คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ราชสีห์ตนนั้น , งานเลี้ยง (II)
ราชสีห์ตนนั้น , งานเลี้ยง (II)
“ ท่านเลโอนี่นากลัวจังเลยนะครับ ” คิวเรียสพูดขึ้นในขณะกำลังกำขมับของตนเอง เขาไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวจริงๆ คิดแล้วก็ส่ายหัวไปมา ดีที่เจ้าตัวก่อเหตุไม่อยู่เพราะต้องไปคุยกับนายทหารที่เข้ามาทักเลโอ ไม่นั้นเขาโดนเชือดทิ้งแน่! ข้อหาแอบนินทาลับหลัง
“ นี่แค่จิ๊บๆนะ ...มีคนโดนเยอะกว่านายอีก คิวเรียสเอ๋ย... ” ริชาร์ดก็กำขมับอีกคนเมื่อนึกถึงชายที่โดนดาร์กเลโอเล่นงานบ่อยๆ “ ไม่รู้รอดมาได้ยังไง ”
“ ใครหรือครับ? ” คิ้วเพลิงกระตุกขึ้นสงสัยว่าใครกันนะที่โดนดาร์กเลโอเล่นงานเยอะกว่าเขา แค่คิดถึงเสียงเย็นยะเยือกก็หนาวแล้ว
“ ก็เจ้าเอสเทอร์น่ะสิ ” ว่าพลางก็คิดได้ว่าชายผมเพลิงไม่รู้จัก “ เอ่อ... เอาที่เข้าใจละกัน ก็พระสันตะปาปาแห่งวาติกันน่ะสิ พวกเราสนิทกันตั้งแต่เด็กจนโต เจ้าเอสเทอร์น่ะมันจีบและชอบลวนลามเลโอตั้งแต่เด็กยันโตเป็นวัวเป็นควาย เอ้ย!.. ไม่ใช่สิ โตกว่าวัวกว่าควายแล้ว ยังไม่เลิกตามตื้อเลโอ เลยชอบโดนเลโอจัดการบ่อยๆ ” ว่าแล้วริชาร์ดก็ส่ายหน้าปลงตั้งแต่เด็กจนโต
“ ขนาดนั้นเลยหรือ? ”
“ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แบบนั้นแล้วล่ะ ”
ริชาร์ดพูดขึ้นในขณะที่คิวเรียสใจชื้นว่า คงจะเลิกตีเลิกต่อย ทะเลาะเบาะแว้งกันแล้วล่ะ เป็นเพื่อนกันไม่ควรทะเลาะกันบ่อยๆ ยิ่งกับเลโอแล้ว คิดแล้วก็เป่าลมออกจากปากอย่างโล่งอก แต่ยังไม่หายโล่งอกสนิทริชาร์ดก็พูดต่อ
“ แค่เห็นหน้ากันเลโอก็กระโดดถีบยอดหน้าเจ้าเอสเทอร์แล้ว ” พูดจบริชาร์ดก็ระเบิดหัวเราะออกมาจนคิวเรียสส่ายหน้าให้กับความรักพวกพ้องของริชาร์ด “ ฉันล่ะสะใจจริงๆ! เห็นเจ้าเอสเทอร์โดนเลโอเข้าจัดการก็ตายคาที่แล้ว ฮ่ะๆ!! ” นี่หรือชายที่เหล่าหญิงสาวหมายปอง นี่หรือชายชาติทหาร นี่หรือยอดองครักษ์แห่งวังหลวง คิวเรียสจนปัญญา...
