่อโดยเลโอใช้ชื่อว่า ‘เล’ ส่วนคิวเรียสใช้ชื่อ ‘คิว’ เพื่อให้ง่ายแก่เรียกชื่อเพราะคล้ายกับชื่อตนเองอยู่แล้วและจะได้ไม่สับสนเอาเมื่อตั้งชื่อที่จำยาก พวกเขาลงในนามชื่อทีม ว่า
Dabble Hood ชื่อทีมง่ายๆนี้เป็นชายฮู้ดแดงตั้งเอง เพราะให้เหตุผลว่า
‘ นายจะตั้งชื่อยากทำไม เอาชื่อนี้แหละ! ตรงกับตัวตนของพวกเรา เป๊ะ!! ’ แค่นี้แหละเลโอไม่กล้าแย้งอะไรเลย แต่มันจะตรงเกินไปไหม!? มาสองคน สวมฮู้ดสองคน ตรงจริงๆ เลโอได้แต่ปลงแต่ก็พยักหน้าเห็นตาม
‘ แล้วแต่เลยครับ ’
ตอนนี้คิวเรียสกับเลโออยู่ที่ห้องรับรองสำหรับผู้สมัครเข้าร่วมแข่งขัน พวกเขาได้ทีมลำดับที่สิบสามจากสามสิบทีมที่เข้าร่วม
เลโอมองผู้คนที่เข้าร่วมการแข่งขันทั้งหลาย ใช้สัญชาตญาณทหารในการวิเคราะห์คู่แข่ง ดูจากผู้เข้าร่วมแล้วเลโอสรุปว่า ผู้ที่เข้าแข่งขันมีหลากหลายอาชีพ หลากหลายทักษะ มีทั้ง บุ๋น และบู๊
มีหญิงชายคละกันไป แต่ที่แน่ๆทุกคนเก่งกันทั้งนั้น เลโออดเสียดายเพราะทุกคนล้วนมีฝีมือแต่คราวนี้คงไม่มีใครได้เข้าเป็นหน่วยทหารสีขาวแน่ๆ เพราะเขาต้องชนะ เพื่อจะได้ตัวหนึ่งในโซดิแอ็ค คนนี้
“ นี่เล นายพอรู้ไหมว่าเจ้าคนผมน้ำตาลบึ้กๆ ท่าทางโหดนั่นคือใคร? ” ชายฮู้แดงสะกิดร่างฮู้ดสีขาวของเลโอแล้วกระซิบถาม
“ ผมไม่รู้หรอกครับ แต่ที่ผมสังเกตดู เขาคอยสังเกตแต่ละคนอย่างพินิจ มีกล้ามเนื้อที่ฝึกมาดี และมีสมาธิที่ยอดเยี่ยม ผมว่าเขาคงจะเป็นมือสังหาร ประมาณน่ะครับ ” เลโอตอบอย่างที่เขาสังเกตเห็น
“ อย่างนั้นหรอ... นายนี่แสนรู้ดีนะ ” คิวเรียสเตรียมโต้คำพูดที่เขาพูดกับร่างฮู้ดขาว เพราะประโยคหลังนี่เขาจงใจพูดแฝงในไป ง่ายๆว่าเขาว่าเลโอเป็นหมานี่เอง แต่แล้วคิวเรียสก็ชะงักกึก เพราะไม่คิดว่าชายร่างฮู้ดขาวจะโต้ตอบเขามาแบบนี้
“ ฮ่ะฮ่ะ ก็ผมเก่งนี่ครับ ” คิวเรียสอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นตบหน้าผากตนเอง
เวลาผ่านไปไม่นานผู้สมัครเข้าร่วมแข่งขันก็ทยอยออกจากห้องไปที่ประลังพิธีหรือลานพิธีที่ต้องทำการเปิดพิธีก่อนเริ่มแข่งขัน
“ นี่หรือลานพิธี พึ่งเคยเห็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย ” ร่างฮู้ดแดงมองไปรอบๆลานพิธี ลานพิธีจะมีที่ นั่งสำหรับผู้ชมที่มาชมการแข่งขัน ลานพิธีนี้สามารถบรรจุคนได้สามหมื่อนคน แต่ละปีที่นั่งผู้ชมก็คบแน่น แต่ปีนี้ค่อนข้างเบาบางลง เพราะเหตุใดก็ไม่รู้
พิธีเปิดและปิดจะจัดขึ้นที่นี่ เพราะสะดวกแก่ผู้ได้รับชมและผู้เข้าแข่งขัน และก่อนที่ผู้แข่งขันจะเข้ามาในลาน ก็จะมีการแสดงก่อนให้ผู้ชมดูความสวยงาม พิธีกรเริ่มพูดทักทายขึ้น
“ สวัสดีครับทุกคน ผมเคน เป็นพิธีกรในการแข่งขันวาแลนด์แบ็ทเทิล ในครั้งนี้ครับ!!! เป็นประจำทุกปีที่ผมมาเป็นพิธีกรในงานนี้ แต่เอ.... ครั้งนี้ดูท่าจะเบาบางลงเพราะอะไรผมรู้นะครับ! ” พิธีกรพูดบิ้วอารมณ์ให้ผู้ชมตื่นเต้น และเข้าเรื่องที่เลโอสงสัยพอดี