“ นี่ๆ มีเรื่องตลกอะไรกันครับ? ริชาร์ดหัวเราะใหญ่เชียว ”
เลโอที่พึ่งคุยกับแขกทหารเสร็จก็เดินกลับมาหาเพื่อน เห็นริชาร์ดหัวเราะเสียงดังก็หันมาถามคิวเรียวที่แสดงความระเหี้ยใจ ปนรำคาญ
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ เขาคงบ้าไปแล้ว ” คิวเรียสเอ่ยตอบไป
“ ริชาร์ดก็งี้แหละครับ คนมันบ้ากี่ปีกี่ปีก็บ้า แก้ไม่หาย ” เลโอส่ายหน้าให้กับเพื่อนผมน้ำตาลที่บ้าตั้งแต่เด็กจนโต เช่นเดียวกับคิวเรียสที่คิดว่า เลโอคบเพื่อนแบบนี้ได้อย่างไร คนหนึ่งก็บ้า อีกคนหนึ่งก็หื่นกาม
เสียงพูดคุยเสียงดังเพิ่มระดับขึ้นและเงียบลงในทันทีเมื่อมีการปรากฏกายของเจ้าของงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ ร่างหญิงสาวในชุดราตรีสีขาวย่างกายลงจากบันไดที่ปูด้วยพรมงาม ผมสีน้ำตาลยาวพลิ้วไปกับสายลมและจังหวะการเดิน ร่างอันบอบบางย่อกายลงทำความเคารพแบบกุลสตรีที่ควรพึงทำ พร้อมกล่าวคำขอบคุณแขกที่มางานในค่ำคืนนี้
“ สวัสดีทุกคนค่ะ ดิฉันแวลีน โลดีเลสล่า ขอขอบคุณทุกคนที่ได้มางานในค่ำคืนนี้ ดิฉันยินดีจริงๆที่ได้ต้อนรับแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน และขอให้ทุกท่านสนุกกับงานในค่ำคืนนี้ ” กล่าวเสร็จหญิงงามก็เข้าทักทายแขกที่มาร่วมงาน
“ แวลีนโตเป็นสาวสวยแล้วสินะ ” พี่ชายสายเลือดไม่แท้พูดขึ้นหลังจากฟังคำกล่าวของเจ้าของงานจบ
“ นั่นสินะ ”
เลโอยังจำได้ว่าเคยเจอหญิงสาวตอนเด็กสองสามครั้งได้เพราะมาเล่นบ้านริชาร์ดบ่อยเลยเจอกันโดยบังเอิญ
“ ตอนเด็กๆท่านหญิงเป็นเช่นไรหรือครับ? ” คิวเรียสก็ร่วมวงการสนทนาแบบพี่ชายเช่นกัน
“ ตอนเด็กๆนี่แสบมากเลยล่ะ เคยแกล้งฉันด้วย ฉันเลยต้องร้องไห้ไปซบอกเลโอบ่อยๆ ” ริชาร์ดพูดไปก็ทำท่าวิ่งไปซบอกเลโอจริงๆ แต่ติดที่เห็นสายตาดุๆเลยไม่กล้าเหยียบหนวดราชสีห์
“ คุณมันตอแหล ” สายตาสีครามบ่งบอกความไม่พอใจให้กับอีกฝ่าย
“ โอ๊ะ!! เจ็บจังเลย.. เลโอจ๋า ” ริชาร์ดแกล้งปวดใจล้อเลียนคนพูด ส่วนเลโอนั้นไม่สนใจเลยหันไปคุยกับชายผมเพลิง
“ แวลีนตอนเด็กๆก็เป็นผู้หญิงที่สดใสนะครับ เป็นเด็กที่มีความเชื่อมั่นในตัวเองสูง ที่ริชาร์ดว่าแวลีนเคยแกล้งเขาสงสัยว่าทนกับความบ้าของเขาไม่ไหวเลยแกล้งกลับบ้าง ” เลโอตอบไปตามความจริง จนมีเสียงใสเอ่ยขึ้น
“ ก็อย่างที่ท่านพี่เลโอว่าล่ะค่ะท่านคิวเรียส ท่านพี่ริชาร์ดชอบทำอะไรที่ไม่สมเหตุสมผลบ่อย ดิฉันเลยทนไม่ไหวจึงต้องโต้ตอบกลับไปบ้าง ไม่นึกเลยว่าต้องทำความลำบากให้กับท่านพี่เลโอ ...ฉันนี่แย่จริงๆ ” หญิงสาวเจ้าของงานเดินเข้ามาร่วมสนทนาด้วย เพราะได้ยินพี่ชายต่างสายเลือดกล้านินทานางเสียๆหายๆ เลยต้องแก้ข่าว
“ ไม่เป็นไรหรอกแวลีน ถึงน้องไม่ทำอย่างนั้น เจ้าตัวแสบต้องมาหาเรื่องให้พี่หนักใจอยู่ดี ...แต่ไม่นึกว่าน้องก็สนิทกับลีอาน่าด้วย ” หญิงสาวหัวเราะคิกคักกับคำตอบของเลโอแต่ก็แอบเขม็งพี่ชายผมน้ำตาลที่แอบว่านางให้เสียหาย
“ ค่ะ ก็สนิทกันเมื่อไม่นานเองค่ะ ลีอาน่าเอาแต่เล่าเรื่องพี่ชายให้ฟังบ่อยๆ เป็นน้องสาวที่ขี้หวงพี่ชายจริงเชียว ” เลโอเบ้หน้า ไม่คิดว่าน้องสาวจะเอาเรื่องของเขามาพูดคุยกับเพื่อน พี่ชายถึงขั้นหน่ายใจกับอาการขี้หวงของน้องสาวและความขี้โอ้อวดของน้องสาวเช่นกัน
“ ท่านคิวเรียสก็ดูดีสมคำเล่าลือ ไม่เหมือนใครบางคนที่ไม่รู้สาวที่ไหนเอามาพูดว่าหล่อเหลา ดูดี สุภาพ น่าขบหา คงแค่สร้างภาพกระมัง ตาบอดจริงเชียว ” หญิงสาวแขวะพี่ชายที่ไม่น่าเคารพรัก ส่วนพี่ชายต่างสายเลือดก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ตามภาษาคนบ้า
“ ขอบคุณที่ชมครับท่านหญิง ” คิวเรียสยิ้มรับคำชมแต่ก็อดขำไม่ได้กับความรักพี่รักน้องของญาติห่างตระกูล
“ นั้นหญิงขอตัวนะคะ ขอไปทักแขกเหลื่อในงานก่อน ” หญิงสาวขอตัวและเดินจากไป
ชายหนุ่มทั้งสามเดินพูดคุยไปสักพักจนชายหนุ่มราชองครักษ์เอ่ยขึ้นว่า
“ จริงสิเลโอ พรุ่งนี้ที่เมืองวาแลนด์มีงานประจำปี นายได้ไปรึเปล่า? ” ชายผมทองสะอีกขึ้นทันที ส่วนชายผมเพลิงเลิกคิ้วขึ้น
“ ก..ก..ก็ ไม่ได้ไปหรอก ”
“ ทำไมล่ะ? ทุกปีนายก็ไปเป็นประธานเปิดงาน ” ริชาร์ดอดสงสัยเสียมิได้
“ ท่านเลโอเป็นประธานทุกปี? ” คิวเรียสเอ่ยขึ้นบ้าง
“ อืม แต่ปีนี้มีธุระน่ะ เลยไม่ได้เป็นแล้วล่ะครับ ” เลโอตอบเสียงอ่อน
“ แล้วใครไปแทนนายล่ะ ”
“ ไม่รู้เหมือนกัน คุณนี่ถามมากจังเลยนะครับริชาร์ด ” เลโอเริ่มหงุดหงิดเมื่อเพื่อนผมน้ำตาลถามมากความ
“ ก็มันน่าสงสัยหนิ ”
“ สงสัยอะไรครับ ” เลโอจ้องมองริชาร์ด ส่วนริชาร์ดก็จ้องตอบเลโอเช่นกัน นัยน์ตาสีไพรินสบกับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มอย่างลุ้นระทึก
“ ตัวนายไง ...เลโอ ” เลโอกลืนน้ำลายฝืดคอ เหงื่อเริ่มผุด “ นายหลอกฉันไม่ได้หลอกเลโอ เรามันเพื่อนกันมากี่ปีแล้ว ...แต่ชั่งเถอะ นายไม่บอกก็คงไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร ” ริชาร์ดพูดจบ เลโอถึงกับเป่าปากด้วยความโล่งใจ