“ เพราะแฟนคลับท่านเลโอนาสไม่อยู่นี่เอง ใช่แล้วครับ!! ปีนี้ท่าน เลโอ ลีโอนาสที่หกไม่มาเพราะติดภารกิจ จึงมาไม่ได้ ” เลโอสะดุ้งเมื่อพิธีกรพูดถึงตนเอง ส่วนร่างฮู้ดแดงก็จับจ้องพิธีกรพูดอย่างเมินเฉย แต่ก็หันมาถามชายข้างตัว
“ เล นายว่าถ้าฉันปรากฏตัวเป็นคิวเรียส ซีลีแวน ออกมา จำนวนคนจะเพิ่มขึ้นไหม? แฟนคลับฉันจะมาดูฉันแทนท่านเลโอไหมหว่า ” คำถามของคิวเรียสทำให้คิ้วสีทองขมวดขึ้นอย่างใช้ความคิด
“ ผมว่าน่าจะมากขึ้นกว่าแฟนคลับท่านเลโอมั้งครับ? ” นี่คิวเรียสแกล้งถามเล่นกับคนใกล้ตัวแต่ผมที่ตอบกลับมาทำเอาเจ้าตัวปลง นี่เจ้าฮู้ดขาวนี่ช่างเอาจริงเอาจังเสียทุกอย่างจริง นิสัยคล้ายเด็กอ่อนต่อประสบการณ์
เสียงพิธีกรดังขึ้นเรียกความสนใจแก่คิวเรียสและเลโออีกครั้ง เลโอมองตรงไปที่พิธีกรพูดอยู่
“ แต่ท่านลีโอนาสก็เชิญแขกกิตติมศักดิ์มาร่วมงานแทน!! ให้ทายใครเอ่ย? ” พิธีกรหันไปถามผู้ชม ผู้ชมก็ตอบรับกันดีตะโกนบอกบุคคลที่ตนคิดว่าใช่ ส่วนเลโอก็คิดเช่นกันว่าเขาไปเชิญใครที่ไหนมาแทน
“ เอาล่ะครับ! ผมจะเฉลยแล้วนะครับ! ท่านคือ... ” อยู่ๆบนเวทีที่พิธีกรพูดอยู่ก็ปรากฏร่างบุคคลที่กำลังก้าวเดินอยู่ตรงกลางเวที ร่างชายในชุดสีขาวยาวที่ปักลายไม้กางเขนสีแดง บ่งบอกว่าชายผู้นี้ทำงานอยู่ที่วาติกันเพราะเป็นชุดนักบวช แต่เป็นชุดนักบวชที่มีคนเดียวที่ใส่ได้ในวาติกัน ผมสีม่วงเข้มจัดทรงดูดีพร้อมกับสวมหมวกทรงสีเหลี่ยมยาวสีขาวมีผ้าบางสีขาวกับบริเวณใบหน้า แต่ก็มิอาจลดเลือนความดูดีของอีกฝ่ายได้ และยังคงเห็นใบหน้าได้ชัดเจนเช่นเดียวกับดวงตาสีอเมทิสต์ที่ส่องสว่างน่าค้นหาและดูมีเสน่ห์ ร่างสูงคลี่ยิ้มระบายบนในหน้า ทำให้ผู้ชมสาวๆกรี๊ดกันดังสะเทือนพื้น แต่ไม่ใช่กับเลโอ
“ เขาคนนี้คือ!! ท่านสันตะปาปาที่หกแห่งวาติกันนั่นเอง!!! ” เสียงกรี๊ดสาวๆยังสนั่น จนเหล่าชายหนุ่มแอบอุดหูตัวเอง กลัวว่าแก้วหูจะแตก แต่มีเพียงคนๆเดียวเท่านั้นที่กำลังกำหมัดแน่นกดอารมณ์อยู่
“ เอสเทอร์... คุณหนีงานมาเที่ยวเล่นอยู่นี่เอง...” เสียงเย็นของเลโอหนาวจับขั้วหัวใจ เขาเอ่ยพึมพำกับตัวเองเบาๆเพื่อไม่ให้ใครได้ยิน แต่รังสีอำมหิตนี่สิ สะกดไม่อยู่แล้วจนคนข้างตัวถึงกับถอยห่าง
“ เป็นอะไรของมันวะ ” คิวเรียสเปรยขึ้นเบากับตัวเองพลางเขยิบออกห่าง ส่วนคนที่กำลังถูกจ้องก็โบกมือให้กับผู้ชมแต่ก็อดเสียวสันหลังว้าบมิได้
ขนลุกซู่ สันหลังว้าบ เหงื่อเริ่มออก หน้าเริ่มซีด เย็นยะเยือก นี่คืออาการก็ที่จะได้เจอดาร์กเลโอ สันตะปาปาแห่งวาติกันตอนนี้กำลังรู้สึกอย่างนั้นอยู่...
พลางแอบลูบต้นแขนตัวเอง
“ เลโอ เจ้าอย่ามาหลอกหลอนข้าเลย...”
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สั้นไปนิด!
ลงเร็วกว่าที่คิดค่ะ เผอิญว่ามีกำลังใจในการแต่ง( เพราะคอมเม้น)
ถ้ามีเยอะๆ จะลงบ่อยๆขึ้นค่ะ
รักคนอ่านทุกคนนะคะ
ตอนนี้เค้ากำลังหาเงินเตรียมตัวสอบ
คิดแล้วอดอยากแน่ๆ ติดตามเลโอต่อไปเรื่อยๆนะคะ!! ><////
ความคิดเห็น