“ ขอบใจนะ ที่เชื่อใจผม ” ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มให้กับเพื่อนที่แสนรักและมิตรภาพของเพื่อน
“ นายมันคนดีและเชื่อใจได้ ...เลโอ ” อีกฝ่ายก็ยิ้มแบบฉบับตนให้เพื่อนที่ดีเช่นกัน ส่วนคิวเรียสที่เห็นสองคนกำลังยิ้มให้กันในความเป็นมิตรสหาย ตนก็แอบอิจฉาอยู่ในใจ
“ แหม... พวกคุณนี่เป็นที่ดีจังเลยนะครับ ผมล่ะอิจฉา ” แต่เมื่อได้คำตอบที่อีกฝ่ายพูดกลับมา ตนถึงกับเบิกตากว้างและคลี่ยิ้มในเวลาต่อมา
“ คุณก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อพวกผมเหมือนกันครับ ถึงไม่ได้สนิทกันมาเนิ่นนานแบบผมกับริชาร์ด แต่พวกผมก็รู้สึกได้นะครับว่าคุณเป็นคนดี ที่น่าคบหา ” นัยน์ตาสีไพรินแสดงความจริงใจออกมา
“ ใช่ นายเป็นเพื่อนที่แสนวิเศษ และจะเป็นเพื่อนเราตลอดไป ” ริชาร์ดพูดจากใจอดไม่ได้จึงตบไหล่ชายผมเพลิงหรือเพื่อนคนใหม่ที่แค่พึ่งรู้จักกันในงานเลี้ยงเท่านั้น แขนใหญ่อ้อมกอดคอเพื่อนและหัวเราะอย่างสนุกสนาน
หัวใจคิวเรียสเต้นตูมตามแสดงความดีใจ ริมฝีปากคลี่ยิ้มเช่นเดียวกับดวงตาที่ตอนนี้กำลังยิ้มด้วยความปลื้มใจของเจ้าตัว อดไม่ได้ที่จะคิดว่าวันนี้เขาช่างมีความสุขจริงๆ ที่ได้พบกับคนดีๆทั้งสอง และโชคชะตากำลังจะชักนำสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าเจ้าตัวจะได้ใช้ชีวิตและใกล้ชิด ฝ่าอุปสรรคกับคนทั้งสองอีกครั้งในเร็ววัน
“ ขอบคุณมากครับ! ”
อีกด้านหนึ่งในเงามืดปรากฏร่างสูงชายชรากำลังนั่งลงกับเก้าอี้ไม้ที่สร้างมาอย่างประณีต สถานที่ที่ชายชราอยู่นั้นมิอาจรู้ได้ ชายชราผมขาวกำลังนั่งรออะไรสักอย่าง อย่างใจจดใจจ่อ คิ้วขาวขมวดเข้าหากันบ่งบอกว่าเขากำลังคิดอย่างหนัก
เสียงฝีเท้าเบาแต่หนักแน่นเก้าเข้ามาภายในห้องที่ชายชราอยู่ ปรากฏร่างสูงสง่าของชายที่เดินเข้ามา เขาย่อกายลงคุกเข่าตรงหน้าชายชรา ผมสีเงินยาวลู่ลง นัยน์ตาสีเงินมองต่ำลงบนพื้น
“ ...เป็นอย่างไรบ้างฟิล ” เสียงแหบเอ่ยขึ้นบ่งบอกวัยของเจ้าของ
“ ยังหาไม่ได้เลยพะยะค่ะ ” เจ้าของชื่อฟิลตอบคำถามอย่างเยือกเย็นและนุ่มนวล
“ ข้าบอกแล้วไงฟิล ว่าข้านั้นไม่ได้ดำรงตำแหน่งเช่นนั้นเหมือนแต่ก่อนแล้ว พูดตามธรรมดาเถิด ” ชายชราว่าขึ้นอย่างสงบ เจ้าของผมสีเงินพยักหน้าเข้าใจกับคำพูด
“ ขอรับ ”
“ เด็กคนนั้นก็ชักช้าเสียจริง ข้านึกว่าชายคนนั้นจะช่วยเหลือเขามากกว่านี้เสียอีก ” เสียงแหบทุ้มต่ำลงแสดงความผิดหวัง “ เอาเถิด... ยังไงก็ต้องรอเด็กคนนั้นอยู่ดี ขอบใจเจ้ามากฟิล ”
“ หามิได้ขอรับ ”
“ เจ้าไปเถิด เหนื่อยมามากแล้ว ” ชายชราว่าโบกมือให้ชายหนุ่มผมเงินให้กลับไป ชายผมเงินลุกขึ้นทำความเคารพและเดินออกไปอย่างว่าง่าย เสียงแหบเอ่ยขึ้นอีกครั้งท่ามกลางความมืด
“ ข้าจะรอเจ้านะ ...เลโอ ลีโอนาสที่หก ”
งานเลี้ยงของท่านหญิงแวลีนได้จบลงแล้ว ชายหนุ่มทั้งสามบอกลากันอย่างเสียดายที่ค่ำคืนนี้ชั่งสั้นยิ่งนัก พวกเขายังพูดคุยกันไม่เต็มที่เท่าไหร่นัก
“ ฉันไปก่อนนะเลโอ พรุ่งนี้มีงานเข้าวังตั้งแต่เช้า เสียดายจริงๆที่ไม่ได้อยู่ต่อ ” ริชาร์ดโบกมือลาเพื่อนรักอย่างเศร้าสร้อยและเดินจากไปหารถม้าคันงานของเขา เลโอก็ได้แต่โบกมือลาเพื่อนรักเช่นกัน ในใจก็เสียดายนิดหน่อยที่ต้องจากลาเพราะเขาเองก็ไม่ได้เจอริชาร์ดบ่อยเหมือนเอสเทอร์ที่ทำงานอยู่ที่เดียวกับเขา
“ ผมก็ต้องไปแล้วเช่นกัน ไว้เจอกันใหม่ในโอกาสหน้านะครับ ” ชายผมเพลิงก็บอกลาเลโอเช่นกันด้วยท่าทีไม่ต่างจากเพื่อนผมน้ำตาลซะเท่าไหร่
“ อืม แล้วเจอกันใหม่นะครับ อาจจะเร็วๆนี้ ” ปากงามยกยิ้มให้กับอีกฝ่ายที่ทำหน้าสงสัย
“ เร็วๆนี้? ” คิวเรียสทวนคำถาม
“ ใช่ครับ เร็วๆนี้ ” ถึงไม่คลายสงสัยแต่คิวเรียสต้องลาจากร่างชายผมสีทองเสียแล้ว เพราะเขาต้องกลับที่พักเพื่อจัดเตรียมของสำหรับวันพรุ่งนี้ ที่จะได้ไปร่วมแข็งขันที่เมืองวาแลนด์ใกล้เมืองหลวงวาติกัน
ร่างสง่าของคิวเรียส ซีลีแวน หายลับไปกับมวลชน เลโอเองก็ต้องมองหาน้องสาวที่หายตัวไปทางไหนก็ไม่รู้ ไม่มาดูดำดูดีพี่ตัวเสียเลย
“ ทางนี้ค่ะท่านพี่!! ” เสียงใสที่เลโอคุ้นเคยตะโกนออกมาทางด้านหลังไม่ห่างจากเลโอมากนัก ร่างชายสง่าเดินแหวกฝูงชนเข้าหาน้องสาว
“ อยู่นี่เองตัวดี กลับบ้านกันเถอะ พี่ต้องไปต่างเมืองแต่เช้า ” ร่างสูงของพี่ชายพูดขึ้นในขณะที่ลูบหัวน้องสาวไปด้วย
“ ที่ไหนหรือคะ ”
“ เมืองวาแลนด์ ไปวันเดียวเดี๋ยวก็กลับ ”
“ ดีแล้วล่ะค่ะ อย่าทำงานหักโหมมากนัก ” น้องสาวผมทองว่าติพี่ชายที่ชอบทำงานหนักมาตลอด ไม่ค่อยหยุดพัก นี่พึ่งกลับจากต่างเมืองมาก็จะไปอีกแล้ว แต่ที่ดีไปหน่อยเพราะพี่ชายไปแค่วันเดียว จะได้หยุดพักบ้าง
พี่ชายน้องสาวพูดคุยกันไปเกี่ยวกับงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้อย่างสนุกสนานพลางเดินออกจาฝูงชนเพื่อเดินทางกลับบ้านที่แสนอบอุ่นที่รอให้พวกเขากลับอยู่
ความคิดเห็น